บทที่211ไว้หน้าให้มากพอแล้ว（1）
เซียวฉางเฉียนกลัวหงห้าจนตัวสั่น
เขาไม่ได้สงสัยในคำพูดของหงห้าเลย สำหรับคนที่อยู่ในกลุ่มอิทธิพลมืดมาเป็นเวลานานแบบนี้ และบวกกับที่คนของราชาใต้ดินแห่งจินหลิงพูดมาแล้วนั้น ทำคนตายถึงสองคน ไม่มีอะไรที่ง่ายดายไปมากกว่านี้แล้ว
เมื่อเห็นชายร่างกำยำสองคนนี้ กำลังจะพาเซียวเวยเวยไป เซียวฉางเฉียนร้อนใจอย่างมาก เอ่ยปากขอร้องไปยังเซียวชูหรัน : “ชูหรัน ขอร้องเถอะนะ ถึงอย่างไรก็เป็นน้องสาวของแก แกจะทนมองน้องสาวถูกคนพาตัวไปได้อย่างไร？”
ในใจของเซียวชูหรันก็ค่อนข้างที่จะอดทนไม่ได้ พูดไปยังชายร่างกำยำทั้งสองคน : “พวกคุณอย่าทำให้เธอลำบากใจเลย เวยเวยคงจะเลอะเลือนไปชั่วขณะ……ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายฉันหรอก……”
แม้ว่าเซียวชูหรันจะไม่พอใจเซียวเวยเวยอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างไรก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน จะทนเห็นเธอโดนคนตีให้ตายได้ที่ไหนกันละ
เมื่อหงห้าได้ยินเธอพูดอย่างนี้แล้ว ก็หันหน้าไปมองที่เย่เฉิน รอให้เย่เฉินออกคำสั่ง
เย่เฉิน ยิ้มเล็กน้อย พร้อมพูดว่า : “นายมองฉันทำไม ภรรยาของฉันพูดว่าอะไร ก็ทำแบบนั้น……”
หงห้าถึงจะเอ่ยพูดออกมา : “ในเมื่อคุณเย่พูดออกมาแล้ว งั้นก็ไว้ชีวิตพวกเขาเถอะ！”
เย่เฉินพยักหน้าแล้ว พูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “ฉันก็บอกแล้วไง ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ ถ้าฟังเข้าใจแล้ว ก็ออกไปซะเถอะ ไม่อย่างงั้น ฉันจะให้คนของหงห้าเตะพวกคุณออกไปนะ！”
นายหญิงใหญ่เซียวโมโหจนตัวสั่น แม้แต่ทางเดินก็เดินไม่ตรงแล้ว แต่ก็ไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่ต่อ ทำได้เพียงอยู่ภายใต้การประคองของเซียวฉางเฉียน รีบออกไป เพราะกลัวว่าจะโดนตี
“ฉันไม่ไป！ฉันไม่ไป ！ฉันจะบีบคอเซียวชูหรันไอ้คนสารเลวคนนี้ให้ตาย！ปล่อยฉัน ให้ฉันบีบคอเธอให้ตาย！”
หงห้าใบหน้าดำคล้ำเตะไปที่เธอ ทำให้เธอล้มลงไปกับพื้นเลย ด่าว่า : “ถ้ายังพูดจาไร้สาระอีกจะตัดลิ้นคุณให้ขาดเลย！”
เมื่อเซียวไห่หลงเห็นว่าน้องสาวของตัวเองจะเป็นอัตราย รีบก้าวขึ้นไปประคองเธอไว้ พร้อมพูดว่า : “น้อง เรากลับบ้านกันเถอะ！”
นายหญิงใหญ่เซียวถอดหายใจยาว เดิมทีวันนี้อยากจะมาเย้ยหยันเซียวชูหรัน ถือโอกาสกดดันเธอสักหน่อย ชักนำให้เธอกลับคฤหาสน์ตระกูลเซียว คิดไม่ถึงว่า เซียวชูหรันในวันนี้ ไม่เหมือนเดิมแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีคนใหญ่คนโตคอยสนับสนุนมากมายขนาดนี้ ดูแล้ว คงไม่มีทางที่จะหลอกให้เธอกลับคฤหาสน์ตระกูลเซียวได้แล้ว……
ตอนที่ออกไป ในใจของนายหญิงใหญ่เซียวรู้สึกแย่อย่างมาก ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้ ก็คงไม่ทำตั้งแต่แรก？ ตอนนี้เซียวชูหรันไม่ยอมที่จะกลับคฤหาสน์ตระกูลเซียว คฤหาสน์ตระกูลเซียวสูญเสียฟางเส้นสุดท้ายไปแล้ว ดูแล้วคงจะมีแค่เส้นทางล้มละลายเท่านั้น
……
หลังจากที่คนของตระกูลเซียวออกไปด้วยความอับอายขายขี้หน้า เซียวชูหรันถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
แต่ว่า บรรยากาศที่ครึกครื้นในงาน ก็ทำให้เธอตื่นเต้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
คนที่มาต่างก็เป็นคนใหญ่คนโต แต่ที่นี่เป็นเพียงสถานที่เล็กๆ ต้อนรับก็คงไม่สะดวกเท่าไหร่
ในขณะที่กำลังคิดอยู่ พนักงานของอาคารหย่องซิงจำนวนมาก นำอาหาร เหล้าเบียร์ เครื่องดื่มกันเข้ามาต้อนรับ
ถึงอย่างไรก็เป็นธุรกิจในเครือของตี้เหากรุ๊ป แค่หวังตงเสวี่ยนโทรศัพท์ คนกลุ่มนี้ก็รีบวางงานที่อยู่ในมือทันที ล้อมกันเข้ามาช่วยที่ออฟฟิศทำงานของเซียวชูหรันเลย
หวังตงเสวี่ยนเดินมาตรงหน้าของเซียวชูหรัน พูดว่า : “คุณนายเย่ อาคารหย่องซิงก็คือธุรกิจในเครือตี้เหากรุ๊ปของเรา ในเมื่อคุณเลือกที่จะสร้างธุรกิจที่นี่ งั้นเราก็จะต้องมาแสดงความยินดีอยู่แล้ว”
พูดแล้ว เธอก็เรียกคนวัยกลางคนเข้ามา พูดว่า : “ท่านนี้คือผู้จัดการสวีโปแห่งอาคารหย่องซิง ผมได้คุยกับเขาแล้ว ต่อไปออฟฟิศชั้นนี้จะค่อยๆรื้อถอนออกมา เว้นที่ไว้ให้บริษัทคุณใช้”
เซียวชูหรันรีบโบกมือ พูดอย่างรู้สึกประหลาดใจออกไป : “ประธานหวัง คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ ตอนนี้มันก็เป็นเพียงออฟฟิศหนึ่งเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องใช้สถานที่ใหญ่ๆหรอกนะ แถมเงินทุนของสถานที่ใหญ่ๆก็สูงมากด้วย ฉันคงรับผิดชอบไหว……”
สวีโปรีบส่งเช็คมูลค่า180000หยวนมาเลย พูดกับเซียวชูหรันว่า : “คุณนายเย่ นี้เป็นเงินค่าเช่าออฟฟิศที่คุณจ่ายล่วงหน้ามาหนึ่งปี ต่อไปคุณอยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นค่าเช่า ค่าน้ำค่าไฟ ค่าส่วนกลาง แอร์และค่าเครื่องทำความร้อน เราจะเป็นคนรับผิดชอบเอง！ ”