เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 528
เธอเจ็บปวดใจ!
เจ็บปวดใจเหลือเกิน!!
เจ็บปวดจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่เลย!!!
เห็นหนิงชิงเฉิงโศกเศร้าเสียใจเช่นนี้
ขอบตาของสวีโหย่วหรงก็แดงก่ำ น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ตลอดมา หนิงชิงเฉิงเป็นไอดอลเธอมาโดยตลอด เป็นผู้หญิงที่เธอนับถือ
แต่ในเวลานี้
คาดไม่ถึงว่าหนิงชิงเฉิงจะคุกเข่าลงบนพื้น อ้อนวอนขอความรักจากผู้ชายคนหนึ่ง
ขณะนี้
เธอไม่ใช่ประธานชิงเฉิงกรุ๊ปผู้เคร่งขรึมเย็นชาอีกต่อไป
และไม่ใช่คุณหนูตระกูลหนิงที่สง่าผ่าเผยอีกต่อไป
เธอเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง!
อ้อนวอนขอความรัก เป็นผู้หญิงไร้ค่าขี้ประจบประแจงเท่านั้น!
ในชั่วพริบตา!
แววตาที่สวีโหย่วหรงมองไปยังหยางเฟิง มันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
เป็นเพราะผู้ชายคนนี้ ที่ทำให้หนิงชิงเฉิงกลายเป็นเช่นนี้
เขาจะไม่ได้รับการอภัยอย่างเด็ดขาด!
ครูผู้หญิงที่อยู่หน้าประตูโรงเรียนในระยะไกลๆ
เมื่อเห็นหนิงชิงเฉิงผู้หญิงสวยงามเช่นนั้น หลงรักหยางเฟิงจนปิ่มจะขาดใจ
ทั้งร้องไห้ทั้งขอร้อง ต้องการให้หยางเฟิงกลับมาอยู่ข้างๆ เธอ
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าความคิดเมื่อครู่นี้ของตนเองนั้นน่าตลกแค่ไหน
เมื่อเทียบเธอกับหนิงชิงเฉิง ก็เหมือนหงส์กับลูกเป็ดขี้เหร่เลย
หนิงชิงเฉิงเป็นหญิงสาวสะสวยขนาดนี้ ยังไม่มีทางที่จะได้หยางเฟิงมาเลย
แล้วตนเองล่ะ?
ชั่วพริบตา
ครูผู้หญิงก็ก้มหน้าอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ!
เมื่อเห็นหนิงชิงเฉิงร้องไห้เสียใจขนาดนั้น
หยางเฟิงก็ประคองเธอขึ้นมา กล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ : “ชิงเฉิง คุณอย่าทำอย่างนี้เลย! ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีทางเป็นสามีภรรยากันได้ แต่เรายังเป็นพี่น้องกันได้นะ ฉันจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นน้องสาวของฉันตลอดไป……”
ความชอบในตอนเด็กๆ
ไม่ได้หมายความว่าโตแล้วยังจะชอบอยู่
สิ่งของบางอย่าง ยังเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
ยิ่งไปกว่านั้น
คำพูดไม่เป็นโล้เป็นพายในวัยหนุ่มสาว จะไปเอาจริงเอาจังได้อย่างไร?
หยางเฟิงตอนนี้ เพียงแค่คิดว่าหนิงชิงเฉิงเป็นน้องสาวของตนเองแค่นั้น
ส่วนสิ่งอื่นๆ เขาไม่ได้คิดอะไรเลย!
“ฉันไม่ต้องการเป็นน้องสาวของคุณ! ฉันต้องการเป็นเมียของคุณ! ฉันต้องการเป็นภรรยาของคุณ! ฉันต้องการเป็นผู้หญิงของคุณ!”
พูดคำพูดนี้จบ
หนิงชิงเฉิงก็โผเข้าไปหาหยางเฟิง
สองมือโอบกอดหยางเฟิงเอาไว้แน่น
ริมฝีปากประกบริมฝีปากของหยางเฟิง ไม่ยอมปล่อย!
เวลานี้!
เธอต้องการนำทั้งตัวของเธอ ให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับหยางเฟิง!
“คุณปล่อยนะ!”
หยางเฟิงพยายามผลักหนิงชิงเฉิงออกไป
ในเวลานี้
หยางเฟิงรู้สึกโกรธจริงๆ
เขาสามารถทนการระบายอารมณ์ของหนิงชิงเฉิงกับตนเองได้
และเขาก็สามารถทนให้หนิงชิงเฉิงด่าทอเขาได้
แต่ว่า
เขาไม่สามารถทนได้ ที่หนิงชิงเฉิงแอบลอบทำความผิดกับตนเองได้!
“หยางเฟิง ฉัน……”
หนิงชิงเฉิงก็ตกตะลึง
เธอไม่รู้ว่าทำไมเมื่อกี้นี้ตนเองถึงทำเช่นนี้?
เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น
เธอเสียสติไปแล้ว
หยางเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา : “หนิงชิงเฉิง ฉันจะพูดกับคุณเป็นครั้งสุดท้าย ฉันแต่งงานแล้ว โปรดปฏิบัติต่อฉันอย่างให้เกียรติด้วย!”
“หากให้ภรรยาฉันเห็นเข้า ว่าคุณทั้งโอบทั้งกอดฉันอยู่บนถนนใหญ่ ฉันกลับไปจะอธิบายว่าอย่างไรล่ะ?”
ในใจหยางเฟิงรู้สึกกลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก
หนิงชิงเฉิงทั้งกอดทั้งจูบตนเองอยู่บนถนน
หากถูกคนไปบอกกล่าวกับเย่เมิ่งเหยียน
คืนนี้ เขาอย่าได้คิดเพ้อเจ้อที่จะเข้านอนเลย
บางทีอาจจะต้องคุกเข่าบนคีย์บอร์ดด้วย!
เดิมที หนิงชิงเฉิงยังคิดว่าหยางเฟิงรังเกียจตนเองที่ไม่ระมัดระวัง และไม่เจียมตัวเกินไป
แต่คาดไม่ถึงเลยว่า
หยางเฟิงกลัวจะถูกเย่เมิ่งเหยียนรู้แล้วโกรธเอาได้
ในชั่วพริบตา
ความโกรธจึงระเบิดออกมาจากในใจของหนิงชิงเฉิง
เธอตะโกนกล่าวว่า : “หยางเฟิง ฉันไปเจอเย่เมิ่งเหยียนมาแล้ว! เธอไม่ได้คู่ควรกับคุณเลย!”
“หน้าตาเธอไม่ได้สวยเท่าฉัน! ไม่ได้มีเสน่ห์เท่าฉัน! เธอไม่คู่ควรที่จะเป็นผู้หญิงของคุณเลย! ให้ฉันเป็นภรรยาของคุณ จึงจะเหมาะสมที่สุด!”
“คุณไปเจอเย่เมิ่งเหยียนมาแล้วเหรอ?”
สีหน้าของหยางเฟิง เย็นชาลงทันที!
ดวงตาคู่นั้น จ้องมองหนิงชิงเฉิงราวกับมีดที่คมแหลม