กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 800
กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาจะไม่เพียงแต่ไม่มีที่อยู่สำหรับสามเดือนข้างหน้า แต่เธออาจจะถูกส่งตัวเข้าคุกหลังจากสามเดือนอีกด้วย…
คุณท่านวิลสันร้องไห้จนแทบหายใจไม่ออกและเธอรู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตของเธอกำลังจะจบสิ้นลงแล้ว
หลังจากที่ตัวแทนจากศาลได้เตือนแล้ว เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขาก็หันหลังกลับไปจากนั้นก็ขึ้นรถของเขาจากไปทันที
สมาชิกครอบครัววิลสันได้แต่นั่งเฉย ๆ นอกบ้านด้วยกองเฟอร์นิเจอร์ที่ขาดรุ่งริ่งและพังยับเยิน รวมทั้งเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นจำนวนมาก พวกเขาไม่สามารถหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลอาบแก้มได้
พวกเขาทำอะไรไม่ถูกเลยในเวลานี้
จู่ ๆ ก็มีฝนตกปรอย ๆ
รปภ.สองสามคนจากหมู่บ้านพวกเขาได้รีบวิ่งไปหาพวกเขา และพูดว่า “พวกคุณ ช่วยนำข้าวของของคุณไปด้วยและย้ายออกจากหมู่บ้านของเราโดยเร็วที่สุด โปรดอย่าส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของหมู่บ้านของเรา”
“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?” คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความโกรธ “ฉันอยู่ที่นี่มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว และคุณกำลังจะบอกว่าฉันจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของหมู่บ้านนี้งั้นเหรอ? นี่คุณกำลังพยายามขับไล่ฉันออกจากที่นี่เหรอ?”
อีกฝ่ายตอบอย่างเย็นชาว่า “ต้องขออภัย แต่ผมเพิ่งได้รับแจ้งว่าคุณไม่ได้เป็นเจ้าของวิลล่านี้แล้ว เนื่องจากคุณเคยอาศัยอยู่ที่นี่มาก่อน คุณควรรู้ว่าหมู่บ้านของเราปิดไม่ให้บุคคลทั่วไปเข้าและเราไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้ามา และอยู่ร่วมกับหมู่บ้านของเรา ดังนั้นเราจึงอยากให้คุณ และครอบครัวจากไปโดยเร็วที่สุด”
หลังจากนั้น รปภ.ก็ชี้ไปที่สิ่งของทั้งหมดที่อยู่ข้างถนนก่อนจะพูดว่า “ช่วยนำสิ่งของเหล่านี้ไปด้วยเมื่อคุณจากไป หากคุณทิ้งของเหล่านี้ไว้ เราจะถือว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งของที่ถูกทอดทิ้งซึ่งเราสามารถจัดการและกำจัดได้อย่างเหมาะสม”
คริสโตเฟอร์ทำได้แค่ตัวสั่นด้วยความโกรธขณะที่เขาตะโกนออกมา “นี่มันมากเกินไปแล้ว! ฉันจะจัดการกับแก!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนก้าวไปข้างหน้าทันทีและรั้งคริสโตเฟอร์เอาไว้ หลังจากนั้น รปภ.คนหนึ่งก็ตอบว่า “คุณกำลังพยายามทำอะไรอยู่? คุณกำลังพยายามที่จะมีเรื่องกับเราอย่างนั้นหรือ? คุณรู้ไหมว่ามีคนมากมายในทีมรักษาความปลอดภัยของเรา คุณคิดว่าคุณจะสามารถเอาชนะเราได้จริง ๆ ถ้าคุณเลือกต่อสู้กับเราอย่างนั้นเหรอ?”
คริสโตเฟอร์ตกใจมาก
ในเวลานี้ ฮาโรลด์ตะโกนอย่างโกรธจัด “แกควรระวัง! ฉันจะยื่นเรื่องร้องเรียนต่อพวกแกทุกคน!”
รปภ.เยาะเย้ยก่อนจะพูดว่า “จะร้องเรียนเรื่องเราเหรอ? เราก็แค่ทำตามกติกา มีสิทธิอะไรมาร้องเรียนเรา? อย่างไรก็ตาม คุณไม่ได้เป็นเจ้าของวิลล่าแล้ว! ถ้าคุณยังปฏิเสธที่จะออกไปและยังยืนกรานที่จะอยู่ที่นี่ ผมก็จะเรียกตำรวจมาจับกุมคุณในข้อหาบุกรุก!”
“แก…” ฮาโรลด์อยากจะมีเรื่องกับอีกฝ่ายต่อไป อย่างไรก็ตาม เขาทำได้เพียงหยุดนิ่งอยู่กับที่เมื่อเห็นท่าทางก้าวร้าวของอีกฝ่าย
คริสโตเฟอร์รู้ว่าการอยู่ที่นี่ต่อก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง หลังจากที่ทุกธนาคารได้ยึดบ้านของพวกเขาแล้ว พวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของวิลล่าอีกต่อไปแล้ว และเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะโดนรปภ.ขับไล่ออกไป
คริสโตเฟอร์ทำได้เพียงถอนหายใจขณะที่เขาพูด “เก็บข้าวของไว้กับตัว ตรวจสอบให้แน่ใจว่าลูกเอาสิ่งของที่มีประโยชน์และมีค่าติดตัวไปด้วยเท่านั้น ของที่เหลือเราจะทิ้งมันไว้ที่นี่!”
เวนดี้ร้องขึ้นว่า “พ่อคะ เราจะไปไหนกันคะ?”
คริสโตเฟอร์ส่ายหัวก่อนจะคร่ำครวญ “พ่อก็ไม่รู้ แต่พ่อรู้ว่าเราจะอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว…”
แฮโรลด์ก็เริ่มร้องไห้ แต่เขารีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนจะพูดว่า “พ่อครับ ทำไมเราไม่ไปหาคุณอาตอนนี้ล่ะ? ทำไมเราไม่ขอโทษเขาและยอมรับความผิดพลาดของเรา?
เราสามารถขอให้คุณอาช่วยเราได้ เพราะป้าสะใภ้บอกว่ามีห้องนอนเป็นสิบห้องในวิลล่าของพวกเขา เราสามารถขอให้พวกเขาให้ห้องนอนสองห้องแก่เรา เราทั้งคู่สามารถแบ่งห้องนอน ส่วนคุณยายสามารถแบ่งห้องนอนกับเวนดี้ได้…”
สีหน้าของคริสโตเฟอร์ดูน่าเกลียดมากและเขาทำได้เพียงถอนหายใจขณะที่พูดว่า “ลูกคิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ? ลูกน่าจะรู้จักนิสัยของยัยป้าสะใภ้ของลูกเป็นอย่างดี
เธอคงจะมีความสุขมากที่จะล้อเลียนสถานะที่เราเป็นอยู่ในตอนนี้! ลูกคิดว่าเธอจะใจดีพอที่จะพาเราเข้าไปในวิลล่าของพวกเขาอย่างนั้นเหรอ?”
คุณท่านวิลสันซึ่งไม่ได้พูดอะไรเลย จู่ ๆ ก็ยืนขึ้ และเธอก็กัดฟันก่อนจะพูดว่า “เราจะไปที่ธอมป์สัน เฟิร์สกันเดี๋ยวนี้! ต่อให้ตายวันนี้ก็จะตายที่วิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส! ถ้าจาค็อบกับเอเลนปฏิเสธที่จะรับเราเข้าไป ฉันจะฟ้องพวกเขาที่ทิ้งหญิงชราอย่างฉัน!”