มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 652
นี่คือเหตุผลที่ทำไมเธอถึงต้องการจะพูดคุยกันดี ๆ กับมีล่าก่อน
“เธอต้องการจะพูดถึงอะไรล่ะ? มีอะไรก็พูดมาเลย!” มีล่ากล่าว ขณะที่พวกเธอทั้งคู่มาถึงที่สวนสาธารณะ
“ฉันจะพูดตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมกับเธอนะ เอาตามตรงมันคงจะดีกว่ามากสำหรับฉันถ้าเธอเลิกกับเจอรัลด์ ฉันจะไม่ปิดบังความจริงที่ว่าฉันรักเขาจริง ๆ และฉันก็พยายามที่จะได้รับความรักของเขาในหลาย ๆ โอกาส!” กีย่ากล่าว
มีล่าเพียงมองไปด้านข้างโดยไม่ได้กล่าวอะไร
“แต่อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะว่าฉันรักเขาจนฉันสามารถเห็นว่าเขาซื่อสัตย์ต่อเธอมากแค่ไหน ฉันไม่ได้สร้างเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเหมือนกัน ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอก็ยังคงไม่ได้เปลี่ยนไปตั้งแต่แรก ไม่ว่าฉันจะพยายามให้ได้ความรักของเขามามากแค่ไหน เขาก็เพิกเฉยต่อความรุกล้ำของฉันในทุก ๆ ครั้ง นี่เป็นแค่ความเห็นของฉัน แต่ถ้าเธอลงเอยด้วยการเลิกกับเขาจริง ๆ เพียงเพราะความเข้าใจผิดบางอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา เขาจะต้องประสบกับความเศร้าโศกอย่างที่สุดแน่นอน เขาเป็นผู้ชายใจดีที่ชอบช่วยเหลือผู้คนจริง ๆ เธอรู้ใช่ไหม? แม้แต่การหมั้นก็เป็นเพียงเขาที่กำลังช่วยฉันอยู่ เขาไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อเธอ!” กีย่าอธิบาย ขณะที่เธอมองไปที่มีล่า
หลังจากนั้น กีย่าก็อธิบายเพิ่มเติมอย่างละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เจอรัลด์และเธอทำมาโดยตลอด ระหว่างการหายไปของมีล่า
เอาตามตรงมันเหนือกว่าความความหมายของมีล่า เมื่อคิดว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างมากขนาดนั้นเกิดขึ้นกับเจอรัลด์ในระหว่างช่วงเวลานั้น
แต่อย่างไรก็ตาม พูดตรง ๆ มีล่าก็รู้สึกหึงหวง และเอือมเล็กน้อยกับความจริงที่ว่าเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือกีย่ามาหลายครั้งมากมายขนาดนี้แล้ว
หลังจากคิดเกี่ยวกับมันดูอยู่ครู่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม เธอก็ตระหนักได้ว่าเจอรัลด์ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยจริง ๆ
“ฉันเข้าใจที่เธอหมายถึงแล้วตอนนี้ เธออยากจะพูดว่าเธอมีประสบการณ์กับเจอรัลด์มากกว่า เมื่อเทียบกับที่ฉันมีใช่ไหม?” มีล่าถาม
“ฉันไม่ได้บ่งบอกแบบนั้นแต่ประการใด แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่าเธอพูดไปแบบนั้น ทำไมเธอไม่คิดอย่างนี้ล่ะ? ช่วงเวลาที่เธออยู่ด้วยกันกับเจอรัลด์ เธอทำอะไรให้เขาบ้าง? เธออยู่ไหนล่ะตอนที่เขากำลังเผชิญกับความยากลำบากของเขาตัวเอง?”
กีย่าไม่ได้มีเจตนาร้ายกับคำพูดของเธอ เอาตามตรงเธอเพียงต้องการที่จะพูดมันออกมาให้หมดกับมีล่า
‘ฉัน…ฉันทำอะไรให้เจอรัลด์บ้างงั้นเหรอ? ฉันอยู่ไหนตอนที่เจอรัลด์กำลังเผชิญกับความยากลำบากของเขาเหรอ…?’
สองคำถามนี้ทำให้มีล่าถึงกับพูดไม่ออก
ตอนแรกมีล่าแค่รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอยังคงอีกยาวไกล เพราะเจอรัลด์ยังค่อนข้างตรงไปตรงมา และไม่ละเอียดอ่อนในความรัก แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยนึกถึงว่าเธอเองก็ไม่ได้ทำอะไรให้เจอรัลด์เลย
เจอรัลด์ในทางกลับกัน คอยช่วยเหลือและดูแลเธอเป็นอย่างดีมาโดยตลอด
ไม่มีสักครั้งที่เธอจะให้อะไรเขากลับเลย ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ยังเข้าใจเขาผิด และไม่ยอมฟังคำอธิบายของเขาเลยด้วยซ้ำทั้ง ๆ ที่กลับมาเงียบ ๆ ในครั้งนี้
ความจริงแล้ว เขาก็อาจจะจากไปก่อนหน้านี้ เพราะเขายังคงยุ่งอยู่ก็ได้ เธอก็เป็นเพียงสิ่งรบกวนสำหรับเขาอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น!
หลังจากพูดคุยกันอีกสักครู่ มีล่าและกีย่าก็แยกทางกันไป
กลับมาที่บ้าน มีล่าขังตัวเองอยู่ในห้องนอนของเธอตลอดช่วงบ่ายนั้น ไม่ยอมแม้แต่จะคุยกับเพื่อน ๆ ของเธอเลยด้วยซ้ำ เธอกำลังรู้สึกค่อนข้างห่อเหี่ยวกับความเข้าใจใหม่ของเธอ
การกระทำของเธอทำให้มอลลี่และคนอื่น ๆ เป็นกังวลกันอย่างมาก
“มีล่าเป็นอะไรไป…? ผู้หญิงคนนั้นพูดอะไรกับเธอกัน? พวกเธอคุยกันทั้งชั่วโมง! บางอย่างต้องเกิดขึ้นแน่!”
“ฉันเห็นด้วย! มีล่าเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ที่เธอกลับมา!” มอลลี่ตอบกลับ ขณะที่เธอกัดมันฝรั่งทอด
“ฮึ่ม! ฉันว่าพวกเราไปถามมีล่าเกี่ยวกับเรื่องนี้กัน ถ้ากีย่าคนนั้นพูดบางอย่างที่ไม่ดีกับเธอจริง ๆ ก็ไปสั่งสอนบทเรียนให้เธอกันเถอะ!”
หลังจากได้ยินแบบนั้น เพื่อน ๆ ที่เหลือของมีล่าก็เดินขึ้นไปที่ห้องนอนของมีล่ากัน
“มีล่า กรุณาเปิดประตูได้แล้ว!” มอลลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล
ไม่นานหลังจากนั้น มีล่าก็ปลดล็อกประตู ๆ กัน
มีล่าเก็บสัมภาระทั้งหมดแล้ว!
“มีล่า? เธอกำลังทำอะไร? พวกเรายังไม่ได้อยู่ที่นี่เต็มวันเลยนะ!” วันด้าถาม
“ฉันรู้…แต่ฉันคิดถึงฮ่องกงแล้ว ดังนั้นก็กลับไปกันตอนนี้เถอะ!” มีล่าตอบกลับ
“…ห๊ะ? เดี๋ยวนี้เลยเหรอ?”
ทุกคนประหลาดใจกับการตัดสินใจหุนหันพลันแล่นของเธอ
“แต่มีล่า…แล้วเจอรัลด์ล่ะ? มันไม่ง่ายที่เธอจะกลับมานะ และพวกเรารู้ว่าเธออยากจะพบเขามากแค่ไหน…แม้จะมีความเข้าใจผิดอย่างมากก็ตาม เอาตามตรงฉันรู้สึกว่าเจอรัลด์เป็นผู้บริสุทธิ์ในคราวนี้นะ!”
“ฉันรู้ ฉันรู้…ฉันรู้ดีว่าเจอรัลด์จะไม่มีวันทำเรื่องใด ๆ พวกนั้น… อย่างไรก็ตาม ฉันยึดมั่นในการตัดสินของฉัน ฉันอยากจะกลับไปฮ่องกงเดี๋ยวนี้จริง ๆ!” มีล่ากล่าว ดวงตาของเธอตอนนี้มีน้ำตาคลอ
ก่อนหน้านี้มีล่าพลิกไปมาอยู่บนเตียงของเธอมานานแล้ว ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับก้าวต่อไปของเธอ
เธอไม่ได้ไม่พอใจเจอรัลด์อีกต่อไปแล้วอย่างแน่นอน พูดตรง ๆ เธอแค่อยากให้เขาปลอบใจ และทำให้เธอสงบลงเท่านั้น
แม้ความปรารถนาของเธอจะธรรมดา แต่คำพูดของกีย่าก็ยังคงก้องอยู่ในหัวของเธอต่อไป สิ่งที่กีย่าบอกกับเธอนั้นแค่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนในวันนี้
เธอตระหนักดีตอนนี้ว่าเธอไม่สามารถทำอะไรให้เจอรัลด์ได้เลย ด้วยความคิดนั้นในใจ เธอรู้ว่าตราบใดที่เธออยู่ที่นี่ เธอก็จะยังคงเป็นภาระให้เขาต่อไปเท่านั้น
นั่นคือช่วงที่เธอตัดสินใจที่จะกลับไปฮ่องกง เธอจะทำงานอย่างหนัก และทำให้ตัวเองมีคุณค่ามากขึ้นเพื่อจะได้แข็งแกร่งกว่านี้
เป้าหมายสุดท้ายของเธอก็คือ วันหนึ่งจะสามารถสร้างความสมดุลในความสัมพันธ์ของพวกเธอได้
เมื่อเห็นว่าเธอแน่วแน่มากแค่ไหน เพื่อน ๆ ของเธอจึงไม่ได้พูดอะไรอีก และเริ่มเก็บกระเป๋าของพวกเธอกันอย่างรวดเร็วสำหรับการเดินทางกลับไปฮ่องกง
ใขขณะที่พวกเธอทำแบบนั้น มอลลี่ก็หยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาก่อนจะแอบส่งข้อความให้เจอรัลด์
“มาที่สนามบินเร็ว! มีล่ากำลังจะไปฮ่องกงในไม่ช้านี้!”