The Strongest Hokage Chapter 468 : กําเนิดม่านพฤกษา
ฮาชิรามะ กัดฟัน พยายามหยุดร่างกายไม่ให้ใช้วิชานั้นออกมาแต่เขาก็ถูกควบคุม และผู้ที่ความคุมเขาก็แข็งแกร่งมากดังนั้นเขาจึงแทบจะไม่สามารถชะลอมันได้เลย
ในที่สุดคาถานินจานั้นก็ถูกใช้ออกมา
“วิชาลับ คาถาไม้ : กําเนิดม่านพฤกษา!!
”
พื้นดินสั่นสะเทือนในทันที จากนั้นต้นไม้ที่บิดเบี้ยวนับไม่ถ้วนที่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกจากพื้นและกวาดไปทางนินจาโคโนฮะที่อยู่ด้านหน้าใบหน้าของฮาชิรามะและโทบิรามะแสดงความกังวลออกมาอย่างชัดเจน
โดยเฉพาะ โทบิรามะ ที่พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะใช้เทพอัสนีเวหาเพื่อช่วยชีวิตคนอื่น ๆแต่เขาก็ไม่สามารถทําได้เขาทําได้แค่ยืนอยู่ข้างฮาชิรามะและมองดูวิชานี้กลืนกินโคโน
ขอบเขตของวิชานี้กว้างใหญ่ ครอบคลุมทั้งหมู่บ้านโดยตรงมีต้นไม้จํานวนนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนคลื่นทะเลที่พวยพุ่งออกไป
เมื่อเทียบกับที่ ดันโซ ใช้ ความแตกต่างก็เหมือนระยะห่างระหว่างสวรรค์กับโลก!
เมื่อดูภาพนี้ นินจาโคโนฮะ ทุกคนก็หวาดกลัว
“แย่แล้ว! ทุกคนใช้คาถาที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองเพื่อหยุดมันให้ได้!”
คาคาชิ มองภาพนี้อย่างตกใจ นี่คือพลังของเทพเจ้าแห่งนินจาคนก่อนคนแบบเดียวกับในโตะที่ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นมนุษย์!
คาคาชิ ใช้คาถาสายฟ้าที่แข็งแกร่งที่สุด จากนั้น นินจาโคโนฮะคนอื่น ๆ ก็ใช้คาถาที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมา
ในชั่วพริบตา คาถานินจานับไม่ถ้วนได้ปะทะเข้ากับคาถาไม้
อย่างไรก็ตาม การกระทําเหล่านี้ก็เปล่าประโยชน์ ต้นไม้มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวนี้ไม่ว่าจะเป็นคาถาไฟ , คาถาสายฟ้า หรือคาถาอื่น ๆ ก็ไม่สามารถหยุดมันได้!
เกือบจะในทันที ต้นไม้ก็งอกไปไกลและตกลงไปภายในหมู่บ้านและกระจายออกไป
“บ้าเอ้ย…หยุดเดี๋ยวนี้ หยุด!”
ฮาชิรามะ กัดฟันการที่เขาได้เห็นภาพนี้มันเหมือนกับการได้เห็นแม่ถูกพรากลูกไป เขาใช้พลังและความตั้งใจทั้งหมดของเขาอย่างสิ้นหวังร่างกายของเขาเริ่มสันเทา
ในที่สุด คาถาไม้กําเนิดม่านพฤกษา ก็หยุดลง แต่ครึ่งหนึ่งของหมู่บ้านก็ถูกทําลาย!
โทบิรามะ ดูภาพนี้อย่างเงียบๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็มองไปที่ฮาชิรามะและพูดว่า “ท่านพี่คาถาไม้ของท่านแข็งแกร่งจริง ๆ โคโนฮะคงจะจบลงแค่นี้”
ฮาชิรามะ เต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “ไม่ใช่คาถาไม้ของฉันแต่เป็นเพราะวิชาบ้าๆของนายนั้นแหละนายควรละอายใจบ้างนะ!”
เมื่อพี่น้องทั้ง 2 ทะเลาะกัน ฝนก็ค่อย ๆ จางหายไป
“ท่านรุ่น 1.ท่านรุ่น 2”
เหล่า นินจาโคโนฮะ พยายามดิ้นรนออกจากซากปรักหักพังทุกคนมีสีหน้าสยดสยอง เมื่อมองไปที่ฮาชิรามะและโทบิรามะ
แม้ว่า นินจาโคโนฮะ จะไม่ได้ถูกฆ่าด้วยการโจตตีเพียงครั้งเดียวแต่พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บสาหัส
คาคาชิ โฮคาเงะรุ่น 5 ก็อยู่ในฝูงชนด้วยคราบเลือดบนร่างกายของเขา เขามองไปที่ ฮาชิรามะและโทบิรามะด้วยความรู้สึกเสียใจพร้อมกับเหงื่อเย็นที่หน้าผาก
พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เราเลย!
พลังต่างกันเกินไป!
เช่นเดียวกับเมื่อเผชิญหน้ากับ ไนโตะ ดูเหมือนเขาจะไม่สามารถแตะต้องได้เลย
“ส่งเขามาให้เราและหยุดต่อต้านสะ มันแต่จะทําให้มีคนตายมากขึ้นฉันไม่ได้ขู่หรอกนะแต่พวกเธอไม่สามารถเอาชนะได้หรอก”
เมื่อ โทบิรามะ รู้สิ่งนี้ เขาทําได้แค่ตะโกนใส่ นินจาโคโนฮะ
สําหรับ ฮาชิรามะ เขาดูเศร้า แต่ก็มีออร่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมาจากร่างกายของเขา ซึ่งทําให้ทุกคนสั่นสะท้าน
เขาถูกควบคุมให้โจมตี โคโนฮะ และวิชาของเขาก็เกือบจะทําลายโคโนฮะถ้าเขาไม่สามารถหยุดมันได้ในวินาทีสุดท้ายเจตจํานงแห่งไฟ และโคโนฮะก็จะถูกทําลายอย่างแน่นอน
แต่ถึงอย่างนั้น ก็เกิดความสูญเสียมากมาย เขาเป็น โฮคาเงะรุ่นแรกของโคโนฮะ การได้ เห็นภาพนี้ทําให้เขาเศร้าเป็นอย่างมากและเขาก็รู้สึกเกลียดมากเขาไม่เคยเกลียดใครมากเท่านี้มาก่อน
ในเวลาเดียวกัน เขาก็เกลียดวิชาที่น่ารังเกียจนี้มากขึ้นและเขาสาปแช่งโทบิรามะ หลายครั้งวิชานี้ไม่ควรถูกสร้างขึ้นเลย
แม้แต่ โทบิรามะ ก็เกลียดสิ่งนี้ แต่ว่าเขาจะไม่เคยคิดว่าวิชาของเขาถูกใช้กับตัวเองและพี่ชายของเขาเพื่อโจมตีโคโนฮะ
“ท่านรุ่น 5 เราจะสู้แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วนะครับเราต้องทําตามที่ท่านรุ่น 2 บอกส่ง อุซึมากิ นารูโตะให้พวกเขาเถอะครับ”นินจาที่บาดเจ็บสาหัสหันมามองคาคาชิ
“ใช่ครับ!”
“นี่เป็นทางเลือกเดียว เราไม่สามารถหยุด ท่านรุ่น 1 กับท่านรุ่น 2 ได้”
คราวนี้ นินจาโคโนฮะ เกือบทุกคนตอบกลับด้วยสีหน้าหวาดกลัวพวกเขาไม่ต้องการต่ อสู้ต่อไปจริงๆ
การโจมตีเดียวของ ฮาชิรามะ ทําลายความมั่นใจของพวกเขาไปจนหมด
คาคาชิ อยู่ในสถานการณ์ที่ย่ําแย่ เขาต้องเลือกระหว่างลูกศิษย์และหมู่บ้านเป็นการเลือกที่ ยากเกินไป
บางทีถ้าเป็นโฮคาเงะรุ่น 3 เขาคงจะลังเลแล้วจึงตัดสินใจมอบ นารูโตะ ให้ไปแต่คาคาชิ ไม่ใช่คนแบบนั้น
เมื่อ คาคาชิ กําลังดิ้นรน ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็เดินมาจากด้านหลังตบไหล่เขาและแสดงท่า ทางผ่อนคลาย
“นายทําได้ดีมาก คาคาชิ”
“ไก…”
เมื่อเดินไปที่ด้านข้างของ คาคาชิ ไก ก็อยู่ในสภาพที่เปิดประตูด่านพลังบานที่ 7 และช่วย นา รูโตะ ไว้
ไก มอง คาคาชิ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจแล้วและพูดว่า “แต่นายต้องยืนขึ้นทําแบบนี้ไม่เหมาะกับเป็นนายเลยนะท่านรุ่น 5!”
หลังจากพูดจบ ไก ก็เดินไปข้างหน้าคนเดียวฉีกเสื้อสีเขียวออกและวางนิ้วหัวแม่มือแตะหัว
เมื่อเห็นสิ่งนี้ คาคาชิ ก็ดูตกใจในทันที และอดไม่ได้ที่จะอุทาน “ไก!อย่าใช้มัน!นายจะ ตายนะ!”