GMC ตอนที่ 685 การกลับมาของจางเย่ติง!
“ทำลาย!”
ปิงหยางชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า
วูป~
พลังรวมตัวกันในพื้นที่หนึ่งและกำลังจะปะทุขึ้นมีคลื่นของออร่าพัดไปทั่วบริเวณ ในช่วงเวลาสำคัญนี้เสียงเองที่ไพเราะและร่าเริงดังขึ้นในหูของเขา
“ปิงหยาง?”
ปิงหยางตัวสั่นราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า เขายืนอยู่นิ่งๆ “เสียงนี้…”
ปิงหยางหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ร่างสีน้ำเงินยืนมองอย่างเงียบๆ ร่างที่เปล่งออร่าที่คุ้นเคยซึ่งทำให้เขาหลั่งน้ำตาทันที
“ พี่สาวเย่ติง…นั่นพี่ใช่ไหม?”
“ ฉันเอง” จางเย่ติงมองดูเขาอย่างสงบเหมือนในช่วงเวลาที่พวกเขาฐาน เย็นชาและสง่างาม “ตลอดหลายปีที่ผ่านมาคุณเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่ดีเลย”
ร่างสัตว์ร้ายค่อยๆหดตัวเปลี่ยนกลับไปเป็นร่างมนุษย์ ปิงหยางเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาขณะที่จ้องมองจางเย่ติง “พี่สาวฉันคิดถึงพี่ ตลอดเวลาฉันคิดถึงทุกคน เป็นฉันเองที่ฆ่าทุกคน ถ้าฉันไม่พยายามทำตัวอวดฉลาดล่ะก็… ”
“ ขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ!”
ปิงหยางคุกเข่าลงต่อหน้าจางเย่ติงและร้องไห้อย่างทุกข์ใจ
ดวงตาของซูฮ่าวเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ผ่านการย้อนรอยเขาได้เห็นมามากมาย เขาเห็นอย่างชัดเจนยิ่งว่าปิงหยางผ่านช่วงเวลาอย่างไรมาบ้างในช่วงหกปีที่ผ่านมา การถูกทรมานจากความเศร้าโศกและความเจ็บปวดทุกวันรู้สึกราวกับตกนรก แต่ปิงหยางก็ยังคงผลักดันตัวเองให้มีชีวิตอยู่!
วันนี้…
สภาพจิตใจของเขาทรุดลงเมื่อเขาเห็นจางเย่ติ้งซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานที่เขาเก็บไว้ในใจ
เขาร้องไห้…
อาจเป็นครั้งแรกที่เขาร้องไห้ในรอบหกปี
ปิงหยางในปีนั้นยังเป็นเด็กอยู่! โดยไม่มีการสื่อสารกับคนอื่นเป็นเวลาหกปีมีแต่ต่อสู้กับสัตว์ร้ายและมนุษย์ ความนึกคิดในปัจจุบันของเขาจะไม่อยู่ในฐานะเด็กได้อย่างไร
“ บางครั้งมันจะเป็นการดีกว่าที่จะร้องไห้ออกมา” ซูฮ่าวพึมพำกับตัวเองเมือดูฉากนี้
“ ฉันจะไม่ตำหนิคุณ” จางเย่ติงส่ายหัว “สิ่งที่คุณทำถูกต้องแล้ว”
“ พี่สาว…” ปิงหยางยังคงร้องไห้อย่างเงียบๆ
ทุกคนเงียบสนิท
หลังจากนั้นไม่นานปิงหยางก็ไม่หลั่งน้ำตาอีกต่อไป “พี่สาวคุณเป็นอย่างไรในช่วงหลายปีนี้”
“ ฉันสบายดี” ดวงตาของจางเย่ติงกวาดไปทั่วซูฮ่าว “มีคนคอยดูแลฉัน ฉันสบายดี”
“ เยี่ยมมาก ตอนนี้ฉันสามารถผ่อนคลายได้แล้ว” ปิงหยางพึมพำกับตัวเอง “คุณทำได้ดี เธอควรจะมีความสุขดีในอีกด้านหนึ่ง เมื่อเธออยู่ดี ฉันก็วางใจได้”
เช็ดน้ำตาของเขาปิงหยางค่อยๆลุกขึ้นยืน “พี่สาว ขอบคุณที่ให้อภัยฉัน”
จางเย่ติงยังไม่ได้เปิดปาก แต่ปิงหยางหันไปแล้วและยิ้มอย่างขมขื่นต่อซูฮ่าว“ ขอบคุณซูฮ่าว”
“ หือ?” ซูฮ่าวรู้สึกแปลก ๆ ทำไมเขาถึงขอบคุณฉัน
“ แม้ว่าฉันจะรู้ว่านี่เป็นของปลอมแม้ว่านี่จะเป็นภาพลวงตา แต่ฉันก็ยังพอใจ” สามารถมองเห็นความทุกข์ทรมานอันไม่สิ้นสุดภายในดวงตาของปิงหยางได้ “ฉันอยากบอกตัวเองว่านี่เป็นเรื่องจริง แต่ฉันก็ไม่สามารถทำได้ ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่นี่เป็นของปลอม ถ้าฉันไม่มีพลังเช่นนี้มันจะยอดเยี่ยมแค่ไหน”
“ดังนั้นฉันคงจะสามารถนำภาพลวงตาของคุณไปได้ และงติดอยู่ในภาพลวงตานี้ตลอดไป!”
ปิงหยางบ่น “ เหตุผลของฉันคงเลยร้ายเกินไปบอกฉันว่าทุกอย่างที่นี่เป็นภาพลวงตา พี่สาวเย่ติงตายไปแล้ว เธอก็เช่นกัน ฉันเป็นคนที่ทำให้พวกเธอตาย … ”
ซูฮ่าว “ …”
“ ฉันจะไม่ฆ่าคุณ” ปิงหยางเปิดเผยรูปลักษณ์ที่แน่วแน่ “แต่ฉันจะทำลายเมืองเกาหยวนอย่างแน่นอน! แม้ว่านี่จะเป็นบาปใหญ่หลวง แต่ว่ามันจะถูกชดใช้ด้วยชีวิตของฉัน! “
หลังจากปิงหยางพูดจบเขาก็ตัดสินใจจากไป
“…”
ซูฮ่าวตกตะลึงหลายวินาทีและถามคำถามออกไป “ ใครบอกคุณว่านี่เป็นภาพลวงตา?”
ร่างของปิงหยางหยุดลงชั่วครู่ “ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ภาพลวงตา ฉันไม่รู้ว่านี่คือสถานที่แบบไหน แต่ฉันไม่เคยลืมความจริงที่ว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจากแผนกภาพลวงตา แม้ว่าฉันจะมองไม่เห็น แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นภาพลวงตา ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าพี่สาวเย่ติงยังมีชีวิตอยู่ เธอจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”
“ แม้ว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่ เธอจะเอาตัวรอดตลอดหลายปีนี้ได้อย่างไร?”
“ มีช่องโหว่มากเกินไป ระดับความสมจริงของภาพลวงตาของคุณนั้นสมดับ 100% แต่ไม่สามารถปรับปรุงดึงดูและแง่มุมอื่นๆได้ ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถปิดบังช่องโหว่เหล่านี้ได้” ปิงหยางอธิบายอย่างไม่สนใจ
ซูฮ่าว:“ …”
ช่องโหว่ …
ไม่มีเหตุผล…
ซูฮ่าวพูดไม่ออก ถ้ามันเป็นภาพลวงตาจริงๆแล้วคงไม่เป็นไร อย่างไรก็ตามคนที่อยู่ข้างหน้าเขาคือจางเย่ติงจริงๆ มันก็แค่นั้น …
“ เฮ้เฮ้เฮ้อย่าเข้ามา”
ซูฮ่าวยกศีรษะขึ้นแล้วรู้สึกตกใจ ปิงหยางที่เพิ่งพูดจบเขาเข้าไปใกล้จางเย่ติงเพื่อมองให้ชัดขึ้น อย่างประหลาดใจจางเย่ติงตกตะลึงในขณะก้าวถอยหลังมองดูเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ “ ฉันบอกคุณแล้ว คุณไม่ควรจะมาที่นี่”
“ ห๊ะ?” ปิงหยางตกตะลึงเมื่อมองหญิงสาวที่มีชีวิตชีวาคนนี้ “นี่ไม่ใช่ภาพลวงตาเหรอ?”
“ คุณสิเป็นภาพลวงตา!”
“ ทั้งตระกูลของคุณก็เป็นภาพลวงตา!”
หญิงสาวเธอพูดคำข่มขู่ที่เลวร้ายออกมาและจากนั้นก้าวเท้าด้วยเท้าเล็กๆของเธอ เธอไปซ่อนตัวอยู่หลังซูฮ่าวมันทำให้เขาตะลึง
เด็กเหลือขอตัวน้อย ถ้าคุณจะแสดงคุณก็ต้องแสดงจนถึงฉากสุดท้าย
คุณจะหยุดครึ่งทางได้อย่างไร
ซูฮ่าวยิ้มอย่างขมขื่น
นี่คือแผนที่เขาคิดขึ้นมา โดยปล่อยให้ผีเสื้อฝันสีฟ้าทำหน้าที่เป็นหยางเย่ติงและชักชวนให้ปิงหยางกลับไปยังเส้นทางที่ถูกต้อง แม้ว่าเขาจะไม่เคยคิดว่าปิงหยางจะไม่ตกหลุมพรางตั้งแต่ต้น ในความเป็นจริงเขายังถือว่าเป็นภาพลวงตา …
“ เกิดอะไรขึ้น” ปิงหยางสับสนอย่างสมบูรณ์
พลังงานกวาดไปทั่วร่างกายของผีเสื้อฝันสีฟ้าและเขายืนยันได้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้าไม่ใช่ภาพลวงตา! เธอคนนี้เธอคือของจริง
“ นี่…” ปิงหยางไม่รู้จะพูดยังไง
6 ปีแม้แต่เขายังเติบโตจางเย่ติงยังคงเหมือนเดิมอย่างไร? เธอคนนี้เธอเป็นน้องสาวตัวน้อยของจางเย่ติงหรอืไม่
ด้วยความคิดเช่นนั้น ปิงหยางจึงมองซูฮ่วา
ซูฮาวถามว่า “คุณรู้ข้อมูลของฉันใช่ไหม”
“ ใช่” ปิงหยางพยักหน้า หลังจากการเผชิญหน้าที่ยอดภูเขาเขากลับไปทำศึกษาเกี่ยวกับซูฮ่าว
“ดังนั้นคุณคงสังเกตเห็นว่าจากข้อมูลของฉันมีผีเสื้อฝันสีฟ้าคอยติดตามฉันอยู่เสมอ?” ซูฮ่าวถามต่อไปอย่างใจเย็น
“ ผีเสื้อฝันสีฟ้า…” ปิงหยางไตร่ตรองสักครู่ “ฉันคิดว่าฉันเห็นมัน”
เขาเพิ่งทำศึกษาอย่างคร่าวๆแต่จากข้อมูลก่อนที่ซูฮ่าวจะเข้าเรียนในวิทยาลัยดูเหมือนว่าจะมีผีเสื้อฝันสีฟ้าซึ่งที่ทรงพลัง อย่างไรก็ตามมันหายไปโดยไม่มีคำอธิบาย
“ คุณพยายามจะสื่ออะไร” ปิงหยางไม่เข้าใจ
“ คุณกลายเป็นสัตว์ร้าย ตอนนี้คุณยังจำเรื่องเมื่อหกปีที่แล้วในเวลานั้น ในห้องทดลองร่างที่จางเย่ติงกลายเป็นคืออะไร?” ซูฮ่าวกล่าวต่อ
“ จางเย่ติง…”
“ ร่างของเธอ…”
ปิงหยางพึมพำกับตัวเอง
บูม!
ราวกับว่าเขาถูกสายฟ้าฟาดดวงตาของปิงหยางเบิกกว้าง ฉากอันเจ็บปวดที่เขาพยายามลืมไปก็ปรากฏอีกครั้งในใจของเขา จางเย่ติงกลายเป็นผีเสื้อและแฟนสาวของเขาก็เสียชีวิตอย่างกะทันหัน
ฉากนั้น …
ผีเสื้อ…
รู้สึกได้เลยว่าเสียงของปิงหยางสั่นไหวเล็กน้อย “เป็นไปได้ไหมว่า”
ซูฮ่าวพยักหน้า “ไม่ใช่ว่าคุณรู้สึกว่าออร่าของฉันหรอ? ตอนนี้คุณยังรู้สึกออร่าที่คุ้นเคยนั้นได้หรือไม่”
“ ที่คุ้นเคย…” ในที่สุดปิงหยางก็นึกถึง จ้องมองที่ผีเสื้อฝันสีฟ้าเขาตกตะลึงซักพักก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะ อันที่จริงมีน้ำตาเคล็ดแแกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะของเขา “ดังนั้นมันกลายเป็นเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยกับออร่าที่คุ้นเคยนั้น… จริงๆแล้วคุณ คุณยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นคุณก็สามารถหลบหนีได้เช่นกัน”
“ เยี่ยมมาก ในเมื่อที่คุณยังมีชีวิตอยู่ทุกอย่างก็ดีแล้ว” ปิงหยางหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน
ผีเสื้อฝันสีฟ้าตกตะลึงกับฉากนี้ ซูฮ่าวเพิ่งเล่าเรื่องชีวิตก่อนหน้านี้ให้เธอฟัง แต่เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงจำไม่ได้เลย เมื่อมองดูปิงหยางเธอรู้สึกคุ้นเคยมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปราวกับว่าเขาเป็นน้องชายของเธอ
“ จางเย่ติ้ง…”
“ ฉันเป็นเธองั้นหรอ?”
ผีเสื้อฝันสีฟ้าพูดกับตัวเองและคิดลึกลงไป
“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
ปิงหยางมองผีเสื้อฝันสีฟ้าอย่างรวดเร็วและสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ซูฮ่าวเพียงส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นก่อนที่จะอธิบายสั้นๆ ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีนั้นทำให้เธอสูญเสียความทรงจำ
ปิงหยางครุ่นคิด “ ดีแล้วที่เธอจำไม่ได้”
“ มีบางเรื่องที่ลืมไปได้จะเป็นสิ่งที่ดีกว่า” ปิงหยางพูดอย่างสงบด้วยสายตาที่ส่องแสง “สำหรับเรื่องที่เธอบาดเจ็บ ฉันจะพยายามแก้แค้น!”
“ คุณยังไม่เลิกอกีงั้นหรอ?” ซูฮ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ คุณไม่เข้าใจ” ปิงหยางส่ายหัว “มีบางสิ่งที่เมื่อคุณก้าวไปข้างหน้าแล้วคุณจะไม่มีทางให้ย้อนกลับ แน่นอนฉันมีความสุขที่เย่ติ้งยังมีชีวิตอยู่ ฉันพอใจที่เธอสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุข อย่างไรก็ตามเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉัน แฟนของฉันและพี่สาวเย่ติง ฉันต้องชำระหนี้นั้น!”
“ ฉันยอมตายมากกว่าจะยอมแพ้!” ปิงหยางยิ้มแย้ม “ฉันจะไปหาพี่สาวเย่ติงและปล่อยศิษย์ของศาลเทียนหลงทุกคน เลิกพยายามหยุดฉัน คุณก็รู้ว่าคุณไม่สามารถทำได้”
ปิงหยางจบคำพูดของเขา
มองดูผีเสื้อฝันสีฟ้าเป็นครั้งสุดท้าย เขาก็จากไป
ถ้าเขาต้องการจากไปก็ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้! หากซูฮ่าวพยายามบังคับให้เขาอยู่ต่อไปผลลัพธ์ก็จะจบลงการที่อาณาจักรสวรรค์ล่มสลายซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น!
“ ในที่สุดมันก็ยังจบลงแบบนี้งั้นหรอ?”
ซูฮ่าวถอนหายใจ เขาใช้วิธีการทุกอย่างที่มีอยู่ แต่ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนใจปิงหยางได้ นอกจากว่าเขาจะสามารถชุบชีวิตแฟนสาวของปิงหยางได้…
เธอเสียชีวิตไปเมื่อหกปีที่แล้ว เขาจะทำได้อย่างไร?
“ เมืองเกาหยวนจะพบกับหายนะครั้งใหญ่ในไม่ช้า”
ซูฮ่าวมองไปที่ผีเสื้อฝันสีฟ้าแล้วตกตะลึง ผีเสื้อฝันสีฟ้ากำลังมองปิงหยาง แต่เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าออร่าของเธอแตกต่างไปจากเดิม
“เกิดอะไรขึ้น?”
ซูฮ่าวตื่นตระหนกอย่างมาก
บูม!
ปิงหยางมาถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรสวรรค์และกำลังจะจากไป อย่างไรก็ตามไม่มีใครคาดคิดว่าในเวลานี้ออร่าที่ทรงพลังปรากฏออกมา
บูม!
ทิศทางที่ปิงหยางมุ่งหน้าไปถูกปิดกั้น!
“ ซูฮ่าว คุณกล้าดียังไง”
ปิงหยางหันกลับด้วยความโกรธ แต่เขาก็ต้องตกตะลึง ข้างหลังเขาผีเสื้อฝันสีฟ้ายืนอยู่ร้อมกับสีหน้าเย็นชาขณะที่ร่างของเธอเปล่งออร่าอันสง่างาม
“เกิดอะไรขึ้น?”
ทั้งซูฮ่าวและปิงหยางก็ตกตะลึง
อย่างไรก็ตามซูฮ่าวก็สามารถตอบสนองได้ทันที ออร่านี้ ออร่านี้…ออร่านี้…เป็นไปได้ไหมว่า! ความคิดนี้เด้งขึ้นมาในหัวของเขาซึ่งทำให้การแสดงออกของเขามีสีหน้าซับซ้อน
ยังไงวันนี้ก็มาถึงไม่ช้าก็เร็ว!
“ ผีเสื้อฝันสีฟ้า คุณ…”
ปิงหยางมองผีเสื้อฝันสีฟ้าด้วยความสับสน เขาไม่เคยคิดเลยว่าพลังงานกีดขวางทางจะปรากฏขึ้นและเกือบกระแทกเขาลงพื้น ร่างนั้นยังคงยืนอยู่เฉยๆจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “ถ้าฉันรู้ว่าคุณจะทำสิ่งชั่วร้ายเช่นนี้ ฉันช่วยจะคุณไปทำไม”
“ ช่วยฉัน…” ร่างกายของปิงหยางสั่น “ คุณคือพี่สาว?”