“มีอะไรให้ต้องขอโทษกัน！ช่วงนี้คุณเครียดอะไรหรือเปล่า ?”ยู่ยี่กอดร่างของชายหนุ่ม เงยหน้าขึ้น แล้วเอ่ยถาม
ดวงตาหัสดินหลุกหลิก หลุบตาลง แล้วพยักหน้าให้“ ช่วงนี้มีสัญญาที่ต้องสะสางเป็นจำนวนมาก และยังมีบางโครงการที่จะเปิดตัวในเวลาเดียวกันอีก”
“ดูเหมือนช่วงนี้คุณจะยุ่งมากจริงๆ บวกกับมีความเครียดสูง ดังนั้นก็จึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ ไม่ว่างานจะยุ่งมากแค่ไหน สุขภาพร่างกายต้องมาก่อนเสมอ รู้ไหม？”ยู่ยี่รู้สึกปวดใจ มือวางไปที่ใบหน้าของเขา ลูบไล้ไปมา “ช่วงนี้แก้มก็ดูตอบไปมากเลย”
ยกมือขึ้น หัสดินกุมมือเธอไว้ในฝ่ามือ รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ก็พูดอย่างไร้สาระและหยอกล้อว่า“ สำหรับคุณสามีแล้วยังมีวิธีที่ทำให้คุณภรรยาพึงพอใจได้อีกนะ คุณภรรยาอยากลองดูไหม？”
“นี่มันคำพูดอะไรกัน ยังมาคุณสามีคุณภรรยาอีก นอนได้แล้ว”ยู่ยี่ยกขาขึ้นแล้วเตะเขาเบาๆ
“ไม่อยากลองจริงๆเหรอ ? ผมรอให้บริการอยู่นะ พลาดแล้วพลาดเลยไม่มีแล้วนะ คุณแน่ใจนะว่าจะละทิ้งโอกาสที่ดีแบบนี้ ？”
“คนที่เขาไม่รู้จะนึกว่ากำลังเซลล์ขายเสื้อผ้าอยู่นะเนี่ย หยุดตีฝีปากได้แล้ว นอนเถอะ ฉันก็เพลียมากแล้วเหมือนกัน”ยู่ยี่ตีไปที่ตรงช่วงเอวด้านหลังเบาๆ แล้วนอนลง
ดึงผ้าห่มขึ้น หัสดินคลุมมันให้เธอ จากนั้นก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขน วางปลายคางลงบนเรือนผมของเธอ ดวงตามืดมน“ ที่รักผมขอโทษ ”
ยู่ยี่ง่วงมากแล้วจริงๆ ตาก็แทบจะลืมไม่ขึ้น ยังคงอ้าปากหาว ตีไปยังแขนของเขาที่กอดเธออยู่อย่างปลอบประโลม “นอนเถอะ ฉันรู้ว่าคุณเหนื่อยมาก มีความกดดันมากก็เลยมีอาการแบบนี้ ความเป็นชายของคุณสำหรับฉันยังสมบูรณ์แบบเสมอ ไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้แม้แต่น้อย……”
ค่ำคืน ทั้งสองก็นอนกกกอดกันแล้วหลับใหลไป เขากอดเธอไม่ปล่อยอยู่ตลอดทั้งคืน และเธอก็นอนหนุนแขนของเขา หลับสบายอย่างที่สุด
……
รุ่งเช้า ยู่ยี่เก็บกวาดห้องหับแล้วเสร็จ กำลังดื่มนมอยู่แม่บ้านหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอแล้วเดินเข้ามาหา
เธอรับมาแล้วมองดู เป็นสายจากนาโนที่โทรเข้ามา เธอกดรับสาย“ฮัลโหล ว่าไง？”
“วันนี้ว่างไหม ? ”
“นี่เธอไม่รู้หรือไงคนท้องนั้นว่างมากแค่ไหน แต่ช่วงบ่ายวันนี้ฉันมีนัดกับเชอร์รีนนะ ”
นาโนพยักหน้า เพื่อบ่งบอกว่าเธอได้ยินแล้ว“เธอแต่งตัวเลย ฉันจะออกไปรับเดี๋ยวนี้ ถึงใต้ตึกเธอไม่เกินยี่สิบนาที ”
เมื่อสิ้นเสียงนั้น ไม่รอให้ยู่ยี่ได้พูดอะไร เธอก็กดวางสายไปทันที นี่ก็เป็นนิสัยอย่างหนึ่งของนาโนเหมือนกัน
ยี่สิบนาทีต่อมา รถของนาโนก็ขับมาถึงที่ตามเวลาที่นัดหมาย ในตอนที่ยู่ยี่เดินออกจากลิฟต์ ก็ยังได้ยินเสียงบีบแตรของเธอ
นั่งบนที่นั่งข้างคนขับ เธอคาดเข็มขัดนิรภัย นาโนก็สตาร์ทรถ เล็บที่ทาด้วยสีแดงเคาะไปที่พวงมาลัย “ไปล่ะนะ ！”
“เราจะไปไหนกัน？”ยู่ยี่ถามอย่างงงๆ นาโนพูดแค่ว่า ถึงแล้ว เดี๋ยวรู้เอง
ในที่สุดรถก็หยุดจอด ยู่ยี่มองออกไปยังนอกหน้าต่าง มันคือคลินิกเสริมความงาม ดูแค่การตกแต่งภายนอกก็รู้สึกถึงความหรูหราที่ไม่ธรรมดา
“ที่นี่เพิ่งเปิดใหม่ในเมืองs ได้ยินมาว่าร้านเขาไม่ธรรมดาเลยนะ ฝีมือการแต่งหน้านี่ไม่ต้องพูดถึงเลย สามารถแต่งหน้าคนธรรมดาให้เป็นนางฟ้าได้เลยแต่ว่าเขาไม่รับลูกค้าทั่วไปนะ ต้องมีเส้นสายและทำการนัดล่วงหน้าเท่านั้น นี่ฉันนัดล่วงหน้าตั้งสิบกว่าวันกว่าจะได้คิวบ้าชิป！ลงรถกัน！”
ทั้งสองคนเดินไปข้างหน้า ยู่ยี่ไม่ค่อยสนใจเท่าไร“ แล้วนี่เธอพาฉันมาที่นี่ทำไม？”
“ก็ต้องมาแต่งหน้านะสิ แล้วเธอคิดว่ามาทำไม เธอก็ต้องแต่งเนื้อแต่งตัว และแต่งหน้าทำสวยบ้าง”
“แต่งบ้าแต่งบออะไรล่ะ! นี่เธอไม่รู้หรือไงว่าฉันกำลังท้องอยู่ เธออยากจะวางยาลูกในท้องของฉันหรือไง ? แล้วยังแต่งหน้านี่อีกจะแต่งไปทำไม แต่งให้เหมือนผีนะสิ ”
ได้ยินดังนั้น นาโนก็ดึงไปที่ใบหูของเธอ“นี่เธอว่าใครแต่งแล้วเหมือนผี ใครที่เหมือนผีกันห๊า？”
อย่าให้ต้องพูด ความชำนาญในการบิดหูคนของเธอก็ใช่ย่อยซะที่ไหน ยู่ยี่เจ็บปวดจนอ้าปากร้อง“ ฉันเหมือนผีเอง ฉันเองที่เหมือนผี”
ก็จนพอใจ นาโนปล่อยมือแล้วพาเธอเดินเข้าไปในคลินิก ให้เธอเดินตามมาเร็วๆ อย่าทำยึกยัก ยู่ยี่ลูบคลึงไปที่ใบหูอันเจ็บปวด พึมพำกับตัวเอง“ ฉันเหมือนผี แล้วเธอเคยเห็นผีที่หน้าตาดูดีแบบนี้ไหมล่ะ？”
ระหว่างที่พูดเท้าเธอยืนไม่นิ่ง เซถอยหลังไปก้าวหนึ่ง และบังเอิญไปเหยียบเท้าของใครบางคนเข้า และร่างของนาโนก็กำลังจะหายลับไปจากการมองเห็น เธอไม่ได้หันกลับไปมองดู รีบพูดขอโทษอย่างร้อนรน แล้วไล่ตามหลัง
ห่างออกไปสองก้าว เสียงของชายหนุ่มก็ลอยมาอย่างแผ่วเบา มีเสน่ห์ ทุ้มต่ำ และมีความลุ่มลึก ราวกับเสียงของเชลโลดังออกมา “ไม่เป็นไรครับ”
ยู่ยี่ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมอง รู้สึกแค่ว่าเสียงของชายหนุ่มคนนั้นช่างน่าฟังเหลือเกิน
ในตอนที่เธอเข้ามาถึง นาโนก็กำลังแต่งหน้าอยู่ เป็นตายยังไงยู่ยี่ก็ไม่ยอมแต่งด้วย มีผู้หญิงท้องที่ไหนเขาแต่งหน้ากัน พอดีกับที่ข้างๆมีห้องรับรองอยู่ เธอจึงเดินไปที่ห้องรับรอง
ในห้องรับรองนั้นไม่มีใคร โซฟาหนัง จัดวางดอกไม้นานาชนิดอยู่เต็มไปหมด ทำให้รู้สึกอบอุ่น และผ่อนคลายมาก
นั่งคนเดียวอยู่ตรงนี้ก็น่าเบื่อ เธอเหลือบไปเห็นคอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างๆอย่างไม่ตั้งใจ เลิกคิ้วขึ้น เดินเข้าไป แล้วนั่งลงตรงหน้าจอคอม
ดูทีวีอยู่สักพัก แล้วเล่นเกมไปอีกหน่อย จากนั้นก็ดูข่าวสารความเคลื่อนไหวบนโลกออนไลน์ จู่ๆ เธอก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นึกถึงใบหน้าที่เอาแต่พูดขอโทษและตำหนิตัวเองของเขา
ขบไปที่ริมฝีปาก ใบหน้าเธอก็เห่อร้อนขึ้นมาเล็กน้อย เปิดเข้ากูเกิล ค้นหาสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ เข้าสู่เว็บไซต์ ตั้งสมาธิและอ่านมันอย่างตั้งใจ
ห้องรับรองนั้นเงียบมาก นอกจากเสียงลมหายใจของเธอ และเสียงของเมาส์ที่เลื่อนไปมา
“อืม ไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว เรื่องนั้นคุณจัดการได้เลย——”ทันใดนั้น คำพูดนั้นก็หยุดลงทันที
ยู่ยี่ยังคงเลื่อนเมาส์ไปมา เสียงนั้นก็ดังแว่วเข้ามาที่หูของเธออย่างไม่ตั้งใจ เธอรู้สึกคุ้นหูมาก ราวกับเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน
เงยหน้าขึ้น สายตาของเธอมองผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ไป ร่างที่สูงโปร่งมีรัศมีแสงสีนวลสาดส่องกระทบ
ชายหนุ่มท่าทีสง่าผ่าเผย มีความสุขุมและนิ่งสงบ รูปร่างโดดเด่นและสะดุดตา มือขวาถือโทรศัพท์และกำลังคุยกับปลายสายอยู่ แต่นัยน์ตาที่ดำขลับราวกับธารน้ำลึกก็จับจ้องไปยังที่ที่เดียวอย่างจดจ่อ
จากสายตาที่มองไปของเขา ยู่ยี่ก็มองตาม มองไปยังหน้าจอ LCD ขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่ตรงผนัง ทันใดนั้นแก้มของเธอก็เห่อร้อนขึ้นมาทันที เลือดลมสูบฉีด
ที่แท้แล้วคอมพิวเตอร์ที่เธอกำลังใช้งานอยู่มันเชื่อมต่อกับจอLCDที่แขวนอยู่บนผนัง ซึ่งก็หมายความว่าสิ่งที่เธอดูอยู่บนคอมพิวเตอร์นี้ก็จะปรากฏขึ้นที่หน้าจอ LCDนั้นด้วยเช่นกัน
“ผู้หญิงที่ท้องห้าเดือนควรกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกของสามียังไง……”
“เวลาน้อยเกินไปทำยังไง ？”
“อาหารที่ทำให้มีกำลังวังชามีอะไรบ้าง ？”
“วิธีเสริมสร้างสมรรถภาพของผู้ชาย ？”
“……”