เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 618
ค่ำคืนอันเงียบสงบผ่านไปอย่างรวดเร็ว เช้าตรู่วันต่อมา แสงอาทิตย์สาดส่องไปทั่ว
ลู่ฝานกับเจิงหยงแบ่งเวรกันเฝ้าทั้งคืน นอนกันคนละหลายชั่วยาม ตอนนี้กระปรี้กระเปร่ามาก
แต่กลับเป็นอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ที่นอนเต็มอิ่มทั้งคืน ที่ดูไร้ชีวิตชีวา
ช่วยไม่ได้ นักบู๊สูญเสียพลังปราณไป พลังต่อสู้ พลังต้านทานก็ลดลงไปด้วย
ดูออกเลยว่าช่วงฝึกร่างตอนแรก อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ไม่ได้สร้างพื้นฐานให้มั่นคง น่าจะอาศัยยาอะไรในการยกระดับขึ้นมา
ดังนั้นเมื่อสูญเสียพลังปราณไป สภาวะของเธอจึงเทียบไม่ได้กับคนทั่วไป
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ที่อิดโรยเดินข้างเจ้าดำ กินอาหารที่เจ้าดำให้เธอ พลางพูดว่า “วันนี้เราจะเดินไปเข้าไปต่อใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดว่า “เดินต่อ เรามีเวลาแค่ห้าวัน จะเสียเปล่าไม่ได้ ร่างกายของเธอฟื้นฟูเป็นยังไงบ้าง”
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “ดีกว่าเมื่อวานนิดหน่อย แต่ไม่มีพลังปราณสักนิด คงจะช่วยอะไรไม่ได้”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “เจ้าดำ ดูแลคุณเสี้ยวเอ๋อร์ให้ดี”
เจ้าดำโบกกรงเล็บไปมาให้ลู่ฝาน แสดงว่าเข้าใจ
จัดแจงเสื้อผ้าครู่หนึ่ง ทั้งสามเตรียมออกเดินทาง
ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า มีเมฆดำลอยมาจากทิศตะวันออกอีกแล้ว อีกไม่นานฝนคงตกหนัก
ถือโอกาสตอนที่ฝนยังไม่ตก รีบเดินทางดีกว่า ได้แค่ไหนเอาเท่านั้น
ทั้งสามเตรียมออกจากสุสานกระบี่และดาบ แต่ขณะนั้นมีเสียงดังออกมาจากป่าทึบ
หูของลู่ฝานขยับเบาๆ ใช้พลังฟ้าดินปกคลุมไปยังทิศทางของเสียง เพื่อมองว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กับเจิงหยงเห็นลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง จึงหยุดลงด้วย
“เกิดอะไรขึ้น”
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เอ่ยถาม
จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะขึ้นมา แล้วพูดว่า “มีคนมาแล้ว!”
พูดพลาง มีเสื้อปราณสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน
กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า!
ลู่ฝานยกกระบี่พุ่งเข้าไปในป่า
ปราณกระบี่ฟันต้นไม้ในป่าล้มเป็นแถบ ต่อมามีเงาคนสองคนพุ่งออกมาจากในป่า
“ใครฟันฉัน!”
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง คนที่พุ่งออกมาไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคุณชายอี่ว์เทียนซี คนที่ออกมากับอี่ว์เทียนซียังมีอู่คงหลิง ตอนนี้สภาพดูไม่ได้มาก
อี่ว์เทียนซีช้อนตามอง เมื่อเห็นลู่ฝานก็ชะงักฝีเท้าลงทันที
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ “ที่แท้ก็คุณชายอี่ว์นี่เอง ฉันคิดว่าสัตว์อสูรกระโดดออกมาซะอีก เลยฟันกระบี่ลงไป ไม่เป็นไรใช่ไหม!”
อี่ว์เทียนซีมองหน้าอกของตัวเอง มีรอยกระบี่เพิ่มขึ้นมาหนึ่งรอย
แม้ปฏิกิริยาของเขารวดเร็ว แม้มีเสื้อปราณปกคลุมตัว แต่ก็ไม่สามารถต้านทานปราณกระบี่ของลู่ฝานได้
นี่เป็นกระบี่ที่ฟันออกมาแบบไม่ตั้งใจเหรอ
จะกำจัดเขาด้วยกระบี่เดียวน่ะสิ!
เจิงหยงเดินเข้ามาพูดว่า “คุณชายอี่ว์ ทำไมพวกคุณตามหลังเรามาล่ะ เจอสัตว์อสูรไหม”
เจิงหยงรู้อยู่แล้วแต่ก็จงใจถาม เห็นสภาพน่าเวทนาของอี่ว์เทียนซีกับอู่คงหลิง ไม่เจอปรากฏการณ์สัตว์อสูรก็แปลกแล้ว
ใบหน้าอี่ว์เทียนซีบิดเบี้ยว เขาไม่บอกหรอกว่าตัวเองไปผิดทาง เรื่องน่าอายแบบนี้ เขายอมเก็บไว้ตลอดชีวิต
อู่คงหลิงพูดว่า “ใช่ เราเจอปรากฏการณ์สัตว์อสูร ให้ตายเถอะ พวกมันตามมาแล้ว”
พลังปราณสว่างขึ้นบนมืออู่คงหลิง เสียงสั่นสะเทือนดังมาจากป่าทึบ
สีหน้าของลู่ฝานกับเจิงหยงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน สองคนนี้ลากสัตว์อสูรมาที่นี่ ลู่ฝานเอาอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์มาอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ลู่ฝานอยากแทงสองคนนี้จริงๆ
พวกเขาไม่ได้จงใจใช่ไหม!
สีหน้าเจิงหยงเปลี่ยนไปมาก เสียงดังมาจากรอบๆ