เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 642
เขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คมเปิดออก ปราณชี่เคลื่อนไหวพลังฟ้าดินรอบๆ มารวมตัวในมือลู่ฝาน แล้วฟันกระบี่ลงไปอย่างแรง
ยอดกระบี่หวนคืน!
แสงกระบี่สว่างขึ้นมา แสงสายฟ้ากับเสียงกระแทกลงบนท้องของกุยวัวอีกครั้ง
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังขึ้น ตอนนี้ตัวของกุยวัวโงนเงนอย่างแรง
บนท้องของมันมีบาดแผล แม้ไม่ลึกมาก แต่ยังไงก็ทำให้มันบาดเจ็บ!
มนุษย์สมควรตายทำร้ายมันได้!
นี่ปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาด มันต้องกลืนมนุษย์สมควรตายคนนี้!
กุยวัวก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ขาข้างเดียวของมันเหยียบลงมา
ก้าวนี้แหละ ดีมาก ก้าวนี้แหละ!
ใบหน้าลู่ฝานมีความตื่นเต้นซึ่งเห็นได้ยาก กุยวัวเข้ามาแล้ว!
ขาข้างเดียวเหยียบลงในทะเลสาบน้ำแข็ง
น้ำในทะเลสาบน้ำเข็งกระเด็นขึ้นมา สาดลงบนตัวลู่ฝานและอู่คงหลิง
ตอนนี้อู่คงหลิงยืนโงนเงน เมื่อกี้รับท่าไม้ตายของกุยวัว พลังเฮือกสุดท้ายของเธอถูกใช้ไปหมดแล้ว
จู่ๆ มีป้ายคำสั่งปรากฏขึ้นในมืออู่คงหลิง เธอพึมพำว่า “ดูเหมือนภารกิจครั้งนี้ของฉัน คงทำไม่สำเร็จแล้ว”
อู่คงหลิงพูดพลาง จะบีบป้ายคำสั่งให้แตก แต่ขณะนั้น ทะเลสาบน้ำแข็งปกคลุมเธอเอาไว้
มันเป็นความหนาวถึงกระดูก เหมือนแช่แข็งเธอในพริบตาเดียว
ลู่ฝานโดนน้ำในทะเลสาบแช่แข็งอยู่กับที่เดิม ความเย็นอันน่ากลัว ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวปราณชี่ได้
ตอนใช้พลังสายฟ้าน้ำที่ฝึกจากทะเลสาบน้ำแข็ง ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของทะเลสาบน้ำแข็ง
ความหนาวเย็นของทะเลสาบนี้ น่ากลัวกว่านักบู๊แดนปราณดิน ที่มีพลังน้ำในพลังห้าธาตุ ตอนนั้นลู่ฝานแอบคิด คงมีแค่นักบู๊แดนปราณฟ้าขึ้นไป ถึงจะมีพลังหนาวเหน็บได้ถึงขนาดนี้
เพราะความคิดกะทันหันในตอนนั้น ทำให้เขาใช้ประโยชน์จากทะเลสาบน้ำแข็ง จัดการกับกุยวัวในช่วงเวลาคับขัน
ตอนนี้เขาหวังว่าทะเลสาบจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้
ตอนขาข้างเดียวของกุยวัวจมลงในน้ำ ก็กลายเป็นน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว
กุยวัวก็ชะงักไป มันรู้สึกว่าพลังน่ากลัวพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
กุยวัวทั้งโกรธและตกใจ ปล่อยพลังสายฟ้าออกมาอย่างบ้าคลั่ง น้ำแข็งที่รวมตัวขึ้นมาแตกกระจายไม่หยุด แต่มันก็ไม่สามารถขยับได้สักนิด
“ดีมาก มีหวังแล้ว!”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าลู่ฝาน ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรกำลังต้านทานกับพลังหนาวเย็น ที่เข้ามาในตัวเขาอย่างบ้าคลั่ง
ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าเหมือนไอ้เก้าจะได้เปรียบเล็กน้อย!
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นี่คือโลหิตเย็น ของบำรุงชั้นดี เดี๋ยวฉันเก็บไว้ให้นาย ให้ตายเถอะ เหมือนจะจัดการยาก”
ไอ้เก้าทำอย่างเต็มกำลัง ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ของตัวเองค่อยๆ ฟื้นฟูหมุนเวียน
กุยวัวที่อยู่ด้านหน้าบ้าคลั่งไปแล้ว เกล็ดน้ำแข็งก่อตัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ กุยวัวตัวใหญ่โดนแช่แข็งไปครึ่งตัวแล้ว
เมื่อเห็นว่าทำอะไรไม่ได้ ดวงตาของกุยวัวเปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิต
โฮก!
แสงระเบิดขึ้นมาบนตัวกุยวัว!
ตู้ม พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง น้ำในทะเลสาบกระเพื่อม
ลู่ฝานรู้สึกว่าพื้นยุบลงไป พื้นดินโดนพลังของกุยวัวระเบิดจนยุบลงไป
แย่แล้ว!
ลู่ฝานพยายามคว้าอะไรเอาไว้ แต่ตัวของเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
ช่วงสำคัญ เป็นอู่คงหลิงที่พุ่งมาทางลู่ฝาน แล้วยื่นมือข้างหนึ่งออกมา
“จับฉันไว้!”
ลู่ฝานจับแขนอู่คงหลิงเอาไว้ แต่ขณะนั้น น้ำในทะเลสาบไหลลงมาจากหัว สาดลงบนตัวทั้งสองคน