ตอนที่ 324 ข่าวดีหรือข่าวร้าย
ผ่านไปสามวันแล้ว แต่ยังไม่ได้ข่าวอะไรเลย ลั่วเซ่าเชินแจ้งความกับสถานีตำรวจเอาไว้ ขอเพียงมีคนพบร่องรอยของถังโจวโจว เขายินดีจ่ายรางวัลให้ไม่อั้น ขอเพียงแค่ได้ตัวถังโจวโจวกลับมา
เวลายิ่งยืดเยื้อเท่าไร ลั่วเซ่าเชินก็ยิ่งเป็นห่วงเธอมากเท่านั้น เขาให้คนตรวจสอบจุดขายตั๋วรถไฟและรถไฟความเร็วสูงทั่วเมืองในวันที่ถังโจวโจวหายตัวไปว่ามีชื่อของเธอบ้างหรือเปล่า มีคนชื่อถังโจวโจวอยู่หลายคน แต่ก็ไม่ใช่คนที่เขาตามหา
จนกระทั่งเขาได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง “ฮัลโหล พูดจริงหรือเปล่า?” ลั่วเซ่าเชินตะโกนด้วยความตกใจ ถ้าเข้าไปดูใกล้ๆ จะเห็นว่าลั่วเซ่าเชินที่อยู่ตรงหน้าไม่เหมือนลั่วเซ่าเชินที่เราเคยรู้จักสักเท่าไร
ลั่วเซ่าเชินคนก่อนไม่เคยยอมให้ตัวเองลำบาก ผมยุ่งกระเซอะกระเซิง เนื้อตัวมอมแมมขนาดนี้ เขารักสะอาดจะตายไป!
ก่อนหน้านี้ถ้าใครบังเอิญแตะต้องของของเขา เขาก็จะทิ้งอย่างไม่ไยดี จะมีสภาพเป็นอย่างตอนนี้ที่ไหนกัน เสื้อเชิ้ตของเขายับยู่ยี่ ผมเผ้าไม่ได้เซ็ต ดูเหมือนจะยาวขึ้นมากจนกระทั่งลงมาปิดตาแล้ว
เมื่อลั่วเซ่าเชินได้ยินข่าวนั้นก็หยิบเสื้อสูทใส่คลุมแล้วขับรถออกไป เขาไม่ได้นอนมาหลายวัน ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน พอสบโอกาสก็คว้าขวดเหล้า หลังจากที่ถังโจวโจวหายตัวไป เขาถึงได้รู้ตัวว่าที่แท้เธอหยั่งรากลึกอยู่ภายในใจของเขา แต่ก่อนเขาเกลียดที่จะพูดคำว่ารักออกมา เพราะว่าเขาผิดหวังกับหันฮุ่ยซินมามาก หันฮุ่ยซินให้เขารอครั้งแล้วครั้งเล่า เขารอจนเหนื่อยใจ จนกระทั่งลั่วเซ่าอวี๋เกิดเรื่อง เขาก็ยังให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับเธอ จากนั้นถึงตัดสินใจว่าจะเลิกรอเสียที
ตอนที่รู้จักกับถังโจวโจวแรกๆ ลั่วเซ่าเชินไม่ได้ถูกใจเธอเท่าไร เพียงแค่อยากหาคนมาเป็นเพื่อนเล่นให้ลั่วอิงเท่านั้น ทว่าเธอค่อยๆ ดึงดูดสายตาของเขา บางครั้งก็ทอแสงสวยงาม
เธอเป็นที่ต้องตาต้องใจของผู้ชายหลายคน ทำให้เขาหึงหวงอย่างไร้เหตุผล แต่เธอกลับให้ใจกับเขาคนเดียว ไม่เคยมีท่าทีว่าจะทำร้ายใคร ตัวเขาเองต่างหากที่ทำให้เธอเสียใจ
ตอนนี้เมื่อลั่วเซ่าเชินนึกถึงเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ของถังโจวโจว ถึงได้รู้ว่าตัวเองพลาดอะไรไปหลายอย่าง ทำไมเขาถึงไม่รักษาเธอไว้ให้ดี เพิ่งจะมาเสียใจอะไรเอาตอนนี้
ตอนที่ฟางหยวนรู้ข่าวก็เป็นเวลาเดียวกับตอนที่ลั่วเซ่าเชินได้รับข่าวว่ามีคนเห็นถังโจวโจว ฟางหยวนรีบโทรหาลั่วเซ่าเชิน ไปหาคนที่เห็นเคยเห็นถังโจวโจวด้วยกัน
ที่แท้เขาก็คือเถ้าแก่แผงหนังสือนี่เอง ตอนที่ลั่วเซ่าเชินหาตัวเขาเจอ เขายังขายนิตยสารและหนังสือพิมพ์อยู่ที่แผงหนังสือด้วยซ้ำ
“เป็นคุณใช่หรือเปล่า?” ลั่วเซ่าเชินเห็นแผงหนังสือ เมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นคนที่ลูกน้องโทรมาบอกเขาก่อนหน้านี้ ถึงได้ถามออกไป
“คุณลู่เหรอครับ?”
“ใช่ครับ ผมลั่วเซ่าเชิน ผู้หญิงที่คุณเห็นเมื่อสองสามวันก่อนใช่เธอหรือเปล่า?” ลั่วเซ่าเชินหยิบโทรศัพท์ออกมา นำรูปที่เขาถ่ายคู่กับถังโจวโจวออกมาให้ดู
เถ้าแก่แผงหนังสือดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน “ใช่แล้ว เธอนี่แหละ วันนั้นผมเห็นเธอ”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ?” ในที่สุดลั่วเซ่าเชินก็ได้เบาะแสของถังโจวโจว เขาดีใจจนคว้าแขนเสื้อของเถ้าแก่ ในที่สุดก็พบร่องรอยของเธอเสียที
“คุณอย่าเพิ่งดีใจไป ข่าวที่ผมจะบอกไม่ใช่ข่าวดีอะไร คุณทำใจเอาไว้ก่อนเลย”
“คุณพูดมาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย ผมก็ไม่โทษคุณหรอก” ลั่วเซ่าเชินสั่งให้ตัวเองสงบนิ่งเข้าไว้ เขาจะไม่มีวันวางมือจากเรื่องนี้
ตอนที่ 325 ผู้เห็นเหตุการณ์
“วันนั้นผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังข้ามถนน สัญญาณไฟที่อยู่ข้างทางม้าลายเป็นไฟเขียวอยู่แท้ๆ แต่มีรถคันหนึ่งพุ่งเข้าหาเธออย่างกับบ้าไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ทันรู้ตัวก็โดนชนเข้าอย่างจัง หลังจากนั้นผมยังไม่ทันได้เข้าไปก็มีผู้ชายคนหนึ่งอุ้มเธอไป”
“ผมคิดว่าพวกเขารู้จักกันซะอีก อีกอย่างคนขับรถก็หนีไปแล้วก็เลยไม่ได้สนใจอะไร ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนที่คุณรู้จัก”
ดวงตาของเถ้าแก่แผงหนังสือจดจ้องอยู่ที่ลั่วเซ่าเซิน ที่เขาอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดถี่ถ้วนก็เพื่อเงินรางวัลก้อนโตของลั่วเซ่าเซินเท่านั้น
“ถ้าอย่างนั้นคุณเห็นผู้ชายที่อุ้มเธอไปหรือเปล่า” ลั่วเซ่าเซินได้ยินว่าถังโจวโจวถูกรถชนก็รีบคว้าคอเสื้อของเถ้าแก่แผงหนังสือขึ้นทันที
“โธ่! คุณลั่ว อย่าใจร้อนสิครับ! ผมไม่เห็นคนคนนั้นจริงๆ ตอนนั้นอยู่ๆ ก็มีรถคันหนึ่งจอดลงข้างๆ ผู้หญิงคนนั้น จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ลงจากรถ ผมจะเห็นเขาชัดได้ยังไงล่ะครับ แค่รู้สึกว่าน่าจะเป็นคนมีฐานะ”
ที่เถ้าแก่แผงหนังสือได้ข้อสรุปออกมาแบบนี้ เขาเองก็มีเหตุผล ถึงรถที่เขานั่งมาจะเป็นสีดำ โลโก้บนรถไม่ชัดเจนนัก แต่ดูท่าทางร่ำรวยไม่เหมือนคนทั่วไป
“มีคนช่วยโจวโจวเอาไว้ก็แสดงว่าไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต” ลั่วเซ่าเซินพึมพำเบาๆ เถ้าแก่ไม่สนใจคำพูดที่ออกปากของลั่วเซ่าเซิน “คุณลั่วครับ เรื่องเงินรางวัล…”
“วางใจเถอะ ยังไงผมก็ให้คุณแน่ๆ” ตอนนี้ลั่วเซ่าเซินไม่มีเวลาต่อปากต่อคำกับเถ้าแก่ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือหาตัวถังโจวโจวให้เจอ ตอนนี้เธอน่าจะได้รับบาดเจ็บ อาการคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“อาเชิน ได้ข่าวโจวโจวบ้างหรือเปล่า” ตอนที่ฟางหยวนมาถึงก็เห็นลั่วเซ่าเซินออกมาจากแผงหนังสือพอดี เขาจับแขนเสื้อของลั่วเซ่าเซินทันที ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
“ตอนนี้รู้แค่ว่าถังโจวโจวได้รับบาดเจ็บ ส่วนเธออยู่ที่ไหน ยังไม่รู้เลย”
ฟางหยวนได้ฟังข่าวนี้ ก็ทำให้เขาเสียใจยิ่งกว่าตอนที่ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหนเสียอีก ต่อยลั่วเซ่าเซินเข้าหมัดหนึ่ง “ลั่วเซ่าเซิน คุณดูแลเธอยังไง ทำไมเธอถึงหายตัวไป?”
ลั่วเซ่าเซินอดทนอยู่เงียบๆ เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก “ฟางหยวน ผมรู้ว่าคุณเองก็ห่วงเธอ แต่ว่าผมเองก็เป็นห่วงเธอไม่แพ้กัน ผมจะต้องหาเธอให้เจอ ยังไงก็ต้องเจอ!”
“ผมไปด้วย!” ระบายความโกรธเคืองภายในใจออกแล้ว ตอนนี้ฟางหยวนเองถึงได้รู้ตัวว่าจะโทษลั่วเซ่าเซินคนเดียวไม่ได้
“โจวโจวบาดเจ็บได้ยังไง เธอตัวคนเดียวจะเดินไปได้ถึงไหน”
“มีคนขับรถชนเธอ ฟังจากคำพูดของเถ้าแก่คนเมื่อกี้แล้วดูเหมือนว่าจะตั้งใจชน แล้วก็มีคนมาช่วยไว้ แต่ถึงตอนนี้ก็ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย ไม่รู้ว่าถูกพาตัวไปที่ไหน”
“ฟางหยวน ตอนนี้คุณแยกกับผมไปคนละทาง ผมจะไปดูกล้องวงจรปิดที่สถานีตำรวจ คุณไปดูที่โรงพยาบาลว่ามีข่าวอะไรบ้างหรือเปล่า” เมื่อรู้สภาพการณ์ของเธอเขากับฟางหยวนยิ่งต้องเร่งมือ ไม่แน่ว่าอีกไม่นานก็จะได้เจอเธอแล้ว
ลั่วเซ่าเซินมาถึงสถานีตำรวจ รีบเข้าไปในห้องผู้กำกับ “ผู้กำกับครับ ผมมีเรื่องจะรบกวน!”
“เซ่าเซิน คุณเองเหรอ! รีบเข้ามาสิ มีเรื่องอะไร ทำไมถึงรีบร้อนมาหาผมขนาดนี้” ผู้กำกับจางรีบให้ลั่วเซ่าเซินนั่งลงบนโซฟา แต่ลั่วเซ่าเซินปฏิเสธ
“ผู้กำกับจาง ตอนนี้ไม่รู้ว่าภรรยาของผมอยู่ที่ไหน อีกอย่างคนที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นว่าเธอถูกรถชนที่ถนนปิงเจียง ผมอยากให้คุณช่วยตรวจสอบกล้องวงจรปิดให้หน่อย”