ตอนที่ 1697 การแข่งขันของเหล่ามอนสเตอร์
ด้วยความที่วังจอมเทพเร่งเวลาหมื่นเท่า มอนสเตอร์จึงออกจากรังไหมกันในไม่ช้า
หลินฮวงย้ายพวกนางพญามาทันทีที่เลื่อนขั้นสําเร็จ
หลังถามคําถาม เขาก็พบว่าพวกมันเจอเหตุการณ์เกี่ยวกับชาช่า
เจตจํานงฝูงแมลงทิ้งตราประทับไว้บนตัวพวกมันด้วย
หลินฮวงตรวจดูโดยการใช้จิตเทวะอักขระนั้นต่างกัน แต่ละตราประทับดูคล้ายกัน แต่มีความต่างอยู่
เหล่านางพญามีความเข้าใจเหมือนชาช่า พวกมันคิดว่ามันคือตราประทับอ่านวยพร
บนผิวเผิน หลินฮวงไม่พบปัญหาอะไรในตัวนางพญาเหล่านี้
เขาตรวจสอบผ่านจิตเทวะซ้ําอีก แต่ก็ไม่เจออะไรผิดปกติ
ด้วยความที่เสี่ยวเฮยไม่พบปัญหาอะไร หลินฮวงจึงตัดสินใจจับตาดูนางพญาพวกนี้ไปก่อน
เขาไม่ได้ผนึกพวกมันเป็นการ์ด
เขากลับให้เสียวเฮยคอยจับตาดูสภาพการ์ดของนางพญาเหล่านี้ตลอดเวลา ทันทีที่มันสังเกตเห็นอะไรผิดปกติ เขาอนุญาตให้มันผนึกทันที
สําหรับหลินฮวง ไม่ว่าเจตจํานงฝูงแมลงจะทําอะไร ตราบเท่าที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับสัญญานางพญาเหล่านี้ จะยังอยู่ในการควบคุมของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เสี่ยวเฮยจะผนึกได้ทันทีที่เกิดอะไรผิดปกติ มันจะใช้เวลาแค่วินาทีเดียว
หลังจัดการปัญหาที่มองไม่เห็น หลินฮวงก็ถามค่าถามราชินีแมลงเพื่อความปลอดภัย
สุดท้าย ผลการสอบถามก็คือ นอกจากเซียเคอ ราชินีแมลงทั้งหมดไม่รู้เรื่องการสอดส่องของเจตจํานงฝูงแมลง
พวกมันไม่มีตราประทับอะไรทิ้งไว้บนตัว หรือประสบกับอะไรผิดปกติ
หลินฮวงเดาว่าคงเพราะเชี่ยเคอคือตัวแรกที่เลื่อนชนชั้น มันจึงดึงความสนใจของเจตจํานง เห็นได้ชัดว่ามอนสเตอร์จิตวิญญาณบริสุทธิ์ยังไม่สามารถดึงความสนใจจากเจตจํานงฝูงแมลงได้
ไม่ใช่แค่นั้น เขาสามารถบอกได้ว่าในฐานะอสูรระดับเดียวกัน ซึ่งคือชั้นหกสถานะของนางพญานั้นสูงกว่าราชินีแมลง
หลินฮวงคิดถึงมัน และก็เข้าใจได้ว่าทําไมสถานะของนางพญาถึงสูงกว่า
นางพญาจะมีโอกาสผลิตทายาทที่เกิดมาแล้วชนชั้นสูงกว่าพวกมัน
ในทางทฤษฎี นางพญาชั้น6จะมีโอกาสให้กําเนิดทายาทชั้น 7 แม่โอกาสจะต่ํามาก แต่ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้น แม้กระทั่งในจักรวาล สิ่งมีชีวิตชั้น 7 ก็ถือเป็นตัวตนท้าทายสวรรค์
หลังรับมือกับเหตุการณ์ของเผ่าแมลง มอนสเตอร์ทั้งหมดในวังจอมเทพก็ออกรังไหมมาจนหมด และเลื่อนขั้นกับชนชั้นกันเสร็จ
กองทัพมอนสเตอร์ชั้น6ระดับจาวเทวะของหลินฮวงสมบูรณ์แล้ว
เขาเริ่มตรวจสอบการ์ดมอนสเตอร์ที่ละใบ
“การ์ดมอนสเตอร์ : เจ้าแดง”
“ความหายาก : จิตวิญญาณบริสุทธิ์”
“ชื่อมอนสเตอร์” เทพธิดาแห่งภูมิปัญญา” “ประเภทมอนสเตอร์ : ประเภทสุดยอดสติปัญญา” “ฉายา : ยอดนักปราชญ์แห่งยุค “ระดับพลัง : จ้าวเทวะขั้นต่ํา(หนึ่งผนึกเต๋) “สายหลัก : สติปัญญา “วิชาสายหลัก : ปรสิตสมบูรณ์ การควบคุมสมบูรณ์ แก่นแห่งความรู้ การคัดลอกมรดก.. “วิชารอง : การควบคุมความทรงจํา ประกายไฟอมตะ การโยกย้ายจิตสํานึก.. “สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิดใช้งาน. “หมายเหตุการ์ด : โปรดอย่าเสียเวลาบ่มเพาะสิ่งนี้! “การ์ดมอนสเตอร์ : ไทแรนด์” “ความหายาก : จิตวิญญาณบริสุทธิ์” “ชื่อมอนสเตอร์ “สุดยอดนักรบมาร”
“ประเภทมอนสเตอร์ : เผ่ายักษ์สวรรค์”
“ฉายา : สุดยอดนักรบ”
“ระดับพลัง : จ้าวเทวะขั้นต่ํา(หนึ่งผนึกเต๋)”
“สายหลัก : เต๋เทพนักรบ เต๋ายุทธ์ ผู้บ่มเพาะสายต่อสู้”
“วิชาสายหลัก : วิชาสุดยอดนักรบ พลังกาแล็กซี ขวานเทพนักรบ..”
“วิชารอง : สิ่งมีชีวิตอมตะแห่งกาแล็กซี่..”
“สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิดใช้งาน.”
“หมายเหตุการ์ด : โปรดอย่าเสียเวลาบ่มเพาะสิ่งนี้!”
เจ้าแดง ไทแรนด์ สายฟ้า ชุดคลุมเลือดอสูร อิมพ์ แม่มด อัศวินแห่งความตาย อัศวินอมตะ จ้าวสงคราม ราชาเฮอร์คิวลิส ปิงหวัง อสรพิษจันทรา อสรพิษจันทร์ทมิฬ จอมสังหาร จอมปีศาจ น้ําพุหุบเหว สิ่งมีชีวิตของน้ําพุหุบเหว) เก้าเถาวัลย์(เก้าเถาวัลย์เกราะเงิน) รวมถึงชาช่า เซียเคอกับกลุ่มอสูรเผ่าแมลง…….
หลินฮวงดูพวกมันทั้งหมด
ไม่มีมอนสเตอร์ชั้น 4 หรือ 5 อีกแล้ว ทั้งหมดล้วนเลื่อนเป็นจิตวิญญาณบริสุทธิ์ ไม่ใช่แค่นั้น นอกจากไคลี่สมาชิกที่เหลือทั้งหมดต่างเลื่อนเป็นจ้าวเทวะ
โดยธรรมชาติ หลินฮวงให้เสียวเฮยสร้างผนึกเต๋ให้พวกมัน
มอนสเตอร์อยเชิญต้องทําที่เหลือเอง
เหนือสิ่งอื่นใด การควบรวมผนึกเต่าจะสิ้นเปลืองพลังงานต้นกําเนิดของเสียวเฮย
ยิ่งไปกว่านั้น หลินฮวงได้ช่วยเหลือมอนสเตอร์ของเขาในการข้ามส่วนที่ยากสุดมาแล้ว เขาไม่อยากให้มอนสเตอร์ของเขาเอาแต่พึ่งพาเขาและติดนิสัยจนเคยชิน
เหล่ามอนสเตอร์เดาได้ว่าหลินฮวงคิดอะไร เหนือสิ่งอื่นใด พวกมันต้องรวบรวมวัตถุดิบกันเอง ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่พวกมันห่างจากเขาเกินไป เขาคงไม่ข้ามขั้นตอนให้แบบนี้
หลินฮวงกวาดตามองพวกมัน เขากําลังวางแผนเพิ่มแรงกดดันให้พวกมัน
“ในเมื่อทุกคนอยู่กันครบ ข้าก็อยากขอพูดอะไรบางอย่าง”
“ทรัพยากรที่ข้าให้พวกเจ้าทุกคนครั้งนี้แทบจะเป็นขีดจํากัดที่ขาสามารถแบกรับได้แล้ว”
“พวกเจ้าจะต้องพึ่งพาตัวเองเพื่อเลื่อนระดับพลังกันต่อไป”
“นอกจากนี้ ทรัพยากรที่พวกเจ้าต้องใช้สําหรับเลื่อนชนชั้นต่อไป ซึ่งคือชั้น7 จะมากกว่านี้เป็นสิบหรือร้อยเท่า ข้าไม่มั่นใจว่าจะสามารถรวบรวมทรัพยากรได้พอจะเลื่อนพวกเจ้าทุกคน”
“ข้าจะพูดตรงๆ ถ้าทรัพยากรไม่พอ ณ จุดนั้น งั้นข้าก็อาจจะต้องจัดลําดับความสําคัญในหมู่พวกเจ้าว่าใครควรได้รับการเลื่อนขั้นก่อน”
“นอกจากนี้ ข้าตระหนักว่าระดับพลังพวกเจ้าเพิ่งเลื่อนขั้นมา และนั่นก็คงทําให้พวกเจ้าหยิ่งทะนงตน แต่ข้าจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้พวกเจ้า-ระดับจาวเทวะไม่ใช่จุดสูงสุด”
“เหนือระดับจาวเทวะ มีระดับเต่เล็ก และแก่นเต๋และก็ยังมีระดับที่สูงกว่านั้น”
“ข้าไม่มั่นใจว่าข้าจะไปได้ไกลแค่ไหน แต่ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะหมั่นฝึกฝนเพื่อตามข้าให้ทัน”
พวกมันคิดว่าพวกมันไร้เทียมทานแล้วเนื่องจากเพิ่งเลื่อนเนจ้าวเทวะ แต่ก็พลันรู้สึกกดดันขึ้นมาทันที
ตอนพวกมันกวาดตามองรอบๆ และตระหนักว่าพวกมันล้วนมีระดับพลังเท่ากันและเริ่มต้นพร้อมกัน แรงกดดันที่พวกมันรู้สึกก็ยิ่งหนักหนาขึ้น
แม้จะรู้ว่าเจ้านายพวกมันพูดแบบนี้ก็เพื่อเพิ่มแรงกดดัน พวกมันก็เข้าใจว่าพวกมันต้องการทรัพยากรที่มากขึ้นเพื่อเลื่อนเป็นชั้น 7 ถ้าเจ้านายพวกมันขาดทรัพยากรจริง งั้นเขาก็คงทําได้แค่เลื่อนมอนสเตอร์ส่วนหนึ่งตามที่ว่า
ถ้าผลงานพวกมันไม่โดดเด่น พวกมันอาจติดอยู่ที่ชนชั้น 6 ไปตลอด
สําหรับมอนสเตอร์ที่เพิ่งรู้สึกว่าจิตวิญญาณบริสุทธิ์นั้นเกรียงไกร นั่นคือสิ่งที่ยากจะยอมรับ
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีระดับที่เหนือกว่าจําาวเทวะ สําหรับมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ มันเหมือนกับการทิ้งระเบิดใส่พวกมัน พวกมันไม่รู้เรื่องนี้มาแต่แรก และความทะเยอทะยานก็ค่อยๆสุมในตัว…
หลินฮวงแอบโล่งใจพอเห็นว่าเหล่ามอนสเตอร์ของเขาเริ่มพัฒนาความคิดที่จะแข่งขันกัน
“อย่างที่ข้าคิด มีแค่การแข่งขันถึงจะเพิ่มความขยันได้!”