เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 640
วิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ตอนนี้ถ้าช้าเพียงเล็กน้อย ก็มีแต่ตายอย่างเดียว
ท้องฟ้ามืดลงแล้ว เหลือเพียงสายฟ้าต่างๆ ดังอยู่บนท้องฟ้า
“แยกกันหนี รีบแยกกันหนี”
เจิงหยงตะโกนออกมา
เจอสัตว์อสูรแข็งแกร่งขนาดนี้ แยกกันหนีเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว
เจิงหยงตะโกนพลาง วิ่งหนีไปอีกทาง ขณะเดียวกันก็ยังหันมาปล่อยพลังหมัดใส่กุยวัว
วิธีจงใจดึงดูดกุยวัวแบบนี้ ไร้สมองจริงๆ
ลู่ฝานรีบตะโกนใส่เจิงหยงว่า “ระวัง!”
ลู่ฝานเคลื่อนตัวมาข้างหน้า ดึงเจิงหยงกลับมา จากนั้นเห็นสายฟ้าสีแดงเพลิงเหมือนเสาแสง ร่วงลงมาข้างหน้าเจิงหยง
เจิงหยงตกใจจนเหงื่อแตกทั้งตัว อู่คงหลิงกัดฟันพูดว่า “วิ่งเข้าไปในป่าลึก พยายามวิ่งเข้าไปให้ลึกที่สุด!”
ทั้งสามคนเร่งความเร็วสุดขีด
ขณะเดียวกัน มีแสงสายฟ้าร่วงลงมาจากฟ้าไม่หยุด
ลู่ฝานตะโกนพูดกับเจิงหยงว่า “เร็วอีก!”
เจิงหยงอึ้งไป จากนั้นพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
พุ่งไปข้างหน้า รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ ต้นไม้มากมายผ่านตัวพวกเขา
ในหัวลู่ฝานมีความคิดมากมาย ตอนนี้ควรทำอย่างไร
กุยวัวใกล้ตามมาทันแล้ว อย่ามองว่าตัวมันใหญ่ การเคลื่อนไหวของมันไม่ได้ช้าเลย
เมื่อเห็นว่ากำลังจะไล่ตามพวกลู่ฝานทัน!
ข้างหลังมีสายฟ้า ถ้าหยุดเท่ากับตาย!
เดี๋ยวนะ หยุด!
ทำให้กุยวัวหยุดลงได้ไหม จู่ๆ ความคิดนี้โผล่ขึ้นมาในหัวลู่ฝาน
เขาคิดถึงสิ่งที่เหมือนกันขึ้นมาได้
“วิ่งไปทางทะเลสาบน้ำแข็ง เร็ว วิ่งไปทางทะเลสาบน้ำแข็ง!”
แววตาเจิงหยงเป็นประกายขึ้นมาทันที
“ใช่ ทะเลสาบน้ำแข็ง ล่อมันไปที่ทะเลสาบน้ำแข็ง”
อู่คงหลิงตะโกนว่า “ทะเลสาบน้ำแข็งคืออะไร”
ลู่ฝานไม่มีเวลาอธิบายแล้ว หันหลังพุ่งไปทางทะเลสาบน้ำแข็ง
ความจำของเขาไม่เลว ยังจำทางที่เคยเดินผ่านได้
ทั้งสามคนเร่งความเร็วอีกครั้ง ลู่ฝานนำไปข้างหน้า เขาเหมือนดาบเล่มหนึ่ง แยกพลังฟ้าดินรอบๆ ออกไป เร็วจนแทบไม่เห็นเงาของคน
พละกำลังของเจิงหยงไม่เลว แต่เมื่อตามคนที่ระเบิดความเร็วออกมาแบบลู่ฝาน ดูยังเทียบไม่ได้
แต่เขาพบว่าไล่ตามหลังลู่ฝาน เหมือนจะเร็วไม่น้อย
นี่ทำให้เขาตามลู่ฝานทัน ส่วนอู่คงหลิงไม่รู้ใช้วิชาอะไร ตัวกลายเป็นหมอกสีดำ ลอยตามหลังลู่ฝาน
ลู่ฝานเห็นวิชานี้ของอู่คงหลิงเป็นครั้งที่สองแล้ว ครั้งแรกไม่เข้าใจ แต่ครั้งนี้ลู่ฝานดูออกเล็กน้อย
เหมือนเป็นผลของอุปกรณ์อย่างหนึ่ง เป็นไปได้สูงว่าจะเป็นอาวุธวิเศษ!
ในหัวมีความคิดมากมาย ลู่ฝานเริ่มดำเนินการควบคุมร่างกายตัวเอง
กล้ามเนื้อและกระดูกทุกส่วนหดตัวอย่างเต็มที่ ทำให้ตัวเขาผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ดูบอบบางลง ความเร็วเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
พุ่งไปข้างหน้า ลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรมากมายหมอบลงบนพื้น
สัตว์อสูรพวกนี้ไม่มีความคิดขวางพวกลู่ฝาน เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นของกุยวัว พวกมันก็ทรุดลงแล้ว
หลังจากผ่านป่าทึบออกมา ลู่ฝานเห็นทางเดินไปยังทะเลสาบน้ำแข็ง
ถึงแล้ว ใกล้ถึงแล้ว!
แสงด้านหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว น้ำใสสะท้อนแสงสายฟ้า สะท้อนเข้ามาในม่านตาทุกคน
พวกลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง หันหน้าไปมองกุยวัวด้านหลังที่มีแสงแวววาว มันก้าวเข้ามา ขาเพียงข้างเดียวไม่ได้วิ่งช้าไปกว่าสัตว์อสูรสี่ขา อีกทั้งยังมีพลานุภาพมากกว่าด้วย
อู่คงหลิงพูดอย่างเหนื่อยหอบ “ทำไงดี ลู่ฝาน นายกำลังจะทำอะไรกันแน่”