RC:บทที่ 563 เจ้าหญิง
“ตื่นแล้วหรือ?”
ทันใดนั้นเสียหนึ่งงก็ดังขึ้นที่ด้านหลังของหลินเฟิง หลินเฟิงจึงหันหน้าไปมอง เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก อายุราวสิบเจ็ดถึงสิบแปดปี
เธอมีใบหน้าที่งดงาม ดวงตาเป็นประกายและมีผิวขาวราวกับหิมะ หลินเฟิงรู้สึกว่าหัวใจของเขาสั่นระรัว
แต่ในช่วงเวลาต่อมา ภาพที่ได้เห็นในสายตาราวทุบสมองของหลินเฟิงเข้าอย่างจังเพราะมันเป็นสิ่งที่เขายอมรับไม่ได้
เขาพบว่าภายใต้ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบกลับมีร่างกายที่แปลกประหลาด ส่วนบนนั้นเป็นมนุษย์แต่ส่วนล่างกลับเป็นปลา
“นี่ … ” หลินเฟิงที่ได้เห็นภาพนี้ ทั้งร่างของเขาก็ชะงักค้าง
จากนั้นสายตาของหลินเฟิงก็หันไปมองด้านข้างและพบว่ายังมีหางปลาอีกหลายหางที่อยู่รอบตัวเขา
พวกเขายืนอยู่ไม่ไกลนัก สองในนั้นดูราวกับสาวใช้ และอีกสองคนก็ดูเหมือนจะเป็นองครักษ์
“ที่นี่ ที่นี่ที่ไหน?” หลินเฟิงถามอย่างไม่รู้ตัว
แม้ว่าคำพูดของหลินเฟิงจะไม่ได้ดังมาก แต่เขาก็ยังได้ยินคำตอบจากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เธอกล่าวว่า “นี่คือวังเงือกของเผ่าเงือกใต้ทะเล!”
“นางเงือกทะเล? ที่นี่คือโลกใต้น้ำหรือ?” หลินเฟิงตกใจ นี่เขาไม่ได้กำลังต่อสู้อยู่กับงูหลามยักษ์หรอกหรือ? แล้วเขามาโผล่อยู่ในสถานที่เช่นนี้ได้อย่างไร
ในเวลาเดียวกัน หลินเฟิงได้มองไปรอบ ๆ แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความผันผวนของน้ำ ณ ที่ตรงนี้เลย
“ที่นี่คือก้นทะเลหรือ? ทำไมถึงไม่มีน้ำเลยล่ะ?” หลินเฟิงถาม
“เพราะที่นี่คือก้นทะเลของเรา เผ่าพันธุ์ปลาที่แข็งแกร่งได้ใช้วิธีลับอันทรงพลังระบายน้ำที่ก้นทะเลออกไป!”
มนุษย์ปลาผู้สวยงามคนนี้สงสัยใคร่รู้เป็นอย่างมากจึงนั่งลง บนพื้น เอามือทั้งสองข้างเท้าคางไว้แล้วมองไปยังหลินเฟิง ไม่ว่าหลินเฟิงจะถามอะไร เขาก็ตอบไปทุกสิ่ง
“ไม่มีน้ำ? งั้นทำไมเจ้าที่เป็นมนุษย์ปลาถึงยังอยู่ได้ล่ะ?” หลินเฟิงชะงัก ในใจของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและสงสัยจนแทบจะว้าวุ่น
“เจ้าเองก็เคยเป็นมนุษย์ปลาและยังคงสามารถเคลื่อนที่ได้โดยไม่ต้องอยู่ในน้ำนี่? เจ้าเพียงแค่ไปอยู่ที่แผ่นดินใหญ่และเก็บเกล็ดกับหางเอาไว้! และแน่นอน เราก็เช่นกัน!” นางเงือกแสนสวยกล่าว
หลินเฟิงตะลึงและอึ้งค้างไปทันที
“แม่ของข้าบอกว่าพวกเราสามารถอยู่นอกน้ำได้มาตั้งนานแล้ว แต่เราก็ยังคงเลือกที่จะคงลักษณะของหางปลาและเกล็ดเอาไว้เพราะมันสวยกว่า!” หญิงสาวกล่าว
ใบหน้าของหลินเฟิงตกตะลึงและยังงงงวยอยู่หน่อย ๆ แต่เมื่อมองไปที่หญิงสาวตรงหน้า เธอก็ดูงดงามจริง ๆ
ในตอนแรกที่เห็น เขาคิดว่าหางปลามันดูแปลก ๆ แต่พอมองไปนาน ๆ ฉันก็พบว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าสวยจริง ๆ และไม่ได้สวยแบบทั่วไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลินเฟิงพบว่ามนุษย์ปลาสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขาแตกต่างจากมนุษย์ปลาคนอื่น ๆ ปลาตัวอื่นนั้นน่าเกลียดมากเช่นเดียวกับมนุษย์ปลาที่หลินเฟิงเคยเห็นในตอนที่พวกเขาต่อสู้กับพลังทะเลที่ขอบเมือง
ร่างแปลก ๆ แต่ละคนดูน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่พอมองไปที่หญิงสาวไม่เพียงแต่ไม่มีความรู้สึกน่าเกลียด แต่ยังมีความงามที่แปลกประหลาดอีกด้วย
แม้ว่าสองสาวใช้และยามสองคนที่อยู่ข้างหลังมนุษย์ปลาสาวจะดูไม่ปกติ แต่ก็แตกต่างจากที่เจาเคยเห็นก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง และดูไม่ขัดตาอีกต่อไป
ยิ่งไปกว่านั้น หลินเฟิงพบว่ามนุษย์ปลาตรงหน้าเขาน่ารักมาก ร่างที่เป็นปลาในช่วงล่างของเธอมีหลากสีและเกล็ดที่อยู่ส่วนบนก็เหมือนสายรุ้งในแสงแดด
“ทำไมข้าถึงมาอยู่ที่นี่?” หลินเฟิงถามหญิงสาว
ดูเหมือนเธอจะอึกอักและอ้ำอึ้ง: “ผู้แข็งแกร่งของพวกเราชาวปลาพบเจอ เลยจับและลากลงมา!”
ต่อหน้าเขา หญิงสาวดูเหมือนจะรู้สึกผิดและเสียงของเธอก็ช่างแสนเบา
หลินเฟิงรู้ได้จากสายตาว่าเด็กสาวคนนี้คงเป็นเด็กสาวที่อ่อนต่อโลกและไม่เคยพบเจอสิ่งต่าง ๆ ในโลกเลย
เมื่อนึกได้อย่างนี้ หลินเฟิงก็รู้สึกโล่งใจทันทีและกล่าวว่า “ทำไมเจ้าถึงขังข้าไว้ที่นี่?”
“ เพราะ เพราะคนอื่นบอกว่าตอนนี้มนุษย์กับพวกเราเป็นศัตรูกัน เจ้าไม่ใช่คนดีดังนั้นเจ้าจึงต้องถูกขังเอาไว้เท่านั้น!” หญิงสาวกล่าว
หลินเฟิงได้ยินสิ่งนี้ก็พูดไม่ออก สิ่งใดกันที่พวกเขาจะเรียกว่าเป็นคนดีล่ะ
ตอนนี้พื้นที่ทะเลกำลังจะโจมตีแผ่นดินใหญ่ กองกำลังของทั้งสองฝ่ายถือเป็นศัตรูกัน แต่หากพวกเราอยากจะกล่าวว่าใครไม่ใช่คนดีบ้างก็ต้องกล่าวว่าพื้นที่ทะเลไม่ใช่คนดีสิ
ท้ายที่สุดแล้ว ชาวแผ่นดินใหญ่นั้นไม่มีความคิดที่จะโจมตีพื้นที่ทะเลเลย มีเพียงพื้นที่ทะเลฝ่ายเดียวเท่านั้นที่ต้องการโจมตีแผ่นดินใหญ่
หลินเฟิงมองไปรอบ ๆ และพบว่าระดับของคนที่นี่ไม่ค่อยสูงนัก
สถานะของนางเงือกหลากสีคนนี้ดูเหมือนจะไม่ต่ำแต่รัดับของเธอก็เพิ่งถึงเพียงระดับ a ในขณะที่ระดับของสาวรับใช้ทั้งสองกับองครักษ์อีกสองคนอยู่เพียงแค่ระดับ B เท่านั้น
ดังนั้นสถานการณ์ของที่นี่ในเวลานี้จึงไม่ถือเป็นอันตรายสำหรับหลินเฟิง แม้ว่ากรงจะดูแข็งแกร่ง แต่ก็ใช้ได้แค่เพียงกับผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับ SSS เมื่อไหร่ที่หลินเฟิงกลายร่างสัตว์หรือใช้ชิปพรสวรรค์ เขาก็จะสามารถทำลายกรงและหลบหนีขึ้นไปบนน้ำได้ในพริบตา
อย่างไรก็ตามในเวลานี้ ร่างกายของหลินเฟิงยังคงได้รับบาดเจ็บสาหัส และเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะหนีออกจากกรงไปยังแผ่นดินใหญ่ได้หรือไม่
ดังนั้นหลินเฟิงจึงยังไม่เคลื่อนไหว อย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์จากอาการบาดเจ็บ เขาจะไม่เคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่อย่างนั้นหากต้องสู้กับชายผู้แข็งแกร่งในโลกใต้ทะเล เขาก็คงจะต้องจบจริง ๆ
ขณะที่หลินเฟิงกำลังคิดเรื่องนี้ เจ้าหญิงอี้เหรินมองดูหลินเฟิงมาตลอด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ทันใดนั้นร่างสีฟ้าก็ลอยเข้ามาจากด้านนอก
ใช่ มันกำลังลอยอยู่เหมือนว่ายอยู่ในน้ำ แต่ที่นี่ไม่มีน้ำดูเหมือนว่าจะเป็นก๊าซชนิดหนึ่ง
อย่างไรก็ตามหลินเฟิงพบว่าพลังวิญญาณในวังของมนุษย์ปลานั้นแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ได้มีพลังมากไปกว่าภูเขาที่อยู่หลังบ้านตระกูลของหลินเฟิง
ร่างนั้นรีบเข้ามาอย่างลนลาน พอเขาเห็นหลินเฟิงก็ประหลาดใจทันที
เธอรีบก้าวเข้ามาข้างหน้าและถอยห่างจากนางเงือกหลากสีเพียงไม่กี่เมตรแล้วพูดว่า “เจ้ามนุษย์ ห้ามทำร้ายเจ้าหญิงของพวกเรานะ!”
“เอ่อ … ” หลินเฟิงตะลึง
เขาต้องการทำร้ายมนุษย์ปลา เจ้าหญิง เมื่อไหร่กัน
“หืม?” แต่ทว่าหลินเฟิงกลับได้ยินคำพูดอีกคำว่ามนุษย์ปลาหลากสีนั้นเป็นเจ้าหญิงหรือ?
ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมเธอถึงงดงามมากเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เจ้าหญิงเงือกนี้มีกลิ่นพิเศษ เกล็ดของเธอมีสีสันและหายาก
เวลานี้หลินเฟิงกำลังมองดูร่างที่เพิ่งเข้ามาอย่างจริงจัง เขาเป็นมนุษย์ปลาเช่นกันแต่ร่างกายส่วนล่างของเขากลับเต็มไปด้วยเกล็ดสีน้ำเงิน
“โอ้ เสี่ยวหลัน ไม่เป็นไรหรอก! ข้าคุยกับเขามาสักพักแล้ว เขาไม่ได้ทำร้ายข้า!” นางเงือกกล่าว
มนุษย์ปลาที่ชื่อเสี่ยวหลันได้ยินเช่นนั้นจึงรู้สึกโล่งใจแล้วถามว่า “เขาไม่ได้ทำร้ายท่านจริง ๆ นะ?”
ดูเหมือนเสี่ยวหลันจะยังไม่ค่อยวางใจ เขามองขึ้นและลง ด้านหน้าและด้านหลังของเจ้าหญิงอี้เหริน หลังจากที่ได้รับการยืนยันแล้วว่าไม่เป็นไร เขาก็ค่อยโล่งใจ
“เสี่ยวหลัน อะไรที่ทำให้เจ้าดูรีบเร่งเช่นนี้?” เจ้าหญิงปลาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
พอเจ้าหญิงปลาถามขึ้น ทันใดนั้นเสี่ยวหลานก็แสดงสีหน้าราวกับเห็นผี และทั้งร่างของเขาก็ตกตะลึง: “โอ้ ข้าจะเกือบลืมธุระซะแล้ว!”
“เรื่องอะไรหรือ?”