เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 630
ลู่ฝานไม่สนใจคำเยินยอของไอ้เก้า ไอ้หมอนี่พูดแบบนี้ ไม่มีอะไรนอกจากเห็นความสามารถอันน่ากลัวของการผลักดันปราณชี่ แค่รู้สึกกลัวขึ้นมาเท่านั้น
ขณะนั้นเจ้าดำเดินเข้ามา มองอี่ว์เทียนซีด้วยสายตาดูหมิ่น
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ที่สามารถเดินได้แล้ว เดินเข้ามากับเจิงหยง
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “คุณชายลู่ฝาน นายจะฆ่าเขาเหรอ”
ลู่ฝานหันไปจ้องอู่คงหลิง แล้วพูดว่า “ไม่ ผมไม่ได้จะฆ่าเขา อย่างน้อยตอนเราเจอกุยวัว เขาสามารถเป็นเหยื่อได้”
เมื่อได้ยินคำพูดของลู่ฝาน อี่ว์เทียนซีชักอย่างรุนแรงอีกครั้ง
อู่คงหลิงเดินเข้ามา มองอี่ว์เทียนซีด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “สวะ มีค่าอะไรให้อยู่ต่อ คุณชายลู่ ฉันแนะนำให้นายฆ่าเขาเลย เลี่ยงไม่ให้เขาสร้างความวุ่นวายให้นายในช่วงเวลาสำคัญ”
ลู่ฝานพูดว่า “ฉันไม่คิดแบบนั้น เขาจะสร้างวุ่นวายอะไรได้อีก ใช่ไหมอี่ว์เทียนซี คุณชายอี่ว์!”
ลู่ฝานพูดพลาง กดมือข้างหนึ่งลงบนหัวอี่ว์เทียนซี ทำให้ปราณชี่ในตัวเขาสงบลง
ตอนนี้ในเส้นลมปราณตันเถียนของอี่ว์เทียนซีว่างเปล่า พลังผลักดันปราณชี่ก็สมบูรณ์แบบจริงๆ ไม่เหลือพลังปราณให้อี่ว์เทียนซีสักนิด ขับออกจากร่างกายจนหมด
อ่อนแอและทรมาน อี่ว์เทียนซีหยุดชักแล้ว
ตอนนี้อี่ว์เทียนซีหมอบอยู่ข้างหน้าลู่ฝาน เหมือนสุนัขตัวหนึ่ง
“คุณชายลู่ฝาน ผมไม่กล้าไร้มารยาทกับท่านอีกแล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผมเป็นทาสผู้ต่ำต้อยของท่าน ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย”
อี่ว์เทียนซีพูดพลางคลานมาข้างหน้า จูบลงบนหน้าเท้าลู่ฝาน
เขาก้มหน้าไม่ให้ลู่ฝานเห็นดวงตาของเขา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย ดวงตาที่มีความแค้นและบ้าคลั่ง
ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ อี่ว์เทียนซีเหนือความคาดหมายของเขาจริงๆ
งอได้ยืดได้!
อู่คงหลิงมองอี่ว์เทียนซีที่เหมือนสุนัข ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดระแวง มีแสงสว่างขึ้นบนฝ่ามือ
เธอเกิดมาจากการฝึกฝนชั่วร้าย รู้ว่าคนที่สามารถยอมทิ้งศักดิ์ศรีได้ทุกเมื่อ ขอแค่มีชีวิตรอด มันน่ากลัวขนาดไหน
คนแบบนี้จะปล่อยเอาไว้ไม่ได้ ต้องฆ่าให้ตายทันที
ไม่งั้นหายนะไม่รู้จบ
อู่คงหลิงกำลังจะพูดเตือนลู่ฝาน แต่กลับเห็นลู่ฝานมองตัวเองด้วยสีหน้าหวาดระแวง มีพลังทะลักขึ้นมาบนตัว
อู่คงหลิงเข้าใจทันทีว่าเจตนาฆ่าที่เธอเผยออกมา ถูกลู่ฝานสังเกตเห็นแล้ว
เธออ้าปาก ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะเธอรู้ว่าพูดอะไรออกมาตอนนี้ ลู่ฝานไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว
อู่คงหลิงถอยหลังและเก็บเจตนาฆ่าของตัวเองเอาไว้
ลู่ฝานละสายตาออกมา ตอนนี้เขาไวต่อเจตนาฆ่าเป็นพิเศษ
มองอี่ว์เทียนซีอีกครั้ง ลู่ฝานตัดสินใจได้ว่าไม่ควรปล่อยคนคนนี้ไว้
แต่ฆ่าเขาตอนนี้ก็ดูโง่เกินไป ลู่ฝานมีวิธีที่ดีกว่านั้น
“ไอ้เก้า แกสามารถวางยาพิษในตัวคนอื่นใช่ไหม ยาพิษที่แค่กระตุ้นก็สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้”
ลู่ฝานถามในใจ
เมื่อได้ยินว่าฆ่าคน ไอ้เก้ากระตือรือร้นขึ้นมาทันที รีบพูดว่า “ใช่ๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายจะวางยาพิษในตัวเขาเหรอ ฉันมีให้นายเลือกหลายสิบวิธีเลย นายจะให้เขาตายแบบไหน ตายแบบเลือดออกเจ็ดทวาร หรือตายแบบเหลวเป็นโคลน หรือว่าจะเอาเป็นดิ้นรนอย่างทรมานเจ็ดวัน สัมผัสกับการที่ร่างกายตัวเองโดนกัดกินทีละนิด แล้วก็ตายไป”
ลู่ฝานได้ยินก็ขนลุก ทำไมมีวิธีการตายที่โหดเหี้ยมเยอะขนาดนั้น