ตอนที่ 524 เจ้าไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์ส่งๆ
ซูฮว่าตะลึง เห็นได้ชัดว่านึกไม่ถึงว่าเฉินปี้จะมาถามคำถามเช่นนี้ในเวลานี้
เห็นใบหน้านางไม่มีรอยยิ้มและความเขินอายที่หญิงสาวควรมี ซูฮว่าก็รู้ว่า คุณหนูของนางไม่ได้ดีใจที่ได้แต่งกับเฉินเซี่ยวหรู เพียงแต่ไม้มันกลายเป็นเรือไปแล้ว ก็ได้แต่ยอมรับเรื่องนี้ไปเท่านั้น
นางรู้สึกตลอดมาว่าเฉินปี้แต่งงานกับอู๋อ๋องดีกว่า อย่างไรก็เป็นพระชายาจริงๆ ซ้ำยังได้เป็นพระชายาในราชวงศ์ด้วย อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ต่อให้มีอำนาจเพียงใดก็ไม่ใช่องค์ชาย หากทหารรบแพ้เขาก็ไม่เหลืออะไรอีก ยังไม่รู้เลยว่าจะลำพองใจไปได้อีกถึงเมื่อไหร่
แต่อู๋อ๋องไม่เหมือนกัน ขอเพียงไม่ทำผิดอะไรใหญ่หลวง ก็เป็นองค์ชายไปตลอดชีวิต ความรุ่งเรืองมั่งคั่งทั้งชีวิตไม่มีวันหนีไปไหน
แต่นึกได้ว่าคุณหนูของนางไม่ชอบฟังคำพูดทำนองนี้ นางก็กลืนคำพูดที่มาถึงริมฝีปากแล้วกลับเข้าไป
ซูฮว่ารายงานตามจริงว่า
“คุณหนูเจ้าค่ะ ก่อนหน้านี้บ่าวไปดูมาแล้ว แขกเหรื่อมานั่งกันเต็ม แต่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคุณชายวัยหนุ่ม”
“พูดเช่นนี้แสดงว่าเหล่าขุนนางในราชสำนักต่างพากันไปงานของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ จึงส่งรุ่นเล็กในจวนมาแสดงความยินดีแทน”
พูดถึงตรงนี้ เฉินปี้ก็กำผ้าไหมด้านล่างตัวแน่น
“พวกเขาดูถูกท่านอู๋อ๋องเช่นนี้ จะโค่นล้มอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ก็คงทำยาก”
“คุณหนูเจ้าคะ วันนี้เป็นงานมงคลสมรสของคุณหนูนะเจ้าคะ คุณหนูคิดเรื่องเหล่านี้ไม่ค่อยเหมาะสมแก่เวลา ประเดี๋ยวท่านอ๋องก็คงจะมาแล้ว”
เฉินปี้หัวเราะเยือกเย็น
“เช่นนั้นข้าควรคิดอะไร คิดว่าอีกประเดี๋ยวจะเอาใจท่านอู๋อ๋องอย่างไรอย่างนั้นหรือ
ซูฮว่าเจ้าอย่าลืมสิ เขาเป็นคนทำลายความบริสุทธิ์ของข้า หากไม่ใช่เขาเข้ามาแทรก ตอนนี้ข้าก็คงอยู่ที่จวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แล้ว เหตุใดต้องทำเรื่องทำนองนั้นให้ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เกลียด ทำให้ตนเองไม่สามารถปักหลักในจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ได้อีกต่อไป”
ได้ยินเฉินปี้พูดเช่นนี้แล้ว ซูฮว่าก็เริ่มร้อนใจ มองไปทางประตูห้องอย่างลนลาน มั่นใจแล้วว่าเฉินเซี่ยวหรูยังไม่มาก็เตือนว่า
“คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูจะพูดจาเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาดนะเจ้าคะ
ตอนนี้คุณหนูเป็นพระชายาท่านอู๋อ๋องแล้ว ทั้งเกียรติยศและความอัปยศทั้งหลายต่างพันผูกอยู่กับท่านอู๋อ๋องไปตลอดชีวิต พูดถึงหน้าตาท่านอู๋อ๋องก็มิได้ด้อยไปกว่าท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เหตุใดคุณหนูต้องไปลำบากเป็นพระชายารองของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เจ้าคะ พระชายาท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ก็คงไม่ดีกับคุณหนูด้วย”
“ท่านอู๋อ๋องเป็นองค์ชายก็จริง แต่มารดาแท้ๆ ของเขาฐานะต้อยต่ำ เคยเป็นสาวใช้ของพระชายาซีหนานอ๋อง เรื่องนี้ใครก็ไม่มีวันลืม
ตั้งแต่เด็กท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นจุดสนใจของทุกคน ไม่ใช่องค์ชายแต่ก็เป็นยิ่งกว่าองค์ชาย หญิงสาวในเมืองหลวงมีใครไม่ชื่นชมท่านอ๋องบ้าง ในบรรดาองค์ชายทั้งหลาย ท่านอู๋อ๋องมิเคยโดดเด่น มีแค่หน้าตาดีแล้วจะมีประโยชน์อะไร สุดท้ายก็เกิดมาจากสาวใช้อยู่ดี ไม่มีทางเทียบเทียมท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ได้เลย”
เฉินปี้ค่อนข้างดูแคลนอู๋อ๋อง ถึงแม้เขาจะเป็นองค์ชาย แต่ก็เป็นองค์ชายที่ชาติกำเนิดต่ำต้อย นางเป็นบุตรสาวภรรยาหลวงของขุนนาง คนที่นางมองด้วยความชื่นชมมาตลอดคือเซียวเหยี่ยน รู้สึกว่าผู้ชายควรโดดเด่นให้ได้เหมือนเขา ไม่ว่าจะเป็นชาติกำเนิดหรือหน้าตาก็เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ
แต่ดวงตาของเขาหามีแววในการเลือกภรรยาไม่ ถึงแม้หลิงอวี้จื้อจะเป็นบุตรสาวของภรรยาหลวง แต่เมื่อก่อนก็เคยเป็นคนปัญญาอ่อนที่ไม่มีใครสนใจ คนแบบนี้จะคู่ควรกับเซียวเหยี่ยนได้อย่างไร
“ชาติกำเนิดของข้าต่ำต้อยจริง แต่เจ้าไม่มีสิทธิ์จะมาวิจารณ์ส่งๆ ”
จู่ๆ ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก เฉินเซี่ยวหรูปรากฏตัวที่ประตูด้วยใบหน้าบึ้งตึง ซูฮว่าตกใจจนขาสั่นไปหมด รีบก้มหน้าทันที แย่แล้ว ตอนแรกกะจะห้ามอยู่แล้ว แต่ก็ยังห้ามไม่อยู่ ปล่อยให้คุณหนูของนางพูดจาเหลวไหลไปมากมาย
เฉินปี้ก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจู่ๆ เฉินเซี่ยวหรูจะเข้ามา ใจนางก็วิตกกังวลเช่นกัน เมื่อครู่เพราะนางอารมณ์ไม่ดี จึงได้พูดจาไม่เหมาะสมเช่นนั้น ไม่ว่าอย่างไร เฉินเซี่ยวหรูก็เป็นถึงองค์ชาย นางไม่มีสิทธิ์จะมาวิจารณ์ส่งๆ จริงๆ
ตอนที่ 525 ละเมิดข้อต้องห้าม
เฉินปี้ประเมินสถานการณ์เป็น รีบคุกเข่าขออภัยทันที
“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันปากพล่อยไปแล้ว หวังว่าท่านอ๋องจะประทานอภัย”
เขายื่นมือออกไปเชยคางเฉินปี้ขึ้นมา บังคับให้เฉินปี้มองตน
“แต่งงานกับข้ามันน่าอดสูขนาดนี้เชียวหรือ
เฉินปี้ เจ้าอย่าลืม เซียวเหยี่ยนมิได้ต้องการเจ้าเลยแม้แต่น้อย เจ้าจะไปเป็นพระชายารองของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เซียวเหยี่ยนก็ไม่เอา ข้าเห็นเจ้าน่าสงสารจึงช่วยเจ้ามา แต่เจ้ากลับไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเช่นนี้”
ดวงตาของเฉินปี้เริ่มพร่ามัว อยากให้เฉินเซี่ยวหรูอารมณ์นิ่งลงก่อน
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันเลอะเลือนไปชั่วขณะ โปรดให้อภัยหม่อมฉันสักครั้งเถิดเพคะ ต่อไปหม่อมฉันไม่กล้าอีกแล้ว”
“เก็บน้ำตาของเจ้าไว้เถิด น้ำตาของเจ้าไม่ได้ผลกับข้า เฉินปี้ เจ้าไม่มีสิทธิ์มาดูถูกข้า ในเมื่อเจ้าไม่รู้จักกฎระเบียบเช่นนี้ เช่นนั้นข้าก็จะสั่งสอนเจ้าเอง ว่าอะไรคือกฎระเบียบ”
เดิมทีเฉินเซี่ยวหรูหงุดหงิดรำคาญใจกับงานแต่งครั้งนี้อยู่แล้ว เขาแต่งงานกับเฉินปี้เพราะมีจุดประสงค์ ได้ยินคำพูดเหล่านั้นของเฉินปี้แล้ว โทสะในใจก็ยิ่งโหมขึ้นถึงขีดสุด
ถึงแม้ภายนอกเขาจะอ่อนโยน แต่เขามักพะวงกับเรื่องชาติกำเนิดของตนมาตลอด ภายในมีปมด้อย นี่เป็นประเด็นต้องห้ามของเขา เขาไม่คิดว่าลูกสาวขุนนางคนหนึ่งจะกล้าดูถูกเขา ความอำมหิตที่แอบซ่อนอยู่ลึกภายใน ถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมดในตอนนี้แล้ว
เฉินปี้รู้สึกถึงสัญญาณอันตราย นางไม่รู้ว่าเฉินเซี่ยวหรูจะทำอะไรนาง ในใจหวาดกลัวอย่างยิ่ง หากรู้ว่าคนแต่งตัวดีอย่างเฉินเซี่ยวหรูจะมีด้านมืดที่โหดร้าย นางก็คงไม่กล้าปากไวพูดจาเช่นนั้น
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันผิดไปแล้วจริงๆ ขอร้องท่านอ๋องโปรดให้อภัยหม่อมฉันสักครั้งเถิดเพคะ”
เฉินปี้ท่าทางน่าสงสาร น้ำตาไหลเป็นสองทางจากดวงตาทั้งคู่
“ไสหัวไป”
เฉินเซี่ยวหรูเหลือมองซู่ฮว่าที่อยู่ข้างๆ แววตาเ**้ยมโหดนั้นทำให้ซูฮว่าตกใจกลัวจนตัวสั่นสะท้าน แต่ก็ยังเป็นห่วงเฉินปี้ จึงไม่กล้าขยับไปไหน
“ยังไม่ไปอีก โบยให้ตาย”
ได้ยินเช่นนั้น ซูฮว่าก็หน้าเปลี่ยนสี สุดท้ายก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของเฉินเซี่ยวหรู เดินตัวสั่นออกไป
เฉินเซี่ยวหรูคว้าเฉินปี้ที่คุกเข่ากับพื้นขึ้นมา ออกแรงโยนนางลงบนเตียง เฉินปี้คิดไม่ถึงว่าเฉินเซี่ยวหรูจะแรงมากเช่นนี้ เจ็บแปลบที่เอวทันที
เฉินเซี่ยวหรูไม่สงสารเฉินปี้แม้แต่น้อย ขึ้นคร่อม กระชากครั้งเดียว ชุดแต่งงานของเฉินปี้ก็หลุดรุ่ย
เฉินปี้รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่าง ตะโกนด้วยความตกใจและหวาดกลัว
“ท่านอ๋อง ไม่เอาเพคะ ไม่เอา…”
“เฉินปี้ ประเดี๋ยวข้าจะต้องทำให้เจ้าจดจำวันนี้ได้ขึ้นใจ เจ้าจำไว้ ที่นี่คือจวนอู๋อ๋อง เจ้าเป็นคนของจวนอู๋อ๋องแล้ว ตระกูลเฉินยุ่งอะไรกับเจ้าไม่ได้ ข้าจะทำอะไรกับเจ้าก็ได้ จะเหยียบเจ้าไว้แทบเท้า ข้าเป็นคนมอบชื่อเสียงหน้าตาให้เจ้า เจ้าไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเช่นนี้ ก็จงรับไป”
เฉินปี้ตกใจสุดขีด ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าอู๋อ๋องผู้อ่อนโยนและมีมารยาทต่อผู้อื่น จะมีด้านโหดเ**้ยมอำมหิตเช่นนี้ เห็นนางร้องไห้ก็ไม่มีใจจะสงสารเลยแม้แต่น้อย
เฉินเซี่ยวหรูไม่ให้เวลาเฉินปี้ได้คิด กระทำกับนางอย่างหยาบๆ ไม่มีร่องรอยของความอบอุ่นอ่อนโยนเลย ราวกับว่าเฉินปี้เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาสามารถเหยียบย่ำได้ตามอำเภอใจ
เฉินปี้เจ็บจนแผดเสียงร้อง มือเขาฟาดลงบนหน้าเฉินปี้ การฟาดครั้งนี้ใช้แรงทั้งหมด เฉินปี้จึงสลบไปทันที
เฉินเซี่ยวหรูระบายอารมณ์ ราวกับระบายโทสะทั้งหมดในใจออกมา สักวันหนึ่ง เขาจะเหยียบย่ำคนที่ไม่เห็นหัวเขาทั้งหมดเอาไว้ใต้เท้า ให้พวกเขาเสียใจที่เคยดูถูกเขา ต่อให้เขาแย่เพียงใด ลูกสาวขุนนางคนหนึ่งก็ไม่มีสิทธิ์มาดูแคลนเขา
ถือว่าเฉินปี้ได้ละเมิดข้อต้องห้ามของเขาไปแล้ว