ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 608

เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว มาร์กี้ คลาวด์ เธอไม่ได้ใจจดใจจ่อที่จะรีบโทรหาฮาร์วีย์ ยอร์ก เธอรู้ดีว่าความเร่งรีบจะไม่พาเธอไปไหน

เมื่อจวนจะถึงเวลา ซึ่งเป็นเวลาเกือบสิบโมง เธอจึงต่อสายโทรหาฮาร์วีย์

“มิสเตอร์ยอร์ก ฉันได้เตรียมเงินไว้ให้คุณแล้ว แต่เป็นเงินสดทั้งหมด มันค่อนข้างไม่สะดวกที่จะหิ้วมันไปไหนต่อไหน”

“ฉันจะให้ที่อยู่ของคลับส่วนตัวไว้ อย่าลืมว่าคุณต้องนำต้นฉบับของไฟล์วิดีโอมาที่นี่ด้วย และคุณต้องรับปากว่าไม่มีสำเนาอื่น ๆ อยู่อีก!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ส่งเงินก้อนนี้ให้กับคุณ!”

เสียงของมาร์กี้ฟังคล้ายว่าเธอไม่เชื่อใจในตัวฮาร์วีย์ แต่การกระทำทั้งหมดล้วนแสดงออกมาได้ทั้งนั้น ทุกอย่างจะสมจริงยิ่งกว่านี้

ฮาร์วีย์ตกลงกับเงื่อนไขของเธอ

“ได้ คุณรอผมที่นั่นนะ ผมจะไปพบคุณไม่นาน”

หลังจากนั้น มาร์กี้ส่งตำแหน่งที่อยู่ไปให้ฮาร์วีย์ผ่านทางโทรศัพท์ของเธอ

สถานที่นี่คือคลับเฮาส์ส่วนตัว ในเวลานี้เธอได้จ่ายสำหรับสถานที่แห่งนี้ทั้งหมดเป็นที่เรียบร้อย พวกเขาทั้งสี่ปรากฏตัวพร้อมกัน ณ ที่แห่งนี้

เพราะสถานที่ที่พวกเขาได้เลือก ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องที่สามารถสาวตัวมาถึงพวกเขาได้

การเลือกสถานที่แบบนี้เพื่อรับมือกับธุรกิจ เป็นสิ่งที่สะดวกมากสำหรับพวกเขา

“ฉันได้รวบรวมนักฆ่าทั้งหมดห้าคนจากคนกลุ่มหนึ่ง แต่ละคนต่างเป็นคนที่โหดเหี้ยม ฉันจะส่งเงินทั้งหมดหนึ่งแสนห้าสิบหมื่นดอลล์ให้กับพวกเขาตอนนี้ และจากนั้นฉันจะให้ส่วนที่เหลือครึ่งหนึ่งเมื่องานจบ!” ทอมมี่ เรย์พูด

“ได้! เงินไม่ใช่ปัญหาใหญ่!”

“ถ้าเราสามารถจัดการกับฮาร์วีย์ได้ จำนวนเงินก็ไม่มีความหมาย!”

มาร์กี้รู้สึกรีบร้อนเล็กน้อยในขณะที่เตรียมการเพื่อนัดเจอกับฮาร์วีย์ แต่มากไปกว่านั้น แรงกระตุ้นในตัวเธอที่ต้องการจะฆ่าเขากลับเพิ่มพูนขึ้น

เมื่อถึงเวลาเกือบเที่ยงวัน ฮาร์วีย์ก็ได้เดินทางมาถึงที่คลับเฮาส์ส่วนตัว

อีวอนน์ ซาเวียร์ไม่ได้ตามเขามาด้วยในวันนี้ แต่เขาพาไทสัน วู้ดส์มากับเขาแทน เขาคิดว่าคงจะไม่เหมาะสมถ้าหากเขาพาอีวอนน์มาเพื่อจัดการกับเรื่องด้วย

ที่ทางเข้าของคลับเฮาส์ มาร์กี้ที่สวมใส่กระโปรงสั้น ยืนต้อนรับเขาอยู่ที่ทางเข้า เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์พาไทสันมาด้วย เธอแสดงสายตาสับสนออกมา

เธอทำใบหน้ายั่วยวนและพูดขึ้นมา “ฮาร์วีย์ ฉันรอคุณนานมาก ฉันรู้สึกใจร้อนขึ้นมาเล็กน้อย”

ในขณะที่มองไปยังผู้หญิงตรงหน้า ฮาร์วีย์จึงค่อย ๆ เผยรอยยิ้มออกมา

‘ก่อนหน้านี้เธอเย็นชาไม่ใช่เหรอ?’

‘เธอทิ้งศักดิ์ศรีของเธอเพื่อความอยู่รอดงั้นเหรอ?’

ไม่นาน ในขณะที่มาร์กี้นำทาง พวกเขาได้เข้าไปยังห้องด้านในสุดของคลับเฮาส์

ตรงนั้น มีขวดเบียร์สองสามขวดอยู่ในกล่อง เสียงของเคทีวีก็ค่อนข้างดังเช่นกัน

ทอมมี่และคนอื่น ๆ พวกเขาไม่มีอารมณ์ที่จะดื่ม พวกเขาเพียงแค่รออย่างร้อนใจ

แต่เมื่อฮาร์วีย์เข้ามายังภายในห้อง อารมณ์ของพวกเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป

ฮาร์วีย์เดินเข้าไปในห้องและนั่งลง พร้อมกันกับที่ไทสันนั่งลงข้างเขา

“เงินอยู่ไหน? ผมได้ยินคุณบอกว่าทั้งหมดเป็นเงินสด มันอยู่ไหน? ทำไมผมไม่เห็น” ฮาร์วีย์ถามเชิงหยอกล้อ

ในขณะนั้น หญิงสาวที่สวยและมีเสน่ห์อย่างมาร์กี้กระแทกปิดประตูของห้อง

จากนั้น เธอจึงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูด “ฮาร์วีย์ แกคิดว่าไอ้ขยะไร้ค่าเอาแต่เกาะเมียกินอย่างแกจะสามารถได้เงินจากพวกเราไปอย่างนั้นเหรอ?”

“แกคิดว่า แกจะรอดไปหลังจากที่ได้เงินก้อนนี้เหรอ?”

โจนาธาน แม็กซ์เวลล์พูดอย่างเย็นชา “แกมันโง่จริง ๆ แค่เธอขอให้แกมา แกก็มาเหรอ? แกหมดหนทางขนาดนั้นเชียว?”

ทอมมี่และเท็ด ดันน์ แสดงสายตาเย็นชาของพวกเขาเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่แม้แต่ที่จะซ่อนเจตนาที่ฆ่าของพวกเขา

น่าเสียดายที่พวกเขากลับไม่ได้ถูกรับการเคารพในฐานะของคนชนชั้นสูง พวกเขาต่างต้องการที่จะจัดการกับฮาร์วีย์ แต่พวกเขากลับทำให้ตัวเองดูน่าเวทนา

ฮาร์วีย์เผยรอยยิ้มและมองไปที่มาร์กี้

“อะไรกัน? ตอนนี้คุณกำลังจะเป็นคนไร้เหตุผลเหรอ?”

“ฮาร์วีย์ ส่งไฟล์ต้นฉบับมาให้พวกเราซะและพวกเขาจะไว้ชีวิตแก!” มาร์กี้ขู่เขาเบา ๆ

ท่ามกลางประโยคที่มาร์กี้พูด นักฆ่าห้าคนควงมีดหั่นแตงโมเดินออกมาจากมุมของห้อง

“ฮาร์วีย์ แกอย่าขัดขืนเลย คนพวกนี้เป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงในเมืองบัควู้ด แกไม่สามารถมีชีวิตออกไปจากที่นี่ได้ ไม่ว่าแกจะมีวิธีมากมายแค่ไหนในมือของแก!” ทอมมี่ขู่เขา