ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 429 เส้นหมี่หนี……
“พระเจ้า ทำไมคุณมีไข้แบบนี้？พวกคุณทำอะไรกัน？ไม่กลัวเธอไข้ขึ้นจนเสียชีวิตหรือ？”
ตอนที่ส่งไปถึงโรงพยาบาล หมอฝ่ายฉุกเฉินเห็นอุณหภูมิและสภาพของเส้นหมี่ ก็ด่าออกมาตรงนั้นเลย
พ่อบ้านจะกล้าพูดอะไรได้ ได้แค่ยิ้ม แล้วให้พวกเขารีบไปช่วย
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด
ถ้าไข้สูงเกิดจากแผล ก็ต้องทำการผ่าตัด ต้องเปิดแผลนั้นใหม่ ดูว่าข้างในเป็นอย่างไรบ้าง ถึงจะจัดการได้
พ่อบ้านไม่สงสัย ได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้นมองห้องผ่าตัดนี้ไป พร้อมกับรอเจ้านายของเขามา
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายตอนที่คณาธิปมาถึงแล้ว ในห้องผ่าตัด กลับไม่มีใครเลย
“เธอล่ะ？ห๊า？ผมถามพวกคุณว่าเธอล่ะ？！！”
คณาธิปบ้าคลั่งเต็มที่ เขาจ้องหมอในโรงพยาบาลนี้อย่างโกรธจัด ราวกับว่าถ้าพวกเขายังไม่ส่งเธอออกมาอีก เขาจะฆ่าพวกเขาได้ทุกเมื่อ
แต่หมอพวกนี้จะรู้ได้อย่างไรล่ะ？
ตอนที่เขาถีบประตูเข้าไป พวกเขาแต่ละคนต่างถูกวางล้มลงไปในห้องผ่าตัด
คนในโรงพยาบาลต่างเกือบจะร้องไห้
สุดท้ายคณาธิปก็ไม่ได้ถามอะไรอีก สิ่งเดียวที่เขาหาเจอ ก็คือกล้องวงจรปิดในห้องผ่าตัด
ในกล้องวงจรปิด หญิงสาวที่เดิมทีถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด จู่ๆ ตอนที่เธอถูกยกไปบนเตียงผ่าตัด เธอก็ลืมตาขึ้นมา จากนั้นดึงเข็มที่ห้อยตรงแขน แล้วแทงไปที่คอหมอที่อยู่ใกล้เธอที่สุดมันอย่างรวดเร็วและโหดเหี้ยม
แป๊บเดียวหมอก็ล้มลงไป
คนอื่นๆ ในห้องผ่าตัดเห็น ทันใดนั้นก็วุ่นวายขึ้นมา
ในเวลานี้เอง ผู้หญิงคนนี้ก็ถือเข็มในมือจัดการสองคนนั้นทิ้งอย่างรวดเร็ว ภายใต้สถานการณ์ที่ขาทั้งสองข้างของเธอไม่สะดวก
จนกระทั่งตอนที่เธอลงมาจากเตียงผ่าตัดด้วยแรงเฮือกสุดท้าย สุดท้ายก็เหลือแค่พยาบาลคนนั้น แล้วเธอก็ตกใจจนเป็นลม
ดังนั้นภาพสุดท้ายที่ปรากฏในกล้องวงจรปิด ก็คือเธอดิ้นรนหารถเข็นตังหนึ่งในห้องผ่าตัดเจอ หลังจากเธอใช้แรงทั้งหมดเพื่อให้ตัวเองนั่งขึ้นไปแล้วนั้น เธอก็หนีออกไป
นี่คือกระบวนการทั้งหมด
เธอฉลาดอยู่เสมอ และมักจะโหดร้ายเช่นนั้น เพื่อหนีไปจากเงื้อมมือเขา ถึงกับเอาชีวิตของตัวเองไปเดิมพัน
คณาธิปสั่นไปทั้งตัว ความแดงก่ำในดวงตา กลับเหมือนถูกย้อมไว้ น่ากลัวสุดๆ！
“หาเดี๋ยวนี้！！คืนนี้ถึงพวกคุณต้องพลิกหาทั้งเกาะ ก็ต้องจับเธอกลับมาให้ผม！！”
เขาเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง！
——
เส้นหมี่หนีจริงๆ
เธอวางแผนนี้ มาสามสี่วันแล้ว
เธอรู้ว่าแบบนี้ เธอไม่มีทางหนีออกไปจากลานบ้านนั้นได้ ดังนั้นหนทางเดียว ก็คือให้คนพาเธอออกไป
และก็โชคดีที่ เธอเข้าใจเรื่องการแพทย์
มือเส้นหมี่เข็นรถเข็นของตัวเองอย่างกับคนสิ้นหวัง หนีไปข้างหน้าอย่างโซเซในความมืด
เธอคิดดีแล้ว สิ่งแรกที่เธอต้องทำ ก็คือหาโทรศัพท์เครื่องหนึ่ง จากนั้นโทรหาผู้ชายระยำใจดำคนนั้น ให้เขามาช่วยเธอ
ไอ้ระยำนั่น นานมากแล้ว แต่ไม่เห็นเงาของเขาเลยสักนิด！
เขาลืมเธอแล้วหรือเปล่า？ไอ้สารเลวเอ้ย รอเจอก่อนเถอะ เธอจะไม่ปล่อยเขาไปแน่
เบ้าตาเธอแดงก่ำ
แต่สุดท้าย เธอมีกำลังใจขึ้นอีกครั้ง เพราะตรงด้านหน้า เธอมองเห็นแสงไฟ
“ดึกขนาดนี้ทำไมคุณยังไม่นอนอีก？พรุ่งนี้ไม่ต้องทำงานหรือไง？”
“ไม่ใช่ คุณดูในทีวีสิกำลังมีประกาศ บอกว่ามีคนไข้คนหนึ่งหายไปในโรงพยาบาล ครอบครัวยินดีที่จะให้เงินรางวัลหนึ่งล้านหาเจอคนไข้รายนั้น”
“……”
เส้นหมี่ที่กำลังเกลือกกลิ้งมาทางนี้ ก็หยุดลงทันที
เงินรางวัล？
ไอ้บ้านั่น เสนอเงินรางวัลในทีวีเพื่อเธอหรือ？！！
ความหวังอันน้อยนิดที่เธอเพิ่งจะมี ถูกทำลายลงอีกครั้งทันที และครั้งนี้ เพราะว่าคิดได้ว่าตอนนี้เป็นไปได้สูงที่ทั้งเกาะกำลังตามจับเธออยู่ หน้าเธอจึงซีดสุดๆ
ทำไงดี？เป็นแบบนี้ต่อไป เธอจะต้องตกอยู่ในเงื้อมมือเขาอีกครั้งแน่
เส้นหมี่หมดหวังสุดๆ
และตอนนี้เอง สองสามีภรรยาคู่นั้นในร้านสะดวกซื้อ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว แล้วสายตาของพวกเขาก็มองมาทางนี้ทันที：“ใครน่ะ？”
“！！！！”
เส้นหมี่ตื่นตระหนกมาก รีบถอยกลับทันที
แต่ว่า เธอลืมว่ารถเข็นนี้ ไม่ใช่ขาของเธอ พอทิศทางไม่คงที่ หลังจากที่ล้อรถเข็นเอียง เธอก็ล้มลงไปที่ถนนพร้อมกับรถเข็นนี้
“กรี๊ด——”
“เอี๊ยด——”
แทบจะในเวลาเดียวกัน รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งเปิดไฟ ปรากฏอยู่ตรงนี้พอดี พอเห็นเธอล้มลงไป รถคันนั้นก็จอดอยู่ที่เดิมทันที
สองสามีภรรยาในร้านสะดวกซื้อเข้ามา พอเห็นฉากนี้ พวกเขาก็จะไปดูเส้นหมี่ที่ล้มลงไปอย่างไม่รู้ตัว
แต่ว่า พอพวกเขาก้มหน้าลง บนรถมอเตอร์ไซค์คันนั้น ก็มีเสียงโหดๆ พูดออกมา：“มองอะไร？เชื่อไหมว่าฉันควักลูกตาพวกคุณออกมาได้เลย？”
สองสามีภรรยา：“……”
พวกเขาสั่นอย่างแรง ไม่กล้าพูดอะไรตรงนั้นอีก รีบถอยกลับไปอย่างเศร้าสร้อยทันที
เส้นหมี่ล้มลงไปข้างล่างก็มึนลงเล็กน้อย
ไม่ใช่เพราะว่าล้มจนเจ็บ แต่เป็นเพราะว่า……เสียงนี้ เธอฟังดูแล้วคุ้นหู？