บทที่ 438 แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ?
คำพูดของอดีตจอมพลยังไม่ทันได้พูดจบ ทุกคนยังคงตกตะลึงกับพลังของอดีตจอมพลอยู่ แต่ในตอนนี้ เย่ห้าวกลับถูกเย่เซิ่งเทียนโยนกระแทกไปที่เท้าของอดีตจอมพลโดยตรง!
ทุกคนตกตะลึงไปกับมันอย่างยิ่ง จ้องมองไปที่เย่ห้าวที่อยู่บนพื้นด้วยความตกใจ
อากาศดูเหมือนจะกลายเป็นน้ำแข็งในขณะนี้
เวลาก็เหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วครู่
มือของอดีตจอมพลยังคงอยู่ในอากาศ และเย่ห้าวก็โยนกระแทกลงไปที่เท้าของเขา!
บูม!
ทันใดนั้น ฉากนี้ก็เหมือนฟ้าร้องฉีกท้องฟ้า ซึ่งทำให้ทุกคนตกใจทันที
นี่กำลังจะทำอะไรเหรอ?
ท้าทายอดีตจอมพลเหรอ?
ถูกแล้ว นี่ก็คือการท้าทายอดีตจอมพล!
ต่อหน้าอดีตจอมพล เขากระแทกเย่ห้าวไปที่เท้าของอดีตจอมพล!
คำพูดของอดีตจอมพลยังไม่ทันได้พูดจบ และก็ถูกคนขัดจังหวะอย่างกะทันหัน ด้วยวิธีแบบนี้!
ช่างกล้าอะไรเช่นนี้!
ช่างกล้ามากจริงๆ กล้าดูหมิ่นอดีตจอมพลขนาดนี้!
แม้แต่ขุนหลวงก็ไม่กล้าดูหมิ่นอดีตจอมพลขนาดนี้ ไม่เห็นหรือว่าแม้แต่ขุนหลวงก็ยังโดนอดีตจอมพลตบหน้าเลย?
ในตอนนี้ เย่เซิ่งเทียนไอ้ลูกนอกสมรสคนนี้ กลับโยนตัวเย่ห้าวไปที่เท้าของอดีตจอมพลโดยตรง ท้าทายอดีตจอมพลต่อหน้าต่อตา!
ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้วเหรอ!
ผู้นำตระกูลร่ำรวยและมีอำนาจเหล่านั้น อดไม่ได้ที่จะแอบชื่นชมยินดีในใจ เย่เซิ่งเทียนกล้าที่จะท้าทายอดีตจอมพล ตอนนี้เขาต้องตายอย่างแน่นอนไม่ว่าขุนหลวงจะพูดอย่างไร มันก็ไร้ประโยชน์ไปแล้ว
การทุบแผ่นป้ายของอดีตเทพสงคราม นี่เป็นความผิดข้อที่หนึ่ง!
ตอนนี้ก็ท้าทายอดีตจอมพลต่อหน้า นี่คือความผิดข้อที่สอง!
เพียงแค่ความผิดทั้งสองข้อนี้ ก็สามารถทำให้เย่เซิ่งเทียนถึงวาระ และตายอย่างอนาถได้แล้ว!
“ศิษย์พี่ คุณดูสิ เขาก็รังแกเราแบบนี้แหละ หลานชายของคุณก็ถูกเขาทุบตีแบบนี้เช่นกัน”
เย่จิงหงร้องไห้ออกมา และหมอบตัวสั่นเทาลงเพื่อไปประคองตัวเย่ห้าว
“สามี”
หลิวว่านจวินกอดเย่ห้าวและร้องไห้อย่างขมขื่น
เย่ห้าวถูกกระแทกจนหมดสติไปโดยตรง และเลือดก็ไหลออกจากมุมปาก ราวกับว่าตายแล้ว
“ศิษย์พี่ คุณจากไปเถอะ ตระกูลเย่กลายเป็นอดีตไปแล้ว และไม่สามารถอยู่ในประเทศต้าเซี่ยได้อีกต่อไปแล้ว”
เย่จิงหงสัมผัสใบหน้าลูกชายของเขา และพูดอย่างน่าสังเวชว่า
ร่างกายของอดีตจอมพลตัวสั่น เคราของเขาสั่นเทา และมีเส้นเลือดแดงก่ำค่อยๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา!
ทุกคนต่างไม่พูดอะไร แม้แต่หยางทาวก็ไม่พูด เขาเพียงแค่เหลือบมองเย่เซิ่งเทียนอย่างช่วยไม่ได้ แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกกังวลเลย
ตอนนี้จะพูดอะไรมันก็สายเกินไปแล้ว
มีบางเกือบกระโดดขึ้นอย่างตื่นเต้นขึ้นมา เย่เซิ่งเทียนกำลังรนหาที่ตายไปเอง เดิมทีถ้าขุนหลวงพูดอะไรดีๆ เย่เซิ่งเทียนก็อาจจะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
แต่ตอนนี้ต่อหน้าอดีตจอมพล เขากระแทกหัวหน้าตระกูลเย่ไปที่เท้าของอดีตจอมพลโดยตรง!
นี่คือการท้าทายอดีตจอมพล!
ประเทศต้าเซี่ยในปัจจุบัน ยังไม่มีใคร กล้าที่จะท้าทายอดีตจอมพลเช่นนี้เลย แม้แต่ขุนหลวงหยางทาว ก็ยังไม่กล้าเลย!
สีหน้าของอดีตจอมพลค่อยๆ แข็งตัวขึ้นทีละน้อย ความโกรธในดวงตาของเขา ค่อยๆ จางหายไปทีละน้อย แต่รัศมีอาฆาตของเขาก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!
ทุกคนมองไปที่อดีตจอมพล และพวกเขาก็รู้สึกเกรงกลัว!
เทพสงครามคนแรกในรุ่นที่สองของประเทศต้าเซี่ยคนนี้ ถูกยั่วโมโหอย่างสมบูรณ์แล้ว!
“ท่านอาจารย์ของฉันเสียชีวิต แต่ฉันยังไม่ตาย!”
นี่เป็นประโยคแรกของอดีตจอมพล น้ำเสียงสงบมาก แต่ออร่าสังหารภายในนั้น ทำให้หร่วนซื่อสงและคนอื่นๆ อดที่จะตัวสั่นไม่ได้
“การดูถูกอาจารย์ของฉัน ก็เท่ากับการดูถูกประเทศต้าเซี่ย!”
“รังแกตระกูลเย่ ก็คือการรังแกอาจารย์ของฉัน!”
คำพูดสองประโยคนี้ ดังก้องอย่างกะทันหัน เหมือนฟ้าร้องแรกในฤดูใบไม้ผลิ
ทุกคนต่างก็รู้ว่า คำพูดประโยคนี้มันหมายความว่าอะไร!
อดีตจอมพลโกรธจัด!
ในตอนนี้ ไม่ว่าสาเหตุของการเกิดเรื่องนี้ขึ้นจะเป็นอะไร อดีตจอมพลจะคอยอยู่เคียงข้างตระกูลเย่เท่านั้น!
“หยางทาว!”
ดวงตาของอดีตจอมพลดูเต็มไปด้วยพายุอันรุนแรง และทันใดนั้นเขาก็ตะโกนว่า “พวกเจ้ารังแกสำนักของเราไม่มีคนงั้นเหรอ!!!”
ทุกคนต่างพากันตัวสั่นด้วยความกลัว
หยางทาวถอนหายใจ และกำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงที่ไม่แยแสของเย่เซิ่งเทียนดังขึ้นมา
“แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอ? เพิ่งจะมีคนตายไปเพียงคนเดียวเอง”