คนชุดคลุมดำกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าเป็นคนของแดนนรก เช่นนั้นเจ้าก็ยิ่งไม่ควรมาขวางทางข้า ตราบใดที่ค่ายกลนี้เปิดออก มันก็จะเป็นประโยชน์ต่อแดนนรกของพวกเรา!”
“ท่านทั้งสอง เรามาร่วมมือกันดีหรือไม่ ?” ดวงตาที่สดใสคู่นั้นของคนชุดคลุมดำหันไปมองจื่อโยวและจิ่วเยี่ย
มู่เฉียนซีไม่เข้าใจว่าเจ้าหมอนี่กำลังกล่าวถึงสิ่งใด
จื่อโยวกล่าว “ข้าไม่สนใจแผนชั่วของเจ้า เพียงแต่ว่า มารบกวนสมดุลของโลกสี่ทิศเช่นนี้ เจ้าจักต้องตายอย่างมิต้องสงสัย!”
โลกสี่ทิศ สาวงามจักต้องเติบโตอยู่ที่นี่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง ปัจจัยอันตรายที่ไม่แน่นอนเหล่านี้ เนี่ยคงไม่ยอมให้พวกมันดำรงอยู่อย่างแน่นอน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! คิดจะฆ่าข้า พวกเจ้าคิดว่าทำได้งั้นรึ ?”
ด้วยเสียงหัวเราะที่ดังก้องนี้ของเขา เสาโลหิตเสาหนึ่งพุ่งออกมาจากที่นี่ จากนั้นก็พุ่งออกไปจากพื้นพสุธาของใจกลางเกาะวิญญาณมรณะ
“นั่นมันคือสิ่งใด ?”
“เลือด เหมือนเลือด”
“……”
“มีเลือดพุ่งออกมาจากใต้ดิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?”
ผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะเห็นเช่นนี้ต่างก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น
ทว่า ไม่นานนัก หลังจากที่ปรากฏเสาโลหิตนั้น กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายทั้งหมดบนเกาะวิญญาณมรณะก็ถูกดึงดูดมาบนเรือวิญญาณมรณะ
เหล่าบรรดาผู้คุมขังบนเกาะวิญญาณมรณะล้วนแต่เป็นนักโทษที่โหดร้ายอำมหิตเป็นอย่างยิ่ง เกิดการเข่นฆ่าขึ้นในทุก ๆ วัน กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายสั่งสมมาเป็นเวลานานหลายปี แน่นอนว่าต้องน่าสะพรึงกลัวยิ่ง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายที่ดึงดูดมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้พลังของคนชุดคลุมดำพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
จื่อโยวโกรธเกรี้ยวจนถึงขีดสุดแล้ว ร่างสีเขียวเข้มเปล่งประกายขึ้น จื่อโยวลงมือแล้ว
ทั่วทั้งมิติถูกกักขังไว้ พลังอันน่าสะพรึงกลัวนั้นกวาดมาที่คนชุดคลุมดำผู้นี้อย่างรวดเร็ว และได้ทำลายเข่าจนสิ้น
ทว่า คนชุดคลุมดำผู้นั้นกลับปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง “เจ้ามิอาจฆ่าข้าให้ตายได้ ฆ่าไม่ตาย”
มู่เฉียนซีกล่าว “มันไม่ใช่ร่างที่มีชีวิต มันเป็นเพียงแค่ร่างวิญญาณเท่านั้น กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายทำให้ร่างวิญญาณของมันทวีความแข็งแกร่งขึ้น จื่อโยว หากเจ้าจัดการไม่ได้ พวกเรารีบถอยเถอะ!”
มู่เฉียนซีไม่เชื่อมั่นในกำลังการต่อสู้ของตนเองเช่นนี้ ทำให้สีหน้าของจื่อโยวดำคล้ำขึ้นด้วยความไม่พอใจ หากแม้แต่สวะไร้ประโยชน์ผู้นี้เขายังจัดการไม่ได้ แล้วเขาจะไสหัวไปแห่งหนใดได้หล่ะ จื่อโยวกล่าว “แม่สาวงาม ถอยหนีงั้นรึ ? หากปล่อยให้เจ้านี่เปิดทางได้แล้วล่ะก็ ถึงตอนนั้นกองทัพทหารแดนนรกที่อยู่เบื้องหลังมันก็จะบุกขึ้นมา โลกสี่ทิศก็จะไม่สงบอีกต่อไป ส่วนเจ้าก็คงจะไม่อาจฝึกฝนได้ดี ไม่อาจไปตามหาสมุนไพรวิญญาณได้ดีอีกต่อไป ทั่วทั้งโลกสี่ทิศก็ต้องกลายเป็นนรก”
มู่เฉียนซีคิ้วขมวด “ร้ายแรงถึงเพียงนั้นเลยรึ ?”
“แม่สาวงามรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ใช่หรือไม่! เพราะฉะนั้นต้องเชื่อมั่นในตัวข้านะ!” จื่อโยวยิ้มอย่างน่าหลงใหล และลงมือต่อไป!
ตูม!
เจ้านี่มันแข็งแกร่งฆ่าไม่ตายจริง ๆ ด้วย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หากอยู่ในแดนนรก ข้ามิใช่คู่ต่อสู้ของท่านแน่นอน แต่บัดนี้การยังยั้งของโลกสี่ทิศนั้นแข็งแกร่งมาก ท่านคิดจะฆ่าข้า เกรงว่าคงจะยาก!”
ในชั่วพริบตาเดียววิญญาณอันชั่วร้ายนั้นก็ได้แยกร่างออกเป็นสองร่าง ร่างหนึ่งพัวพันกับจื่อโยว อีกร่างหนึ่งพุ่งไปทางมู่เฉียนซีกับจิ่วเยี่ย
“หลังกลับไป ไปยังนรกอันไร้ขอบเขตซะเถอะ!” จิ่วเยี่ยกล่าวอย่างเย็นชา
เห็นได้ชัดว่าจื่อโยวนั้นไม่คล่องแคล่วเอาซะเลย ทำให้เจ้าแมลงวันบัดซบนี่ไปรบกวนความเป็นส่วนตัวของเขากับซีได้ และสิ่งนี้ทำให้จิ่วเยี่ยโกรธเกรี้ยวขึ้น
“ห๊ะ!” จื่อโยวรู้สึกมืดฟ้ามัวดินขึ้นทันที มองจิ่วเยี่ยด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ราวกับเขากำลังร้องเรียนจิ่วเยี่ยว่า เจ้าเป็นผู้ที่ไร้ความปรานีและไร้เหตุผลมาก! นี่ตกลงเขาทำสิ่งใดผิดไปรึ ?
การควบคุมโลกสี่ทิศ ใช่ว่าเขาคิดอยากจะควบคุมแล้วจะควบคุมได้
เจ้าหมอนี่ได้สร้างเกาะวิญญาณมรณะขึ้นมากักขังนักโทษหลายพันปี ใช้มันเพื่อสั่งสมกลิ่นอายแห่งความชั่วร้าย บัดนี้กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายได้แข็งแกร่งขึ้น ยากที่คนจะต่อต้านได้
“สารเลว! ทำร้ายจนให้ข้าต้องไปนรกอันไร้ขอบเขต รนหาที่ตาย!” จื่อโยวโกรธเกรี้ยวจนถึงขีดสุด หมอกควันสีดำอันหนาทึบก็ได้ครอบคลุมเข้ามา
พิษ พิษร้ายแรง!
มู่เฉียนซีในฐานะที่เป็นนักปรุงยาผู้หนึ่งแค่มองปราดนางก็รู้แล้ว ทว่า จื่อโยวมิใช่นักพิษ แต่พลังนั้นกลับมีพิษชนิดหนึ่งที่ทำให้นางหวาดกลัวได้
นึกอยู่แล้วเชียวว่าคนข้างกายจิ่วเยี่ยนั้นไม่มีผู้ใดที่ปกติเลย
ลมแรงพัดกระโชกมา หนึ่งในร่างที่แยกมานั้นได้ลงมือกับจิ่วเยี่ย
มู่เฉียนซีกล่าวถาม “จิ่วเยี่ย เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม!”
พลังที่ระเบิดออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัวในคราก่อนนั้น นางมิอยากให้เกิดขึ้นอีก
“ยาของซี วิเศษมาก!” จิ่วเยี่ยกล่าวเสียงต่ำ
หม้อเทพนิรันดร์ ถึงแม้จะดูเจ้าชู้ประตูดินและไม่จริงจัง ทว่า ในทางการรักษามันแข็งแกร่งมากไม่มีใครกล้าสงสัย
มู่เฉียนซีพยักหน้าก่อนจะกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าก็วางใจแล้ว!”
ก่อนที่จิ่วเยี่ยจะโจมตีกลับ พลังพลังหนึ่งได้ผลักมู่เฉียนซีออกไป เพื่อไม่ให้นางได้รับเจ็บระหว่างสงครามในครานี้!
ตูม!
เสียงดังกึกก้องขึ้น และดูเหมือนว่าเรือวิญญาณมรณะลำนี้กำลังจะพังทลายลงภายใต้พลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้
คนชุดคลุมดำจ้องมองไปยังบุรุษผู้ที่เหมือนปีศาจราชาเหนือโลกตรงหน้า เขากล่าวด้วยความหวาดกลัวว่า “เจ้าเป็นใคร ?”
ถึงแม้ว่าพลังจะถูกยับยั้ง การบีบบังคับและอำนาจอันน่าสะพรึงกลัวนั้นก็น่าทึ่งเป็นอย่างมาก อย่างน้อยเขาต้องเป็นราชาเป็นแน่
เจ็ดราชาแห่งแดนนรก เขาคือผู้ใด ?
“ฝ่าบาท เรื่องนี้เราสามารถคุยกันดีดีได้ ข้าเป็นคนสนิทของฝ่าบาทนรกดำ หากเป็นไปได้ ฝ่าบาทสามารถร่วมมือกับฝ่าบาทของพวกข้า และควบคุมโลกสี่ทิศนี้ด้วยกัน”
“โลกสี่ทิศ ถึงแม้ว่าจะเล็ก แต่มีทรัพยากรที่ซ่อนอยู่มิน้อยเลย ฝ่าบาทของข้ายังได้ยินมาอีกว่ากระบี่นิรันดร์ในตำนานอยู่ในโลกสี่ทิศแห่งนี้ ขอเพียงแค่ฝ่าบาทปล่อยข้า แล้วเรามาคุยถึงความร่วมมือนี้กัน!”
ภายใต้การผลักดันของทรัพยากรทั้งหมดกับมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ในตำนานอย่างกระบี่นิรันดร์เช่นนี้ อีกทั้งเขายังบอกสมญานามของราชาไป เขาเชื่อว่าฝ่าบาทผู้นี้จะไม่ทำให้เขาลำบากใจ และเลือกที่จะร่วมมือด้วย
จื่อโยวกล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “ข้าก็คิดว่าใคร ? ที่แท้ก็เป็นคนของเจ้าสวะไร้ประโยชน์อย่างเสี่ยวเฮยนี่เอง! มิน่าล่ะถึงได้ดูน่ารำคาญเพียงนี้”
คนชุดคลุมดำตกตะลึงขึ้น เสี่ยวเฮย!
นึกไม่ถึงเลยว่าคนผู้นี้จะกล้ากล่าวถึงพระนามของฝ่าบาทเขาเช่นนี้ ดูหมิ่นฝ่าบาทของพวกเขา รนหาที่ตาย!
แสงประกายเย็นวาบผ่านดวงตาของมู่เฉียนซี ราชาของนรกดำ ดูเหมือนว่าคนกลุ่มนั้นที่ปรากฏตัวขึ้นที่สำนักอวิ๋นเยียน ก็คือคนที่เจ้านี่ส่งไป!
“เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว!”
ดวงตาสีฟ้าอันเย็นยะเยือกไร้ซึ่งร่องรอยของอุณหภูมิมองเขาราวกับมดปลวกที่จำต้องตายก็มิปาน ทำให้ร่างของคนชุดคลุมดำผู้นี้ถึงกับหนาวสั่นสะท้าน
“พวกเจ้า……รังแกกันมากเกินไปแล้ว!”
คนชุดคลุมดำแยกร่างออกมาอีกร่าง และพุ่งไปยังเสาโลหิตนั้น!
“ต่อให้ข้าต้องตาย ก็จักต้องเปิดทางนี้ให้จงได้ เพื่อสำเร็จภารกิจใหญ่ของฝ่าบาทที่ได้มอบหมายให้กับข้า!”
กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายสีดำรวมตัวกับโลหิตสีแดงสดเข้าด้วยกัน เสาโลหิตอันตรธานหายไป ระลอกคลื่นสีดำปรากฏขึ้น เส้นทางทางผ่านแดนนรกก็ได้เปิดออกแล้ว
“สำเร็จแล้ว ในที่สุดข้าก็ทำสำเร็จแล้ว หลบซ่อนมานานหลายปี ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว”
ทหารของนรกดำสามารถหลีกเลี่ยงหูตาของผู้พิทักษ์แห่งโลกสี่ทิศได้ แอบเข้ามายังโลกสี่ทิศ แล้วควบคุมทุกอย่างของโลกสี่ทิศ
จื่อโยวยิ้มพลางกล่าวว่า “เดี๋ยวนี้ เจ้าโง่ ตกลงเจ้ากำลังฝันกลางวันอะไรอยู่!”
ฉึก! ร่างที่แยกมาร่างนั้นของเขาถูกจื่อโยวจัดการได้โดยสมบูรณ์ และร่างที่เผชิญหน้ากับจิ่วเยี่ยนั้น ก็มิรู้ว่าได้อันตรธานหายไปตั้งแต่เมื่อใดแล้ว