แดนนิรมิตเทพ บทที่ 716
เล่หรูหั่วมองเฉินโม่อย่างเงียบ ๆ เธอรู้สึกว่าร่างกายของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามีบุคลิกลักษณะพิเศษมาก ความรู้สึกนั้นเหมือนกับเพื่อนเก่าสองคนที่จากกันนานหลายปี แล้วกลับมาพบกันใหม่ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะตอบว่า “ไม่เจอกันนาน!”
หลังจากกล่าวจบ เล่หรูหั่วเองก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย ด้วยนิสัยของเธอแล้ว เธอไม่เคยสนใจผู้ชายที่เข้ามาตีสนิทแบบเฉินโม่เลย แต่วันนี้เธอเป็นอะไรไป?
แม้แต่เล่หรูหั่วเองไม่เข้าใจ สุดท้ายเธอจึงทำได้เพียงสรุปสถานการณ์นี้เป็นเพราะบุคลิกลักษณะของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น เธอคิดว่าบางทีผู้ชายคนนี้อาจมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีมาตั้งแต่เกิด!
เจียงเสวี่ยที่นั่งอยู่ด้านข้าง ถามเบา ๆ ว่า “หรูหั่ว เขาเป็นใคร?”
ฐานะครอบครัวของเจียงเสวี่ยไม่ได้ร่ำรวย อยู่ในระดับชนชั้นกลาง แต่เธออยู่ในแวดวงของเศรษฐีมาโดยตลอด
ดังนั้น เจียงเสวี่ยจึงติดนิสัยตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก
เธอสามารถเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าการแต่งตัวของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ลูกเศรษฐี บวกกับรูปร่างหน้าตาของเฉินโม่ที่ไม่โดดเด่น ดังนั้นเจียงเสวี่ยจึงไม่ได้มีความรู้สึกประทับใจกับการเจอเฉินโม่ครั้งแรก
เธอเป็นเพื่อนสนิทของเล่หรูหั่ว ดังนั้นเจียงเสวี่ยจึงต้องช่วยเล่หรูหั่วตรวจสอบดี ๆ
เล่หรูหั่วส่ายศีรษะเบา ๆ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราพบกัน”
เธอยิ้มด้วยความเหยียดหยามตนเองเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าวันนี้ตนเองผิดปกติเล็กน้อย ตอนนั้นการที่เธอหลบเลี่ยง เป็นเพราะว่าเธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับคนที่ตามจีบพวกนั้น แต่ตอนนี้เธอกลับยอมรับการตีสนิทจากผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง!
ตัวเล่หรูหั่วเองก็ไม่เข้าใจ
เมื่อได้ยินคำตอบของเล่หรูหั่วแล้ว เจียงเสวี่ยรู้สึกประหลาดใจ เธอรู้จักนิสัยของเล่หรูหั่วเป็นอย่างดี ปกติเธอจะไม่สนใจผู้ชาย แต่วันนี้เธอกลับยอมรับการตีสนิทจากผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งอย่างไม่เคยมีมาก่อน!
เจียงเสวี่ยรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ
เจียงเสวี่ยมองเฉินโม่อีกครั้ง มองสำรวจอย่างละเอียด รู้สึกสงสัยและคิดอยู่ในใจว่า “เขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาเท่านั้น และไม่มีอะไรพิเศษเลย!”
“ผมขอนั่งที่นี่ได้ไหม?” เฉินโม่ถามอีกครั้ง
เล่หรูหั่วทำผิดพลาดมาครั้งหนึ่งแล้ว คราวนี้เธอรู้สึกว่าไม่ว่าจะยังไงตนเองก็ไม่สามารถทำผิดพลาดได้อีก
เธอกำลังจะปฏิเสธเฉินโม่ แต่เมื่อเห็นดวงตาที่จริงใจและบริสุทธิ์ของเฉินโม่แล้ว จะปฏิเสธเฉินโม่แล้ว แต่เล่หรูหั่วไม่สามารถพูดออกมาได้
สุดท้าย เล่หรูหั่วละเมิดเจตจำนงของหัวใจตนเองอีกครั้งและพยักหน้า “ได้ค่ะ!”
เจียงเสวี่ยเบิกตากว้างอีกครั้ง มองเล่หรูหั่วด้วยความไม่อยากเชื่อ นี่ยังเป็นเล่หรูหั่วที่เธอรู้จักอยู่หรือเปล่า?
“ขอบคุณครับ!” เฉินโม่กล่าวขอบคุณ แล้วนั่งข้างเล่หรูหั่วทันที มองเล่หรูหั่วด้วยรอยยิ้ม
เมื่อเห็นเฉินโม่นั่งข้างเทพธิดา คราวนี้เกิดความโกลาหลกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ แล้ว
“เด็กคนนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่? นึกไม่ถึงว่าเทพธิดาจะให้เขานั่งข้าง ๆ เด็กคนนี้มีเสน่ห์มากหรือว่าเทพธิดาเป็นคนที่จีบง่าย?”
เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งแสดงสีหน้าที่ไม่สามารถเข้าใจได้
“นายคิดว่าเด็กคนนั้นมีเสน่ห์อะไร? ต้องเป็นเทพธิดาที่จีบง่ายอย่างแน่นอน น่าเสียดายที่เมื่อสักครู่พวกเราทุกคนระมัดระวังตัวมากเกินไป ถ้าพวกเรากล้าหาญกว่านี้ คงไม่ถูกเด็กคนนี้ชิงตัดหน้าไปก่อน!”
ผู้ชายหลายคนรู้สึกเสียใจ รู้สึกหงุดหงิดและโมโหมาก
“เมื่อก่อนได้ยินคนพูดว่ายิ่งผู้หญิงสวยก็ยิ่งจีบง่ายมาก ตอนแรกผมไม่เชื่อหรอก แต่ตอนนี้ผมเชื่อแล้ว!” ผู้ชายบางคนกล่าวด้วยความเศร้า
จี๋ต๋าจิ่วตูอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง “ไม่ใช่มั้ง ไอ้เบื๊อกเฉินใช้เวทมนตร์คาถาอะไร? ถึงสามารถทำให้เทพธิดาให้เขานั่งอยู่ด้านข้างได้!”
“นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!” สีหน้าของเหวินถิงอี้เต็มไปด้วยความตกตะลึง แก้วไวน์ที่อยู่ในมือเอียง จนไวน์แดงทะลักออกมา แต่เขากลับไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย
เจี่ยจวินเซี่ยขมวดคิ้วอีกครั้ง ความรู้สึกเหยียดหยามเฉินโม่หายไปทันที และมองเฉินโม่ด้วยสายตาสงสัย
บทที่ 715
บทที่ 717