Chapter 447 : หายตัวไป
“เจอกันอีกแล้วนะ 1 หาง”
เมื่อมองดูทานูกิอ้วนตัวใหญ่อย่างเฉยเมย จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ครั้งต่อไปที่นายออกมา นายต้องใส่ใจมากกว่านี้นะ นายทําให้ทุกคนหวาดกลัว!”
ไนโตะ พูดอย่างสบายๆ และในขณะเดียวกันก็เอื้อมมือออกไปที่หัวของ ฮินาตะ แล้วลูบเบา ๆ แล้วพูดกับ 1 หางต่อว่า “ดูสิ นายทําให้เธอกลัว นายรู้ใช่ไหมว่าตอนนี้ต้องทําอะไร?”
คําพูดไม่กี่คําของ ไนโตะ ทําให้ คิบะ และ ชิโนะ ดูตกใจ
อีกด้านหนึ่ง คันคุโร่ และ เทมาริ ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงมอง ในโตะ ด้วยสีหน้าที่ดูหม่นหมอง
ผู้ชายคนนี้ เขาปัญญาอ่อนเหรอเปล่า?
เทมาริ และ คันคุโร่ ยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อรอดูความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของเด็กชายผมขาวผู้ จองหองคนนี้ กรงเล็บเหล่านั้นจะขยี้เขาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้เห็นภาพนั้น สีหน้าของ 1 หางกลายเป็นสีหน้าบ้าบอและพยัก หน้าให้ไนโตะ ด้วยความกลัว
เป็นภาพที่ตลกมาก แต่ไม่มีใครกล้าหัวเราะ
ฟื้ม!
จู่ ๆ ควันกระเบิด และร่างขนาดใหญ่ของ 1 หางก็หายไปในอากาศ
กระบวนการสลายตัวเร็วกว่ากระบวนการที่ปรากฏตัวของเขาเสียอีก
ความเงียบเข้าครอบงําสนาม และ 1 หาง ก็ถูกเขาจัดการโดยไม่ทําความเสียหายใดๆ เลย ด้วยซ้ํา
อย่างไรก็ตาม ข้างในลึก ๆ เสียงฟ้าร้องดังก้องก้องอยู่ในใจของทุกคน!
คิบะ ดูตกใจและเข่าของเขาสั่น แม้แต่ ชิโนะ ที่สงบก็ยังรู้สึกเหมือนกําลังฝันอยู่และอดไม่ได้ที่ จะเบิกตากว้าง
เทมาริ อดไม่ได้ที่จะขยี้ตา สงสัยว่าเธอตาพร่าหรือฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า ขณะที่กรามของ คันคุโร่ ยังคงอ้ากว้าง
นี่เรื่องล้อเล่นใช่ไหม?!
ในขณะนี้ไม่มีใครสามารถเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นได้!
ฮินาตะ ที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ข้างหลัง ไนโตะ ดึงแขนของเขา
“ครูในโตะ เขา…เขากลัวครูเหรอคะ?!”
เมื่อมองตรงไปที่ 1 หางที่เพิ่งหายตัวไปอย่างรวดเร็ว ฮินาตะ ก็มองไปที่ ไนโตะ และถามอย่าง อ่อนแรง
ไนโตะ มองมาที่ ฮินาตะ และลูบหัวของเธออีกครั้งด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “ดูเหมือน จะเป็นแบบนั้นนะ จริง ๆ แล้วฉันเคยจัดการเขามา 2 ครั้งแล้วนะ และฉันคิดว่าคงไม่ต้องมีรอบที่
เปรี้ยง!!
คําพูดไม่กี่คําของ ไนโตะ ทําให้ทุกคนเหมือนถูกฟ้าผ่า คิบะ และ คันคุโร่ เกือบตกลงมาจาก ต้นไม้
ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองจริง ๆ พวกเขาคงรู้สึกว่า ไนโตะ พูดไร้สาระ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่า 1 หางเปลี่ยนจากสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวมาเป็นสัตว์หางน่า รักที่ไม่กล้าแม้แต่จะโจมตีไนโตะ แล้วรีบหายตัวไป พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อว่ามันกลัว ไนโตะจริง ๆ
ทุกคนในตอนนั้นเบิกตากว้างเมื่อมองไปที่ ไนโตะ
“เอาล่ะ จบปัญหาแล้ว การสอบจูนิน สามารถดําเนินต่อไปได้” ในโตะ เหลือบมองไปรอบๆ แล้วมองไปที่ ฮินาตะ และยิ้ม “ทําได้ดีมาก”
หลังจากได้รับคําชมจาก ไนโตะ ฮินาตะ ก็หน้าแดงขึ้น แล้วเธอก็ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ร่างของ ไนโตะ ก็หายไปแล้ว
หลังจากยืนนิ่งอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุด คิบะ และ ชิโนะ ก็ตอบสนองและมาที่ด้านข้างของ ฮินาตะ
อย่างไรก็ตาม ทั้ง 2 ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในเวลานี้ พวกเขาดูราวกับว่าสูญเสียความสามารถใน การพูด และพวกเขาไม่รู้ว่าจะทําอะไรต่อไป
ฮินาตะ ไม่อยากมีปัญหาเพิ่ม ดังนั้นทั้ง 3 จึงมองไปที่ คันคุโร่ และ เทมาริ ซึ่งดูยังคงตะลึงงัน อยู่ จากนั้นทีมของ ฮินาตะ จึงจากไปและมุ่งหน้าไปยังหอคอย
หลังจากที่พวกเขาจากไป คันคุโร่ และ เทมาริ ก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง แล้วรีบวิ่งไปหา กาอาระ ที่หมดสติ
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรสักคํา
ในใจของพวกเขามีเพียงคําถามเดียวที่ถูกถามซ้ําแล้วซ้ําเล่า
ชายผมขาวคนนั้นคือใคร?!
ระยะเวลาการทดสอบรอบที่ 2 คือ 5 วัน คิมิมาโร่ และทีมของเขาเป็นทีมแรกที่มาถึงหอคอย ตามมาด้วย ฮินาตะ และทีมของเธอ
อย่างไรก็ตาม คิมิมาโร่ กับทีมก็มาถึงเพียงแค่ไม่กี่วินาทีก่อนหน้าทีมของ ฮินาตะ
หลังจากต่อสู้กับ โอโรจิมารุ แล้ว คิมิมาโร่ และทีมของเขาก็ได้คัมภีร์มาแล้วมุ่งหน้าไปยังหอคอย
แต่เมื่อพวกเขาเห็น 1 หาง คิมิมาโร่ ก็สนใจที่จะไปสู้กับเขา แต่มันก็ไม่เป็นไปตามที่เขาต้อ งการ เพราะจู่ ๆ 1 หาง ก็หายไป ดังนั้นพวกเขาจึงรีบหันหลังกลับและรีบไปที่หอคอย
ที่ด้านล่างของหอคอย คิมิมาโร่ เห็น ฮินาตะ ซึ่งเดินไปที่หอคอยเกือบจะพร้อม ๆ กันและ พยักหน้าเบา ๆ ที่เธอ
ท้ายที่สุด ฮินาตะ ก็เป็นลูกศิษย์ของไนโตะ และในมุมมองของ คิมิมาโร่ เจตจํานงของ ไนโตะ ก็เด็ดขาด แม้แต่พวกเขา 3 คนยังไม่ได้รับการยอมรับจาก ไนโตะ ว่าเป็นลูกศิษย์ ดังนั้นทัศนคติ ของเขาที่มีต่อ ฮินาตะ จึงไม่น้อยไปกว่าความเคารพ
สําหรับ ฮาคุ เขายิ้มให้ทุกคนอย่างอ่อนโยน
ทุกคนดีกับเธอ ยกเว้น คาริน ที่ดูเหมือนเธอจะบ่นออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็น ฮินาตะ
คาริน รู้สึกอิจฉาเธอเล็กน้อยเพราะเธอได้รับความห่วงใจจาก ไนโตะ ที่ คาริน อยากได้แต่ไม่เคยได้