เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 596
ทั้งสิบคนยิ้มออกมาอีกครั้ง คนที่สามารถยืนอยู่ตรงนี้ พลังของพวกเขาจะไม่ผ่านด้านแรกได้ยังไง
ถ้าฝึกฝนไม่ถึงแดนปราณนอกชั้นห้า พวกเขาก็คงไม่สามารถเป็นผู้ตรวจการชั้นล่างได้อยู่แล้ว
ลู่ฝานขมวดคิ้วทันที สีเหลือง เขาจำได้ว่าการทดสอบผู้ตรวจการชั้นล่างนั้น ก้อนหินที่ใช้นั้น เปล่งแสงสีเหลืองออกมา
มันเป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?
ลู่ฝานแอบคิดอยู่ในใจตัวเอง
“ฉันขอเริ่มก่อน”
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาเป็นคนแรก ทำให้ลู่ฝานได้ยินเสียงร้องจากด้านล่างทันที
“หมัดทลายเขา เจิงหยง!”
ข้างๆหู มีเสียงที่หนักแน่นมากๆตะโกนออกมา
“ลูกชาย สู้ๆ!”
ลู่ฝานหันหลังกลับไปมอง เขามองเห็นไอ้อ้วนเจิงที่อยู่ด้านล่างตะโกนและโบกมือไปด้วย
เจิงหยงคนนี้เป็นลูกชายของไอ้อ้วนเจิงเหรอ? เมื่อมองจากรูปร่างแล้วไม่เหมือนกันสักนิดเลย!
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เขามองดูเจิงหยงที่มีรูปร่างดีและหน้าตาที่หล่อเหลาเดินมาถึงด้านหน้าของหินเจ็ดสี
ผู้อาวุโสโม่ที่อยู่ข้างๆเอ่ยปากพูด:”ใช้พลังทั้งหมดออกมาเลย ตอนเด็กๆนายน่าจะเคยใช้หินศิลาดำทดสอบมาแล้ว ใช่แล้ว มันก็เหมือนกับการทดสอบของหินศิลาดำเลย!”
เจิงหยงพยักหน้า ร่างกายของเขามีพลังปราณปะทุออกมา
เสื้อเกาะปราณอย่างแน่นหนักได้ปกคลุมร่างกายของเขาเอาไว้ แต่ลู่ฝานขมวดคิ้วทันที เจิงหยงคนนี้มีพลังที่ไม่เลวเลย ฝึกฝนถึงแดนปราณนอกชั้นเจ็ด เป็นเด็กหนุ่มที่ไม่ธรรมดาเลย
ถ้าเขาอยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊ ก็ถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะคนหนึ่ง ไม่รู้จริงๆว่ายอดฝีมือคนไหนสั่งสอนเขาอยู่ เขาไม่สามารถฝึกฝนด้วยตัวเองจนแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ เพราะจากท่าทางของเจิงหยงก็มองออกอย่างชัดเจน เขาต้องเคยฝึกเคล็ดวิชาบู๊ระดับดินอย่างน้อยหนึ่งอย่างมาแล้ว
คนที่สามารถฝึกเคล็ดวิชาระดับนี้ได้ ถ้าไม่ใช่นักเรียนของสถาบันสอนวิชาบู๊ ก็ต้องมีอาจารย์ดังคอยชี้แนะ
อาจารย์ของเจิงหยง ถึงแม้จะไม่ใช่ยอดฝีมือแดนปราณฟ้า แต่อย่างน้อยเขาก็น่าจะเป็นยอดฝีมือแดนปราณดิน
มองเห็นเสื้อเกาะปราณอย่างแน่นหนักของเขา มันไม่ได้แตกต่างจากเสื้อเกาะปราณดินเลย
ตูม!
เจิงหยงต่อยหมัดใส่ก้อนหินเจ็ดสี พลังอันน่ากลัวกลายเป็นคลื่นลมรุนแรง กระจายไปทั่วทิศ พัดจนเด็กเล็กๆหลายคนร้องไห้
อย่างไรก็ตาม คลื่นพลังจากพลังปราณพวกนี้ไม่ได้ทำให้ยอดฝีมืออย่างลู่ฝานรู้สึกตกใจเลย เพียงแต่เสื้อผ้าของลู่ฝานพลิ้วไสวไปตามลมพัดเท่านั้น แต่สายตาของทุกคนต่างมองไปที่สีของก้อนหินเจ็ดสี
สีแดง สีส้ม
ผ่านไปชั่วพริบตา ก้อนหินเจ็ดสีก็เผยสองสีนี้ออกมา ดูเหมือนสีเหลืองกำลังจะปรากฏ
แต่ในเวลานี้ แสงของสีส้มก็หยุดทันที
เจิงหยงอึ้งไปเลย เขาตะโกนออกมา:”มันเป็นไปได้ยังไง!”
ผู้อาวุโสโม่พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงปกติ:”น่าเสียดายจริงๆ ขาดอีกแค่นิดเดียว นายลงไปเถอะ นายไม่มีสิทธิ์เข้ารวมการทดสอบอีกแล้ว!”
เจิงหยงเกือบจะเสียสติแล้ว เขาตะโกนด้วยความบ้าคลั่ง:”เป็นไปไม่ได้ ให้โอกาสกับฉันอีกครั้ง เมื่อสักครู่ฉันยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดออกมา ได้โปรดให้โอกาสกับฉันอีกครั้ง”
หัวหน้าเขตอี้ว์มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสายตาเย็นชาและไม่ได้พูดอะไรออกมา
คนอื่นๆก็อึ้งเหมือนกัน ลู่ฝานอาจจะไม่ค่อยรู้จักเจิงหยง แต่คนอื่นๆรู้จักเจิงหยงเป็นอย่างดี แม้แต่เขายังไม่ผ่านเลยเหรอ?
การทดสอบอันนี้ยากเกินไปหรือเปล่า!
ใบหน้าของอู่คงหลิงก็กระตุกเล็กน้อย
“นายอย่าเสียเวลาของคนอื่นๆอีกเลย รีบลงไปได้แล้ว!”
ผู้อาวุโสโม่กำลังจะลากเจิงหยงลงจากเวที
ลู่ฝานหันหน้ากลับไปมองไอ้อ้วนเจิงที่ยืนอึ้งอยู่ จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมา:”ให้โอกาสกับเขาอีกครั้งเถอะ เวลาแค่นี้ พวกเราสามารถรอได้”
ภายในชั่วพริบตา สายตาของทุกคนก็มองมาที่ลู่ฝานด้วยความแปลกใจ ตอนนี้เขาเอ่ยปากช่วยเหลือเจิงหยง พวกเขาสองคนรู้จักกันเหรอ?
หัวหน้าเขตอี้ว์มองหน้าลู่ฝานหนึ่งครั้งและพูด:”โอเค เจิงหยง ฉันจะให้โอกาสกับนายอีกครั้ง”