SPH: บทที่ 265 วันเบาๆของเย่หยูกับคุณปู่
“เราพบกับ สตริโกย เกือบหมื่น!”
ซิงเหมิง ปล่อยเสียงครวญครางที่เจ็บปวดออกมา เขามองเย่หยู ผู้ซึ่งดูเหมือนจะผ่อนคลาย และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจว่า “คุณทําอย่างนั้นได้อย่างไร” “มีสมาชิกในตระกูลแวมไพร์ด้วยหรือไม่?”
เย่หยูพูดด้วยน้ําเสียงเบา ๆ “มันไม่ได้มีอะไรมากมาย ผมเพียงแค่”เชิญ”พวกเขา และให้ขอยืมสิ่งของบางอย่าง แต่มันไม่ได้สลักสําคัญอะไรเลย”
ซิงเหมิงถูกทําให้สาลักทันที ด้วยคําพูดของเย่หยู เขารวบรวมแวมไพร์เกือบหมื่นคน มาด้วยกันโดยบอกว่าเขาต้องการขอยืมขอบางอย่าง
จากการแสดงออกของเย่หยู ใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ว่า สิ่งที่เขาต้องการยืมนั้นไม่ได้ง่ายๆ อย่างที่เขาพูด
“นั่นไม่สําคัญ แล้วอะไรสําคัญ”
ซิงเหมิงมองไปที่การแสดงออกที่ไม่แยแสของเย่หยู และโยนประโยคแบบตรงไปตรงมาออกไป คุณต้องมีขีดจํากัด ในการแสดงที่เท่ห์ๆ ตลอดเวลาใช่ไหม?
เย่หยูหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เขามองดูซิงเหมิง และพูดว่า “สิ่งที่สําคัญที่สุด คือผมได้ทําให้วิลเลี่ยม โอเว่น บาดเจ็บ เขาจะเจ็บปวดอย่างน้อยหนึ่งปี
ดังนั้นฉันจึงช่วยแก้แค้นให้อาจารย์ไปในตัว!”
“วิลเลี่ยม โอเว่น ได้รับบาดเจ็บ” หลังจากได้ยินคําพูดของเย่หยู ซิงเหมิงก็เปลี่ยนท่าที่ไป
ตาของ หยางเฟิงวู่สว่างขึ้น เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ เธอมองเย่หยูด้วยความไม่เชื่อ ขณะที่เธอถามว่า “วิลเลี่ยม โอเว่นที่ทําอาจารย์บาดเจ็บหนักคนนั้นหรือเปล่า?”
เย่หยู พยักหน้า “ใช่แล้ว!”
ซิงเหมิง ตะโกนออกมาจากความรุนงงของเขา และมองหยางเฟิงวู่ ผู้อยากรู้อยากเห็น ด้วยรอยยิ้มคร่ําครวญเขาพูดว่า “ย้อนกลับไปตอนที่ฉันไปสหรัฐอเมริกา
ฉันปะทะกับเหล่าแวมไพร์ ในที่สุด ฉันก็ดึงดูดวิลเลียม โอเว่น โดยไม่ทันตั้งตัว …”
ซิงเหมิงจ้องที่ท้องฟ้า เมื่อรําลึกถึงความทรงจํา
“ฉันจะต่อสู้กับ วิลเลี่ยม โอเว่น ระดับเจ้าชายแห่งตระกูลแวมไพร์ได้อย่างไร ในท้ายที่สุดหลัง จากที่แทบจะรับมือ กับการเคลื่อนไหว เล็กน้อย ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสจาก วิลเลี่ยม โอเว่น!”
“หลังจากนั้นพลังปราณและเลือด ของเขาเกือบจะแห้งขอด เขาก็พิการ และเขาก็ถูกส่งกลับไปยังประเทศจีน แม้หลังจากพักฟื้นเป็นเวลาสองสามปี
พลังของเขา แทบจะตกลงไปอยู่ในขั้นกลั่นโลหิตระดับสอง!”
“หึหึ!” ฉันจำท่าที่น่ารังเกียจ ของ วิลเลี่ยม โอเว่น หลังจากเขาดูดเลือดฉัน! “บ้าชิบ!”
ซิงเหมิงถอนสายตาจ้องมองเย่หยู อย่างซาบซึ้งในสายตาของเขา “เมื่อก่อนเมื่อ ลุงนักสู้ของฉัน ข้ามมหาสมุทรมาด้วยดาบเล่มเดียว เขากดดันทั้งเผ่าพันธุ์เลือด จนถึงจุดที่พวกเขาไม่สามารถเงยหัวขึ้นได้ แต่วิลเลียม โอเว่น ซ่อนตัวเองกลับซ่อนเร้นอยู่ในตระกูล ไม่กล้ามาสู้”
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่า เย่หยูจะเป็นผู้ระบายความโกรธของเขาในนามของฉัน!”
หลังจาก ซิงเหมิงพูดเสร็จ เขาก็ประสานมือกันในทิศทางของเย่หยู และพูดว่า “ซิงเหมิง ขอบคุณมาก!”
เย่หยู โบกมือของเขา ยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า “ผมแค่ทํามันทุกอย่างผ่านไปแล้ว และเป็นอาจารย์ซิง ที่ต้องแก้แค้นด้วยตัวเอง!”
“แน่นอน!” “นับจากนี้ไป ฉันจะเอาชนะวิลเลี่ยม โอเว่น ด้วยตัวของฉันเอง ไอ้ขยะ!”
“ถูกต้องแล้ว เย่หยู จําได้ไหมว่า ฉันบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้?” ซิงเหมิงมองเย่หยู และคิดถึงในทันทีทันใด
เย่หยู พยักหน้า “อาจารย์บอกว่า จะแนะนําผมกับลุงนักสู้ ระดับเจ็ดของคุณ ให้ผมรู้จัก”
ซิงเหมิงพยักหน้า และยกย่องเย่หยูว่า “เย่หยู เป็นผู้ฝึกสอนศิลปะการต่อสู้ที่มีความสามารถมากที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา! นอกจากนี้ในเส้นทางของใช้ดาบความสามารถของคุณนั้นยอดเยี่ยมมาก!”
“ชื่อลุงของฉัน คือหลียี่เซิ่ง และเขาเป็นอดีตหัวหน้าพันธมิตรการต่อสู้” โดยใช้ศิลปะดาบมือเดียว ที่สามารถเอาชนะพันธมิตรการต่อสู้ได้! “
ดวงตาของ หยางเฟิงวู่ เบิกกว้าง เธอทําปากยื่นไปที่ ซิงเหมิง และพูดว่า “ท่านอาจารย์คุณไม่ได้บอกฉันเลยว่า คุณมีผู้สนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้!”
การแสดงออกของ ซิงเหมิงมืดลง “หลังจากที่ฉันพิการ ฉันหมดความหวัง นั่นคือสาเหตุที่ฉันมาที่โรงเรียนมัธยมเซียงหยู เพื่อเป็นอาจารย์สอนพลศึกษา
ฉันเริ่มวางแผนที่จะใช้เวลาหลายปีต่อมาอย่างสงบสุข แต่ใครจะคิดว่าฉันจะวิ่งเข้าไปใน สตริโกย อีกครั้ง หลังจากพาเย่หยูไปเป็นศิษย์ของฉัน”
ซิงเหมิงมองเย่หยู และพูดต่อว่า “ลุงผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ของฉันได้ศึกษาวิธีการใช้ดาบ และไม่มีเวลาให้คนอื่นมาก่อน จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีผู้สืบทอดแม้แต่คนเดียวคราวนี้มันเป็นเพราะความเมตตาของลุงฉัน ฉันจะแนะนําคุณกับเขา! “
ชิ้งง! * * * *
รถสปอร์ตสุดหรู จอดอยู่ด้านหน้า ภายในบ้านพักใจกลางเมืองหมิงโจว
เย่หยูเดินเข้ามา พร้อมกับก้าวย่างขนาดใหญ่ เขาจ้องมองเขากวาดไปทั่วสถานที่ ไม่กี่แห่งที่มีคนหลบซ่อนอยู่ในสนามหญ้า และพยักหน้าเผยให้เห็นถึงซาบซึ้ง
มีนักรบซ่อนตัวอยู่ในแต่ละแห่ง พวกเขาทั้งหมดเป็นนักรบที่มีพรสวรรค์ที่ทางตระกูลถัง ได้จัดเตรียมไว้ให้เฝ้าระวัง
หลังจากที่ร่างของเหย หายตัวไปจากหน้าบ้านพักตระกูลถัง ที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด ก็เริ่มพูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ
“ดังนั้นนี้คือผู้อาวุโสตระกูลเย่?” เขาเป็นเพียงเด็กจริง ๆ ! “
“ถูกต้องแล้ว ฉันได้ยินมาว่าผู้อาวุโสเย่ ได้บริจาคเงินจํานวนมากให้กับสํานัก และจึงได้รับตําแหน่งผู้อาวุโสมา!”
“จริงเหรอ? การบริจาคแบบไหน?” เขามีความสําคัญอย่างยิ่งต่อตระกูลถังเหรอ?”
“ฉันไม่แน่ใจนัก… อย่างไรก็ตาม แผนกอาวุธลับ ของ ตระกูลถัง ตื่นเต้นมากเมื่อเร็ว ๆ นี้!”
“เอาล่ะ!” อย่าพูดถึงเรื่องนั้นอีก ตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือ เราจะดูแลครอบครัว สําหรับผู้อาวุโสเย่หยู เท่านั้น! “
ในลานบ้าน บทสนทนาเบา ๆ ค่อย ๆ เงียบลง
เอี๊ยดดด!
เย่หยู เปิดประตู และพบ เย่เหว่ยกัว นอนอยู่บนเก้าอี้หวาย กําลังนอนหลับ
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เย่เหว่ยกัว เปิดตาของเขา และเมื่อเขาเห็น เย่หยู ดวงตาของเขาก็สดใสขึ้น “เสี่ยวหยู หลานกลับมาแล้ว!”
เย่หยู มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “คุณปู่ ทําไมไม่ออกไปเดินเล่น?”
“พึ่งไปมาเมื่อครู่ เพิ่งกลับมาจากข้างบ้านผู้เฒ่าตระกูลถัง!”
เย่หยู หัวเราะ” ปู่กินข้าวกลางวันหรือยัง?เดี๋ยวผมทำให้เอง”
เย่เหว่ยกัว หัวเราะและรอยย่นบนใบหน้าของเขาผ่อนคลาย “ดีดี!”
ได้ยินดังนั้น เย่หยู หันหลังกลับ และเข้าไปในครัว เขาดูส่วนผสมในครัว แล้วเปิดเตา
ปัง!
เย่หยู วางโจ๊กเนื้อบนโต๊ะ
“ปู่ ลองชิมอาหารของผม!”
เย่เหว่ยกัว หยิบชาม ตักโจ๊กขึ้นมา และเริ่มลิ้มรสมัน
เสี่ยวหยู ทําอาหารอร่อยเมื่อไหร่?
ดวงตาของ เย่เหว่ยวส่องสว่างขึ้น ในขณะที่เขาหยิบช้อน แล้วเริ่มตักกันอย่างต่อเนื่อง
อีกสักครู่ต่อมา เย่เหว่ยกัว วางชามเปล่าบนโต๊ะ แล้วถอนหายใจด้วยอารมณ์ “เสี่ยวหยู ไม่ต้องพูดถึงเลย หลังจากกินข้าวโจ๊กชามนี้ แล้วท้องอบอุ่นและสบายมาก!”
ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ดื่มโจ๊ก ที่ทําขึ้นด้วยความสามารถของพ่อครัวศักดิ์สิทธิ์ระดับเทพเจ้า!
“ปู่ 36 กระบวนท่าของท่าออกกําลังกายที่ผมสอนไป..ยังออกกําลังกายอยู่หรือเปล่า?
ใบหน้าของ เย่เหว่ยกัว เปิดเผยสีหน้าขมขึ้น “เซียวหยู ท่าออกกําลังกายแบบนั้น เอามาจากไหน คิดว่าร่างกายของคุณปู่ จะทนต่อการกระท่าที่แปลก ๆ นี้ได้ไหม?”
เย่หยู นั่งอยู่ตรงข้าม เย่เหว่ยกัว และพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง “ปู่ การออกกําลังกายนี้ ค้นพบโดยหลานชายด้วยความยากลําบาก! นอกจากนี้การดูแลสุขภาพนั้นมีประสิทธิภาพอย่างมาก ปู่ต้องฝึกฝนอย่างหนัก!”
“ไอ้หย่า รู้แล้วๆ!” เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังของ เย่หยู เย่เหว่ยกัว พยักหน้ายิ้มและพูดว่า “คุณปู่ ออกกําลังมาตลอด!”
หลังจากเย่หยู ได้รับ 36 กระบวนท่าของท่าออกกําลังกายมา เขาก็พยายามปล่อยให้ปู่ ออกกําลังกาย น่าเสียดาย ที่ชายชราแก่เกินไปที่จะทํา
ต่อมาเย่หยู ให้ยาเสริมความแข็งแรงแก่ร่างกายให้ปู่ของเขา ทําให้กระดูกของเขาก็แข็งขึ้นเรื่อย ๆ ทําให้เย่เหว่ยกัวเริ่มฝึกอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ในช่วงเวลานี้ ที่บ้านข้างๆ ถัดจากเย่หยู ถังฉีกําลังเล่นกับกล่องโลหะเล็ก ๆ ในความงุนงง
ถังเฟยหลานชายของ ถังฉี มองดูกล่องโลหะ ที่สวยงามด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ และยื่นมือออกมาอย่างระมัดระวัง
ผัวะ!
ถังฉี ที่มือของ ถังเฟย และดุว่า “ไร้สาระ!” นี่คือสิ่งที่แกสามารถหยิบสุ่มสี่สุ่มห้าได้เหรอ! “
ถังเฟยถอนมือของเขาออก และดูเหมือนจะไม่สนใจ เขาโน้มตัวไปมา และยิ้มอย่างเชื่องช้า “ปู่ นี่คือ เข็มฝนดอกท้อ ของตระกูลเราหรือไม่?”
“ถูกต้อง!” นี่คือเข็มฝนดอกท้อ ที่ท่าจากวัสดุที่ เย่หยู เป็นคนดีเองครั้งล่าสุด! “
ถังฉี วางกล่องโลหะ ไว้ในมือของเขา ลงบนโต๊ะ แล้วถอนหายใจ “ถ้าไม่ใช่เย่หยู ใครจะรู้ว่า ตระกูลถังของเรา
จะสามารถกู้คืน อาวุธลับ เข็มฝนดอกท้อได้อย่างไร!”