เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 623
ความเป็นความตายวนเวียนไม่รู้จบ ความฝันเลือนราง
ในฝันยังคงทุกข์ทรมาน ในแดนมายา ลู่ฝานตายแล้วตายอีก ดิ้นรนแล้วดิ้นรนอีก
ในแดนมายาเวลาผ่านไปเรื่อยๆ สำหรับโลกภายนอก เวลาอาจไม่ถึงครึ่งก้านธูป แต่สำหรับลู่ฝาน ผ่านไปแล้วหนึ่งปี
หนึ่งปีเต็มๆ 365 วัน
เมื่อแรกเริ่มลู่ฝานตายหลายร้อยจนเกือบพันครั้งในทุกวัน
การตายแต่ละครั้งแตกต่างกันออกไป สถานที่ก็ไม่เหมือนกัน มีเพียงความเจ็บปวดแทบขาดใจ ที่ดูสมจริงเป็นอย่างมาก
หลังจากผ่านความตายมานับไม่ถ้วน ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองชินชาไปแล้ว
ขณะเดียวกัน เวลาที่เขามีชีวิตอยู่ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ถึงอยู่ในฝูงสัตว์อสูร เขาก็หาวิธีทำให้ตัวเองรอดได้
ลู่ฝานไม่รู้ว่าแดนมายาจะสิ้นสุดเมื่อไร ถึงขนาดที่เขาเริ่มจำไม่ค่อยได้แล้วว่าโลกความเป็นจริงกับแดนมายามันแตกต่างกันยังไง
สิ่งที่เขาทำได้เพียงอย่างเดียว คือหาทางรอดจากการล้อมโจมตีและการตกอยู่ในสถานการณ์จนตรอกครั้งแล้วครั้งเล่า
การหลบหนีกลายเป็นสัญชาตญาณ การบาดเจ็บก็กลายเป็นเรื่องธรรมชาติ
ลู่ฝานฝึกฝนวิธีการใช้ปราณชี่ของตัวเอง ในแดนมายาซ้ำเล่าซ้ำเล่า
ในการล้อมโจมตีที่น่ากลัว เขาพบว่าสิ่งที่ตัวเองพึ่งพาได้เพียงสิ่งเดียว คือปราณชี่ของเขาที่แตกต่างจากคนอื่น
เดิมทีใช้อย่างไม่ชำนาญ เมื่อฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ชำนาญ
สุดท้ายลู่ฝานเอาชีวิตรอดได้เป็นเวลาหนึ่งเดือน ท่ามกลางการไล่ฆ่าของฝูงสัตว์อสูรทะเลตงไห่
ลู่ฝานนั่งบนโขดหิน เงยหน้ามองท้องฟ้า
ท้องฟ้าในแดนมายา ก็มีดวงดาวและพระจันทร์สว่างไสว
เมื่อมองลงไปด้านล่าง บนผิวน้ำส่องแสงระยิบระยับ
ทันใดนั้นมีคลื่นยักษ์ปรากฏขึ้นบนผิวน้ำ
ฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่น่ากลัวปรากฏตัวออกมา ล้อมลู่ฝานเอาไว้ตรงกลาง
ตอนนี้ลู่ฝานมีแผลเต็มตัว
โดยเฉพาะแผลฉีกบนขาทั้งสองข้าง เหมือนขาทั้งสองข้างของเขาจะขาด
เมื่อมองดูยังเห็นกระดูกข้างในด้วย
ลู่ฝานไม่มีท่าทีจะลุกขึ้นเขาอดทนได้หนึ่งเดือน ภายใต้การไล่ฆ่าของมนุษย์เผ่ามังกร
ผลการต่อสู้ระดับนี้ คือขีดสุดของเขาแล้ว
วันนี้เขาหนีมาที่นี่ เป็นการหนีที่ไกลที่สุดของเขา
ในแดนมายา ประกอบด้วยฉากทั้งหมดเก้าสถานที่
อย่างเช่น ทะเลลึก ทะเลทราย ป่าทึบ ภูเขาไฟ
ในบรรดาสถานที่เหล่านี้ ลู่ฝานมีชีวิตอยู่ที่ทะเลลึกได้นานที่สุด
ไม่ใช่เพราะวิชาของลู่ฝานมีอะไรพิเศษเมื่ออยู่ในทะเลลึก แต่เพราะมนุษย์เผ่ามังกร ฟังภาษาคนเข้าใจ
ลู่ฝานอาศัยความฉลาดและไหวพริบของตัวเอง ล้อหลอกและลอบโจมตีแบบศัตรูคาดไม่ถึง อย่างน้อยก็เพิ่มโอกาสการมีชีวิตรอดได้
แต่ในสถานที่อื่น พวกสัตว์อสูรเป็นฝูงไม่มีเหตุผลกับเขา กรูกันเข้ามา ทำได้เพียงใช้แรงทั้งหมดเพื่อเอาชีวิตรอด
จะตายอีกแล้ว!
ลู่ฝานมีสีหน้าสะอิดสะเอียน เขาเกลียดความรู้สึกของการตาย
แม้ไม่รู้ว่าการออกจากแดนมายาแห่งนี้ ต้องมีเงื่อนไขอะไร แต่อย่างน้อยมีชีวิตรอดก็มีความหวัง ถ้าตายไป ก็ต้องมาใหม่อีก
เป็นแบบนี้ต่อไป ไม่รู้จะได้ออกจากที่นี่เมื่อไร
เขาไม่อยากอยู่ในที่แบบนี้ไปตลอดชีวิตหรอก
“ตาเฒ่าสวรรค์บันดาล ดูสิว่านายจะหนีไปไหน เอามุกเทพมังกรทำลายล้างออกมา!”
ผู้ชายที่มีปีกสองข้างด้านหลัง มีเขามังกรที่หัว ถือทวนจันทร์เสี้ยวในมือ ตะโกนออกมาเสียงดัง มนุษย์มังกร หรือเรียกว่ามนุษย์เผ่ามังกร พวกเขากำเนิดจากการผสมสายเลือดระหว่างเผ่ามังกรกับมนุษย์ แต่เป็นเผ่าที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นมนุษย์ พวกเขาภูมิใจในสายเลือดเผ่ามังกร เรียกตัวเองว่าตระกูลศักดิ์สิทธิ์ วิชาที่ฝึกทั้งหมด มีเพียงเป้าหมายเดียว นั่นคือกลายเป็นมังกรยักษ์อย่างสมบูรณ์