“ดูเหมือนว่าการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะไม่ราบรื่นขนาดนั้นแล้วสิ!”
“แน่นอนสิ ขนาดทายาทผู้สืบสกุลของแปดตระกูลแห่งเย็นตูยังมาร่วมด้วย มันต้องไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน!”
“บางที การประชุมแลกเปลี่ยนของตระกูลเมิ่งในครั้งนี้ อาจเล็งเป้าไปที่ตระกูลหนิงกับตระกูลหานก็ได้นะ”
ผู้คนต่างแสดงความคิดเห็นต่อกัน และหลายๆ คนก็มองไปที่ตระกูลหานกับตระกูลหนิง
“แต่ก่อนที่จะเริ่มการประชุมแลกเปลี่ยน ผมต้องจัดการเรื่องส่วนตัวของผมก่อน!”
สีหน้าของเมิ่งหงเย่หม่นหมองลง และทันใดนั้น สายตาที่เฉียบคมของเขาก็มองไปที่กวนเจิ้งซาน
ตามทิศทางที่เมิ่งหงเย่มอง ทุกคนต่างก็รู้แล้วว่าเขากำลังมองใครอยู่
กวนเจิ้งซานเลิกคิ้วและแสดงสีหน้าอย่างเย็นชามาเช่นกัน
เขาคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้วว่าการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะไม่ผ่านไปอย่างราบรื่นแน่นอน มีความเป็นไปได้สูงมากที่อีกฝ่ายจะมาเพื่อหยางเฉินโดยเฉพาะ
เนื่องจากตระกูลกวนเป็นตระกูลที่ภักดีที่สุดของหยางเฉิน หากเมิ่งหงเย่ต้องการเล่นงานหยางเฉิน พวกเขาต้องหาวิธีเพื่อจัดการกับตระกูลกวนก่อนอย่างแน่นอน
หยางเฉินเองก็มองเรื่องนี้ขาดอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงได้แต่มองเมิ่งหงเย่อย่างนิ่งเฉย และรอดูว่าเมิ่งหงเย่จะมาไม้ไหน
“เจ้าบ้านกวนครั้งก่อนที่คุณมาหาเรื่องในบ้านตระกูลเมิ่งของผม คุณน่าจะยังไม่ลืมใช่ไหม?”
เมิ่งหงเย่พูดขึ้นอย่างกะทันหัน
ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เมิ่งหงเย่เป็นถึงผู้นำของตระกูลเมิ่ง ไม่มีทางที่เขาจะเอาเรื่องนี้มาเล่นตลกอย่างแน่นอน
เพียงแต่ว่าตระกูลคนรวยในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง จะกล้าไปท้าทายตระกูลที่ร่ำรวยระดับต้นๆ ของเมืองเอกได้อย่างไร?
“เจ้าบ้านเมิ่งพูดเกินเหตุไปไหมครับ ผมก็แค่ไปหาคนที่บ้านตระกูลเมิ่งเท่านั้น”
“แต่แน่นอน ถ้าเจ้าบ้านเมิ่งยืนกรานคิดว่าตระกูลกวนของผมตั้งใจไปหาคุณ ผมก็จะไม่ว่าอะไร!”
“เพราะตระกูลกวนของผม ไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว!”
กวนเจิ้งซานสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงแข็งกร้าวโดยปราศจากความสิ้นหวังและความกลัวจากการตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลยักษ์ใหญ่นี้
“เจ้าบ้านกวนยังแข็งข้อไม่เปลี่ยนเลยนะครับ!”
เมิ่งหงเย่หรี่ตาพูดต่อ “แต่ แล้วยังไง?”
กวนเจิ้งซานไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองไปที่เมิ่งหงเย่อย่างเย็นชาและรอคำพูดต่อไปของเขา
“ไม่ว่ายังไง คุณเป็นคนพาคนของตระกูลกวนไปหาเรื่องที่ตระกูลเมิ่งของผม เรื่องนี้ คุณต้องมีคำอธิบายที่ชัดเจนให้ผม!”
เมิ่งหงเย่เงียบไปสักพักแล้วพูดต่อ “ตอนนี้ ผมจะให้คุณสองทางเลือก ตัวเลือกแรกคือตระกูลกวนของคุณต้องแตกสลาย! ทางเลือกที่สอง กำไรทั้งหมดของตระกูลกวนของ คุณต้องชดใช้ให้ตระกูลเมิ่งของผมครึ่งหนึ่ง!”
“เหอะ ๆ !”
กวนเจิ้งซานหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “เจ้าบ้านเมิ่งคุณยากไร้ขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับขอแบ่งกำไรครึ่งหนึ่งของตระกูลกวนของผม?”
“แล้วแต่คุณจะพูด แต่ตอนนี้ บอกคำตอบที่คุณจะเลือกมา!”
เมิ่งหงเย่หรี่ตาพูด
“ผมเลือก ทางเลือกที่สาม!”
กวนเจิ้งซานพูดอย่างติดตลก
“ทางเลือกที่สาม?”
เมิ่งหงเย่ขมวดคิ้วและจ้องไปที่กวนเจิ้งซานด้วยความโกรธ
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระให้มากไป อยากทำอะไรตระกูลกวนของผมก็เชิญเข้ามาเลย!”
กวนเจิ้งซานพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
และคำพูดนี้ทำให้ทุกคนต้องเงียบไป!
ในการประชุมแลกเปลี่ยนของตระกูลเมิ่งยังกล้าทำตัวแข็งกร้าวขนาดนี้ กวนเจิ้งซานคนนี้มันเบื่อโลกมากเลยหรือ?
ความคิดเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นในหัวของผู้คนที่นับไม่ถ้วน
เมิ่งหงเย่ถึงกับผงะไป เขาไม่คิดเลยว่าเมิ่งหงเย่จะกล้าต่อกรกับเขาต่อหน้าสาธารณะแบบนี้
“ในเมื่อคุณอยากตายมากนัก งั้นผมขอสมทบให้คุณก็แล้วกัน!”
เมิ่งหงเย่พูดอย่างเย็นชา
หวงจงซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งเจ้าภาพได้พักสายตามาตลอด แต่หลังจากได้ยินคำพูดของกวนเจิ้งซานเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที
หวงเหมยที่นั่งถัดจากหวงจงก็แสดงท่าทีเหมือนดูละครอย่างใจจดใจจ่อ
“ใครก็ได้ มาไล่กวนเจิ้งซานคนนี้ออกไป!”
ในขณะที่ทุกคนยังคงสงสัยว่าเมิ่งหงเย่จะจัดการกับกวนเจิ้งซานด้วยวิธีไหน ทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมาและทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงอีกครั้ง
ทันทีหลังจาก ชายร่างใหญ่นับสิบคนก็เดินเข้ามาล้อมรอบคนของตระกูลกวนไว้
“เจ้าบ้านเมิ่งคุณจะทำเกินไปไหม?”
และในเวลานี้ เสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นชาก็ดังขึ้น
“เฉินซิงไห่?”
เมิ่งหงเย่ขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ทำไม? ผู้นำเฉินก็คิดจะเข้าข้างตระกูลกวนแล้วเหรอ?”
“ทำไมครับ ผิดตรงไหน?”
เฉินซิงไห่พูดด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
“คุณไม่กลัวตระกูลเฉินที่กำลังอยู่ในช่วงรุ่งเรืองต้องกลายเป็นอดีตงั้นเหรอ?” เมิ่งหงเย่พูดจาข่มขู่
ในขณะนั้น บรรยากาศก็เต็มไปด้วยเชื้อเพลิง และดูเหมือนว่าสงครามกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
เหล่าเศรษฐีมากมายที่อยู่ในที่ประชุมต่างก็ตกตะลึงกันหมด
เดิมทีมีเพียงตระกูลกวนที่กล้าต่อกรกับตระกูลเมิ่ง แต่ในตอนนี้ตระกูลเฉินก็เริ่มต่อต้านด้วยแล้ว
สำหรับคำข่มขู่ของเมิ่งหงเย่นั้น เฉินซิงไห่ไม่ได้รู้สึกกลัวและยังแสดงสีหน้าเรียบเฉย
ทุกคนต่างมองมาที่เขาและอยากรู้ว่าผู้นำของตระกูลที่เพิ่งถูกแต่งตั้งขึ้นใหม่ซึ่งมีอิทธิพลรองลงมาจากสามตระกูลยักษ์ใหญ่จากเมืองเอกนี้ เขาจะมีท่าทีอย่างไร
ในความคาดหวังของทุกคนนั้น เฉินซิงไห่ค่อยๆ ลุกยืนขึ้นและหรี่ตามองเมิ่งหงเย่ “คุณกำลังข่มขู่ผมใช่ไหม?”
ในน้ำเสียงของเขามีกลิ่นอายแห่งความอาฆาตปะปนอยู่เล็กน้อย
เมิ่งหงเย่เลิกคิ้วแล้วจ้องไปที่เฉินซิงไห่และพูดว่า “ถ้าคุณคิดว่าผมกำลังข่มขู่คุณ มันก็เป็นไปตามนั้น!”
บูม!
เมื่อประโยคนี้ถูกพูดขึ้น ที่ประชุมก็เงียบลงทันที!
เจ้าแห่งยักษ์ใหญ่ของสองตระกูลกำลังจะเผชิญหน้ากันแล้ว
แม้ภูมิหลังของตระกูลเฉินจะไม่ดีเท่าตระกูลเมิ่ง แต่ก็ด้อยกว่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
แต่ถ้าหากสองตระกูลยักษ์ใหญ่นี้ทำสงครามกันจริงๆ เกรงว่าจะไม่มีผลดีต่อใครเลย เพราะตำแหน่งของพวกเขาอาจจะถูกแทนที่โดยตระกูลอื่นก็ได้
“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขอเตือนเจ้าบ้านเมิ่งหน่อย ตระกูลกวนเป็นตระกูลพี่น้องที่ใกล้ชิดที่สุดของตระกูลเฉินของผม ไม่ว่าใครหน้าไหน ถ้ากล้าแตะต้องตระกูลกวน มันก็จะกลายเป็นศัตรูของตระกูลเฉินของผมด้วยเช่นกัน!”
เฉินซิงไห่หรี่ตาพูด
ผู้คนจากตระกูลอื่นๆ ต่างก็อึ้งกันหมด
ทุกคนรู้ดีถึงความร้ายแรงของเรื่องที่จะเกิดขึ้น แต่ตามเหตุผลแล้ว สองตระกูลใหญ่นี้ไม่ควรที่จะมาต่อกรกันในงานแบบนี้เลย
เพราะคนที่อยู่ที่นี่คือเหล่าเศรษฐีแนวหน้าทั้งหมดของมณฑลเจียงผิง เมื่อไหร่ที่พูดต่อหน้าทุกคน คำพูดนั้นก็จำเป็นต้องเป็นไปตามนั้น ไม่อย่างนั้นอนาคตจะมีหน้าอยู่ต่อในมณฑลเจียงผิงได้อย่างไร?
“นี่เป็นงานประชุมแลกเปลี่ยนที่ตระกูลเมิ่งของผมเป็นเจ้าภาพ ในเมื่อมีคนคิดจะสร้างปัญหาในงาน ผมก็ทำได้เพียงไล่เขาออกจากงานนี้!”
เมื่อเมิ่งหงเย่พูดจบ เขาก็โบกมือออกคำสั่ง “ไล่คนของตระกูลกวนกับตระกูลเฉินออกไปให้หมด! ถ้าใครกล้าขัดขืน ฆ่ามันทิ้งซะ!”
“รับทราบครับ!”
ยอดฝีมือหลายสิบคนของตระกูลเมิ่งขานตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน ทำให้ที่ประชุมสนั่นไปด้วยเสียงอันกึกก้อง
ณ เวลานี้ ทุกคนดูตื่นตากันหมด นี่สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วหรือ?
เนื่องจากตระกูลเมิ่งเป็นเจ้าภาพในการจัดการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ ดังนั้นผู้รับผิดชอบด้านความปลอดภัยของสถานที่ก็ล้วนเป็นคนของตระกูลเมิ่งทั้งนั้น
ด้วยเหตุนี้ เกรงว่าจะไม่สามารถหยุดยั้งตระกูลเมิ่งได้ ถ้าหากมีเพียงตระกูลกวนกับตระกูลเฉินเท่านั้นที่ยืนหยัดในการต่อต้านกับตระกูลเมิ่ง
“เมิ่งหงเย่ คุณคิดว่าคุณใช้มือแค่ข้างเดียวก็สามารถปิดทั่วฟ้าได้เหรอ?”
ในขณะนี้ คนอีกคนก็ก้าวออกมาแล้วมองไปที่เมิ่งหงเย่ด้วยความโกรธ
“หนึ่งในสามตระกูลยักษ์ใหญ่จากเมืองเอก ผู้นำของตระกูลหาน หานเซี่ยวเทียน!”
มีคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“ให้ตายสิ! ใครช่วยบอกผมทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
“นี่มันยังใช่การประชุมแลกเปลี่ยนของเมืองเอกอีกเหรอ? ทำไมผมถึงรู้สึกว่าอยู่ในสนามรบเลย?”
“ถ้าหากเป็นแค่ตระกูลเฉินกับตระกูลกวนยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ถ้าตระกูลหานก็เข้าร่วมด้วยคงสรุปไม่ได้แล้วว่าฝ่ายไหนจะชนะ!”
“ตระกูลหานเข้าร่วมด้วยแล้วทำไมล่ะ? อย่าลืมสิ เจ้าภาพในการจัดการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้คือใคร!”
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงที่หานเซี่ยวเทียนก้าวออกมาอีกคน
แต่คนส่วนมากกลับรู้สึกกังวลใจมากกว่า
เพราะสองตระกูลยักษ์ใหญ่ที่สุดของมณฑลเจียงผิงต้องปะทะกัน มันต้องไม่เกิดผลดีต่อใครอย่างแน่นอน
และถ้าหากพวกเขาต้องเลือกข้างใดสักข้าง ไม่ว่าเลือกทางไหนพวกเขาก็จะกลายเป็นศัตรูของอีกฝ่ายอย่างแน่นอน
“หานเซี่ยวเทียน คุณก็คิดจะยุ่งด้วยเหรอ?”
เมิ่งหงเย่ตะคอกด้วยความโกรธ แต่ลึกลงไปในดวงตาของเขากลับมีรอยยิ้มที่มีเลศนัย
สำหรับการประชุมแลกเปลี่ยนในวันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะจัดตามขั้นตอนปกติอยู่แล้ว เขาเพียงแต่ต้องการสร้างปัญหาให้ใหญ่ที่สุดเท่านั้น
เพราะเบื้องหลังของเขายังมีตระกูลยักษ์ใหญ่จากเมืองเยนตูอยู่ เมื่อถึงเวลาที่เขาไม่สามารถคุมเกมได้ เมื่อนั้นตระกูลหวงก็จะออกหน้าแทนเขาอย่างแน่นอน
และสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้ ก็คือการยุยงให้หยางเฉินออกมามีส่วนร่วมด้วย
ด้วยวิธีนี้ เขาถึงจะมีบทบาทในการช่วยหวงจงล้างแค้นได้
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เมิ่งหงเย่ก็เหลือบมองไปที่หยางเฉินอย่างแนบเนียน
แต่ในตอนนี้ สีหน้าของหยางเฉินยังคงนิ่งสงบ และดูเหมือนเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นนี้เลย