มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 598
มันชัดเจนว่า พวกเขาเพลิดเพลินกับการเฝ้ามองความเคราะห์ร้ายของคนอื่น
ทีน่าเองก็กำลังคิดถึงว่าทั้งฝ่ายที่เกี่ยวข้องไม่ใช่คนดี เธอไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับพวกเขาโดยตรง เพราะพวกเขาจะต่อสู้ด้วยกันเอง อย่างไรก็ตาม เธอก็พร้อมที่จะโทรเรียกตำรวจมาถ้าสิ่งต่าง ๆ เริ่มวุ่นวายมากเกินไป
ในขณะนั้น ก็ได้ยินเสียงดังโครมขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเจอรัลด์ชนแจกันตกลงไป
เสียงแก้วที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ดึงดูดความสนใจของทุกคนในบาร์เอาไว้ต่อไป
“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย เห็นได้ชัดว่าคุณทำมันแล้วตอนนี้! ไม่เพียงแต่คุณปฏิเสธที่จะสั่งอะไร คุณยังชนหนึ่งในแจกันที่นี่อีกด้วยซ้ำ!” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเยาะ ขณะที่เธอเอามือกอดอกไว้ เธอรู้ว่าทั้งสามคมตรงหน้าเธอไม่ได้มีเจตนาที่ดี
“ให้ตาย! มันก็แค่แจกัน! พวกเราจะชดใช้มันให้!” โยเอลตะโกนใส่เป็นการตอบกลับ
“ฉันดีใจที่คุณจะเต็มใจทำแบบนั้น! แต่ฉันขอถามเจ้านายของฉันเกี่ยวกับราคาที่แน่นอนที่คุณจะต้องชดเชยก่อนละกันนะคะ!” ผู้หญิงคนนั้นตอบ ขณะที่เธอมองไปทางที่ฮิวกำลังยืนอยู่ก่อนหน้านี้ แต่อย่างไรก็ตาม ฮิวก็เริ่มเดินมาทางกลุ่มแล้ว
“ทั้งหมดนี่หมายความว่ายังไงกัน?”
“บอสคะ! สามคนนี้ปฏิเสธที่จะสั่งอะไรมา และพวกเขาก็ยังทำหนึ่งในแจกันของเราแตกอีกด้วยซ้ำ! พวกเขามาที่นี่เพื่อก่อเรื่องแน่นอน! ดังนั้น พวกเขาตกลงที่จะชดเชยให้สำหรับแจกัน” ผู้หญิงคนนั้นอธิบาย
ขณะที่เขานำบุหรี่ออกมา ฮิวเพียงแค่ยิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้นมา “เป็นการดีที่อย่างน้อยนายยินดีที่จะชดเชยให้! การทำตัวอาจหาญและก๋ากั่นทั้งหมดต่อหน้าฉัน นายกล้าดียังไงมาทำให้ฉันต้องขุ่นเคืองใจ! อย่างไรก็ตาม ฉันก็เป็นคนดี เช่นนั้น นายจะจำเป็นต้องจ่ายให้ฉัน 5,000 ดอลลาร์เท่านั้นพอ!”
จากนั้นเขาก็พ่นบุหรี่ของเขา ขณะที่เขายังคงจ้องไปที่กลุ่มของเจอรัลด์ต่อไป
สายตาของทุกคนจับจ้องอยู่กับฉากที่กำลังเกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขากันในตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะไม่อยากเห็นคนอื่นถูกตีด้วยเคราะห์ร้ายกันเล่า? แม้แต่ดีเจก็ยังปิดระบบเครื่องเสียง
ในขณะนั้น ผู้ชายสองสามคนที่ย้อมผมด้วยหลากหลายสีแตกต่างกันไปก็เริ่มมารุมล้อมกลุ่มของเจอรัลด์กัน พวกเขาดูเหมือนจะเป็นคนที่แวะเวียนมาที่บาร์บ่อย ๆ เพื่อสนุกกัน
“เกิดอะไรขึ้น ฮิว?” ผู้ชายคนหนึ่งถามขึ้นมา
“โอ้ ไม่มีอะไรมากนักหรอก เขาแค่ทำแจกันแตกดังนั้นฉันจึงบอกให้เขาชดเชยให้สำหรับมัน” ฮิวตอบด้วยรอยยิ้ม
“เห็นของเหล่านี้ไหม? ถ้านายไม่จ่ายเงิน 5,000 ดอลลาร์มา ฉันเกรงว่านายจะไม่สามารถออกจากสถานที่แห่งนี้ในคืนนี้ไปได้แน่!”
หลังจากฮิวกล่าวไปเช่นนั้น พวกอันพาลก็เริ่มหมุนคอกันอย่างคุกคาม พวกเขาดูเหมือนพร้อมที่จะโจมตีได้อยู่ทุกเมื่อ
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงแค่ยิ้มจาง ๆ เท่านั้นก่อนจะพูดขึ้นมา “ฮิว ฮิว ฮิว…ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าแกจะยังคงบุ่มบ่ามและเย่อหยิ่งแบบนี้ 5,000 ดอลลาร์สำหรับแจกันอย่างเดียวเนี่ยนะ? แกกล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าฉันเหรอ? แกยังจำได้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
“ห๋า? พวกเราเคยพบกันมาก่อนเหรอ?” ฮิวถาม รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยกับการโต้ตอบของเจอรัลด์
เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ในที่สุดฮิวก็รู้แล้วว่าเจอรัลด์เป็นใคร
“เช่นนั้นนั่นคือ เหตุผลที่ทำไมนายถึงดูคุ้นมากสินะ! นายคือแฟนหนุ่มของผู้หญิงตระกูลยอร์คคนนั้น! แม่งเอ้ย! และในที่นี้ฉันกำลังคิดอยู่ว่าแกเป็นใคร! แกกล้ามาก ไอ้เวร! ฉันสั่งสอนบทเรียนให้แกไปก่อนหน้านี้แล้วไม่ใช่หรือไง? ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้รุนแรงพอสินะ!”
“จะบอกอะไรให้นะ ถ้าแกสามารถชดเชยให้สำหรับแจกัน 5,000 ดอลลาร์นั้นได้ งั้นปัญหานี้ก็จะคลี่คลาย ถ้าแกไม่ละก็ งั้นแกก็ควรเริ่มคิดถึงผลที่จะตามมาได้เลย!”
ขณะที่เจอรัลด์ยิ้มอ่อน ๆ ให้ เอเดนก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “งั้นฉันจะไปเอาเงิน! รอฉันกลับมาละกัน!”
“บอส เขาอาจจะพยายามโทรเรียกใครบางคนมาที่นี่ก็ได้นะ!” ลูกน้องของฮิวคนหนึ่งกล่าว
“ปล่อยเขาไป ฉันอยากจะเห็นว่าเขาจะยังสามารถโทรเรียกใครมาได้บ้าง!” ฮิวตอบขณะที่เขายิ้มอย่างดูถูก
“ให้ตายเถอะ! นี่ช่างกลายมาเป็นความวุ่นวายใหญ่โตอะไรอย่างนี้เล่า! ผู้ชายคนนั้นกล้าที่จะท้าทายฮิวจริง ๆ! เขาไม่รู้เหรอว่าเทียโกก็เป็นเจ้าของบาร์ของฮิวด้วยเหมือนกันน่ะ? ผู้ชายเหล่านี้ยังต้องการจะอยู่ในเมย์เบอร์รี่ต่อไปอยู่หรือเปล่าเนี่ย?” ผู้ชายสองสามคนที่นั่งอยู่โต๊ะของทีน่าถามขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
“พูดมาสิ ทีน่า เธอไม่ได้พูดว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเพื่อนร่วมงานของเธอหรอกเหรอ? เธอไม่อยากจะช่วยเหลือเขาเลยหรือไง?” ผู้หญิงจากโต๊ะเดียวกันถาม
“ฮึ่ม! แล้วทำไมฉันถึงควรด้วยล่ะ? เขาก็ขาดความสามารถขนาดนี้อยู่แล้วแต่เขาก็ไม่แม้แต่จะตระหนักรู้ในตนเองเลยด้วยซ้ำ! ฮิวอาจจะมีข่าวแย่ ๆ แต่เจอรัลด์ก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สามารถไปทำให้คนอย่างฮิวต้องขุ่นเคืองใจได้!” ทีน่ากล่าว ขณะที่เธอเอามือกอดอกอีกครั้ง
ชั่วครู่สั้น ๆ ต่อมา ใครบางคนในบาร์ก็ตะโกนขึ้นมาฉับพลัน “เฮ้ ดูสิ! นั่นคือ เทียโกไม่ใช่เหรอ? เทียโกอยู่นี่แล้ว!”