RC:บทที่ 561 กินดีงู
“ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าจะอยู่ฝ่ายมนุษย์ของเรา!”
“ใช่ ข้าเห็นร่างนั้นแล้วรู้สึกคุ้น ๆ “
“ …… ”
พวกเขาทุกคนกระซิบ และในเวลาเดียวกันพวกเขาต่างก็ตกใจสุดขีด ไม่คาดคิดว่าผู้แข็งแกร่งขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะแข็งแกร่งมากซะจนแทบจะมองไม่เห็นการต่อสู้ของฝ่ายนั้น และแม้แต่บางคนก็มองไม่เห็นด้วยซ้ำ
นี่คือช่องว่างระหว่างระดับ SSS และดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งถือเป็นช่องว่างที่มีขนาดใหญ่มาก
ก่อนหน้านั้น ผู้แข็งแกร่งระดับ SSS มากกว่าสิบคนพ่ายแพ้ต่อคน ๆ เดียว แสดงให้เห็นว่าขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นทรงพลังและน่าหวาดกลัว
อย่างไรก็ตาม ร่างที่ปรากฏขึ้นมาด้านหลังนั้นทำให้มนุษย์งูได้รับบาดเจ็บได้จริงๆ แม้ว่าพวกเขาจะมองไม่เห็นกระบวนการนี้อย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็มองเห็นเลือดที่ตกลงมาในอากาศ พวกเขาต่างก็ประหลาดใจ
“ผู้แข็งแกร่งเมื่อครู่นี้ ช่างน่ากลัวนัก … “
ผู้คนต่างก็อึ้งอยู่เป็นเวลานานและในเวลานี้ทหารและปูจำนวนมากก็พุ่งเข้ามาเพื่อฆ่าล้างเมืองมนุษย์
ผู้คนต่างมองเห็นว่าพวกเขาทั้งหมดต่อสู้กับมัน
ในอีกด้านหนึ่ง หลินเฟิงและเสี่ยวหยาง ทั้งสองคนตรงไปที่ทะเลด้วยความเร็วอย่างหาที่เปรียบมิได้
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่ตกใจก็คือมนุษย์งูขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นรวดเร็วและน่ากลัวมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่ออยู่ในพื้นที่ทะเล มันลงไปในทะเลและความเร็วก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า แม้แต่เสี่ยวหยางก็ไม่สามารถจับมันไว้ได้ในเวลาอันสั้น
“อืม หรือแกคิดว่าพอฉันมาอยู่ในทะเลแล้วจะจับแกไม่ได้?” เสี่ยวหยางเยาะเย้ยและมีหัวขนาดใหญ่แปดหัวโผล่ออกมาข้างหลังเขา พวกมันกลายเป็นมังกรดำแปดตัวว่ายลงไปในน้ำและไล่ตามมนุษย์งู
มนุษย์งูนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเสี่ยวหยางและยังถูกดูดเลือดแก่นแท้ไปอีกหนึ่งหยดและความแข็งแกร่งของมันจึงได้รับความเสียหายหนักมาก
ตอนนี้มันได้สูญเสียเลือดแก่นแท้ไปหนึ่งหยดเพื่อที่จะหนีเอาชีวิตรอดนั้นส่งผลให้มันสูญเสียพละกำลังไปมากกว่าครึ่ง ในเวลานี้ความเร็วของมันมาถึงขีดจำกัดแล้ว
แน่นอนว่าความเร็วของมนุษย์งูจะลดลงอย่างมากหลังจากนั้นสักครู่
“รัดมันไว้!” เสี่ยวหยางสั่งเสียงเบา
มังกรดำคำรามออกมาทันที มันเข้าโจมตีและไล่ล่า
ทันใดนั้นมันก็เข้าไปรัดมนุษย์งูเอาไว้
แม้ว่ามังกรทั้งแปดจะเป็นเพียงร่างแยกจากเสี่ยวหยาง และมีความแข็งแกร่งเพียงแค่ระดับ SSS ขั้นต้น แต่ก็ยังยากที่จะฆ่ามังกรทั้งแปดตัวได้ รวมกับความจริงที่ว่ามนุษย์งูได้สูญเสียพละกำลังไปแล้วกว่าครึ่ง
ด้วยวิธีนี้มนุษย์งูจึงถูกหยุดลง เสี่ยวหยางไล่ตามและหยุดมันไว้ตรงหน้าเขา
ด้วยการโบกมือครั้งหนึ่งของเสี่ยวหยาง มีดขนาดใหญ่ก็ได้ตัดลงบนน้ำและมนุษย์งูก็ถูกฟันกระเด็นออกไปหลายสิบเมตร
ในเวลานี้หลินเฟิงก็พุ่งเข้ามาเช่นกัน ดังนั้นทั้งสองคนจึงได้ล้อมมนุษย์งูไว้ตรงกลาง
“มนุษย์น่าชัง! ข้าเป็นสมาชิกราชวงศ์ของชาวงูทะเล ถ้าเจ้าฆ่าข้า พวกเขาจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!” ที่หน้าอกของมนุษย์งูมีเลือดไหลออกมา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังมองมาที่เสี่ยวหยางและหลินเฟิง
เสี่ยวหยางทำเพียงแค่หัวเราะเยาะกับคำพูดของมันและกล่าวว่า “ฉันเกรงว่าพวกมันคงไม่กล้ามาหรอก ถ้าพวกมันมา ก็คงไม่ใช่อย่างที่แกคิด”
ด้วยเหตุนี้ เสี่ยวหยางจึงลงมือฆ่ามนุษย์งู
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินเฟิงก็ถือหอกสีทองยาวและฆ่ามันเช่นกัน พวกเขาร่วมมือกันโจมตีมนุษย์งูที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและฆ่ามัน
หลังจากนั้นมนุษย์งูสีน้ำเงินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็จบชีวิตและลอยอยู่บนน้ำ
“ฮ่า ฮ่า เอาเจ้านี่ไปด้วย นี่เป็นวัสดุหายาก! เอาไปไว้ให้เจ้าลิงวิจัย” หลินเฟิงพูดว่าเขาจะนำร่างของมนุษย์งูฟ้าใส่ไปในช่องว่างของแหวนวิญญาณ
แต่ทว่าเสี่ยวหยางกลับหยุดหลินเฟิงไว้จึงทำให้หลินเฟิงสับสน
“เดี๋ยวก่อน ยังมีของดีในตัวชายคนนี้อยู่!” เสี่ยวหยางกล่าว
เมื่อเขาก้าวมาข้างหน้า มือที่อ่อนโยนสีขาวก็กลายเป็นกรงเล็บแหลมคม ฉีกช่องท้องของมนุษย์งูสีน้ำเงินและขุดวัตถุที่มีสีน้ำเงินและสีม่วงขนาดเท่าฝ่ามือออกมา
“อา พี่หลินเฟิง นี่คือของดี!” หลินเฟิงมองไปที่สิ่งนั้นและแทบจะอาเจียนออกมา
หลินเฟิงกล่าวว่า “นี่ อะไรน่ะ? มันเหม็นคาวแรงมาก!”
“นี่คือดีงูของเจ้าหมอนี่ มันหายากมากโดยเฉพาะดีงูขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ มันหายากมากในรอบร้อยปีนะ!” ในมือของเสี่ยวหยางมีเลือดหยดออกมาทีละหยด หลินเฟิงเห็นแล้วมีอาการคลื่นไส้
“นี่เป็นของดี นายเก็บไว้สิจะเอามาให้ฉันทำไม?” หลินเฟิงเพียงแค่ได้กลิ่นก็รู้สึกคลื่นไส้แล้ว
เสี่ยวหยางกล่าวว่า “ท่านเอาไปเถอะ มันไม่มีประโยชน์สำหรับข้า”
“อา? หือ? อย่างนั้นหรือ?” หลินเฟิงแทบจะไม่อยากรับไว้
“ใช่แล้ว กินมันเข้าไป มันจะให้ผลดีกว่ายาบำรุงพันปีซะอีก กินเร็วสิ ไม่งั้นฤทธิ์จะหายหมดนะ!” เสี่ยวหยางเร่งเร้า
“ก็ได้” หลินเฟิงทำใจอยู่นานจึงกินเข้าไป
เวลานี้ แม้อาหารจะยังอุ่นอยู่ หลินเฟิงก็ไม่ได้นึกอยากจะกินมันเลย แต่เมื่อเขาคิดว่ามันเป็นดีงูขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเทียบกันแล้วมันคงจะให้ผลที่ดี
และเนื่องจากเสี่ยวหยางบอกให้หลินเฟิงกินเข้าไป มันจะไม่เป็นอันตรายต่อเขาอย่างแน่นอน ถ้ามันไม่ดีคงไม่บอกให้เขากินเข้าไปหรอก
ในที่สุดหลินเฟิงก็หันกลับมา บีบจมูกไว้แล้วกลืนมันเข้าไป
ได้ยินเพียงเสียงฮึดฮัดในตอนสิ่งนั้นเข้าไปในร่างกายของหลินเฟิง ทันทีที่สิ่งนั้นเข้าไปในร่างกายของเขาก็ละลายทันที
ในขณะนั้นหลินเฟิงรู้สึกได้ถึงกระแสความร้อนที่รุนแรงเกิดขึ้นในร่างกายของเขา
“พลังที่น่าสะอิดสะเอียน!” หลินเฟิงตกตะลึง
โชคดีที่ในเวลานี้หลินเฟิงยังคงร่างสถานะสัตว์อยู่ เช่นเดียวกับความแข็งแกร่งของชิปพรสวรรค์ทั้งสามชิ้นที่อยู่ตรงกลางคิ้วของเขาทำให้หลินเฟิงแทบจะทนไม่ไหว
ขณะหลินเฟิงกำลังย่อยและจะเสร็จสิ้น ทันใดนั้นก็มีลมปราณที่น่าหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้ก็ตรึงพวกเขาเอาไว้อยู่กับที่
แรงกดดันที่รุนแรงนั้นทำให้หลินเฟิงและเสี่ยวหยางมีสีหน้าหวาดกลัวเพราะมันน่ากลัวมากเกินไป
“ถอยไปให้ห่าง!” เสี่ยวหยางผลักหลินเฟิงไปอีกด้านหนึ่ง จากนั้นหัวงูทั้งแปดก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจากทางด้านหลังของเขา
จากนั้นหลินเฟิงก็เห็นมือที่กว้างนับ 100 เมตรก็ตกลงมาจากท้องฟ้า มือใหญ่นั้นทำด้วยน้ำซึ่งมีเพียงข้างเดียว
ปัง!
ด้วยมือข้างเดียว มังกรทั้งแปดของเสี่ยวหยางที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าได้ปะทะเข้ากับมันที่กลางอากาศ
ตูม!!!
แรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่เกิดขึ้นในทะเล ดอกไม้และฝนกระจายไปทั่วท้องฟ้า เสี่ยวหยางถอยลงไปอยู่บนผิวน้ำทะเลมากกว่า 100 เมตรจนเกิดเสียงคลื่นขนาดใหญ่
และฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ควบแน่นมาจากน้ำก็กลายเป็นละอองน้ำโปรยลงบนผิวน้ำทะเลตามติดกันมาราวกับมีฝนตกหนัก
“ช่างเป็นการโจมตีที่น่ากลัวอะไรเช่นนี้!” หลินเฟิงที่ถูกผลักออกไป มองเห็นภาพนี้ก็ตกตะลึง
ในเวลานี้จู่ ๆ ทะเลก็ส่งเสียงดังและจากนั้นน้ำทะเลก็พุ่งสูงขึ้นมา ราวกับว่ากำลังจะมีบางสิ่งปรากฏขึ้น
ในไม่ช้าหัวขนาดใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ
มันเป็นหัวสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่มีดวงตากลมโตสองข้างที่ใหญ่กว่าตัวคน และเมื่อมันปรากฏขึ้นมันก็พ่นละอองน้ำออกมา
“นี่คืองูหลามสีน้ำเงินอีกตัวที่อยู่ในขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์?” หลินเฟิงมองไปที่ฉากนี้และตกตะลึงขึ้นมา
แต่ผ่านไปครู่หนึ่ง หลินเฟิงก็ปฏิเสธความคิดนี้เนื่องจากรูปร่าง หน้าตา หัวและลำตัวที่ปรากฏขึ้นมานั้นมีขนาดใหญ่กว่างูหลามสีน้ำเงินที่กลายร่างเป็นมนุษย์งูได้หลายเท่า
มันมีรูปร่างขนาดใหญ่ซึ่งมีความยาวสองหรือสามร้อยเมตร ทั้งตัวเป็นสีน้ำเงินและมีฟันแหลมคมอยู่ที่มุมปาก
แค่ฟันเพียงซี่เดียวก็ใหญ่กว่าตัวของหลินเฟิงแล้ว