ตอนที่ 562 ความสุขที่มาอย่างกะทันหัน
เมื่อได้ยินว่าเผยหนานเจวี๋ยกำลังจะกลับ ฉู่เจียเสวียนยื่นมือดึงแขนของเขา ไม่ให้เขาจากไป “ถ้าคุณไม่อยากไปโรงพยาบาลคนเดียว งั้นฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณ”
เผยหนานเจวี๋ยรู้สึกดีใจ แทบจะหลุดปากตอบตกลง แต่ว่าสุดท้ายแล้วเขาก็ยังข่มสิ่งที่ต้องการพูดเอาไว้ เขาไม่สามารถรับปากเธอได้ ตอนนี้ร่างกายของเขายังไม่ฟื้นฟูโดยสมบูรณ์ ถ้าหากไปตรวจที่โรงพยาบาลล่ะก็ หากตรวจเจออะไรที่มันผิดปกติ เขาจะอธิบายกับเธออย่างไร
“ขอบคุณที่เป็นห่วง ไม่ต้องหรอก ผมสบายดี ผมกลับบริษัทก่อนนะ” พูดจบ สะบัดมือของฉู่เจียเสวียนเบาๆ หันหลังขึ้นรถไป
ฉู่เจียเสวียนกัดริมฝีปาก ไม่ไปก็ไม่ไป หันหลังเดินไปที่รถแล้ว
ภายในรถ ในหัวของฉู่เจียเสวียนเต็มไปด้วยสีหน้าที่ซีดขาวของเผยหนานเจวี๋ย เธอนึกไม่ถึงเลยว่าจะมีวันหนึ่งที่สีหน้าของเผยหนานเจวี๋ยจะซีดขาวแบบนั้น ผู้ชายที่เหมือนดังเหล็กกล้าแบบนั้น
ไม่ใช่สิ เขาจะต้องมีเรื่องปิดบังเธอแน่นอน ครั้งนี้กลับมาเขาซูบลงไปเยอะมาก
เธอยิ่งรู้สึกไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆ หมุนพวงมาลัย เลี้ยวรถไปยังทิศทางของบริษัทกลุ่มเผย
แม้ว่าปากของเธอจะบอกให้เผยหนานเจวี๋ยอยู่ให้ห่างจากเธอ แต่ว่าในใจของเธอก็ยังไม่อยากให้เผยหนานเจวี๋ยเป็นอะไร ฉะนั้นเธอจึงตัดสินใจไปหาเผยหนานเจวี๋ยด้วยตัวเอง
มาถึงบริษัทกลุ่มเผย ฉู่เจียเสวียนเงยหน้ามองอาคารสูงหลายร้อยเมตร เธอไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว และมาอีกครั้งกับหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยอารมณ์
บางครั้ง โชคชะตาก็ชอบเล่นตลก มักจะส่งเสียงเชียร์ผู้คนอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่ฉู่เจียเสวียนรีบขึ้นไปหาเผยหนานเจวี๋ยนั้น เผยหนานเจวี๋ยก็ออกมาจากลิฟท์พอดี
ขณะที่ฉู่เจียเสวียนเข้าไปที่ออฟฟิศของเขาแล้วเธอก็มาเก้อ ถามเลขาของเผยหนานเจวี๋ย เลขาของของก็ไม่รู้ว่าเผยหนานเจวี๋ยไปไหน
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเผยหนานเจวี๋ยโดยไม่คิดแล้ว จู่ๆ ฉู่เจียเสวียน ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องยืนกรานให้เผยหนานเจวี๋ยไปหาหมอให้ได้ หัวใจของเธอรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกประหลาด
เผยหนานเจวี๋ยที่เพิ่งลงจากตึกไป ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นก็หยิบออกมาดู พบกว่าเป็นสายของฉู่เจียเสวียน ดวงตาเผยความดีใจ รับสายของฉู่เจียเสวียน “ฮัลโหล”
“คุณอยู่ที่ไหน” ไม่พูดพร่ำทำเพลง ฉู่เจียเสวียนเอ่ยถามโดยตรง
ฉู่เจียเสวียนรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย เธอหาเขาไม่เจอ เมื่อก่อนเขาเป็นฝ่ายหาเธอตลอด ทุกครั้งเขาพบเธอได้โดยง่าย แต่เธอไม่รู้ว่าจะหาเขาเจอที่ไหน
ได้ยินน้ำเสียงจนปัญญาของฉู่เจียเสวียน เขาใจอ่อน “ผมอยู่ข้างล่างบริษัทเผย”
“ฉันอยู่ที่ออฟฟิศของคุณ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยเย็นชา คำที่พูดออกมาทำให้เผยหนานเจวี๋ยหันหลังเดินไปยังลิฟท์
“คุณรอผมแป๊บนึง” เผยหนานเจวี๋ยในตอนนี้ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาไม่อาจคาดเดามากขึ้นเรื่อยๆ และก็อ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆ
“อืม” ตอบรับเสียงเบา แล้ววางสาย
เผยหนานเจวี๋ยรีบขึ้บมาที่ออฟฟิศอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องการให้เธอรอนาน
เขาวิ่งมาหยุดยืนที่หน้าประตู ยกมือจัดแจงเสื้อผ้า สุดท้ายก็ผลักประตูเปิด
วินาทีที่ประตูเปิดออก ฉู่เจียเสวียนมองดูเผยหนานเจวี๋ยที่ปรากฏตัว หัวใจเต้นอย่างแปลกประหลาด ระหว่างที่ตกอยู่ในภวังค์ เผยหนานเจวี๋ยราวกับเจ้าชายที่เดินออกมาจากเทพนิยาย
ใบหน้าที่เย็นชาของเขา ชวนให้ผู้หญิงหลงใหล
มองดูเผยหนานเจวี๋ยที่ยิ่งเข้ามาใกล้ หัวใจของฉู่เจียเสวียนยิ่งเต้นแรงขึ้น ตั้งแต่ที่มีไข้สูงจนเรียกชื่อของเขาคราวก่อน ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเผยหนานเจวี๋ยนั้นยิ่งคาดเดาไม่ได้ขึ้นทุกที และดูเหมือนว่ามันจะพัฒนาไปในทิศทางอื่น
ขณะที่คิดถึงเรื่องของเผยหนานเจวี๋ยอยู่ในใจนั้น เผยหนานเจวี๋ยก็เดินเข้ามาใกล้โดยไม่รู้ตัวแล้ว
ตอนที่ 563 ผู้หญิงลึกลับ
ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก เพียงแค่ฉู่เจียเสวียนหันหน้ามา ก็สามารถโดนตัวเผยหนานเจวี๋ยแล้ว
เผยหนานเจวี๋ยสำรวจใบหน้าด้านข้างของฉู่เจียเสวียน ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรถึงได้ใจลอยแบบนั้น แม้ว่าเขาจะเข้ามาใกล้เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว
เธอรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเหม่อลอย ในวินาทีที่เผยหนานเจวี๋ยเข้ามาใกล้นั้น ฉู่เจียเสวียนกำลังหันหน้าไปอีกทาง ไม่ได้คาดคิดว่าเผยหนานเจวี๋ยจะเข้ามาใกล้ขนาดนี้
เธอถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ เว้นระยะห่างระหว่างเธอกับเขา
เมื่อก่อนเผยหนานเจวี๋ยชอบที่จะเข้าประชิดตัวฉู่เจียเสวียนที่สุด และจะเข้าใกล้ในระยะที่เธอรู้สึกหวาดกลัว
ตอนนี้เขาได้เรียนรู้ที่จะให้ความเคารพและให้พื้นที่แก่เธอ ไม่ก้าวร้าวอีกต่อไป
“คุณกลัวผมเหรอ” ริมฝีปากบางของเผยหนานเจวี๋ยยิ้มเบาๆ เห็นท่าทางที่ไม่เป็นธรรมชาติของฉู่เจียเสวียน สีหน้าผ่อนคลาย
“ “สีหน้าของคุณไม่ดี” ฉู่เจียเสวียนเปลี่ยนหัวข้อ เธอไม่ต้องการกลับสู่สภาวะตึงเครียดอีก
เผยหนานเจวี๋ยหันหลังไปทันที นั่งลงหน้าโต๊ะทำงาน สีหน้าเยือกเย็นและท่าทางเอาแต่ใจของเขากลับมาอีกครั้ง
“คุณเป็นห่วงผมเหรอ” เงยหน้าขึ้น แววตาที่ชัดเจนของเขาจ้องมองเธอ เขาไม่คิดเลยว่าไม่เจอกันเดือนกว่า เธอดูเหมือนจะอ่อนโยนลงไม่น้อย
เธอไม่เย็นชาต่อเขาเหมือนเมื่อก่อน ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เวลาเขาเข้าใกล้เธอ เธอก็จะมีอาการตื่นตัว
“คุณดูแย่จริงๆนะ ไปตรวจที่โรงพยาบาลกันเถอะ” ฉู่เจียเสวียนไม่พูดเหลวไหลกับเผยหนานเจวี๋ยอีก ตรงเข้าประเด็นทันที
เผยหนานเจวี๋ยขมวดคิ้ว เธอตั้งใจมาเพื่อมาเขาไปโรงพยาบาล? เขายังนึกว่าเธอมีธุระกับเขาเสียอีก
“ไม่ต้องแล้ว ก่อนหน้านี้ผมไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลมาแล้ว ตัวชี้วัดทางกายภาพทั้งหมดเป็นไปตามปกติ ตอนนี้ผมไม่ต้องไปที่โรงพยาบาลแล้ว” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากเย็นชา มีบางเรื่องที่เขาไม่ต้องการให้เธอรู้
“คุณรู้ไหมว่าตอนนี้สภาพคุณเป็นยังไง” น้ำเสียงของฉู่เจียเสวียนนั้นเย็นชา แววตาที่มองเขาเผยความไม่พอใจ และในส่วนลึกก็มีร่องรอยแห่งความเป็นกังวล
เผยหนานเจวี๋ยเลิกคิ้ว “เป็นยังไง”
“ตอนนี้คุณดูเหมือนคนอ่อนแอมาก ขนาดพูดยังไม่มีแรงเลย นี่มันไม่เหมือนคุณ ท่าทางทางกายภาพของคุณมันเปิดเผยสภาพร่างกายของคุณ” น้ำเสียงของฉู่เจียเสวียนตื่นตระหนกเล็กน้อย และกำหมัดโดยไม่รู้ตัวแล้ว
เธอไม่เคยเห็นเขาแบบนี้มาก่อน เมื่อก่อนเขาไม่เคยแม้แต่เป็นหวัด เธอเคยได้ยินเสียงอ่อนล้าแบบนี้ของเขาเมื่อไรกัน
ทันใดนั้นน้ำเสียงเป็นห่วงของฉู่เจียเสวียนทำให้เผยหนานเจวี๋ยรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่กลับประเทศมาเร็วเกินไป เขาควรพักฟื้นในต่างประเทศสักระยะหนึ่ง แบบนี้เธอจะได้ไม่พบว่าเขาผิดปกติ
เผยหนานเจวี๋ยยกมือขึ้นนวดคลึงขมับ “เมื่อคืนผมก็แค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น”
เมื่อคืนเหนื่อยนิดหน่อย? คำพูดของเผยหนานเจวี๋ยเตือนสติฉู่เจียเสวียนให้นึกถึงหัวข้อข่าวเห็นในวันนี้ ท่าทางที่เขากอดผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขน
ทันใดนั้นเองความอิจฉาก็พรั่งพรูเข้าสู่หัวใจ อิจฉาที่เขามอบความอ่อนโยนให้กับผู้หญิงอีกคน อิจฉาแววตาเอ็นดูของเขาที่มีให้กับผู้หญิงคนนั้น
ทั้งๆ ที่ก่อนออกไปต่างประเทศ ความอ่อนโยนของเขายังเป็นของเธอ แต่ว่าทันทีที่ออกไปแล้ว เขากลับเอาความอ่อนโยนให้กับผู้หญิงคนอื่น
“เหนื่อย? เพราะผู้หญิงคนนั้น?” ฉู่เจียเสวียนกำมือแน่น ทันทีที่พูดออกไปเธอก็รู้สึกเสียใจแล้ว
เผยหนานเจวี๋ยเงยหน้าขึ้นอย่างตื่นเต้น เธอกำลังอิจฉาเหรอ ริมฝีปากบางยกยิ้ม ดวงตาของเขาเปี่ยมด้วยเปลวไฟแห่งความสุข
“คุณกำลังหึง” เผยหนานเจวี๋ยพูดอย่างมั่นใจ
“เปล่า” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยอย่างเย็นชา เบือนหน้ามองนอกหน้าต่าง
“คุณเห็นข่าวแล้ว” นึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีพาดหัวข่าวใหม่เกี่ยวกับตัวเขา และในข่าวก็มีเขากับผู้หญิงคนนั้น