เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 484
คิดถึงตรงนี้
หลันซินหันไปหาหลันเจิ้นและพูดอย่างน่าสงสาร: “คุณพ่อ ไม่ใช่ฉันไม่ช่วยคุณนะ ตอนนี้ไอ้สารเลว หยางเฟิงนี่มีอำนาจมาก ไม่ฟังคำพูดของฉัน เขายังคุกคามฉัน ไล่ฉันออกไปอีก!”
เมื่อเห็นดังนั้น
หลันเจิ้นหายใจเข้าลึก ๆ
ครั้งนี้ที่เขามา แต่เดิมก็ไม่ได้ความคาดหวังมากนัก
เขาแค่ต้องการให้หลันซินหาความยุ่งยากของหยางเฟิงและชะลอเวลาสักหน่อย
ตอนนี้ดูเหมือนว่า
หลันซินไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์
หยางเฟิงนี้ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เห็นหลันซินอยู่ในสายตา
“ช่างมันเถอะ!” หลันเจิ้นถอนหายใจเบา ๆ และพูด: “ในเมื่อเธอไม่มีทางช่วยล้างแค้นให้พี่ชายของเธอ งั้นฉันทำได้แค่คิดหาทางอื่น”
ทันใดนั้นเอง
หลันซินคว้ามือของหลันเจิ้น ใบหน้าแย้มยิ้มประจบประแจงพลางเอ่ย: “คุณพ่อคะ คุณพ่อดูสิคะว่าพี่ชายก็ตายไปแล้ว คุณพ่อมีแค่ฉันที่เป็นลูกสาวคนเดียว คุณพ่อว่าควรยกตระกูลหลันให้ฉันไหมคะ? แล้วคุณพ่อก็ใช้ชีวิตสบาย ๆ ในบ้านพักคนชราดีไหมคะ?”
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้
หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนทั้งสองคนมองไปที่หลันซินอย่างแปลกใจ
พวกเขาไม่คิดเลยว่าหลันซินจะพูดอย่างนั้นออกมาอย่างกะทันหัน
ในใจของหยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
แม่ยายของตัวเขาเป็นดอกไม้ประหลาดจริง ๆ ด้วย!
วงจรสมองแบบนี้มีด้วย
ดูเหมือนว่าชื่อนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมต้องเป็นของเขาเท่านั้น!
หลันเจิ้นเองก็ลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความตกตะลึง
เขามองไปที่หลันซินด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
กับน้องแกสิ!
ครั้งนี้ที่เขามาเพราะต้องการให้หลันซินสร้างปัญหาให้หยางเฟิง
ตอนนี้ปัญหาของหยางเฟิงก็ไม่มี
กลับสร้างปัญหาใหญ่ให้ตัวเขาอีก
เขาคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าหลันซินคิดถึงสมบัติของตระกูลหลัน
หลันซินเป็นอะไร
ในใจของหลันเจิ้นผู้เป็นพ่อช่างชัดเจนเหลือเกิน
ถ้าหากยกตระกูลหลันให้หลันซิน
ใช้เวลาไม่นาน ทั้งตระกูลหลันคงได้หมดตัว
ยิ่งไปกว่านั้น
หลันเจิ้นก็ไม่สามารถเอาตระกูลหลันให้แก่หลันซินได้
แม้ว่าหลันเฟิงจะตายแล้ว
แต่เขาก็ยังมีหลานสาว!
เขายอมยกตระกูลหลันให้หลันจื่อดีกว่ายกให้หลันซิน!
หลันเจิ้งใช้นิ้วที่สั่นระริกชี้ไปที่หลันซินพลางต่อว่าอย่างโกรธเคือง: “เธอพูดไร้สาระอะไร?”
หลันซินพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก: “คุณพ่อ เมื่อก่อนคุณเห็นผู้ชายดีกว่าผู้หญิง ฉันไม่ว่าคุณสักคำ! ตอนนี้พี่ชายตายไปหมดแล้ว ตามกฎหมายแล้ว ลูกสาวอย่างฉันมีสิทธิ์รับมรดกต่อสิ คุณพ่อลำเอียง คุณพ่อจะเอาสมบัติทั้งหมดให้หลันจื่อ!”
“เธอ……”
หลันเจิ้นจ้องมองหลันซิน
เวลานี้
เขาตกใจอย่างมาก
เขาเสียใจภายหลังขึ้นมากะทันหัน ปีนั้นตัวเขาทำไมให้กำเนิดลูกสาวอย่างนี้กันนะ?
พูดหน้าด้าน ๆ อย่างนี้ พูดได้ไร้ความชอบธรรมจริง ๆ !
หลันเจิ้นอดไม่ได้ที่จะพูดตะคอก: “กูยังไม่ตาย แกก็จะแบ่งทรัพย์สินของกูละ?”
หลันซินเบะปากและพูด: “คุณพ่อ แม้ว่าคุณยังไม่ตาย แต่ตอนนี้คุณเกษียณแล้ว! และคุณก็จะอายุ80แล้วก็มีชีวิตไม่กี่ปีหรอก ถือโอกาสตอนนี้ ที่คุณยังขยับได้ รีบยกตระกูลหลันให้ฉันเถอะ!”
ในใจของหลันซิน
หลันเฟิงตายไปแล้ว
เธอก็เป็นคนรับมรดกของตระกูลหลันอย่างถูกต้องตามกฎหมายเพียงคนเดียว
สำหรับหลันจื่อ……
เหอะ เหอะ!
คนละรุ่นกับตัวเธอ
จะมีคุณสมบัติอะไรที่จะสู้กับเธอเพื่อทรัพย์สมบัติของตระกูลหลัน
กลับกันทรัพย์สมบัติของตระกูลหลันนี่เป็นของตัวเธอ!
ทันใดนั้นเอง
หลันซินคิดว่าการตายของหลันเฟิงไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
อย่างน้อย ถ้าหลันเฟิงไม่ตายละก็
ทรัพย์สมบัติของตระกูลหลันนี่ เธอคงไม่ได้รับ
“แก แก แก……”
แค่ก!
ในที่สุด
หลันเจิ้นทนไม่ไหวกระอักเลือดออกมา
อะไรที่ว่าจะทำตัวเองให้ยังมีชีวิต?
นี่ไม่ใช่คาถาที่ทำให้ตัวเองตายไวใช่ไหม?
ยิ่งไปกว่านั้น
ตอนนี้ตัวเขาแข็งแรง
เขายังต้องมีชีวิตอีกนานและสนุกกับชีวิต!