ลิลลี่พยักหน้าและยอมขึ้นรถของจัสตินไปในที่สุด เธอควรจะลองเชื่อใจเขาดูเมื่อเขาบอกว่าเขารู้จักโลกใหม่ดี เธอพูดว่า “ไปเถอะ เราจะไปกันเดี๋ยวนี้เลย”
จัสตินมีความสุขมาก เขารีบวิ่งไปเปิดประตูรถให้ลิลี่ก่อนที่เขาจะขับรถมุ่งหน้าไปที่ชายฝั่ง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
จัสตินใช้เงินไปหลายแสนเหรียญเพื่อซื้อเรือใบของกองทัพโลกใหม่จากชาวประมง
จากนั้นเขาก็เตรียมเสบียงอาหารนานาชนิดและของใช้จำเป็นต่าง ๆ เอาไว้เกือบครึ่งห้องโดยสาร
เขาจะต้องเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อม เพราะว่าเขาจะออกเดินทางไปกับเทพธิดาของเขาและเขาก็จะไม่ยอมให้เธอต้องลำบาก
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว จัสตินก็ยกใบเรือและออกเดินทางทันที เรือใบแล่นไปในทะเลอย่างช้า ๆ
ลิลี่ยืนอยู่บนดาดฟ้าในขณะที่เธอมองออกไปยังทะเลที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา เธอรู้สึกตื่นเต้นและมีความหวัง
‘สามี ฉันกำลังจะไปกาคุณนะ หนูน้อยลิลี่กำลังไปหาคุณ ฉันขอสวดอ้อนวอนต่อพระเจ้าให้การเดินทางของฉันปลอดภัยและขอให้ฉันได้พบกับคุณในเร็ววัน ฉันขออธิษฐานต่อพระเจ้าขอให้คุณปลอดภัยเช่นกัน คุณจะต้องไม่ผอมซูบเมื่อฉันเจอคุณ” ลิลี่อธิษฐาน
…
อีกด้านหนึ่ง ในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่
แสงแดดสาดส่องทำให้อากาศสดใส
ณ ผาพยัคฆ์หัก
แดร์ริลถือดาบกลืนโลหิตอยู่ในมือและกำลังฝึกฝนวรยุทธควงกระบี่แปดทิศที่ฟอร์ดได้สอนเขา
ดาบกลืนโลหิตในมือของแดร์ริลดูเหมือนมังกรที่ตื่นตัวพุ่งผ่านรัศมีของดาบที่สั่นไหวใบไม้บนพื้นกำลังเต้นรำจากพลังอันรุนแรง
แดร์ริลได้ฝึกฝนวรยุทธนี้มาสองวันแล้ว
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา การฝึกฝนเป็นสิ่งเดียวที่แดร์ริลทำนอกจากการกินและการนอน วิชาดาบมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและมีความซับซ้อนยิ่งนัก
แม้ว่าแดร์ริลจะมีความสามารถและมีพลังมหาศาล แต่ก็ยังต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งวันในการหาจุดสำคัญของวรยุทธนี้
แดร์ริลจดจ่ออยู่กับการฝึกฝนจนเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าเหงื่อกำลังไหลออกท่วมตัวเขา
ฮัดเช้ย!
เขาจามออกมา ในที่สุดแดร์ริลก็หยุดและนั่งลงบนก้อนหินเพื่อพักผ่อนในขณะที่เหงื่อออกท่วมตัว
‘ฉันไม่ได้เป็นหวัด แต่ทำไมฉันถึงจาม? มีคนกำลังคิดถึงฉันอยู่เหรอ?’ แดร์ริลครุ่นคิดในขณะที่เขาเอามือลูบจมูก
“ท่านอาจารย์ คุณเหนื่อยไหม? ฉันต้มชาเอาไว้ให้คุณ มันไม่ค่อยร้อนแล้ว พักดื่มชาก่อนสิ” ในขณะนั้น จีเวลก็เดินเขามาพร้อมกับถ้วยไม้ในมือของเธอ
เธอยื่นถ้วยไม้ให้แดร์ริลก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและเช็ดเหงื่อให้กับเขา
จีเวลไม่เพียงแต่ดูแลผู้คนได้ดีเท่านั้น เธอยังมีความสามารถมากอีกด้วย เธอโค่นต้นไม้ได้หลายต้นด้วยดาบกลืนเลือดของแดร์ริล เธอทำถ้วยไม้เอาไว้หลายใบและยังมีถังไม้สองถังเพื่อเอาไว้เก็บน้ำอีกด้วย
แดร์ริลดื่มชาและรู้สึกพึงพอใจ
จีเวลเช็ดเหงื่อให้เขาก่อนที่เธอจะนวดไหล่ให้กับเขาด้วยรอยยิ้ม “ท่านอาจารย์ คุณมีพลังมากจริง ๆ ฉันคิดว่าคุณอาจจะต้องใช้เวลาหลายสิบวันในการฝึกฝนวรยุทธให้เชี่ยวชาญ แต่ใครจะรู้ว่าคุณจะเชี่ยวชาญได้ในเวลาเพียงแค่สองวัน”
จีเวลเฝ้ามองแดร์ริลตลอดสองวันในตอนที่เขากำลังฝึกฝน เธอรู้สึกได้ว่าแดร์ริลเริ่มจะเชี่ยวชาญในวรยุทธนี้มากขึ้นแล้ว
เธอมีความสุขมากที่ได้เห็นเจ้านายของเธอก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว
แดร์ริลยิ้มและพูดว่า “ใช่แล้ว ฉันไม่เพียงแค่หล่อเหลาแต่ฉันยังฉลาดอีกด้วย จีเวล จำเอาไว้ว่าเธอจะต้องหาสามีแบบฉันเมื่อเธอแต่งงานในอนาคต”
จีเวลหน้าแดงเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอพูดเบา ๆ ว่า “จีเวลไม่ต้องการแต่งงานกับใคร ฉันแค่ต้องการที่จะรับใช้ท่านอาจารย์ไปตลอดชีวิต”