ตอน****ที่ 195: เสร็จสิ้นก่อนอีกครั้ง
ซวูน! วู้ๆๆๆ!
ทั้งกุสตาฟและตัวต่อพุ่งเข้าหากันพร้อมกัน
ขณะที่พวกเขากำลังจะปะทะกันอีกครั้ง กุสตาฟก็หันไปทางซ้าย
[เปิดใช้งาน การวิ่ง แล้ว]
วู้ๆๆๆ!
ตัวต่อบินผ่านข้างหลังเขา ขณะที่เขาหันไปด้านข้าง และเขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่รุนแรง
ซวี่! ซวี่! ซวี่! ซวี่!
เขาหลบต้นไม้ ในขณะที่เขาเคลื่อนที่ไปทางประตูที่อยู่ด้านหน้า
ตัวต่อที่สังเกตเห็นว่ามันพลาดเป้าก็หันกลับมาและเริ่มไล่ตามกุสตาฟ หลังจากก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย กุสตาฟก็เริ่มใช้การวิ่งของเขา ดังนั้นช่องว่างระหว่างเขากับตัวต่อจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก
ตูม!
กุสตาฟกระโดดลงจากพื้นและตกลงบนกิ่งไม้ที่ลุกโชน ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายร้อยฟุต
แกร๊ก!
ทันใดนั้นเท้าของเขาสัมผัสกับกิ่งไม้ มันโค้งลงถึงขีดจำกัด ก่อนที่จะเหวี่ยงร่างกายของเขาขึ้นไปด้วยแรง
ด้วยความเร็วของกุสตาฟ ไฟไม่สามารถทำร้ายเขาได้ เนื่องจากร่างกายของเขาสัมผัสได้เพียงเสี้ยววินาที
วิ้วววววว!
ร่างของกุสตาฟเดินทางไปกลางอากาศไปทางประตูทางซ้าย
ประตูทั้งสองเกือบจะจางหายไปอย่างสมบูรณ์ แต่เขายังคงเห็นความแตกต่างระหว่างประตูทั้งสอง
ประตูเริ่มโปร่งใสแล้ว เมื่อแสงของพวกมันจางลง แต่อันที่ถูกต้องโปร่งใสกว่าด้านซ้าย
วื้ดดดด!
ร่างของกุสตาฟอยู่ห่างออกไปประมาณ 70 ฟุต เมื่อตัวต่อตัวแรกที่เขารับมือได้ปรากฏขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
มันคือตัวต่อตัวเดียวกับที่เขาโยนทิ้งไปเมื่อครั้งก่อน
‘มันรอฉันอยู่ที่นี่เหรอ’ กุสตาฟพูดภายในใจ ขณะที่เขาจ้องมองที่ตัวต่อใกล้เข้ามาจากด้านล่าง
ตัวต่อสามารถเร่งความเร็วด้วยความเร็วมหาศาล และตัวต่อตัวนี้กำลังรอให้เขามาที่นี่เพื่อโจมตี ดังนั้นการเข้าใกล้กุสตาฟจึงเป็นไปได้สำหรับมัน
‘การหยุดชั่วครู่จะทำให้ฉันพลาดที่จะเข้าประตู’ กุสตาฟคิด
[การเคลื่อนย้ายแรงโน้มถ่วงถูกเปิดใช้งาน]
จู่ๆ ร่างของกุสตาฟก็เบาลงมาก ทำให้เขาหยุดลง ขณะเดินทางกลางอากาศ
สวี้!
เขาหมุนตัว ผ่านร่างตัวต่อและปรากฏเหนือหัวของมัน
[การเคลื่อนย้ายแรงโน้มถ่วงถูกปิดการใช้งาน]
[การรวมกันถูกเปิดใช้งาน]
[การวิ่ง + ความเร็ว]
[-800 พลังงาน]
กุสตาฟก้มศีรษะและหมอบลงเล็กน้อยก่อนจะผลักตัวเองไปข้างหน้า
วื้ดดดดด!
ร่างของเขาพร่ามัวและปรากฏขึ้นที่หน้าประตูทันทีก่อนจะหายเข้าไปในนั้น
ตัวต่อขนาดใหญ่ตกลงมาจากอากาศด้วยความเร็ว เนื่องจากการกดอย่างแรงจากขาของกุสตาฟ
ปัง
มันกระแทกกับพื้นจนเกิดเป็นหลุมเล็กๆ ในขณะที่เลือดไหลออกจากร่างกายของมัน
กรี๊ดดด!
มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อประตูทั้งสองหายไป
กุสตาฟลืมตาและพบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในพอร์ด
ทรูนนนนนน!
พอร์ดเลื่อนเปิดออก ทำให้เกิดก๊าซจำนวนเล็กน้อยไหลผ่านเข้าไป
กุสตาฟเห็นใบหน้าที่ตกใจของผู้บังคับบัญชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งแรดที่มีเขา ซึ่งเขาสัมผัสได้ถึงความตกตะลึงตั้งแต่ก่อนหน้านี้
“ยินดีต้อนรับกลับ” กราเดียร์ ซานาทัสยิ้มขณะพูด
—-
ย้อนกลับไปในโลกจำลอง ผู้เข้าร่วมจำนวนมากได้เห็นประตูปรากฏขึ้นในภูมิภาคต่างๆ ถึงกระนั้น เนื่องจากประตูทั้งสองดูเหมือนกันทุกประการ จึงไม่มีสักคนเดียวที่จะเลือกประตูที่ถูกต้องได้
ประตูเหล่านี้จะปรากฏขึ้นแบบสุ่ม และเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเดินผ่านประตูที่ไม่ถูกต้อง สิ่งมีชีวิตที่ดูน่ากลัวขนาดเล็กที่มีขนจะไล่ตามคนที่เดินผ่านมัน
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ดูเหมือนส่วนผสมของกระต่าย และกระรอก อย่างไรก็ตาม พวกมันดูน่ากลัวขึ้นมากด้วยดวงตาสีแดงเรืองแสง
พวกมันไม่เคยหยุดไล่ล่าเหยื่อจนกว่าจะได้มันมาและกินทั้งตัวจนไม่เหลืออะไรเลย
หลังจากนี้ ผู้เข้าร่วมจะเกิดใหม่หลายพันฟุตหลังที่พวกเขาแพ้และเริ่มเดินทางไปข้างหน้าอีกครั้ง
ผู้เข้าร่วมอย่างน้อย 200 คนแพ้ให้กับมัน และไม่มีใครสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้ เพราะยิ่งไล่ตามก็ยิ่งเร็ว
ในตอนนี้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้เป็นเวลานาน และนั่นคือแองจี้
แองจี้วิ่งลงมาจากภูเขาที่เธอถูกไล่ล่าก่อนหน้านี้ ตอนนี้เธอกำลังวิ่งอยู่บนเส้นทางที่อยู่ตรงกลางของภูเขาขนาดใหญ่สองลูก
ทางเดินยังสว่างไสวด้วยไฟสีเขียวและสีเหลือง
สัตว์ที่มีขนยาวจำนวนมากไล่ตามเธอจากด้านหลัง
วืดดดด!
แองจี้กำลังเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่ไม่สามารถติดตามได้ด้วยตาเปล่า แต่สิ่งมีชีวิตก็สามารถตามเธอทัน
‘ดูเหมือนว่าถึงเวลาที่ฉันจะใช้มัน’ แองจี้พูดภายในใจขณะที่ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีเงินกะทันหัน
เขาที่ 3 ก็งอกออกมาจากหน้าผากของเธอ
—
“เจ้าหนูนั่น เจ้าทำได้อย่างไร” หัวหน้าแรดที่มีเขาถามด้วยความสงสัย
กุสตาฟยักไหล่แล้วปีนออกจากพอร์ด
“เธอเข้าไปที่นั่นช้ากว่าทุกคน แต่ก็ยังออกมาเร็วกว่านี้” เขากล่าวเสริมด้วยสายตาที่น่าสงสัย
“มีอะไรผิดปกติกันครับ?” กุสตาฟถามด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“เธอคือ…” เขากำลังจะพูดต่อเมื่อคนที่สวมเสื้อแล็บและหมวกกันน็อคมาขัดจังหวะ
“เอาล่ะ เซอร์โนแลน เราต้องทดสอบความผิดปกติในสมองของเขา ดังนั้นโปรดอย่ารบกวนเขา”
หัวหน้างานที่มีเขาแรดถอยกลับหลังได้ยินแบบนั้น ถึงกระนั้น เขามองดูกุสตาฟด้วยสายตาที่น่าสงสัย
ผู้บังคับบัญชาคนอื่นๆ ก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน พวกเขาเฝ้าดูผู้คนในชุดแล็บวางวัตถุทรงกลม 2 ชิ้นไว้ที่ด้านข้างศีรษะของกุสตาฟ
แผนภาพปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา และพวกเขาตรวจสอบสักครู่ก่อนที่จะถอดปุ่มออกจากหัว
“เขาสบายดี… ไม่มีวี่แววของความเครียดทางสมองเลย” หนึ่งในนั้นเปล่งเสียงออกมาก่อนจะออกจากห้องไปพร้อมกับคนอื่นๆ
“อะไรนะ..?”
“แม้แต่นักเรียนชั้นพิเศษก็ไม่อาจใช้พอร์ดนี้ได้ โดยที่ไม่ต้องทรมานกับอาการสมองล้าชั่วคราว” ผู้บังคับบัญชาชายที่มีขนคล้ายหนอนกล่าวด้วยความประหลาดใจ
ผู้บังคับบัญชาไม่สามารถนับได้ว่าพวกเขารู้สึกทึ่งกับผลงานของกุสตาฟกี่ครั้งในช่วง 30 นาทีที่ผ่านมา
———————————————————————————-