ตอนที่ 288 สวี่โยวฟื้นแล้ว
“สวี่โยว ในที่สุดเธอก็ฟื้นแล้ว” ถังโจวโจวที่อยู่ด้านหลังเซียวโม่และคุณแม่เซียวพูดขึ้น สวี่โยวเห็นถังโจวโจวก็ยิ้มขึ้นมา คิดถึงตอนที่ถังโจวโจวให้กำลังใจเธอ “โจวโจว ขอบคุณนะ”
ในที่สุดสวี่โยวก็เข้าใจว่าตนเองมองถังโจวโจวในแง่ร้ายและใจแคบมากเกินไปจริงๆ ถังโจวโจวไม่เคยเป็นคนที่ใช้เล่ห์กลใด เธอเปิดเผย แม้ว่าจะแพ้ก็พ่ายแพ้อย่างสง่างาม สวี่โยวอิจฉาถังโจวโจว แต่ก็ไม่ได้คิดเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะความอิจฉานั้น
เธอเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อที่จะได้มาซึ่งความสุขของตัวเองเธอจึงยอมทำได้ทุกวิถีทาง ถ้าเธอเปลี่ยนเป็นแบบถังโจวโจวที่สามารถปล่อยวางความรักที่อยู่ในมือตนเองลงได้ เธอคงไม่ใช่สวี่โยวแล้ว
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก เป็นความดีความชอบของสามีเธอต่างหาก เธอขอบคุณเขาเถอะ” ถังโจวโจวรู้สึกว่าพอสวี่โยวตื่นขึ้นมาแล้วนิสัยเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก อาจเพราะรู้ว่าตัวเองได้เป็นแม่คนแล้ว
คุณแม่เซียวเห็นสวี่โยวเย็นชากับเธอและหันไปขอบคุณถังโจวโจว ดูเหมือนลูกสะใภ้จะไม่ได้อยู่ข้างเดียวกับเธออีกต่อไป แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ก็ยอมไปอยู่ข้างถังโจวโจวง่ายๆ แล้ว เสียดายที่ตนเคยช่วยหล่อนไว้ขนาดนั้น
พอคุณแม่เซียวถูกปฏิบัติใส่อย่างเย็นชาก็แสดงสีหน้าปั้นปึ่งต่อสวี่โยวอยู่ครู่หนึ่ง สวี่โยวเพิ่งจะออกจากห้องผ่าตัด ร่างกายยังไม่แข็งแรง ตอนนี้ไม่มีแรงที่จะไปสนใจความรู้สึกของคุณแม่เซียว เธอมองแค่เซียวโม่เท่านั้น “โม่ ลูกล่ะ”
เห็นสวี่โยวอยากจะลุกขึ้น เซียวโม่ก็รีบให้เธอนอนลง “เธออย่าใจร้อนไป ลูกอยู่ให้ตู้อบ เพราะคลอดก่อนกำหนด ร่างกายยังอ่อนแอ แต่วางใจได้นะ รักษาตัวไม่กี่วันก็แข็งแรงแล้ว”
“งั้นคุณไปดูลูกรึยัง เป็นลูกชายหรือลูกสาว เป็นยังไงบ้าง” สวี่โยวถามยกใหญ่ แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี
“เป็นลูกสาว ผมยังไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลย ถึงเวลาพวกเราค่อยไปเยี่ยมลูกด้วยกัน คุณว่าดีไหม”
“ดีค่ะ” พอสวี่โยวได้ยินว่าได้ลูกสาวก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไร ขอแค่เป็นลูกของเธอกับเซียวโม่ ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ เพียงแต่…
“โยวโยว ครั้งนี้เธอคลอดลูกสาวแม่ไม่ตำหนิเธอหรอกนะ ครั้งหน้าเธอกับเซียวโม่ก็พยายามอีกหน่อย ตระกูลเซียวของเราจะต้องมีหลานชายอย่างที่หวังแน่”
คำพูดคุณแม่เซียวทำให้สวี่โยวหน้าหมองลง เธอเพิ่งได้ยินว่าคุณแม่เซียวไม่พอใจเพราะได้หลานสาว แต่เธอไม่คิดว่าคุณแม่เซียวจะสั่งสอนเธอต่อหน้าคนอื่นแบบนี้
เพราะจะว่าไปแล้วที่ความสัมพันธ์ของสวี่โยวกับคุณแม่เซียวดีแบบนั้นก็เพราะลูกชายอย่างเซียวโม่ทำหน้าที่เป็นคนกลางและเพราะตอนแรกสวี่โยวท้องจึงทำให้คุณแม่เซียวยอมยืนอยู่ข้างเธอ
ตอนนี้สวี่โยวไม่ได้คิดเหมือนคุณแม่เซียวแล้ว ตอนที่คลอดลูกสาวออกมาคุณแม่เซียวจะพูดจาไม่น่าฟังขนาดไหนนั้นสวี่โยวรู้นานแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าคุณแม่เซียวจะไม่สนใจลูกของเธอขนาดนี้ เด็กคนนี้ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงแต่ก็เป็นลูกสาวของเซียวโม่และเป็นหลานสาวของเธอนะ
สวี่โยวมีพ่อแม่ที่รักเธอและไม่เคยคิดว่ามีลูกสาวแล้วไม่ดี ตอนนั้นเธอมีความคิดอยากจะได้ลูกชาย และเพราะคุณพ่อเซียวคุณแม่เซียวเองก็อยากได้หลานชายด้วย ดังนั้นเธอจึงคาดหวังว่าจะคลอดลูกชาย ถึงตอนนี้จะมีลูกสาวออกมาแต่เธอก็ไม่เสียใจ ต่อไปค่อยพยายามใหม่ก็ได้
ขอแค่มีลูกชายอีกครั้งก็พอแล้ว เพียงแต่คุณแม่เซียวไม่ควรพูดแบบนั้นออกมาตอนนี้ นี่ทำให้สวี่โยวเสียใจมาก หรือตอนคุณแม่เซียวคลอดลูกชายก็เพราะเห็นว่าเด็กเป็นเครื่องมือของเธอแค่นั้นหรือ
ตอนที่ 289 แยกทางด้วยความขุ่นเคือง
เห็นสีหน้าสวีโยวไม่สู้ดีนัก เซียวโม่จึงขัดจังหวะการพูดคุณแม่เซียว “แม่ครับ แม่พูดให้น้อยหน่อยเถอะ ตอนนี้โยวโยวเพิ่งฟื้นและพวกเราเพิ่งมีลูก กว่าจะมีลูกคนที่สองก็ต้องอีกหลายปี”
เมื่อคุณแม่เซียวได้ยินเข้าก็ไม่พอใจ พอมีภรรยาแล้วลูกก็ไม่สนใจเธอ “เซียวโม่ ลูกพูดกับแม่แบบนี้หมายความว่ายังไง ให้รออีกหลายปีเหรอ ไม่ได้ ครั้งนี้ที่มีหลานชายให้แม่ไม่ได้ก็เพราะพวกเธอนั่นแหละ”
“แม่…” เซียวโม่เห็นในห้องไม่มีคนนอก คุณแม่เซียวถึงได้โวยวายอย่างนี้ หรือคุณแม่โทษเขา เซียวโม่คิดว่าหน้าตาตระกูลเซียวใกล้จะถูกคุณแม่เซียวทำลายลงจนหมดแล้ว
“ทำไม แกไม่ชอบใจที่จะฟังเหรอ แกไม่อยากฟังฉันก็ไม่อยากพูด โยวโยว เธอฟังแม่นะ แม่จะหาเทียบยาลับสำหรับคลอดลูกชายให้ รับรองว่าเธอจะต้องท้องลูกชายแน่ ถึงตอนนั้นทุกอย่างในตระกูลเซียวก็จะเป็นของเธอทั้งหมด”
สวี่โยวอึดอัดใจไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ได้แต่เอ่ยไปตามน้ำ ตอนนั้นเองแม่ของสวี่โยวก็มาถึงที่ห้อง “โยวโยว ลูกเป็นยังไงบ้าง” คุณแม่สวี่เมื่อมาก็เห็นคนมากมายก็ตกใจ
เธอรีบทักทายบ้านลูกเขยทุกคน “สวัสดีค่ะ พวกคุณก็อยู่ด้วยเหรอ โยวโยว ตอนนี้ลูกรู้สึกเป็นยังไงบ้าง”
คุณแม่สวี่ไม่ได้สนใจคุณพ่อเซียวคุณแม่เซียวมากนัก ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เห็นว่าคุณแม่เซียวหน้าซีดลงทันที คุณพ่อเซียวใช้แรงดึงคุณแม่เซียวออกมา “คุณสวี่ ผมกับเจียลี่ขอออกไปก่อน โยวโยวมีคุณดูแลผมก็วางใจ”
“พวกคุณ มีอะไรเหรอคะ” คุณแม่สวี่ยังไม่เข้าใจ ทำไมคุณพ่อเซียวถึงพาคุณแม่เซียวออกไปทันทีหลังจากเธอเข้ามา
“ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณสวี่ คุณอยู่เป็นเพื่อนโยวโยวเถอะ ผมมีเรื่องต้องคุยกับเจียลี่” คุณพ่อเซียวลากคุณแม่เซียวที่ไม่ยอมออกไปจากห้องออกไป เมื่อคุณแม่เซียวออกมาจากห้องก็รีบสะบัดมือคุณพ่อเซียว “ตงหนานคุณทำอะไร ฉันกำลังจะคุยกับเธออยู่นะ”
“คุณยังจะพูดอีกเหรอ ถ้าไม่พูดแต่เรื่องหลานชายผมจะลากคุณออกมาไหม คุณไม่ดูหน้าเซียวโม่กับโยวโยวเหรอ คุณไม่เห็นเหรอว่ามีคนนอกอยู่ด้วย นี่ไม่ใช่ว่าทำให้คนนอกหัวเราะเยาะบ้านตระกูลเซียวเหรอไง”
คุณพ่อเซียวพูดกับคุณแม่เซียวไปหลายคำ นี่ทำให้คุณแม่เซียวรู้สึกลำบากใจ โดยเฉพาะพยาบาลที่ต่างหันมามองเธอ
“ตงหนาน คุณไว้หน้าฉันหน่อยได้ไหม คนมองกันเยอะแล้ว”
พอคุณแม่เซียวพูดแบบนั้น คุณพ่อเซียวก็รู้สึกขบขัน “เจียลี่ คุณลืมไว้หน้าตัวเองไปรึเปล่า คุณยังมาโทษผมอีก ผู้หญิงนี่ไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ” คุณพ่อเซียวพูดแล้วก็ทิ้งคุณแม่เซียวไว้แล้วเดินจากไปเพียงลำพัง
คุณแม่เซียวเห็นร่างคุณพ่อเซียวยิ่งไกลออกไปก็หันมองไปที่ห้องผู้ป่วย รู้สึกว่าตัวเองเข้าไปก็ไม่มีประโยชน์ แม่เขาก็มาแล้ว เธอเป็นแค่แม่สามี แม้ว่าจะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องตามคุณพ่อเซียวกลับไปอยู่ดี
ถังโจวโจวเห็นคุณแม่สวี่มาแล้วเธอก็วางใจ ดึงร่างของลั่วอิงให้ยืนขึ้น “สวี่โยว เซียวโม่ พวกเรากลับก่อนนะ”
“โจวโจว ครั้งนี้ขอบคุณมากเลยนะ รบกวนเธอแล้วจริงๆ ทำให้ปิกนิกของคุณต้องกลายเป็นแบบนี้ไปเสียได้…”
“โธ่ พูดอะไรแบบนั้น ยินดีกับพวกเธอที่ได้เป็นคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะ ไว้เดี๋ยวฉันจะมาเยี่ยมใหม่นะ วันนี้ขอกลับก่อน อวิ๋นเสี่ยว พวกเราไปกันเถอะ”
“ได้ ลั่วอิง ไปเถอะ” ซูอวิ๋นเสี่ยวจูงมือข้างหนึ่งของลั่วอิงแล้วจากไป