เย่ฉางปีนขึ้นไปบนยอดเนินเขา และสำรวจภูมิประเทศอย่างละเอียด ถ้ำถูกซ่อนไว้เป็นอย่างดี มันถูกปกปิดไว้อย่างสมบูรณ์แบบที่ลุ่มน้ำระหว่างเนินเขาหลายแห่ง ถ้าเขาไม่ได้มองเห็นมันจากด้านบนฟ้า เขาอาจจะไม่ได้พบถ้ำแห่งนี้เลยก็ได้…
“พ่อคะ หนูคิดว่ามีบางอย่างถูกซ่อนเอาไว้อยู่ ถ้ำแห่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ…” แม้ว่าเย่เทียนจะมองเห็นได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เธอก็มั่นใจว่า ถ้ำแห่งนี้มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยมากเกินไป ดังนั้นนี้จึงไม่ได้เป็นถ้ำตามธรรมชาติอย่างแน่นอน ถ้ำแห่งนี้น่าจะเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น มันถูกสร้างขึ้นในที่ซ่อนเร้นแบบนี้ ถ้ามันไม่ใช่รังโจรแล้วล่ะก็ มันก็น่าจะเป็นที่หลบภัยของกลุ่มลัทธิที่ชั่วร้ายบางอย่าง
“รอก่อน ฉันขอเข้าไปตรวจสอบก่อน…” SpyingBlade กระโดดลงไปตามเส้นทางภายในป่าพร้อมกับเปิดใช้งาน [Stealth]
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง SpyingBlade ก็กลับมา และเห็นอาหารถูกทำไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ขาของเขาแทบอ่อนแรงลง เมื่อเห็นการแสดงออกที่รุนแรงของทุกคน ‘เขาทำอาหารอะไรในครั้งนี้?’ ในขณะที่เขากำลังหายตัวอยู่ เขาปิดจมูกและพูดว่า “ฉันยืนยันแล้วว่ามันเป็นถ้ำของโจร และคนที่อยู่ภายในนั้นค่อนข้างแข็งแกร่งเลยทีเดียว มีหอสังเกตการณ์ตั้งอยู่ใกล้ทางเข้าถ้ำ แต่ฉันจัดการพวกมันไปหมดแล้ว”
“เยี่ยมมาก มากินอาหารก่อนและเตรียมตัวกันเถอะ วันนี้เป็นเนื้อด้วงบากู, เนื้อแมลงคากู และซุปเนื้อหนอน ถึงแม้ว่าหน้าตาอาหารจะดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่มันน่าจะอร่อย เพราะเอฟเฟคบัฟจากอาหารนั้นยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก” เย่ฉางพยายามอย่างใส่ใจ และเสิร์ฟอาหารบางอย่างบนข้าวของเขา จากนั้นเขาก็คว้าชิ้นเนื้อแมลงที่ห่อหุ้มไว้ในขี้เถ้าที่แห้งใส่ลงไปบนจาน
SpyingBlade ต้องการที่จะโยนทิ้งเพียงแค่เห็นมัน เขารีบปิดปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว “ทำไมมันถึงมีแต่เนื้อด้วงบากู, เนื้อแมลงคากู และเนื้อหนอนกัน…”
“เพราะว่าเรามีเนื้อแมลงเหล่านี้มากเกินไป ดังนั้นเราจึงต้องพยายามกินเนื้อพวกนี้ให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ เรามีเนื้อพวกนี้กองเป็นภูเขาเลากา มันน่าเสียดายที่จะปล่อยให้เนื้อพวกนี้เน่าเสียไปเฉยๆ” เย่ฉางพูดขึ้นมา จากนั้นเขาก็กินอาหารทั้ง 3 อย่างต่อเนื่อง เขาพยายามที่จะกินให้เสร็จอย่างรวดเร็วก่อนที่จะล้มลงไปบนพื้น
ทุกคนอ้าปากค้าง ความยากลำบากในการกินเพิ่มมากขึ้นไปอีก พวกเขาอาจจะไม่สามารถกินทั้ง 3 อย่างนี้ได้ในครั้งเดียว มันอาจจะต้องใช้ความพยายามถึง 2 ครั้ง ปรากฏว่า SpyingBlade, หลินหลี่ และจางเจิ้งเฉียงสามารถกินได้ในครั้งเดียว ส่วนคนที่เหลือไม่สามารถทำได้ พวกเขาต้องกินเป็นครั้งที่ 2
เย่ฉางเก็บเครื่องมือทำครัวของเขากลับไป และมองไปยังเพื่อนร่วมทีมที่แสนอ่อนแอของเขา เขาใช้สกิล [Mark of Nature] ให้กับทุกคน เย่เทียนก็ได้ใช้สกิลบัฟทั้ง 2 ของตัวเอง จากนั้นทั้งสองคนก็นั่งลง และดื่มน้ำยาฟื้นฟูมานาเพื่อเติมเต็มมานาที่เสียไป
หลังจากที่ฟื้นฟูมานากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เย่ฉางก็ดึงปืนออกมา “ไปกันเถอะ…”
ทุกคนกระโดดลงเนินเขาไปยังอีกทีหนึ่ง เย่เทียนตรวจสอบทางเข้าถ้ำ “พวกมันเป็นกลุ่มโจรที่เมืองไวท์สโตนต้องการตัว มันคือกลุ่มโจรโซแลม กลุ่มโจรนี้ถูกตั้งค่าหัวเอาไว้ด้วย…”
“งั้นตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?” FrozenCloud ถามออกมาด้วยความสงสัย ‘เธอรู้แม้กระทั่งค่าหัวกลุ่มโจรของเมืองไวท์สโตนเลยงั้นหรือ? มีอะไรที่เธอไม่รู้บ้างนะ?’
“เพราะโจรกลุ่มนี้ตั้งอยู่ในอาณาเขตระหว่างทั้ง 2 เมือง เมืองแบล็กร็อคมีประกาศรายชื่อค่าหัวของโจรกลุ่มนี้ ดังนั้นเมืองไวท์สโตน่าจะต้องมีเช่นเดียวกัน…” เย่เทียนกลอกตามองไปยัง FrozenCloud
‘สารเลวน้อย’ FrozenCloud เห็นเย่เทียนมองดูเธอราวกับมองคนงี่เง่า เธอจึงได้แต่กัดฟันอดทนเอาไว้ ‘เธอจะน่ารักมาก เมื่อเธออยู่เงียบๆ’
“ตราบเท่าที่มีรางวัลก็เพียงพอแล้ว ไปกันเถอะ” เย่ฉางพูดขึ้นมาอย่างไม่แยแส จางเจิ้งเฉียงเป็นคนนำ ส่วนคนที่เหลือก็ตามเขาไป
พวกเขาเดินไปตามทางที่ลาดต่ำภายในถ้ำ และได้เจอกับโจรระดับสูง 4-5 คน ที่ยืนอยู่ตรงหัวโค้ง
“อย่าปล่อยให้พวกมันหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว! จัดการพวกมันซะ!” SpyingBlade ตะโกนออกมา
เย่ฉางดึงหอกออกมาจากเงาและใช้สกิล [Pinning Pierce] ด้วยความแข็งแกร่งของเขาทั้งหมดปาหอกตรึงโจรไว้ที่กำแพง จากนั้นเขาก็ดึงบาลิสต้าออกมา เขาเล็งไปที่หัวโจรอย่างรวดเร็วและลั่นไก จากนั้นโจรก็ถูกฆ่าตายโดยทันที
เขาเก็บบาลิสต้ากลับไป จากนั้นเขาก็ยกมือทำท่าคว้าจับอากาศ และหอกก็ได้ปรากฏอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง [Straight Thrust]! [Shadow Frost Strike] เกราะของโจรถูกทำลายและติด สตั้นทันที!
จางเจิ้งเฉียงต่อยออกไปด้วยกำปั้นที่เร่าร้อน ส่งโจรหนึ่งคนลอยไปติดกำแพง [Ice Spear] ของอูนายิงซ้ำไปที่โจรคนนั้น ทำให้โจรคนนั้นถูกฆ่าตายอย่างรวดเร็ว
ดาวยาวของ SpyingBlade สะบัดฟันออกไปราวกับแส้สีดำ และโจมตีออกไปอย่างต่อเนื่องตรงคอและหัวใจของโจรคนนั้น FrozenCloud ปลดปล่อยสกิล [Triple Strike], [Shoryuken] ไปยังโจรอีกคนหนึ่งที่ถูกต่อยกระเด็นโดยจางเจิ้งเฉียง
ทุกคนตัดสินใจให้หวังและฟางชิ ไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้
เย่ฉางถอนหายใจ การต่อสู้ในพื้นที่ที่คับแคบเช่นนี้ ทำให้การใช้อาวุธโจมตีระยะไกลและเวทมนตร์เป็นเรื่องยากลำบากมาก เขาต้องระมัดระวังเพื่อไม่ให้โจมตีไปโดนทีมเดียวกันเอง เขาเก็บปืนของเขากลับไป และตัดสินใจที่จะต่อสู้ในระยะประชิดแทน และแล้วโจรทั้งหมดก็ถูกจัดการ
ขณะที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในถ้ำเรื่อยๆ ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินมาถึงทางสิ้นสุดของถ้ำ เย่ฉางเดินไปสำรวจก่อน และพบบันไดหินยาวลงไปประมาณ 10 เมตรหรือมากกว่านั้น ขณะที่เขาเดินลงมาตามบันไดหิน พื้นที่ข้างล่างมีบริเวณที่กว้างขวางมาก มันมีหมู่บ้านอยู่ใต้ดิน! ห่างออกไปประมาณ 100 เมตรเป็นแม่น้ำใต้ดินและมีแม้กระทั่งเรือ! ว่าแต่พวกมันไปอยู่ไหนกันหมด? ด้วยพื้นที่ที่เปิดกว้างขึ้น เย่ฉางจึงโยนหอกของเขากลับเข้าไปในเงา เขาตระเวนไปรอบๆ และเห็นว่าพื้นข้างล่างเป็นแนวราบเสมอกัน มันมีหอสังเกตการณ์ถูกตั้งเอาไว้อยู่ จากนั้นเขาก็ถอยกลับไปแจ้งคนอื่นๆ
SpyingBlade คิดและพูดขึ้นมา “หัวหน้าทีม นายและฉันควรจัดการหอสังเกตการณ์ที่อยู่ใกล้ที่สุดลงก่อน เพราะมีเพียงพวกเราสองคนที่มีสกิลหายตัว ส่วนคนที่เหลือให้รอคอยสัญญาณจากพวกเราก็แล้วกัน”
เย่ฉางพยักหน้าและเดินตามไป ทั้งสองคนเดินจากไปและเปิดใช้ [Stealth] การหายตัวของเย่ฉางคือการเปิดใช้สกิล [Hunter Imprint – Conceal] ถึงแม้ว่ามันจะหายตัวได้เพียงไม่กี่วินาที แต่นั่นก็เพียงพอแล้ว เพราะสกิลนี้สามารถเปิดใช้งานได้ 2 ครั้งติดต่อกัน เย่ฉางต้องการใช้เพียงแค่ครั้งเดียวในการหาเงาของเป้าหมาย “นายขึ้นไปก่อนเลย ฉันจะใช้ [Shadow Step] ตามขึ้นไป”
SpyingBlade ปีนขึ้นหอสังเกตการณ์ไปอย่างเงียบๆ ในขณะที่ยามทั้งสองคนมองไปข้างหน้า ทันใดนั้น เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมาด้านหลังยามหนึ่งคนโดยการใช้มือปิดปากยาม และใช้สกิล [Heart Strike]! ก่อนที่ยามอีกคนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เย่ฉางก็ได้ปรากฏออกมาจากเงาของเขา และใช้สกิล [Shadow Frost Strike]!
ทุกคนได้รับสัญญาณ และเดินไปที่หอสังเกตการณ์ หลินหลี่ปีนขึ้นมาข้างบน เย่ฉางมองไปที่อาคารไม้ที่ตั้งอยู่ข้างหลังรั้ว เขาจ้องมองไปยังพวกโจรที่อยู่นั่งอยู่รอบกองไฟ “ฉันมีแผนกลยุทธ์บางอย่าง…”
SpyingBlade กลอกตาไปมา ‘เขาพูดจาแปลกๆออกมาอีกครั้งแล้ว! บางครั้งเขาก็พูดจาออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราวกับมาจากละครย้อนยุค’
“แผนอะไร?”
เย่ฉางนำทุกคนกลับไปที่อุโมงค์ “ฉันจะทำอาหารอร่อยที่เป็นพิษออกมา 2 หม้อ จากนั้นฉันจะให้ SpyingBlade สวมใส่เสื้อผ้าของโจร และนำอาหารเข้าไปข้างใน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาอาหารค่ำของพวกมัน ดังนั้นพวกมันจะต้องหิวกันอยู่แน่นอน…”
ไม่ใช่ว่า SpyingBlade ไม่เห็นด้วยกับแผนการนี้ แต่อาหารต้องเป็นพิษ และต้องอร่อยอีกด้วย ‘แสดงว่าอาหารที่นายทำครั้งล่าสุด มันไม่ใช่ความบังเอิญสินะ!?’
“ว่าแต่อาหารที่อร่อย นายสามารถทำมันได้แน่หรือ!?”
“ฉันมีสูตรอาหารที่อร่อยอยู่ แต่มันจะต้องเสียเนื้ออันแสนล้ำค่าของพวกเราไป เฮ้อ! ครั้งนี้ฉันจะเพิ่มเนื้อของแมลงราชินีลงไปด้วย ซึ่งเนื้อนี้มันมีจำนวนจำกัด แต่โชคดีที่ฉันได้เก็บส่วนที่ดีที่สุดไว้สำหรับพวกเราเอาไว้…” เย่ฉางหยิบเอาสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นแขนมนุษย์ เพียงแต่มันมีขนาดที่ใหญ่กว่าออกมา จากนั้นเขาก็ตัดเนื้อออกมาสองสามชิ้น และเก็บส่วนที่เหลือกลับไปอย่างระมัดระวัง อูนาและ FrozenCloud กำลังปิดปากของตัวเองอยู่ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่านี่เป็นส่วนท่อนบนของแมลงราชินีและไม่ใช่เนื้อมนุษย์ก็ตาม แต่มันก็ทำให้พวกเขาอดนึกถึงส่วนที่สำคัญที่สุดในการพูดของเขาก่อนหน้านี้ขึ้นมาไม่ได้ ‘เดี๋ยวก่อนนะ ส่วนที่ดีที่สุดที่เขาเก็บไว้ … อย่าบอกฉันนะว่า มันเป็นหน้าอกของแมลงราชินี!?’
SpyingBlade ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เขากลับมองไปที่เย่ฉางด้วยความชื่นชมจากใจจริง การที่เย่ฉางได้ทำสิ่งเหล่านี้ มันไปไกลเกินกว่าจินตนาการของเขาแล้ว…