คำถามที่หยางเฉินถามหวงจงนั้น ทำให้ทุกคนต่างก็ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
ห้องสัมมนาที่กว้างใหญ่ได้ตกอยู่ในความเงียบทันที!
ไม่ว่าใครก็รับรู้ได้ ว่าหวงจงกำลังทำหน้าโมโหอย่างถึงที่สุด
“ลูกชายของฉันตายด้วยน้ำมือของแก ตอนนี้ฉันต้องการชีวิตของแก แล้วมันไม่ถูกตรงไหน?”
หวงจงพูดขึ้น และมีความรู้สึกเหมือนขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก
ทั้งๆ ที่ตัวเองกำลังจะเอามณฑลเจียงผิงมาครอบครองได้แล้ว แต่ในช่วงจังหวะสำคัญ สมาคมบูโดก็โผล่มาอย่างไม่คาดคิด
การที่ต้องเผชิญหน้ากับสมาคมบูโดที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลหวงนั้น เขาก็ไม่มั่นใจจริงๆ จึงจำต้องยอมล่าถอยไป
แต่กับตัวเบี้ยที่ถูกตระกูลอวี๋เหวินทอดทิ้งไปนั้น ยังไม่มีคุณสมบัติมากพอให้เขายอมถอยได้หรอก
แต่ว่าตอนนี้ เขาสามารถรับรู้ถึงจิตสังหารอันแรงกล้าจากตัวของหยางเฉิน มันให้ความรู้สึกกดดันไม่น้อยกว่าที่ฉือเจียงมีให้กับเขาเลย
“ลูกชายของคุณถูกใครฆ่า คุณเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจแล้วไม่ใช่เหรอ?”
หยางเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “คิดที่จะป้ายความผิดให้ผม คุณมั่นใจแล้วใช่มั้ย ว่าจะสามารถทนรับกับความโกรธเกรี้ยวของผมได้?”
“ไอ้หนู ให้มันน้อยๆ หน่อยนะ! เดิมทีหวงอันหลานชายของฉันก็ถูกแกฆ่าอยู่แล้ว เรื่องนี้ ฉันกับเจ้าบ้านเมิ่งนั้นรู้ดี แกคิดว่าการที่แกพูดจาบ่ายเบี่ยง แล้วมันจะสามารถกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?”
หวงเหมยนั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว กลัวว่าตัวเองจะถูกเปิดเผย จึงรีบตวาดใส่หยางเฉินทันที
หยางเฉินหรี่ตาแล้วถามไปว่า “ในเมื่อคุณบอกว่า คุณกับเมิ่งหงเย่รู้ว่าผมเป็นคนฆ่าหลานชายของคุณ งั้นผมขอถามคุณหน่อยว่า ทำไมผมถึงต้องฆ่าเขา? แล้วผมฆ่าเขายังไง?”
“ถูกต้อง ฉันกับเจ้าบ้านเมิ่งนั้นรู้ว่าแกเป็นคนฆ่าหวงอันหลานชายของฉัน!”
หวงเหมยพูดออกมาด้วยความโมโห “แกใช้ปืนยิงหวงอันจนตาย!”
“คุณหญิงหวงพูดถูก พวกเรานั้นรู้จริงๆ ว่าคนที่ฆ่าคุณชายอัน ก็คือแก!”
“ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมแกถึงต้องฆ่าคุณชายอันนั้น ก็เพราะหม่าชาวพี่น้องของแก ไปแย่งคู่หมั้นของคุณชายอัน จนมีเรื่องกับคุณชายอันขึ้นมา”
“คุณหญิงหวงได้สั่งปรมาจารย์ถังไปหาพี่น้องของแกเพื่อแก้แค้นให้คุณชายอัน แต่ปรมาจารย์ถังกับคุณชายอันต่างก็ถูกแกใช้ปืนยิงจนตาย!”
เมิ่งหงเย่กัดฟันแน่น และลุกขึ้นมาอย่างเร่งรีบ
ตระกูลหวงนั้นสูญเสียอำนาจไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ตระกูลหวงจากไป ตระกูลเมิ่งก็ต้องเจอกับการต่อต้านของตระกูลเศรษฐีต่างๆ ของเจียงผิง
พอถึงตอนนั้น ก็มีความเป็นไปได้ว่าตระกูลเมิ่งจะล่มสลายภายในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน
ถ้าตอนนี้สามารถให้ความช่วยเหลือกับตระกูลหวงได้ ไม่แน่ตระกูลหวงอาจจะเห็นค่าและให้ทางรอดกับตระกูลหวงอีกครั้งก็ได้
แต่ว่า เขากลับไม่รู้เลยว่า ภายใต้ความวุ่นวายนั้น เขาไม่เพียงไม่ได้ให้ความช่วยเหลือกับตระกูลหวง แต่กลับขุดหลุมให้กับตระกูลหวงไว้หลุมใหญ่แทน
หยางเฉินมองหน้าเมิ่งหงเย่ด้วยความเย็นชาไปทีหนึ่ง “จากที่คุณพูดมา คุณก็น่าจะมีหลักฐาน เห็นเองกับตา ว่าผมเป็นคนยิงหวงอันจนตายสินะ?”
“ก็ต้องมีหลักฐานอยู่แล้วสิ!”
เมิ่งหงเย่ตอบออกมาทันทีโดยไม่คิด แล้วพูดออกต่อว่า “ระหว่างทางที่ปรมาจารย์ถังกับคุณชายหวงถูกฆ่า มันมีกล้องวงจรปิดอยู่ด้วย ฉันกับคุณหญิงหวงต่างก็เห็นเหตุการณ์จากทางกล้องถึงได้รู้ว่าคุณชายหวงนั้นตายยังไง”
“หือ? มีกล้องวงจรปิดด้วยเหรอ? เอามันมาเปิดเลยสิ ให้ทุกคนได้รู้ ว่าคุณชายหวงที่คุณพูดถึงนั้นถูกใครฆ่าตายกันแน่”
หยางเฉินหรี่ตาแล้วยิ้มออกมา
เมิ่งหงเย่นั้นได้คิดหาวิธีรับมือตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว จึงได้พูดด้วยความโมโหว่า “คลิปนั้นมันถูกแกแย่งไปแล้ว แต่ตอนนี้แกยังจะมาบอกให้ฉันเปิดมันให้ดู นี่แกจงใจใช่มั้ย?”
หยางเฉินขำออกมา “ในเมื่อคุณบอกว่าคลิปนั้นถูกผมแย่งมาแล้ว งั้นผมก็ไม่ควรทำให้ทุกคนต้องผิดหวัง จริงมั้ย?”
พอคำพูดนั้นสิ้นสุดลง เขาก็พูดออกมาทันทีว่า “ในเมื่อเจ้าบ้านเมิ่งต้องการหลักฐาน งั้นก็เปิดให้เขาดูเลย!”
พอได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เมิ่งหงเยกับหวงเหมยก็หันมาสบตากัน ในใจของทั้งสองกำลังกระวนกระวายอย่างถึงที่สุด
พวกเขานั้นรู้ดีอยู่แล้ว ว่าการตายของหวงอันนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหยางเฉินเลย แต่หยางเฉินกลับยอมรับมันออกมาต่อหน้าทุกคน
แถมยังพูดออกมาอย่างน่าประหลาดว่าเปิดให้เขาดู
แต่ไม่นาน พวกเขาก็ได้รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง
“พรึบ~”
จู่ๆ ไฟในห้องสัมมนาของการประชุมแลกเปลี่ยนก็ดับลง จอโปรเจคเตอร์ที่อยู่ด้านหน้าก็สว่างขึ้นอย่างกะทันหัน
จากนั้น ก็มีเงาของคนสามคนปรากฏขึ้นในโปรเจคเตอร์อย่างชัดเจน
“ขอบคุณครับคุณป้า! ขอบคุณครับคุณป้า!”
เปิดคลิปมา ก็คือภาพที่หวงอันกำลังพูดขอบคุณหวงเหมยอยู่
แต่ทันใดนั้นเอง ในมือของหวงเหมยก็มีปืนพกกึ่งอัตโนมัติขนาดเล็กปรากฏขึ้น มันเล็งตรงไปที่หัวใจของหวงอัน
“ปั้ง!”
เสียงปืนดังขึ้น สีหน้าของหวงอันนิ่งไป
เหตุการณ์นี้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก หวงอันยังไม่ทันรู้ตัว ก็ล้มลงไปนอนจมกองเลือดแล้ว
“คะ……คุณหญิงหวง นี่คุณ?” เสียงของเมิ่งหงเย่ดังขึ้น
“มีแต่การตายของหวงอัน ถึงสามารถทำให้ตระกูลหวงยอมส่งผู้แข็งแกร่งออกไปมากกว่าเดิม ครั้งนี้ หยางเฉินได้ตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน!”
“หวงอันนั้นถูกหยางเฉินฆ่าตาย เข้าใจมั้ย?”
เมิ่งหงเย่พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “คุณชายอันรู้ว่าคู่หมั้นของตัวเองถูกแย่งไป จึงได้พาปรมาจารย์ถังไปแก้แค้นดวย แต่ปรมาจารย์ถังกับคุณชายอัน ต่างก็ถูกฆ่าตาย!”
ถึงแม้คลิปมันจะมีความยาวเพียงหนึ่งนาที แต่การตายของหวงจงนั้นกลับถูกถ่ายเอาไว้อย่างจัดเจน
หวงเหมยกับเมิ่งหงเย่กำลังตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
หวงจงนั้นคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าการตายของหวอัน มันเกี่ยวข้องกับหวงเหมย แต่ยังไงก็คากไม่ถึงว่าหวงเหมยจะลงมือด้วยตนเอง
ตอนนี้ สีหน้าของหวงจงนั้นกำลังโมโหมาก สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร ได้จ้องเขม็งไปยังหวงเหมย “นี่สินะหลักฐานที่เธอพูดถึง?”
“ตุบ!”
ร่างกายของหวงเหมยอ่อนแรง ไม่มีทางที่จะทนรับกับแรงกดดันที่หวงจงสั่งมาได้เลย เข่าทั้งสองข้างกระทบลงพื้นอย่างแรง แล้วร้องขอชีวิตทั้งน้ำตา “พี่ชาย ฉันมันด้อยค่ายิ่งกว่าสัตว์ ฉันมันก็แค่สัตว์ตัวหนึ่ง ฉันผิดไปแล้วจริงๆ พี่ยกโทษให้ฉันนะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ!”
ทันใดนั้น เมิ่งหงเย่ก็ได้คุกเข่าให้หวงจง แล้วร้องขอชีวิตอย่างเจ็บปวดว่า “ท่านจง ทุกอย่างนี้มันไม่เกี่ยวกับผมเลยนะครับ คุณหญิงหวงเป็นคนบังคับให้ผมปิดบังความจริงคุณเอง”
สีหน้าของทุกคนนั้นดูตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด ตอนแรกคิดว่าสิ่งที่ได้เห็นนั้นใหญ่พอแล้ว แต่ไม่นึกเลย ว่าเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นอยู่ตอนท้ายต่างหาก
นี่คือเรื่องของตระกูลหวงที่เป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเย็นตู พวกเขาไม่อาจสอดมือเข้าไม่ยุ่ง ทำได้แค่มองดูเท่านั้น
พอเห็นคนทั้งสองที่กำลังคุกเข่าขอร้อง แววตาของเขาก็มีแต่จิตสังหารเท่านั้น
สำหรับเขาแล้ว ถึงหวงอันจะเป็นลูกชายของเขา ตายไปมันก็เท่านั้น เขาก็ไม่ใช่ว่าจะรับไม่ได้ การอยู่ในแปดตระกูลแห่งเย็นตูนั้น ไม่มีความผูกพันฉันญาติ มีแค่อำนาจกับผลประโยชน์เท่านั้น
ถ้าการเสียสละลูกชายไปสักคนเพื่อแลกกับอำนาจที่ยิ่งใหญ่ เขาก็เลือกที่จะทำแบบนั้นโดยที่ไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่ว่าการตายของหวงอัน ไม่เพียงไม่ทำให้เขาได้รับความช่วยเหลือที่เป็นรูปธรรม แต่จากเรื่องนี้ กลับทำให้มันกลายเป็นเรื่องตลกในเจียงผิงไปซะได้
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ต้องรู้ไปถึงเมืองเยนตูแน่นอน พอถึงตอนนั้นคนที่จะขายหน้า ก็คือตระกูลหวงทั้งตระกูล
“ฆ่า!”
หวงจงได้สั่งออกมาอย่างกะทันหัน
บอดี้การ์ดคนสุดท้ายที่อยู่ข้างกายเขา ไม่มีความปรานีเลยแม้แต่น้อย ถีบขาออกไป
“ตุบ!”
เกิดเสียงดังขึ้น เท้าของบอดี้การ์ดถีบเข้าที่ขมับของเมิ่งหงเย่อย่างจัง เมิ่งหงเย่ได้ตายคาที่อยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่ทันได้รู้สึกอาลัยอาวรณ์เลยสักนิด
จากนั้น บอดี้การ์ดก็เดินไปทางหวงเหมย
“พี่ชาย ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ พี่ช่วยให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะ อย่าฆ่าฉันเลย ฉัน……”
“ตุบ!”
หวงเหมยยังไม่ทันได้พูดจบ บอดี้การ์ดก็ได้ลงมือไปก่อนแล้ว
จุดจบเหมือนกับเมิ่งหงเย่ โดนถีบใส่ขมับ แล้วตายคาที่!
ทั่วทั้งห้องสัมมนาตกอยู่ในความเงียบ!
ทุกคนต่างทำหน้าตกใจ ในใจก็รู้สึกหดหู่อย่างถึงที่สุด
“หยางเฉิน ฉันจำแกได้แล้ว!”
จู่ๆ หวงจงก็มองไปยังหยางเฉิน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจ
พูดจบ เขาหมุนตัวแล้วเดินจากไปเลย
“ผมอนุญาตให้คุณไปแล้วเหรอ?”
พอหวงจงเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้มีเสียงที่ทรงอำนาจอย่างถึงที่สุดดังขึ้นจากทางด้านหลัง
สองเท้าของเขาเกร็งไปทันที หมุนตัวกลับมามองไปที่ชายหนุ่ม แต่ก็เป็นร่างที่หยิ่งผยอง แล้วพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “นี่ถ้าไม่ตายแกก็ไม่ยอมเลิกรากับฉันใช่มั้ย?”