บทที่ 653 การหลอมด้วยสายฟ้า!
ร่างอวตารของหวังเป่าเล่อมาอยู่ตรงหน้าผู้อาวุโสในพริบตา มีความบ้าคลั่งอยู่ในแววตาและจิตสังหารชัดอยู่ในหัวใจ หวังเป่าเล่อไม่อาจจะยับยั้งจิตสังหารของตนได้เมื่อมองเห็นเจ้าเยี่ยเหมิงบาดเจ็บหนักอยู่ต่อหน้าต่อตา ลมหายผู้อาวุโสถี่เร็วขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารนั้น ความหวาดกลัวทำเอาเขานิ่งเงียบไป
หวังเป่าเล่อมีจิตสังหารปกคลุมอยู่ทั่วกายอย่างหนักหน่วง ผู้อาวุโสตระกูลไม่รู้สิ้นกัดปลายลิ้นของตนเองก่อนจะพ่นโลหิตออกมากองใหญ่
โลหิตแปรสภาพเป็นหมอกโลหิตที่แพร่กระจายออกไปหยุดไม่ให้หวังเป่าเล่อเข้ามาใกล้ หากเป็นร่างจริงของชายหนุ่ม เขาคงสามารถจะจัดการกับหมอกได้ในหมัดเดียวด้วยพลังจากเกราะจักรพรรดิลักอัคคี
ร่างอวตารนั้นไม่ได้ทรงพลังเท่ากับตัวจริง แต่มันก็ยังมีข้อได้เปรียบที่ร่างจริงไม่มีอยู่เช่นกัน นั่นก็คือ…ร่างกายที่เป็นสายฟ้านั้นสามารถแปรสภาพเป็นอะไรก็ได้หรือสลายไปเมื่อใดก็ได้!
ร่างอวตารของหวังเป่าเล่อสลายไปทันทีที่กำแพงสีแดงฉานนั้นมาขวาง กลายเป็นทะเลสายฟ้าที่แพร่กระจายผ่านกำแพงไป แทนที่จะรวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน สายฟ้านั้นค่อยๆ ไหลเข้าไปหาร่างของผู้อาวุโสก่อนจะแทรกตัวเข้าไปตามรูขุมขน!
ผู้อาวุโสกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ความรู้สึกที่เขามีตอนนี้คือเหมือนกันถูกฟ้าผ่า เนื้อของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ขณะที่อวัยวะภายในก็กระตุกด้วยความรวดร้าว ความเจ็บปวดของการถูกกระแสไฟย่างร่างนั้นเลวร้ายยิ่งกว่ารูปแบบการทรมาณใดๆ ผู้อาวุโสรู้สึกราวกันว่ามีสายฟ้าลูกใหญ่มารวมตัวกับอยู่ในร่าง และกำลังจะระเบิดออกพร้อมกับฉีกร่างเขาเป็นเสี่ยงไปพร้อมกัน!
โลหิตไหลบ่าออกมาจากรูทวารทั้งหมดของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน และหัวใจของผู้อาวุโสเวลานี้ก็ถูกความกลัวเข้าครอบงำ ก่อนที่จะร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ผู้อาวุโสตระกูลไม่รู้สิ้นกัดฟัด นัยน์ตาของเขาฉาบเคลือบไปด้วยความบ้าคลั่งขณะที่เขาชกกศีรษะของตนเองอย่างแรง!
“ออกไป!”
ศีรษะนั้นระเบิดออกกลายเป็นหมอกควันเนื้อและโลหิต หมอกโลหิตก่อตัวขึ้นมาเป็นหัตถ์โลหิตมายาที่เอื้อมมากำรอบร่ายกายผู้อาวุโสเอาไว้!
สายฟ้าที่ไหลบ่าอยู่ทั่วกายหยุดเคลื่อนไหวในบัดดล สายฟ้าหลายเส้นเคลื่อนตัวออกมาจากกายราวกับถูกดึงออกมาโดยหัตถ์โลหิตมายา
เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องง่ายๆ หากเขามีพลังเต็มที่ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสนั้นยากลำบากอย่างยิ่งกับระดับพลังปราณในปัจจุบัน เพราะว่าเขายังคงอ่อนแรงจากการรับระเบิดต้านทานวิญญาณของเจ้าเยี่ยเหมิงมา ทำให้พลังปราณของเขาตกจากขั้นจุติวิญญาณขั้นต้นมาสู่ขั้นกำเนิดแก่นในขั้นสูงสุด ถึงกระนั้นผู้อาวุโสก็จะยังเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวสำหรับผู้ฝึกตนในขั้นกำเนิดแก่นในคนอื่นๆ แต่ว่าระดับปราณเท่านั้นไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับหวังเป่าเล่อแน่นอน!
สายฟ้าที่ไหลออกมาจากร่างผู้อาวุโสนั้นรวมตัวกันเป็นหน้าของหวังเป่าเล่อ นัยน์ตาของเขาส่องประกายเคียดแค้นไปยังหัตถ์โลหิต!
คลื่นพลังวิญญาณพวยพุ่งออกไปหยุดหัตถ์โลหิตมายาเอาไว้ หัตถ์นั้นอ่อนกำลังลง ส่งผลให้สายฟ้าที่หลั่งไหลออกมาเริ่มไหลกลับเข้าไปในร่างของผู้อาวุโส
ก่อนหน้านั้น สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนไหลบ่าเข้าไปสลายเผาข้างหนึ่งของผู้อาวุโสจนกลายเป็นผุยผง
ผู้อาวุโสกำลังจะเสียสติเพราะความกลัว เขาสัมผัสได้ถึงอวัยวะภายในที่กำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยสายฟ้า นัยน์ตาของเขาฉาบเคลือบไปด้วยความบ้าคลั่ง ขณะที่ชายชรายกมือขวาขึ้นทุบขยี้มือซ้ายจนแหลก!
สิ่งนี้คือกระบวนเวทที่ตระกูลไม่รู้สิ้นใช้เพื่อเพิ่มพลังมหาศาลในยระยะเวลาสั้น การทำลายมือนั้นเพิ่มพลังชีวิตให้กับเขา ผู้อาวุโสเลือกทำลายมือตัวเองเพื่อขอพลังเพิ่ม หัตถ์โลหิตมายาอีกอันหนึ่งปรากฏขึ้นและคว้าอากาศอีกครั้งหนึ่ง
พลังของหัตถ์โลหิตทั้งสองอันผสานกันรุนแรงพอที่จะดึงเอาสายฟ้าทั้งหมดออกจากกายได้!
“ออกไป!” ผู้อาวุโสคำราม เขาใช้แขนข้างที่เหลือกดหน้าอกอย่างแรง เสียงกัมปนาทดังสนั่นขึ้นข้างในกายขณะที่แขนอีกสองข้างระเบิดกลายเป็นผงไปท่ามกลางสายฟ้า ในที่สุดชายชราก็กำจัดเอาสายฟ้าทั้งหมดออกไปจากร่างได้สำเร็จ!
แต่สายฟ้าทั้งหมดนั้นก็ไหลออกมารวมตัวกันเป็นใบหน้าของหวังเป่าเล่ออีกครั้ง!
ช่างเป็นภาพที่แปลกตายิ่ง แม้ว่าผู้อาวุโสจะขับไล่พลังของหวังเป่าเล่อไปได้ แต่ความกลัวในใจก็ไม่ได้จางหาย ชายชรารู้ดีว่าเขายังคงอยู่ในอันตราย จึงล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว นัยน์ตายังคงส่องประกายอย่างบ้าคลั่ง ผู้อาวุโสต้องข่มความเจ็บปวดในใจเอาไว้ก่อนจะตะโกนออกมา
“ระเบิด!”
หัตถ์โลหิตมายาทั้งสองส่องแสงสีแดงแรงกล้าออกมา ก่อนจะหดตัวลงและระเบิดขึ้น!
แรงระเบิดกระจายออกไป สลายใบหน้าของหวังเป่าเล่อที่สายฟ้าสร้างขึ้นมาในบัดดล กลายเป็นเพียงสายฟ้าเส้นเล็กๆ ที่ค่อยร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน
ผู้อาวุโสยังคงไม่พอใจ ใบหน้าของเขายังซีดขาว เขายังคงล่าถอยต่อไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าที่จะอ้อยอิ่งอยู่ ชายชรารู้ดีว่าหวังเป่าเล่อสามารถสลับตำแหน่งกับร่างอวตารได้ในพริบตา และขณะนี้ผู้อาวุโสก็อ่อนแรงอย่างหนัก ระดับพลังปราณตกลงไปอยู่ในขั้นกำเนิดแก่นในขั้นต้นแล้ว!
หัตถ์โลหิตมายาทั้งสองที่ถูกทำลายไปนั้นเคยเป็นศีรษะของผู้อาวุโสมาก่อน เขาจึงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการระเบิดนั้นเช่นกัน แม้ว่าจะสามารถดูดซับพลังวิญญาณที่ใช้ไปแล้วกลับมาได้บ้างและงอกศีรษะออกมาได้ใหม่หากว่าเขาไม่ได้ระเบิดมันทิ้งไปเสียแล้ว แต่ตอนนี้ ผู้อาวุโสก็ไม่มีทางขยับได้มากนัก
ข้าขอเวลาอีกสักหน่อย ข้าจะจับเขากินทั้งเป็นเลย! ผู้อาวุโสคิดอย่างคั่งแค้นใจ ขณะที่เขากำลังล่าถอยไกลออกไป เสียงเย็นเยียบก็ดังขึ้นด้านหลังเขา
“เจ้าแก่ชั่วช้า ข้าอยากจะถามคำถามเจ้ามานานแล้ว เจ้ากล้าดียังไงถึงมาแตะต้องคนของข้า”
สายฟ้าที่กระจายอยู่บนพื้นลอยกลับขึ้นมาในอากาศและรวมตัวกันอีกครั้ง แปรสภาพกลายเป็นร่างอวตารของหวังเป่าเล่อ ดูเหมือนกับใครสักคนที่ถือกำเนิดขึ้นมาจากสายฟ้า สายฟ้าที่เหลือนั้นก็ลอยวนอยู่รอบร่างอวตาร เป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง
ใบหน้าของผู้อาวุโสตระกูลไม่รู้สิ้นซีดขาว เขาเร่งฝีเท้าหนีให้เร็วขึ้นอีก การจู่โจมของหวังเป่าเล่อทำเอาชายชรากลัวจับใจ เขาใช้มือคู่ที่เหลืออยู่สร้างผนึกฝ่ามือขณะที่กำลังถอยหนี ผู้อาวุโสตั้งใจจะสละมือทั้งสองข้างเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้
แม้ว่าผู้อาวุโสจะเคลื่อนไหวเร็วเพียงใด ร่างอวตารของหวังเป่าเล่อก็สร้างขึ้นมาจากสายฟ้า ด้วยการเคลื่อนที่เพียงก้าวเดียว สายฟ้าสีดำจำนวนมหาศาลก็พวยพุ่งแหวกอากาศ ส่งเสียงคำรามลั่นขณะที่มุ่งหน้าไปหาผู้อาวุโส บ้างก็ไปตกบนหอกดำที่ปักอยู่ไกลออกไป งัดมันขึ้นมาและพามันพุ่งตรงไปหาผู้อาวุโสจากทิศตรงข้าม กระบี่อีกสองเล่มที่เหลืออยู่จากชุดกระบี่เหาะเหินสามสีพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมๆ กับหมู่มวลสายฟ้า
ผู้อาวุโสถูกล้อมรอบด้วยสายฟ้าแทบจะในทันที ขณะที่สายฟ้าพุ่งเข้าสู่ร่างกายที่กระตุกอยู่ตลอดเวลานั้นเอง หอกดำก็พุ่งเข้ามา ปักทะลุท้องและยึดตัวเขาติดกับพื้น กระบี่เหาะเหินทั้งสองตามหลักมาไม่ห่าง ก่อนจะยึดแขนทั้งสองข้างเอาไว้ หยุดการเคลื่อนไหวของผู้อาวุโสไว้โดยสมบูรณ์
หวังเป่าเล่อไม่ได้จ้องมองผู้อาวุโสเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มมองไปยังเจ้าเยี่ยเหมิงแทน
“เยี่ยเหมิง เจ้าแก่ชั่วนั่นบอกเจ้าหรือไม่ว่าเขาจะสังหารเจ้าเพราะเหตุใด เขาวางแผนจะทำสิ่งใดกับเจ้ากันแน่”
หวังเป่าเล่อถาม ชายหนุ่มมองเห็นว่าอาการบาดเจ็บของเจ้าเยี่ยเหมิงมาจากการที่พลังปราณของนางถูกดูดเอาไป แต่ไม่อันตรายถึงชีวิต เขาจึงเลือกที่จะพุ่งเป้าไปที่การจับกุมผู้อาวุโสก่อนมาดูอาการนาง
เจ้าเยี่ยเหมิงอาจจะหมดเรี่ยวแรงอยู่ในตอนนี้ แต่ว่าจิตใจของนางนั้นแข็งแกร่งมากโดยตลอด หญิงสาวบังคับตนเองให้เข้มแข็งเมื่อมองเห็นหวังเป่าเล่อปรากฏกายขึ้น ความอ่อนแรงกลืนกินนางอยู่อย่างช้าๆ แต่เมื่อมองเห็นหวังเป่าเล่อ นางก็รู้สึกปลอดภัย หัวใจของนางสงบ เจ้าเยี่ยเหมิงเงยหน้าขึ้นมองผู้อาวุโสที่อ่อนแรงพอกันเมื่อได้ยินคำถามของหวังเป่าเล่อก่อนจะตอบออกมาอย่างยากเย็น “เขาจะหลอมข้าเป็นโอสถ”
ใบหน้าอันเคร่งเครียดของหวังเป่าเล่อหม่นหมองลงไปอีก ชายหนุ่มหลุบศีรษะลงมองที่ผู้อาวุโสที่ตัวสั่นเทา จากนั้นจึงพยักหน้าครั้งหนึ่ง
“ดีละ ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะหลอมเจ้าเป็นโอสถเสียเอง” เมื่อพูดจบ ชายหนุ่มก็ยกมือขวาขึ้นกดลงที่หน้าอกของผู้อาวุโส สายฟ้าปะทุออกมาจากกายเข้าปกคลุมร่างของผู้อาวุโสไว้จนทั่ว หวังเป่าเล่อจะหลอมผู้อาวุโสด้วยสายฟ้า!
เสียงตะโกนด้วยความเจ็บปวดดังสนั่นไปหมด!