บัญชามังกรเดือด บทที่ 666 เกมล่าสัตว์
“พี่เทียน จะจัดการอย่างไรดี!”
หม่าหงเทาขอคำแนะนำเสียงดัง
คนกลุ่มนี้อย่างไรแล้วก็เป็นคนของมังกรซ่อนรูป หากว่าฉินเทียนให้เขาฆ่าทิ้งทั้งหมดแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เกรงกลัว แต่ว่า กลับกลัวว่าเพราะเหตุนี้จะทำให้ฉินเทียนเกิดปัญหาขึ้นไม่รู้จบ
เพราะว่าบนยุทธภพในอาณาจักรมังกร ยังไม่เคยมีใครสักคนในยุทธภพที่กล้าจะสังหารคนของมังกรซ่อนรูปอย่างโจ่งแจ้งมาก่อน
อีกทั้ง สังหารไปมากมายในคราวเดียวกันเช่นนี้
นี้ก็เท่ากับว่าเป็นการยั่วยุทั้งองค์กรของมังกรซ่อนรูป
หากว่าปล่อยไปก็จะต้องเกิดปัญหาขึ้นไม่มีที่สิ้นสุด คนกลุ่มนี้ล้วนแต่พกอาวุธปืนที่แสดงถึงสถานะและอำนาจเอาไว้ตรงช่วงเอว
พวกเขาสามารถยิงปืนออกไปโดยที่ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ
ฉินเทียนเอ่ยออกมาเสียงดัง “เอาปืนของพวกมันมาซะ แล้วมัดรวมก่อนจะนำตัวมาที่นี่!”
“ครับ!”
หม่าหงเทาโบกมือ ให้สมาชิกของมีดม้ง ปลดอาวุธของสมาชิกกลุ่มมังกรซ่อนรูป รวมทั้งเจียงฮั่นที่อยู่ในนั้นด้วย
เหลยเป้านำสมาชิกของเขี้ยวมังกรทั้งหลาย ใช้เชือกไนล่อนชนิดพิเศษจับพวกมันมัดมือไพล่หลังเอาไว้
สำหรับมัดรวมคนเข้าด้วยกันนั้น ไม่อาจที่จะไม่เอ่ยออกมาได้ว่า กลุ่มเขี้ยวมังกรดูชำนาญเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นเจียงฮั่นและคนอื่นๆ ก็เป็นหมือนราวกับตั๊กแตนที่อยู่บนเชือกเส้นหนึ่ง*
เจียงฮั่นรู้ว่าฉินเทียนไม่กล้าที่จะฆ่าพวกเขา จึงได้ด่าออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ
หม่าหงเทายกมือขึ้นตบลงไปหลายครั้ง จนฟันกรามหลังของเขาหลุดออกมาหลายซี่ ใบหน้าของเขาบวมเป่ง ปิดปากลงด้วยดวงตาที่ยังคงแดงก่ำ
ลานหมายเลข 39 และลานหมายเลข 37 อยู่ห่างกันเพียงแค่ถนนเส้นเดียว
ฉินเทียนนำหม่าหงเทา เหลยเป้าและคนอื่นๆ คอยจับตาพวกเจียงฮั่น ในตอนยามค่ำคืนก็เป็นเหมือนดั่งกลุ่มหมาป่าที่พุ่งเข้าใส่
……
“ไม่นะ!”
“เจ้าพวกปีศาจ อย่าเข้ามานะ!”
“อ่าห์!”
ภายในห้องปิดตายขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง ตกแต่งออกมาได้อย่างหรูหรา แสงไฟสว่างไสว ม่านหนารอบทิศถูกดึงลงมาทั้งหมด หากมองจากด้านนอกแล้วก็มีแต่ความมืดมิด
เสียงจากด้านในนั้น ไม่มีทางเล็ดลอดออกมาได้แม้แต่น้อย
หลิวหรูยู่ยังคงสวมใส่ชุดสีขาว ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และพยายามดิ้นรนที่จะหลบหนี
เสียงหัวเราะที่ดังราวกับหมาป่าหอนดังขึ้นตามเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวของเธอ
เสียงหัวเราะนั้น มาจากสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง!
เห็นเพียงขาทั้งสี่ของเขาอยู่บนพื้น พร้อมกับขนเต็มตัว บนหัว เป็นหน้ากากหมาป่าร้ายเขี้ยวสีฟ้า
“แม่สาวน้อย ข้าจะกินเจ้าแล้ว!”
“ยังไม่รีบยอมจำนนอีกหรือ!”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะชั่วร้าย เขากระโดดขึ้นพุ่งตรงไปยังหลิวหรูยู่
“ไม่นะ!”
หลิวหรูยู่ส่งเสียงกรีดร้องและพยายามหลบหนีไป ชายกระโปรงของเธอถูกคว้าเอาไว้ ส่งเสียงเย้ยหยันดังขึ้น ก่อนที่จะฉีกออกเป็นรู
เมื่อมองเห็นเรียวขาขาว ดวงตาของหมาป่าก็เกิดเปลวเพลิงลุกโชนขึ้น
เขาเหมือนกับคนบ้าคลั่ง ที่เล่นสนุกกับสาวน้อยที่อยู่เบื้องหน้าอย่างพึงพอใจ
ความตื่นตระหนกอย่างมาก ทำให้หลิวหรูยู่รู้สึกได้ว่าพลังทั่วทั้งกายของเขาถูกดึงออกไปจนหมด
เธอไม่อาจร้องตะโกนออกมาได้แล้ว และก็ใกล้จะไม่อาจวิ่งได้แล้ว
หรือว่า ค่ำคืนนี้ เธอจะถูกเจ้าสัตว์เดรัจฉานตัวนี้ทำลายเข้าจริงๆ หรือ?
ในเวลานี้ เธอเสียใจมากจริงๆ ไม่ควรจะออกมาจากงานเลี้ยงเพียงคนเดียวเลย
เมื่อย้อนเวลากับราวหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น
เดิมทีนั้น เธออยู่ในงานเลี้ยงอย่างเฉิดฉาย จับแขนของฉินเทียนเอาไว้ กลายเป็นจุดสนใจของงาน
แต่ไม่ควรไปพบกับลิฉุนเลย
เธอตั้งใจแนะนำฉินเทียนให้รู้จักกับลิฉุน แต่กลับพบว่า พวกเขาคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว เธออับอายเป็นอย่างมาก รู้สึกว่าตนเองช่างเป็นที่น่าขบขัน
จากนั้น ก็มองเห็นฉินเทียนและลิฉุนเดินไปยังมุมหนึ่งที่ไม่มีคนอยู่ เอ่ยกระซิบกระซาบ เมื่อมองออกไปดูเหมือนสนิทสนมกันมาก
เธอยิ่งรู้สึกว่า ตนเองเป็นเหมือนส่วนเกิน
และเมื่อผิดหวังขึ้นมา เธอถึงได้คิดจะกลับไปให้เร็วขึ้นเสียหน่อย
อันที่จริงแล้ว เธอเข้าใจฉินเทียนผิดไปแล้ว ที่ฉินเทียนกระซิบกระซาบกับลิฉุนนั้น เป็นเพราะว่ากำลังพูดคุยถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับลิเหลียงอยู่!
เรื่องลิเหลียงนั้น สำคัญมาก!
ดังนั้น ฉินเทียนจึงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
เมื่อออกจากโรงแรม ชายชุดดำสองคนก็เดินเข้ามา บอกว่าอานกั๋วส่งพวกเขามารออยู่ที่นี่ เพื่อเตรียมที่จะรับคุณหนูกลับบ้าน
หลังจากที่อานกั๋วตั้งรกรากอยู่ในเมืองจิ่นหูแล้ว ก็ซื้อคฤหาสน์ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีอยู่ชุดหนึ่ง และตั้งใจเก็บห้องเอาไว้ให้หลิวหรูยู่ห้องหนึ่ง
ในใจของหลิวหรูยู่เต็มไปด้วยความว้าวุ่น และก็ไม่ได้ใส่ใจ เมื่อพยักหน้าแล้วก็ตามพวกเขาขึ้นรถไป
ใครจะรู้กันว่า รอเมื่อเธอพบว่าผิดปกติแล้วส่งเสียงถามออกมานั้น ชายชุดดำทั้งสองคนก็แสดงสีหน้าและแววตาที่แท้จริงออกมา แย่งโทรศัพท์ของเธอไป แล้วควบคุมตัวเธอเอาไว้
เธอที่เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ไม่มีทางที่จะต่อต้านได้เลย
จนมาถึงคฤหาสน์ลึกลับแห่งหนึ่ง เธอถูกคุมขังเอาไว้ในห้องลับที่มืดมิดห้องนี้
โศกนาฏกรรมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ภายในห้อง มีผู้ชายวิปริตอยู่คนหนึ่ง เขาปลอมตัวให้กลายเป็นหมาป่าร้าย และยังต้องการให้หลิวหรูยู่ปลอมเป็นกวางน้อยในป่า
เขาต้องการจะล่าสัตว์
ไอ้เจ้าคนโรคจิตนี้ ก็คือพี่จิ้ง ซึ่งมีชื่อว่าไป๋เสี่ยวจิ้ง
เหยื่อรสเลิศเช่นนี้ หากว่ากระโจนเข้าใส่ในคราวเดียวคงจะไม่ค่อยได้อรรถรสนัก ดังนั้น เขาจึงใช้วิธีการล่าสัตว์เช่นนี้ เพื่อมาเติมเต็มความวิปริตในจิตใจของตนเอง
นี้คืองานอดิเรกพิเศษของเขา
ไม่รู้ว่ามีเด็กสาวกี่คนที่ตายเพราะงานอดิเรกพิเศษของเขา
ครั้งนี้ เขาตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนธรรมดา ไม่เพียงแต่สวยแล้ว ยังเป็นดาราชื่อดังอีกด้วย!
ดังนั้น เข้าจึงค่อยๆ เล่นเกมไล่ล่านานกว่าอยู่เล็กน้อย
เมื่อมองไปยังเหยื่อที่ผิวกายขาวใสทว่าเสื้อผ้าดูสกปรกมอมแมม ความปรารถนาของไป๋เสี่ยวจิ้ง ก็ถูกกระตุ้นมาจนถึงขั้นสูงสุด
ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวแล้ว และเริ่มต้นความสนุกขั้นสุดท้าย
เขาลุกขึ้นยืนช้าๆ ก่อนจะถอดชุดหมาป่าบนกายออก ร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบน มาพร้อมกับหน้ากากหมาป่า ค่อยๆ เดินไปทางหลิวหรูยู่ทีละก้าวทีละก้าว
“อย่า……อย่านะ……”
หลิวหรูยู่หดตัวเข้ากับมุมผนัง ร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่น
เธอไม่เหลือเรี่ยวแรงใด ไม่มีทางที่จะหลบหนีหรือต่อต้านได้อีก นอกจากต้องยอมรับกับชะตาที่เล่นตลกกับเธอแล้ว ก็ไม่มีหนทางอื่นใด
“เด็กดี ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอ่อนโยนให้มาก……”
“เพราะว่า นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เล่นสนุกกับดาราใหญ่ที่สวยมากถึงเพียงนี้ วางใจได้ ฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บ……”
น้ำเสียงของไป๋เสี่ยวจิ้ง เหมือนกับเสียงกระซิบของปีศาจร้ายจากนรก
มือที่สั่นเทาของเขา ค่อยๆ พุ่งเข้าไปคว้าหลิวหรูยู่
ตอนที่เกือบจะคว้าหลิวหรูยู่เอาไว้ได้แล้วนั้น จู่ๆ ก็เกิดเสียงดังอู้อี้ลอยเข้าหูของเขา
ปัง!
เป็นเสียงปืน!
อีกทั้งไม่ใช่ปืนธรรมดา เป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างมากที่พวกเขามังกรซ่อนรูปประกอบขึ้นมาเป็นพิเศษ!
เกิดอะไรขึ้น? เขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมา
อารมณ์ที่ถูกสั่งสมมานานเมื่อถูกรบกวนเช่นนี้ ทำให้เขาเริ่มที่จะโมโหขึ้นมา
“หม่าเฟิง เกิดอะไรขึ้น? ใครยิงปืนออกไป!”
“หม่าเฟิง ตอบมาเดี่ยวนี้!”
เขารีบวิ่งไปยังด้านข้าง ก่อนจะคว้าไมโครโฟนขึ้นมา ส่งเสียงพูดออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว
ไม่คิดเลยว่าหม่าเฟิงที่ดูแลรับผิดชอบความปลอดภัยของลานแห่งนี้ จะไม่ตอบกลับมา
ฉินเทียนและคนอื่นๆ รีบเข้ามายังลานหมายเลข 39 ประตูใหญ่ปิดแน่น รอบทิศเต็มไปด้วยความเงียบสงบ
แต่ว่า เมื่อเขาเพิ่งจะเข้าใกล้ ด้านในก็มีเสียงเคร่งขรึมลอยออกมา
“ใครกัน? หยุดนะ”
มุมประตูถูกเปิดออกมา มีชายชุดดำสองคนกระโดดออกมาอย่างระมัดระวัง
“หัวหน้าเจียง?” เมื่อมองเห็นเจียงฮั่นที่ถูกมัดเอาไว้ และเหล่าสมาชิกในกลุ่มของเจียงฮั่น สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และก็ดึงปืนที่เหน็บอยู่ตรงช่วงเอวออกมาในทันที
เมื่อมองเห็นชายชุดดำสองคนนี้ หม่าหงเทาก็รีบพูดออกมาน้ำเสียงเคร่งขรึม “พี่เทียน เป็นพวกเขา!”
“เจ้าหมอสองคนนี่ที่หลอกคุณหนูหลิวขึ้นรถไป!”
ดูเหมือนว่า คงตามหาถูกที่แล้ว
สายตาของฉินเทียนเผยแววสังหารรุนแรงออกมา เขาคว้าปืนกระบอกนั้นที่อยู่ในมือของเหล่าหม่ามา ชี้ขึ้นไปยังกลางอากาศก่อจะเหนี่ยวไกออกไป
*ตั๊กแตนที่อยู่บนเชือกเส้นหนึ่ง – แน่นแฟ้นจนไม่อาจสลัดออกได้