“ว่าไงนะ? ส้มเปรี้ยวจะติดคุกแล้ว?” เมื่อลาเต้ได้ยินเรื่องนี้ ก็ทิ้งเรื่องดวงใจสีครามไว้ข้างหลังทันที
ในใจเขา ไม่มีอะไรสำคัญยิ่งกว่าข่าวส้มเปรี้ยวติดคุกแล้ว ดวงใจสีครามที่มีมูลค่าหลายร้อยล้านก็เทียบไม่ได้
“มิ้นท์เธอรีบๆ พูด ส้มเปรี้ยวทำอะไรผิดกฎหมายอีก?” ลาเต้มองมายมิ้นท์ ถามอย่างตื่นเต้น
มายมิ้นท์แสดงสีหน้าเย็นชา “ไม่ได้ทำตอนนี้ ทำในอดีต ในคืนวันเกิดนาย เธอให้พนักงานเสิร์ฟในคลับวางยาฉัน”
“เชี่ย ไม่คิดว่าคืนนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้จริงๆ!” ลาเต้ทำหน้าไม่พอใจ ฟาดต้นขาด้วยความโกรธ
จากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ ทำสีหน้าซับซ้อน “มิ้นท์ คืนนั้นเธอโดนวางยา ก็เลยกับผู้ชายคนอื่น……”
“ก็ประมาณนั้น” มายมิ้นท์ยักไหล่
แต่เธอรู้สึกว่า ถึงจะไม่ได้โดนวางยา เธอเมาเหล้าแล้วก็อาจจะมีเพศสัมพันธ์กับเปปเปอร์ก็ได้
“ผู้หญิงคนนั้น ทำความผิดสมควรตายจริงๆ!” ลาเต้กำหมัด ขบฟันด้วยความโกรธ
มายมิ้นท์ขมวดคิ้ว “เอาล่ะ ไม่ว่ายังไง รวบรวมหลักฐานคืนนั้นได้แล้วด้วยการช่วยเหลือของเปปเปอร์ ตอนนี้ส้มเปรี้ยวถูกจับกุมแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นาน ส้มเปรี้ยวจะติดคุกอย่างเป็นทางการ งั้นตอนนี้นายยังจะห้ามไม่ให้ฉันคืนสิ่งนี้กับเปปเปอร์อยู่ไหม?”
ลาเต้เบ้ปาก ไม่พูดอะไร
มายมิ้นท์หัวเราะเบาๆ “ที่จริงคืนเขาไปก็ดีเหมือนกัน ที่ฉันจะได้ไม่มีสิ่งของของเปปเปอร์เลย”
ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ลาเต้ก็ตาเป็นประกาย ความไม่พอใจสุดท้ายที่อยู่ในใจก็หายไปหมดสิ้น
ใช่แล้ว คืนของของเปปเปอร์ไป ก็หมายความว่ามิ้นท์ตัดขาดกับเปปเปอร์อย่างสมบูรณ์
คิดแบบนี้ ลาเต้ก็สุขใจแล้ว
มายมิ้นท์เห็นเป็นเช่นนี้ ก็ขยับแขน “ยังไม่ปล่อยอีก?”
“ฮ่าๆ ปล่อยเดี๋ยวนี้แหละ” ลาเต้ปล่อยมือ
มายมิ้นท์เดินไปที่ลิฟต์ต่อ
ลาเต้เดินตามหลังเธอมา
อีกด้านหนึ่ง ณ โรงพยาบาล
ผู้ช่วยเหมันตร์กลับไปที่ห้องผู้ป่วยของเปปเปอร์ รายงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่สถานีตำรวจกับเปปเปอร์
ได้ยินผู้ช่วยเหมันตร์บอกว่ามายมิ้นท์ชมตน การแสดงออกบนใบหน้าเปปเปอร์ถึงแม้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก แต่ในดวงตาก็ซ่อนความดีใจไว้ไม่มิด
ผู้ช่วยเหมันตร์กลอกตา
นี่ดีใจแล้ว?
พอใจง่ายไปหรือเปล่า?
ถึงจะคิดแบบนี้ แต่ผู้ช่วยเหมันตร์ก็พูดแบบนี้ออกมาไม่ได้
เขาถูมือ หัวเราะฮ่าๆ สองทีให้กับเปปเปอร์ “ประธานเปปเปอร์ คือว่าผมเป็นคนพูดสิ่งดีๆ ให้คุณมายมิ้นท์ฟัง คุณมายมิ้นท์ก็เลยชมคุณ คุณว่าโบนัสผมต้อง……”
เปปเปอร์จะฟังความนัยของเขาไม่เข้าใจได้อย่างไร จึงโบกมืออย่างรำคาญ
ผู้ช่วยเหมันตร์ยิ้มสดใสทันที “ขอบคุณครับประธานเปปเปอร์!”
เปปเปอร์เม้มปาก “เอาล่ะ มีเรื่องอยากให้นายไปทำ”
“เรื่องอะไรครับ ประธานเปปเปอร์พูดมาเลย ผมยอมทำทุกอย่าง!” ผู้ช่วยเหมันตร์ยืดเอวตรง
เปปเปอร์หรี่ตาเอ่ยปาก “นายไปหาสื่อข่าว เอาข่าวที่ส้มเปรี้ยวทำผิดกฎหมายอีกครั้งจนถูกจับกุมไปบอกพวกเขา”
ผู้ช่วยเหมันตร์เลิกคิ้ว “ประธานเปปเปอร์ คุณคิดจะจัดการเยี่ยมบุญ?”
ส้มเปรี้ยวอยู่สถานีตำรวจแล้ว แน่นอนว่าประธานเปปเปอร์จัดการเธออีกไม่ได้
งั้นที่คิดจะจัดการ ก็มีแค่เยี่ยมบุญ
เปปเปอร์เชิดคางขึ้นเล็กน้อย “ใช้ความคิดเห็นประชาชนสร้างความวุ่นวายให้กับเอสซี ทำลายบารมีเยี่ยมบุญในเอสซีให้หมด จะได้ทำให้唯心ออกมาซื้อหุ้นในมือเยี่ยมบุญได้ในเวลาเดียวกัน”
“ผมรู้แล้วครับ ผมจะติดต่อสื่อเดี๋ยวนี้” ขณะที่พูด ผู้ช่วยเหมันตร์ก็หยิบโทรศัพท์ออกไป
ไม่นาน ข่าวส้มเปรี้ยวทำผิดกฎหมายอีกครั้งระหว่างคุมประพฤติก็อยู่ในทุกแพลตฟอร์มและAPPออนไลน์ และขึ้นบนรายการค้นหายอดนิยมบนเมนูหลัก
ในชั่วขณะหนึ่ง ออนไลน์เป็นประเด็นขึ้นมาอีกครั้ง
ยังไงแล้วนี่ก็ห่างจากที่ส้มเปรี้ยวถูกคุมประพฤติมานานแค่ไหนเอง ส้มเปรี้ยวก็ทำผิดกฎหมายอีกครั้ง
พวกชาวเน็ตจะไม่ดุเดือดได้อย่างไร
ที่เอสซีกรุ๊ป เยี่ยมบุญกำลังประชุม เตรียมเปิดโครงการใหม่
เดิมทีแล้วมีคนเห็นด้วยเกินกว่าครึ่ง ใครจะไปรู้ว่ามีผู้ถือหุ้นคนหนึ่งยืนขึ้นฉับพลัน ชี้ไปที่เยี่ยมบุญด้วยใบหน้าโกรธเคือง “เยี่ยมบุญ เรื่องในเน็ต คุณช่วยอธิบายให้เราทุกคนฟังหน่อย”
พอพูดออกมา ทุกคนก็สงสัยกันหมด
เยี่ยมบุญรวมถึงเหล่าผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ก็มองไปทางผู้ถือหุ้นคนนั้น
เยี่ยมบุญถาม “ประธานวศิน เรื่องในเน็ตอะไรเหรอ?”
ผู้ถือหุ้นคนอื่นก็สงสัยเช่นกัน “นั่นสิประธานวศิน คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?”
“พวกคุณดูในเน็ตตอนนี้ก็รู้เลย ลูกสาวคนเล็กของท่านประธานเรา ทำผิดกฎหมายอีกรอบถูกจับไปที่สถานีตำรวจแล้ว ท่านประธาน คุณสอนถูกวิธีจริงๆ เลยนะ!” ประธานวศินมองเยี่ยมบุญ ยิ้มเยาะด้วยความโกรธ
“ว่าไงนะ? ส้มเปรี้ยวถูกจับไปที่สถานีตำรวจ?” สีหน้าเยี่ยมบุญเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง “เป็นไปไม่ได้! ส้มเปรี้ยวกำลังคุมประพฤติอยู่ จะ……”
“ท่านประธาน ประธานวศินพูดความจริง ผมก็เห็นแล้ว” เขายังพูดไม่จบ คณะกรรมการอีกคนก็ชี้คอมพิวเตอร์ตรงหน้า และพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ไม่นาน ผู้ถือหุ้นคนอื่นก็พูดต่อๆ กันว่าเป็นความจริง
เห็นผู้ถือหุ้นเหล่านี้ล้วนบอกว่าส้มเปรี้ยวถูกจับไปที่สถานีตำรวจ เยี่ยมบุญแค่รู้สึกว่าทั้งร่างหนาวเหน็บ นี่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว
เขารีบทิ้งไม้ชี้ในมือ จากหน้าจอขนาดใหญ่กลับไปที่นั่ง จากนั้นก็ตรวจสอบในคอมพิวเตอร์
เห็นคำว่า ‘ส้มเปรี้ยวถูกจับอีกครั้ง’ ในช่องค้นหายอดนิยม ตรงหน้าเยี่ยมบุญก็มืดสนิท เกือบเป็นลม
โชคดีที่ด้านหลังเขาคือเก้าอี้ รับเขาไว้อย่างมั่นคง เขาถึงได้ไม่ล้มลงไปจริงๆ
เขากำเมาส์แน่น สีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง ทั้งอุบาทว์และบิดเบี้ยว ร่างสั่นด้วยความโกรธ เค้นคำจากไรฟันออกมา “ส้ม เปรี้ยว!”
คราวก่อนเขาเตือนเธอแล้ว ให้เธอทำตัวดีๆ อยู่บ้านประพฤติตัวให้เรียบร้อยเหมาะสม ห้ามออกไปก่อเรื่องอีก
ไม่คิดว่าผ่านไปได้ไม่นานเท่าไร เธอก็เข้าไปอีกแล้ว
เธออยากทำให้ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ทำให้เอสซีพังทลายใช่ไหม เธอถึงจะพอใจ?
ปัง!
หน้าอกเยี่ยมบุญกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ ทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ อยากจะไปสถานีตำรวจตอนนี้ แล้วฉีกยัยทรยศนั่นเป็นชิ้นๆ!
ประธานวศินมองเยี่ยมบุญอย่างเย็นชา “เยี่ยมบุญ คราวก่อนลูกสาวคุณก็เกือบทำเอสซีล้มละลาย คุณวิงวอนเราอย่างขมขื่น ให้เราไม่ถอนหุ้น เชื่อว่าคุณจะช่วยเอสซีกลับมาได้ เห็นแก่ที่ทุกคนร่วมงานกันมาหลายปี สุดท้ายเราก็เลือกเชื่อใจคุณ เลือกให้โอกาสคุณ ไม่ร่วมกันถอดตำแหน่งท่านประธานของคุณในการประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้น โชคดีสุดท้ายคุณก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังจริงๆ ช่วยเอสซีให้รอดมาจากขอบหน้าผาได้ ฉันนึกว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณจะนำเอสซีได้ดี นำเราเดินต่อไป แต่ผลสรุปล่ะ?”
ประธานวศินเตะเก้าอี้ “คุณนำแบบนี้เหรอ?”
“นั่นสิท่านประธาน ได้โปรดอธิบายให้เราฟังหน่อย” คณะกรรมการคนอื่นก็มองเยี่ยมบุญด้วยความโกรธ
เยี่ยมบุญเผชิญหน้ากับความโกรธของทุกคน ถึงแม้ในใจจะโกรธมาก แต่ไม่กล้าปล่อยมันออกมา
ถึงแม้เขาจะเป็นท่านประธาน เป็นคนที่ถือหุ้นมากที่สุดในเอสซี แต่บารมีเขาต่อหน้าคนเหล่านี้หายไปมากพอสมควรตั้งแต่คราวก่อนแล้ว
ดังนั้นเขาในฐานะท่านประธาน ไม่สามารถกดดันพวกเขาได้เลย
ถ้าเขากดดันพวกเขาจริงๆ พวกเขาจะร่วมมือกันจัดการเขา ให้เขาเป็นหุ่นเชิด และเขาตัวคนเดียว ไม่สามารถสู้ไหว
คิดถึงตรงนี้ เยี่ยมบุญก็หายใจเข้า พูดอย่างปลอบโยนและประจบ “ทุกท่าน พวกคุณใจเย็นกันก่อนนะ บางทีเรื่องนี้อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เราคิด”
“ไม่ได้แย่อย่างที่เราคิดเหรอ?” ประธานวศินยิ้มเยาะ “เยี่ยมบุญ คุณกำลังฝันอยู่เหรอ? คุณไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้ในเน็ตกำลังวุ่นวายแค่ไหน? กำลังรวมตัวกันคว่ำบาตรเอสซีเราแล้ว ตอนนี้หุ้นเอสซีตกฮวบแน่ ความเสียหายนี้คุณรับผิดชอบไหวไหม?”
“……” เยี่ยมบุญอ้าปาก พูดไม่ออกทันที
แน่นอนว่ารับผิดชอบไม่ไหว
เขาไม่มีเงินแล้ว ไม่มีทางโปะความเสียหายของหุ้นได้
เห็นเยี่ยมบุญตอบไม่ได้ ประธานวศินก็ทำเสียงฮึดฮัด “เอาล่ะ เรื่องอื่นฉันจะไม่พูดเยอะ ฉันเสนอว่าพรุ่งนี้เก้าโมงเช้าจัดประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้น แล้วเลือกผู้มีอำนาจของบริษัทคนใหม่อีกครั้ง”
“ว่าไงนะ?” ม่านตาเยี่ยมบุญหดตัว มองประธานวศินด้วยความตกใจ