ตอนที่ 687 เคลื่อนไหว?
เช่นเดียวกัน การเปลี่ยนแปลงของอันดับในรายชื่อนั้นส่งผลให้ทั้งจีนตกอยู่ในความวุ่นวา ยอีกครั้ง ซูฮันตัวเอกของเรื่องที่ได้สร้างพายุเฮอริเคนขึ้นนั้นยังคงอยู่ในหุบเขาที่ไม่รู้จัก อยู่ที่ล่างสุดของเสาหิน
หลังจากที่ซูฮันออกมาจากการทดสอบ เขาไม่ได้ปืนขึ้นมาเลยทันที กลับกันเขายังคงนั่ง พิงเสาหิน แรงกดดันจากน้ํารอบๆนั้นไม่ได้มีผลอะไรเนื่องจากระยะวิวัฒนาการในปัจจุบันของเขาขยันกําลังผ่อนคลายตัวเองหลังจากปรับตัวเข้ากับระยะใหม่อย่างช้าๆ
เนื้อหาของการทดสอบของเสาหินในโลกคู่ขนานนั้นเหมือนเดิมตลอด หลังจากเหนื่อยล้าอย่างสุดๆเขาก็ผ่านเข้าไปถึงทางเข้าโลกคู่ขนานได้
ทันทีที่เท้าของซูฮันแตะเข้าไปในโลกคู่ขนานของระยะ 4 สัตว์ประหลาดเป็นพันๆตัวก็พุ่งกรูเข้ามาอย่างกระทันหัน บางตัวก็ใหญ่อย่างกับไดโนเสาร์ บางตัวก็เล็กเหมือนกับยุง แต่ที่แย่ก็คือแต่ละตัวนั้นมีพลังการโจมตีที่รุนแรงมากมากพอๆกับซอมบี้ระยะ 5 เลยทีเดียว
ระหว่างการไล่ฆ่าตามทางนองเลือด ชอันได้ยินเสียงถามจากเสาหินถึงสามครั้ง พลังของเขาต่ําอย่างมากจนควรยกเลิกการทดสอบงั้นเหรอ?
และตอนนี้ซูฮันก็มีชิ้นส่วนระบบล่มสลายอยู่ในมือ ล้มเลิกงั้นหรอ? เขาจะล้มเลิกได้ยังไง!
ชิ้นส่วนระบบล่มสลายชิ้นที่ 4 นั้นเป็นตัวกําหนดว่าแม่ของเขาจะฟื้นขึ้นมาได้หรือไม่
ซูฮันจะต้องพยายามสุดความสามารถของเขาเพื่อเอามันมาให้ได้ และหลังจากนี้เป้าหมายของเขาคือเส้นทางไปสู่การกู้คืนระบบล่มสลาย
โลกคู่ขนานในแต่ละเสาหินจะมีการตั้งค่าไว้ ที่เสาหินระยะ 1 จะมีทางแยกสองทางให้เลือกเดินที่ระยะ 2 จะมีทางแยกสามทางให้เลือกเดิน ยิ่งระยะเพิ่มขึ้นทางเลือกตอนท้ายสุดก็จะ เพิ่มขึ้นไปเช่นกันแต่ละทางเดินที่แต่ละคนเลือกจะได้ของตอนออกมาต่างกันไปและทางเลือกแต่ละคนก็จะสลับเปลี่ยนไปมาตลอดไม่ให้คนที่เข้าไปทําการทดสอบซ้ําเดาทางได้ง่ายๆ
แต่ชิ้นส่วนระบบสลายนั้นแตกต่าง มีเพียงแค่คแรกที่เข้าไปทําการทดสอบในโลกคู่ขนานและผ่านการทดสอบเท่านั้นถึงจะได้มันไป เพราะงั้นชูฮันจะไม่ยอมให้ใครตัดหน้าเขาไปได้เด็ดขาด
และหลังจากชิ้นส่วนล่มสลายถูกเอาไปจากโลกคู่ขนาน มันจะเป็นพื้นที่ว่างเปล่า ซึ่งคนต่อไปที่เข้ามาทํามาการทดสอบถ้าเลือกเส้นทางนี้ก็อาจจะไม่ได้อะไรออกไปเลยจากการทดสอบ
ทุกอย่างเป็นเหมือนกระบวนการที่กําหนดไว้โดยระบบล่มสลาย การกระจายตัวของชิ้นส่วนระบบล่มสลายเป็นเหมือนการจัดเรียงที่วางระบบมาแล้วอย่างดี ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ยิ่งทําให้เกิดความกลัวขึ้นเท่านั้น
และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกคู่ขนานทั้งหลาย ซูฮันไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้ เพราะถ้ามีคนที่ สองรู้และหาชิ้นส่วนระบบล่มสลายเจอ ทุกอย่างก็จบ!
นี้คือสิ่งที่เขาเลือก แม้ว่าแขนของเขาจะเกือบหักแต่มันก็คุ้มค่า น่าเสียดายที่มู่เย่เป็นฝ่ายสร้างแรงกระตุ้นในการสร้างสงครามให้กับเขาเอง ชูฮันยิ้มพร้อมกับแตะแขนข้างขวาที่บาดเจ็บของตัวเอง
ซูฮันคุ้นเคยกับความหนาวเย็นตลอดหลายปีที่ผ่านมาในชาติที่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีขวานจิ๋วโหลที่รับการโจมตีแทนเขา เขาคงแย่ไปแล้ว การต่อสู้สุดท้ายที่สัตว์ประหลาดในโลกคู่ขนานโจมตีเขา ขวานซิ่วโหลรับแรงปะทะแทนเขา หากมันก็ยังรุนแรงจนแขนของซูฮันก็แย่ส่วนกริชที่เสียบไว้ที่แขนข้างขวาของซูฮันนั้นแต่เดิมที่มันจะถึงจุดอิ่มตัวอยู่แล้วเมื่อเจอแรงปะทะมหาศาลหริชจึงแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ชยันไม่มีเวลาที่จะเก็บซากชิ้นส่วนของกริชที่แตกกระจายทั้งหมดก่อนจะออกมาได้ทัน ไม่อย่างนั้นเขาจะติดอยู่ในช่วงเวลานั้นในโลกคู่ขนานตลอดไป
“ไปกันเลยมั้ย?” หวังไคที่รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากเอ่ยถามซูฮัน
“ไม่” อย่างไม่คาดคิด ชูชันปฏิเสธ จากนั้นชูฮันก็ยิ้มออกมา “ตอนนี้ฉันเป็นวิวัฒนาการระยะ 5 แล้ว”
“แล้วไง?” หวังไคไม่เข้าใจ “ทุกครั้งนายกยกระดับขึ้นหลังจากเข้าไปทําการทดสอบ มันแปลกตรงไหน?”
ชูฮันเอนหลังผิงเสาหิน สีหน้ากําลังคลั่งขณะที่ชี้นิ้วที่ใจกลางของเสาหินยักษ์ “หวังไคมันยังมีการจัดอันดับโดยรวมของการต่อสู้”
หวังไคชะงักลมหายใจ จ้องขยันทันที “ไม่ ซูฮัน? นานเป็นแค่วิวัฒนาการระยะ 5 เท่านั้น แม้ว่าจะเป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ที่แข็งแกร่งมาก แต่นายพึ่งจะยกระดับขึ้นมา นายยังไม่ได้ปรับตัวเข้ากับพลังงานใหม่ที่ไหลอยู่ในตัวเองได้สมบูรณ์เลย แล้วนายคิดจะเข้าทําการทดสอบ? ที่สําคัญกว่านั้นคือตอนนี้ร่างกายนายกําลังอ่อนล้า นายจะเข้าไปทําการประเมิณเสาหินอันต่อไปทันทีไม่ได้ นายอยากจะเสี่ยงชีวิตถึงตายหรือไง?”
ชูฮันแสยะยิ้ม เหลือบมองขวานซิ่วโหลบนไหล่เขา และไล่สายตาไปที่ใจกลางของเสาหิน เขามองเห็นอันดับรายชื่อจัดเจน
” หลายคนจัง?” หวังไคเองก็เห็นรายชื่อของการจัดอันดับโดยรวมก็ตกใจเหมือนกัน ในตอนนั้นเมื่อได้เห็นอันดับรายชื่อทั้งหมดชัดเจนมันก็อึ้งเพราะชื่อทั้งหลายที่ปรากฏบนนั้น
“นายรู้ความลับของนามแฝงมั้ย? และความหมายที่แท้จริงของรหัสราชานักล่า!” หวังไค พูดด้วยน้ําเสียงอวดๆ ชี้นิ้วไปที่ชื่อด้านบน “อันดับหนึ่ง 10-1; K-0 ผู้ชายคนนี้คือใครกันถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?”
หวังไคโวยวายอีก ” ต้านฮวงก็อยู่ในสิบอันดับแรก บูชาด้วย? นี่มันอะไรกัน ไอ้อัจฉริยะนั่นด้วยเสี่ยวซี? แล้วชื่อนี้มันคุ้นๆมั้ย? ตวนเจียงเหว่ยเองก็ได้ 10-1”
ชื่อของหลายคนที่รู้จักปรากฏในการจัดอันดับรวมของอํานาจการต่อสู้
แววตาของซูฮันเปล่งประกายแสงบางอย่าง เขาพึมพํากับตัวเอง “ หึ!”
หลังจากพักได้สักพัก จู่ๆชูฮันก็ลุกขึ้นยืนและหายตัวเข้าไปในเสาหินเพื่อทําการทดสอบการต่อสู้โดยรวมของเสาหินทันที!
และทันทีที่ชูฮันและหวังไคเข้าไปในการทดสอบของการต่อสู้โดยรวม เสาหินยักษ์ก็เปล่งแสงเป็นวงกลมกว้างทันที มันเคลื่อนไหวไปทางด้านข้างอย่างแปลกๆโดยไม่ส่งเสียงใดๆ
สถานการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ แม้แต่ชูฮันที่เข้าไปในการทดสอบในเสาหินแล้วก็ไม่รู้ว่า ทําไมเขาไม่คิดว่าเสาหินจะเคลื่อนตัวเมื่อเขาทําการทดสอบอยู่ข้างในด้วยซ้ํา
บนฝั่งริมแม่น้ํา สมาชิกทีมกุ้งเสื้อดํา…กลุ่มย่อยที่สามที่มีหน้าที่เฝ้าเวรยามกําลังยืนประจําตําแหน่งได้ค้นพบกับเหตุการณ์ผิดปกติเป็นครั้งแรก พวกเขาตกใจค้างตัวไม่กระติกเพราะคิดว่าเจอผีเข้า
โชคดีที่ทีมที่ชูฮันคัดสรรมานั้นมีความสามารถไม่น้อย หลังจากอาการตกใจตอนแรก หลายคนก็ได้สติกลับคืนมาและรีบเรียกกัปตันเสี่ยวเดินที่กําลังพักผ่อนอยู่ทันที
“กัปตัน ผีรึเปล่าครับ?” กวนผิงเอ่ยถามเสี่ยวเดินเป็นคนแรก ผิวน้ําที่เคลื่อนไหวเป็นคลื่นๆทําให้กวนนิ่งคิดไปไกล
หลังจากเหตุการณ์ที่หาคําอธิบายไม่ได้ผ่านไปสักพัก เสี่ยวเดินก็พึ่งจะเห็นเสาหินที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ําหลังจากมันเคลื่อนตัวห่างออกไปร้อยเมตรได้แล้ว ตาของเสี่ยวเดินแทบถลนออกมาจากเบ้าอย่างตกใจจัดกับสิ่งเหลือเชื่อที่ได้เห็น
“เกิดอะไรขึ้น? มันเคลื่อนไหวได้? ความเร็วของมันเร็วมาก!” เสี่ยวเดินเหมือนคนโง่ไปเลย ทุกคนเองก็ยืนนิ่งค้างมองภาพเดียวกัน หากสักพักพวกเขาก็นึกบางอย่างขึ้นได้ ไม่ใช่ว่าหัวหน้าของพวกเขาถูกเสาหินยักษ์นั้นพาหนีไปเหรอ?
เฮ้ย! เดี๋ยว ต้องตามไปเดี๋ยวนี้!
เสี่ยวเดินที่ได้สติ หันกลับไปมองหลูปิงเชื่อและฟานเจี้ยนที่กําลังหลับอยู่ห่างออกไป
“เงียบๆเอาไว้ ทุกคนเก็บข้าวทันทีอย่างเงียบๆ อย่าปลุกหมูป่งเซอและฟานเจี้ยน” เสี่ยวเดินตัดสินใจออกคําสั่ง