ตอนที่ 203: การปรากฏตัวของคลาสพิเศษ
สาวผมบลอนด์เดินเข้าไปหาเขาและถามว่า “นายโอเคไหม?”
“เขาเอาชนะฉันด้วยการโจมตีธรรมดาๆ..” เขาพูดออกมาด้วยท่าทางสับสน
จากด้านหลัง เด็กชายผมหยิกสีดําเดินเข้ามาหาพวกเขา
“เปล่าประโยชน์! นายหยุดเขาไม่ได้แม้แต่ 2 นาที”
พวกเขาจําเสียงนั้นได้และหันไปมองคนๆ นั้น
เขาเป็นเด็กหนุ่มหล่อและสูงประมาณ 57 หน้าตาของเขาดูคล้ายกับของกุสตาฟเล็กน้อย
“เอนดริก” ทั้งสองเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน
เอนดริกเป็นน้องชายของกุสตาฟ ซึ่งปัจจุบันอายุ 11 ปี ย่างไรก็ตามเขาดูเหมือนเด็กอายุ 16 ปี
“แกมีงานง่ายๆ เพียงอย่างเดียว และแกก็ทํามันพัง ไอ้ไร้ค่า!” เอนดริกเดินไปที่ด้านหน้าของเด็กชายผมสีเขียวขณะที่เขาพูด
“ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ครั้งหน้าฉันจะไปหาเขา!” เด็กชายตะโกนออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ปรากฏว่าเอนดริกต้องการเลื่อนกุสตาฟเพื่อที่เขาจะได้ไปที่นั่นช้ากว่าเวลาที่กําหนด เนื่องจาก MBO นั้นเข้มงวดเรื่องเวลา เขาจะถูกตัดสิทธิ์อย่างแน่นอนหากเขามาถึงในวินาทีต่อมา
อุ้ยย!
เอนดริกถ่มน้ําลายใส่หน้าเด็กผมเขียว เด็กชายที่บังเอิญแก่กว่าเขามาก เด็กผมเขียวไม่แม้แต่จะสู้กลับ
“เอนดริก อะไร ทําไมนายถึงทําอย่างนั้น” เด็ก สาวผมบลอนด์เปล่งเสียงออกมา แต่เอนดริกไม่สนใจเธอและยกเท้าขึ้นกระทืบหน้าเด็กชาย
ตื้บ! ตื้บ!
“ปล่อยให้ขยะไร้ประโยชน์นั่นโยนทิ้งไปอย่างนั้นได้ยังไง!”
ตุบ! ตื้บ!
“ก็หมายความว่านายก็ไร้ประโยชน์เหมือนกัน”
ตบ! ตบ!
เอนดริกยังคงกระทืหน้าเด็กชาย ขณะพูดจนเลือดเริ่มไหลออกจากใบหน้าของเขา
เด็กชายพยายามอ้อนวอน แต่พื้นรองเท้าของเอนดริกจะคลุมทั้งใบหน้าของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดออกมาได้
ตื้บ! บ! ตั๊บ!
ใบหน้าของเอนดริกฉายแววโกรธ ในขณะที่เขากระทืบหน้าเด็กผมเขียวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขานึกภาพใบหน้าของกุสตาฟ อยู่ใต้ฝ่าเท้าและเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่กระทืบเท้า
“เอนดริก หยุด!” สาวผมบลอนด์ที่อยู่ข้างหลังทนไม่ไหวแล้วตะโกนออกไปพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าแขนของเอนดริก
“ออกไป พอลล่า!” เอนดริกไม่เพียงดึงแขนกลับ แต่ยังผลักเธอด้วย
ตุ้บ !
มันเป็นเพียงการผลักแบบสบายๆ แต่เขาใช้พลัง อารมณ์ของเขาโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นเธอจึงถอยหลังไปไกลจนเธอกระแทกหลังเธอกับกําแพง
“ฉันจะฆ่าไอ้พวกไร้ประโยชน์นั่นของพี่ซะ!” เอนดริกเปล่งเสียงออกมา ในขณะที่หัวเราะโดยที่เขายังคงกระทืบหน้าเด็กผมสีเขียวที่ปกคลุมไปด้วยเลือด
มีผู้สมัครประมาณ 6 คนในบริเวณใกล้เคียง แต่พวกเขาจ้องไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นเท่านั้นและไม่เข้าไปยุ่ง ทุกคนกลัวที่จะเข้าไปยุ่งและทําให้เกิดความโกรธของเอนดริกต่อพวกเขา
“เอนดริก ออสโลฟ ถอยกลับไปซะ!”
ได้ยินเสียงดังในห้องโถง
พึ่บ! พลั่บ!
สามารถมองเห็นเด็กวัยรุ่นที่มีผิวขาวซีดและผมสี เงินกําลังเดินไปตามทางเดินไปยังเอนดริก
เขาสูงเกือบ 7 ฟุตและมีรูปร่างผอมเพรียว ผมของเขายาวมากจนถึงช่วงบั้นท้าย และใบหน้าของเขาครึ่งหนึ่งก็ปิดด้วยเหตุนี้
หน้าตาของเขาสวยมากจนเขาอาจจะเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กผู้หญิง
เขาดูค่อนข้างอ่อนแอ ถึงกระนั้น ผู้สมัครในบริเวณใกล้เคียงก็จ้องมองเขาด้วยความเคารพและย้ายไปด้านข้างเพื่อสร้างเส้นทางให้เขาเดินผ่าน
“นั่นไอดริส!”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาออกจากห้องวันนี้!”
“คุณพระช่วย”
“ฉันหวังว่าเขาจะยุติการรังแกของเอนดริก ยังไงเขาก็เป็นชนชั้นพิเศษด้วย”
เสียงจากผู้สมัครในเบื้องหลังสามารถได้ยิน เมื่อมีผู้สมัครเข้ามาในที่เกิดเหตุมากขึ้นเรื่อยๆ
ออร่าของไอดริสนั้นเบาและสง่างามมาก ตาของเขาปิด แต่เขาเดินได้อย่างสมบูรณ์แบบราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมได้โดยไม่ต้องมอง
เอนดริกเพิกเฉยต่อเสียงเรียกของเขาและยังคงกระทึบหน้าเด็กผมสีเขียว ซึ่งตอนนี้กะโหลกเกือบจะแตกออกแล้ว
“กลับออกมาซะ!” เขาเปล่งเสียงออกมาอีกครั้งขณะที่เขาเข้าใกล้พวกเขา
เสียงของเขาฟังดูสงบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวิธีที่เขาพูดแต่มันดังมาก
เอนดริกยังคงเพิกเฉยต่อการโทรของเขาและกระ ทุบต่อไป
ตี้บ! ตื้บ! ตื้บ!
ทันใดนั้นเด็กชายวัยรุ่นก็อยู่ห่างจากตําแหน่งของพวกเขา 5 ฟุต เขาเปิดตาของเขา
ครืนนนนนนนนน!
ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายด้วยสีต่างๆ
“เขาเปิดตาของเขางั้นเหรอ?”
“โอ้ พระเจ้า ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาลืมตา”
“น่ารักจัง”
ม่านตาและรูม่านตาของเขามีสีต่างๆ มากมายผสมผสานกันจนอาจเข้าใจผิดว่าเป็นสายรุ้ง แม้แต่รุ้งก็อาจกล่าวได้ว่าไม่มีการเปรียบเทียบ
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาเปิดขึ้นทันที สภาพแวดล้อมโดยรอบก็สูญเสียสีสันไป
ครูนนนน!
มันเหมือนกับว่าสีรอบๆ ตัวถูกดูดกลืนโดยพลังที่มองไม่เห็น
“ฉันขอให้คุณกลับออกไป!”
ไอดริสเอื้อมมือไปคว้าเอนดริก ขณะที่ทุกสิ่งรอบตัวกลายเป็นสีขาวดํา
เอนดริกสัมผัสได้ถึงพลังอันตรายที่ก่อตัวขึ้นรอบตัวเขา และกระโดดถอยหลัง
ตูม!
เขาถอยหลังไป 2-3 ก้าวแล้วส่งสายตาที่ยั่วยุให้ไอดริส
“มันคืออะไร? หน้าผากของเอนดริกยุ่นเข้าหากัน ขณะที่เขาเหยียดฝ่ามือขวาไปทางไอดริส
พื้นที่รอบๆ พวกมันเริ่มบิดเบี้ยวและหมุนไปรอบๆ
“ในฐานะชั้นเรียนพิเศษ คุณเลือกที่จะลงมือทําอย่างไร? คุณเป็นเด็กที่ไม่ควรจะอยู่ที่นี่จริงๆ!”
ไอดริสยังยืนมือของเขาออก และสีที่เปล่งประกายของชนิดต่างๆ เช่น คราม กํามะหยี่ สีแดงเข้ม น้ํา ฟ้า โคบอลต์ เถ้า และสีเหลืองเริ่มรวมตัวกันรอบฝ่ามือของเขา
ความตึงเครียดในอากาศเพิ่มขึ้นเมื่อพวกเขาจ้องมองกันและกันเป็นเวลา 2-3 วินาที
ขณะที่ทั้งสองต้องการพุ่งไปข้างหน้า
บีบ บีบ! บีบ! ปั้บ!
เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น และเจ้าหน้าที่สามคนก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางพวกเขา
คนหนึ่งสวมชุดดํา อีกสองคนสวมชุดสีแดง
“พอแล้ว” ชายชุดดําพูดออกมา และทุกอย่างก็กลับเป็นปกติในทันที