เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 593
เวลาผ่านไปหลายวัน ร่างกายของลู่ฝานหายดีแล้ว ขาของลู่หาวที่ได้รับการรักษาจากลู่ฝาน ทำให้ขาของลู่หาวดีขึ้นเยอะแล้ว
อี่ว์ชิงเฉินคนนั้นลงมือได้โหดเหี้ยมมากๆ การถีบของเขา ทำให้กระดูกของลู่หาวแตกละเอียดทั้งหมด ถ้าลู่ฝานไม่ใช่ผู้ฝึกชี่ และสามารถกลั่นโอสถเกิดกระดูกใหม่ให้ลู่หาวรับประทาน ทำให้กระดูกของเขาเกิดขึ้นมาใหม่ ลู่หาวคงกลายเป็นคนพิการไปแล้ว
ดังนั้น เรื่องนี้ทำให้ลู่ฝานแค้นอี่ว์ชิงเฉินมากๆ
ในเวลาเดียวกัน หลังจากเก็บตัวฝึกฝนหลายวันแล้ว
ในที่สุดอี่ว์ชิงเฉินก็ออกจากการเก็บตัวฝึกฝน!
เมื่ออี่ว์ชิงเฉินออกมา เขาก็โกรธมากๆและพุ่งไปหาหุ่นเชิดกวนหานทันที จากนั้นก็โยนกระบี่กลืนทิพย์ใส่หน้าของกวนหาน
“นี่คือกระบี่ของนายเหรอ โดยปกตินายใช้กระบี่ที่เป็นเศษเหล็กแบบนี้เหรอ!”
อี่ว์ชิงเฉินรู้สึกโกรธมากๆ เขาใช้เวลาอยู่หลายวัน เพื่อตรวจดูกระบี่เล่มนี้ แต่เขาตรวจไปตรวจมาอยู่หลายรอบ สุดท้ายเขาก็ได้คำตอบเพียงอย่างเดียว มันเป็นแค่เศษเหล็กเท่านั้น มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรดูดพลังของกระบี่เล่มนี้ไปแล้ว มันไม่ใช่แค่ดูดพลังที่อยู่ด้านบนของกระบี่เท่านั้น ถ้าในกระบี่มีโลหะพิเศษอื่นๆ มันก็จะถูกดูดออกไปพร้อมกัน สิ่งที่เหลืออยู่ก็แค่กระบี่ธรรมดาเท่านั้น ถ้าพูดว่ามันคือเศษเหล็ก มันก็ไม่ผิด
หุ่นเชิดกวนหานเบิกตากว้าง เขามองดูกระบี่กลืนทิพย์ที่อยู่ด้านหน้า
ผ่านไปสักพัก กวนหานพูด:”มันเหมือนมากๆ แม้แต่รอยแตกที่อยู่ด้านบนก็เหมือนกันเลย อาจารย์ลุง คุณไปเอากระบี่ปลอมเล่มนี้มาจากไหน”
อี่ว์ชิงเฉินพูด:”ฉันได้มันมาจากมือของลู่ฝาน ฉันจะขอพูดกับแกตามตรง วิชาของแก อันที่จริงแกได้มันมาจากกระบี่เล่มนี้ใช่ไหม”
ร่างหุ่นเชิดกวนหานสั่นเทาโดยไม่รู้ตัว ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ เพราะร่างกายของเขาเป็นหุ่นเชิด เขาอยากจะเก็บอารมณ์ก็ไม่สามารถเก็บได้ ถ้าอารมณ์ของเขาเปลี่ยนไป หุ่นเชิดก็จะสั่นเทาทันที
อี่ว์ชิงเฉินพูดอย่างเย็นชา:”หึ กวนหาน แกยังไม่ยอมพูดความจริงกับฉันอีกเหรอ?”
กวนหานพูด:”ลุงชิงเชิง แกเดาถูกแล้ว”
อี่ว์ชิงเฉินได้รับคำตอบแล้ว ยิ่งทำให้เขาโกรธมากๆ
“แล้วกระบี่ของจริงอยู่ตรงไหน แกเก็บไว้เอง หรือลู่ฝานหลอกฉัน”
กวนหานพูดด้วยน้ำเสียงปกติ:”ฉันไม่ได้เก็บไว้เอง”
อี่ว์ชิงเฉินจ้องหุ่นเชิดกวนหานแล้วกัดฟันพูด:”ถ้าแกกล้าโกหกฉัน ฉันจะสังหารแก แกจะไม่มีโอกาสได้เป็นหุ่นเชิดอีก”
กวนหานพูด:”แกสามารถใช้วิชาต่างๆมาตรวจสอบฉันได้ ฉันไม่ได้โกหกคุณอยู่แล้ว”
อี่ว์ชิงเฉินมองดูดวงตาอันว่างเปล่าของหุ่นเชิดกวนหาน จากนั้นเขาก็เงยหน้าและตะโกน:”ลู่ฝาน ฉันจะสังหารนายให้ได้ นายต้องไม่ได้ตายดี”
……
เวลาผ่านไปสองวันอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ลู่ฝานกำลังฝึกกระบี่อยู่ในจวนลู่ คนที่ฝึกกระบี่กับเขาก็คือศิษย์พี่หานเฟิง
“ไม่สู้แล้ว ไม่สู้อีกแล้ว ศิษย์น้องลู่ฝาน วิชานี้ของนายพิสดารมากๆ ฉันเป็นยอดฝีมือแดนปราณชีวิต แต่กลับสู้นายไม่ไหว ฉันสู้แบบอึดอัดแบบนี้ไม่ไหวแล้ว!”
ศิษย์พี่หานเฟิงโบกมือ ลู่ฝานพูดยังไงเขาก็ไม่ฝึกกระบี่กับลู่ฝานแล้ว
เดิมทีลู่ฝานอยากจะประลองกับเขา ทำให้ศิษย์พี่หานเฟิงดีใจมากๆ เขาเงยหน้าและพูด:”ศิษย์น้องลู่ฝาน มาเลยๆ ศิษย์พี่จะชี้แนะนายเอง”
แต่เวลาผ่านไปเพียงแค่สองวัน หานเฟิงก็ไม่ยอมประลองอีกแล้ว
เหตุผลหลักก็คือ ตอนนี้ลู่ฝานใช้ปราณชี่ได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว พลังคุ้มกันกายของเขา ยิ่งอยู่ก็ยิ่งแข็งแกร่ง ถ้าไม่ใช่พลังที่แข็งแกร่งมากๆจนลู่ฝานต่อต้านไม่ได้ เขาก็สามารถสะท้อนพลังของอีกฝ่ายไปข้างๆ วิชาแบบนี้ ลู่ฝานตั้งชื่อว่าปราณชี่คุ้มกันกาย
และปราณชี่ของเขาก็แข็งแกร่งกว่าพลังปราณทั่วไป มันแข็งแกร่งพอๆกับพลังของนักบู๊แดนปราณชีวิตเลย ทำให้ศิษย์พี่หานเฟิงกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบตลอดเวลา ตอนที่ศิษย์พี่หานเฟิงสู้กับลู่ฝานนั้น เขาไม่สามารถใช้พลังสายเลือดหรือเข้าสู่สภาวะแปรสภาพเพื่อสู้ตายกับลู่ฝานได้