ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 602
พวกเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนถึงกล้ามเนื้อที่มีสัดส่วนที่ดี จนสามารถเรียกได้ว่ามันคือสิ่งที่สมบูรณ์แบบบนร่างกายของเขา
ในขณะเดียวกัน บนร่างกายของเขาเผยให้เห็นรอยแผล ที่ลักษณะคล้ายรูปกากบาทที่เป็นรอยบาง ๆ บนตัวของเขา บนร่างกายของเขามีอย่างน้อยร้อยกว่าแผลที่สามารถมองเห็นได้
แต่ยิ่งรอยแผลเป็นมีลักษณะที่บางเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแสดงว่ารอยแผลเป็นที่ปรากฎมีมานานแล้ว แม้กระทั่งรอยแผลเป็นบางอันยังถูกสร้างขึ้นมาเมื่อหลายปีก่อน
รอยแผลเป็นพวกนี้มีขึ้นมาด้วยเหตุผลของมัน รอยแผลเป็นพวกนี้ดูเหมือนว่าเกิดจากการฝึกฝนทางกายภาพบางอย่างที่คนธรรมดา ๆ บางคนก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นทหารรับจ้าง แต่มันก็น่ายกย่องที่จะมีรอยแผลเป็นแบบนี้อย่างน้อยสิบอัน
แต่บนร่างกายของฮาร์วีย์มีรอบแผลเป็นบาง ๆ พวกนี้อย่างน้อยร้อยแผล เหลือเชื่อเลยจริง ๆ
ในขณะเดียวกัน จอร์จ ซาเบลเห็นว่าการ์ดที่ตนจ้างมาด้วยราคาที่สูงกำลังสั่นด้วยความหวาดกลัว เขาตริตรองพร้อมกับขมวดคิ้วของเขาและพูด “พวกแกทำอะไรอยู่? กลัวเหรอ?”
“พวกแกกลัวลูกเขยที่เกาะเมียกินอยู่อย่างนั้นเหรอ?”
“ทุกวันนี้ฉันเลี้ยงพวกแกไม่ดีเหรอ?!”
“ใครก็ตามที่จัดการมันได้ ฉันมีรางวัลเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ให้!”
ท่ามกลางสิ่งที่จอร์จพูด ทำให้มีบางคนรู้สึกบ้าดีเดือดขึ้นมาในทันที การ์ดหนึ่งในนั้นรีบวิ่งตรงไปข้างหน้าทันที
ปัง!
การเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์รวดเร็วดั่งสายฟ้า หมัดของเขาต่อยลงไปที่อกข้างขวาของการ์ดด้วยเสียงดัง
พวกการ์ดต่างตกตะลึงอย่างเหนือความคาดหมาย ร่างกายของเขาลอยออกไป พุ่งชนเข้ากับกำแพงที่อยู่ห่างออกไปสามสิบฟุต ร่างกายของการ์ดกระตุกไม่หยุด และเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะลุกยืนขึ้นได้
“มวยหย่งชุน”
ใบหน้าของจอร์จมืดสนิทราวกับกลางคืน เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์ เพียงแค่เขามองครั้งเดียวเขาก็สามารถบอกได้ว่าสิ่งนี้คืออะไร
ไม่มีใครที่สามาระจะมีพละกำลังขั้นนี้ได้โดยที่ไม่ผ่านการฝึกฝนมาเป็นปี ๆ
“ตอนนี้แหละทุกคน!”
ทุกคนต่างรู้ว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม พวกเขาต่างรีบพุ่งไปข้างหน้าทันที
“โอ๊ยยย”
“ฮึกก”
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ และหลังจากเหตุการณ์นั้น พวกการ์ดต่างนั่งกองพิงกำแพง พวกเขาทุกคนลงไปกองหมดแรงอยู่บนพื้น
อีวอนน์ ซาเวียร์กำลังจ้องมองท่านประธานของเธอ ในขณะที่ใบหน้าของเธอแดงก่ำราวกับลูกสตรอเบอร์รี่
“ท่านประธาน เขาหล่อจริง ๆ ….”
จอร์จรู้สึกหวาดกลัว เขาอยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าของเขา
“มวยหย่งชุง ศิลปะการต่อสู้โบราณ ในเมืองเซาท์ไลท์…”
“ตำนานกล่าวว่ามีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นในตระกูลต่างประเทศ ที่ได้รับสืบทอดกระบวนท่าพวกนี้…”
“คุณไม่ใช่ตัวแทน แต่คุณคือ…คือ…”
ในตอนนี้ จอร์จรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังหายใจไม่ออก
เขากล้าที่จะคาดเดา แต่เขาคงจะไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะพูดถึงมัน
เพราะไม่ว่าสิ่งที่เขาคิดเป็นสิ่งที่ถูกหรือไม่ เขาคงจะไม่พบกับจุดจบที่ดีอย่างแน่นอน
“ตอนนี้ เราคุยเรื่องราคาได้หรือยัง?”
ฮาร์วีย์สวมเสื้อของเขา จากนั้นเขาก็หยิบแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบอย่างไม่ใส่ใจ
ตุบ!
จอร์จทรุดลงในทันที ในตอนนั้น ท่าทางที่สูงส่งและยิ่งใหญ่ของเขาได้ถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง ร่างกายของเขาสั่นเทาพร้อมกับพูดขึ้นมา “คุณชายยอร์ก… ผมตาบอดจริง ๆ ที่แท้คุณก็คือ…”
“มันเกี่ยวกับผมเหรอว่าคุณจะรู้หรือไม่? เรามาคุยธุรกิจกันดีกว่า” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
จาร์จรีบตอบกลับในทันที “ผมจะมอบภาพวิดีโอให้กับคุณ พร้อมกับข้อมูลทุกอย่างที่ผมมี”
“ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าผมจะซื้อมันด้วยราคาหนึ่งดอลลาร์? ผมดูเหมือนคนที่ขู่เข็ญเพื่อการแลกเปลี่ยนอย่างนั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ถาม
“ไม่แน่นอน เป็นผมเองที่ถามเรื่องราคา” จอร์จพูดในขณะที่มือจับไปยังทั่วใบหน้าของเขา
อีวอนน์หยิบเอากระดาษโน๊ตออกมาและวางมันลงบนโต๊ะหลังจากนั้น
จอร์จหยิบเอากระดาษโน๊ตราคาหนึ่งดอลลาร์ขึ้นมาอย่างสุภาพและฝืนยิ้มออกมา มันน่าเกลียดกว่าใบหน้าเวลาร้องไห้เสียอีก
“มันอยู่ไหน?”
“เชิญ ทางนี้ครับ…”
ในขณะที่จอร์จพาไปยังห้องเก็บเอกสารที่อยู่ด้านข้าง เขาแทบจะไม่เหลือบไปมองยังฮาร์วีย์และอีวอนน์ที่มีความเท่และความน่าเคารพนับถือ