ตอนที่ 608 มันเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น
กงจวิ้นฉือเห็นฉู่เจียเสวียนลุกขึ้นแล้วเดินไปยังข้างโต๊ะ จากนั้นขณะที่เธอกลับมา ในมือก็ถือแก้วน้ำเข้ามาหนึ่งแก้ว
มองดูกงจวิ้นฉือดื่มน้ำ เธอพิจารณามองเขาอย่างละเอียด เพราะเป็นกังวลเกี่ยวกับสภาพร่างกายของเขาจึงคอยดูแลเขาอย่างระมัดระวัง
กงจวิ้นฉือมองดูเงาของฉู่เจียเสวียนที่วิ่งวุ่นเพื่อเขา ความหวานชื่นก็ก่อตัวขึ้นในใจ เธอไม่ได้ดูแลเขาเช่นนี้มานานแล้ว
บาดแผลของกงจวิ้นฉือไม่ได้สาหัสมากนัก สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดคืออาการบาดเจ็บภายใน และม้ามของเขาก็มีเลือดออก กว่าจะห้ามเลือดได้นั้นลำบากมาก
เมื่อคุณย่ากงตื่นขึ้นมาแล้วเห็นฉู่เจียเสวียนกำลังป้อนโจ๊กให้กงจวิ้นฉือ บนใบหน้าของเธอก็มีรอยยิ้มแห่งความปลาบปลื้มยินดี
หลังจากผ่านอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้ไป ทัศนคติของคุณย่ากงที่มีต่อฉู่เจียเสวียนนั้นก็เปลี่ยนไปมาก อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดอยู่บ้างที่ทำไม่ดีต่อเธอก่อนหน้านี้ รู้สึกตนเองควรที่จะปฏิบัติต่อเธอดีๆ
ฉู่เจียเสวียนเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าคุณย่ากงตื่นแล้ว เธอจึงเอ่ยปากอย่างเป็นกังวล “คุณย่า คุณย่าตื่นแล้วเหรอคะ”
เมื่อได้ยินเสียงของฉู่เจียเสวียน กงจวิ้นฉือจึงสังเกตเห็นว่าคุณย่ากงก็อยู่ที่นั่นด้วย
“จวิ้นฉือ หลานรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” คุณย่ากงเอ่ยปากอย่างเป็นกังวล
“คุณย่า” กงจวิ้นฉือเรียกออกมาด้วยความยากลำบาก ตอนนี้เขารู้สึกว่าแม้แต่การพูดออกมาก็เจ็บปวด
“โธ่ หลานพักผ่อนเถอะ อย่าเถิ่งพูดอะไรเลย” คุณย่ากงเห็นว่ากงจวิ้นฉือพูดด้วยความยากลำบาก ความเจ็บปวดจึงฉายชัดขึ้นในดวงตา เธอทนไม่ได้จนแทบอยากจะรับเคราะห์ครั้งนี้แทนเขา
ฉู่เจียเสวียนเฝ้าดูอาการของกงจวิ้นฉือเกือบทั้งวัน คุณย่ากงเองก็อยู่ข้างๆ แต่ว่าคุณย่ากงไม่ได้ช่วยอะไรมาก แม้แต่ตัวเธอเองยังลำบาก เพียงลมพัดก็ทำท่าเหมือนจะไม่สบาย
ตอนเที่ยง ซูซานกับถังถังไปเยี่ยมกงจวิ้นฉือที่โรงพยาบาลด้วยกัน
“แม่คะ แม่มาได้ยังไงกัน?” เมื่อเห็นซูซานกับถังถังปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องคนไข้ ฉู่เจียเสวียนก็รีบเข้าไปหา
“แม่มาเยี่ยมจวิ้นฉือ เขาเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บหนักหรือเปล่า” ซูซานมองกงจวิ้นฉือที่มีใบหน้าซีดขาวอยู่บนเตียงผู้ป่วย ก่อนจะถอนหายใจออกมาแผ่วเบา
ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยจังเลย
“แม่คะ เขาเพิ่งหลับไป พวกเราออกไปคุยข้างนอกกันเถอะ” ฉู่เจียเสวียนลดเสียงลง ยื่นมือออกไปจูงซูซานกับถังถังให้เดินออกไปข้างนอก
ในห้องผู้ป่วยนั้น คุณย่ากงกับกงจวิ้นฉือเพิ่งจะหลับไป เธอไม่ต้องการปลุกให้พวกเขาตื่นขึ้น
ตรงทางเดินของโรงพยาบาล ฉู่เจียเสวียนดึงถังถังกับซูซานให้นั่งลงที่เก้าอี้ด้านข้าง
“เจียเสวียน ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่” ถังถังถามด้วยความเป็นห่วง คิ้วขมวดเข้าหากัน
ถ้าหากไม่ใช่เพราะเมื่อวานฝนตกหนักเกินไป เธอก็คงมาถึงโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าแล้ว คงไม่รอจนถึงป่านนี้แน่
“ไม่มีอะไรหรอก จวิ้นฉือพ้นขีดอันตรายแล้ว เพียงแต่ต้องรักษาตัวให้ดี” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปาก ไม่อยากให้พวกเธอเป็นกังวลจนเกินไป
“เจียเสวียน ลูกต้องพักผ่อนให้มากนะ ดูลูกสิ ผอมลงไปเยอะแล้ว” ซูซานเอ่ยปากด้วยความเป็นห่วง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ช่วงนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาลทุกวัน จนโรงพยาบาลใกล้จะกลายเป็นบ้านเป็นเธอไปแล้ว
ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่าเธอมีดวงสมพงษ์กับโรงพยาบาลเสียแล้ว
“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ แม่วางใจเถอะ” ฉู่เจียเสวียนยิ้ม เอ่ยปากปลอบโยนเธอ
ตอนนี้ความเหนื่อยล้าแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย เมื่อนึกถึงตอนที่อยู่ต่างประเทศ เธอที่เหนื่อยกว่าตอนนี้ก็ผ่านมาได้แล้วไม่ใช่หรือ? ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้กงจวิ้นฉือก็ไม่ได้บาดเจ็บสาหัสแล้ว เพียงแค่พักผ่อนช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ร่างกายก็คงจะดีขึ้น
“อยู่ๆ ทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุได้ล่ะ” ถังถังขมวดคิ้ว มองฉู่เจียเสวียนพร้อมเอ่ยขึ้น
ได้ยินอย่างนั้นฉู่เจียเสวียนจึงเล่าถึงสาเหตุที่กงจวิ้นฉือประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ให้ฟังว่านี่เป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น
ตอนที่ 609 ไม่คิดจะดูแลเขาแล้วเหรอ
ตอนที่กงจวิ้นฉือเร่งรีบกลับบริษัทอยู่นั้น เขาขอให้คนขับเร่งความเร็วท่ามกลางห่าฝน เพราะอย่างนั้นถึงได้เกิดอุบัติเหตุขึ้น นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมถังถังต้องการไปโรงพยาบาลเมื่อวานนี้ แต่ฉู่เจียเสวียนปฏิเสธที่จะให้เธอมา
เมื่อวานฝนตกหนักรุนแรงเกินไป ทั้งเมือง A ต่างถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควัน
“เจียเสวียน ลำบากเธอแล้วที่ต้องไปๆ มาๆ ตอนนี้ร่างกายของเผยหนานเจวี๋ยเป็นยังไงบ้าง” แววตาที่ถังถังมองฉู่เจียเสวียนเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
ช่วงนี้เธอก็เหนื่อยเกินไปบ้างจริงๆ อีกทั้งงานก็ยุ่ง ต้องดูแลเผยหนานเจวี๋ยเป็นพิเศษ ตอนนี้ก็มีกงจวิ้นฉืออีกคน
ในโรงพยาบาลผู้คนมาและไป พยาบาลและแพทย์ต่างเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา
เมื่อวานนี้ฝนตกหนักรุนแรง แต่วันนี้กลับสงบนิ่ง ราวกับพายุของเมื่อวานเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา
“แล้วเรื่องที่เธอเลิกกับกงจวิ้นฉือล่ะ คุณย่าเขารู้เรื่องหรือเปล่า” ถังถังขมวดคิ้วถาม ตอนนี้ดูเหมือนว่าร่างกายของหญิงชรายังคงอ่อนแอมาก
ฉู่เจียเสวียนส่ายหน้า ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ยังไม่รู้ ฉันบอกจวิ้นฉือแล้ว แต่ว่าตอนนี้ร่างกายของคุณย่ายังคงอ่อนแอมาก เรื่องนี้ท่านยังไม่รู้ เธออย่าเพิ่งบอกจะดีกว่า รอไว้อาการของท่านดีขึ้นกว่านี้แล้วค่อยบอกเถอะ”
“ถ้าอย่างนั้นจวิ้นฉือก็ยังไม่ได้บอกเหรอ?” พวกเธอไม่บอกคงไม่เป็นอะไร แต่แม้กระทั่งกงจวิ้นฉือเองเขาก็ยังไม่ได้บอกหรือ?
“น่าจะยัง”
ภายในห้องผู้ป่วย กงจวิ้นฉือกำลังลืมตาขึ้น ขณะที่พวกเธอออกไปนั้น เขาก็ลืมตาขึ้นมาแล้ว เขายังไม่ได้หลับเลยแม้แต่น้อย เขาเป็นเพียงต้องการความอ่อนโยนของฉู่เจียเสวียนและต้องการให้เธอกล่อมให้เขานอนหลับเท่านั้น
เขาชำเลืองมองไปยังคุณย่ากง ตอนนี้เส้นผมบนศีรษะของเธอขาวโพลนแล้ว คุณย่ากงแก่แล้ว
ท่านดูเหมือนนอนอย่างไรก็นอนไม่พอ ตอนนี้หลับมานานแล้ว กงจวิ้นฉือเองก็เป็นห่วงสุขภาพร่างกายของคุณย่าเช่นกัน
เสียงพูดคุยแผ่วเบาด้านนอกยังคงดำเนินต่อไป
“ถ้าอย่างนั้นตอนนั้นเธอไม่คิดจะดูแลเผยหนานเจวี๋ยแล้วเหรอ” ถังถังเอ่ยปากขึ้น ถึงแม้ฉู่เจียเสวียนจะแยกร่างได้ แต่อย่างไรเธอก็ไม่สามารถดูแลทั้งสองฝั่งได้แน่
ยิ่งไปกว่านั้นเผยหนานเจวี๋ยจะต้องหึงหวงอย่างแน่นอน สุดท้ายแล้วเรื่องของความรัก เฮ้อ นี่มันก็พูดกันยาก
“ทางด้านจวิ้นฉือ ตอนนี้ฉันยังไปไหนไม่ได้ ส่วนเผยหนานเจวี๋ยมีหลี่เฮ่าคอยดูแลอยู่ฉันก็วางใจ” ฉู่เจียเสวียนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น แน่นอนว่าเธอยากไปดูแลเผยหนานเจวี๋ย แต่ว่าทางกงจวิ้นฉือนั้นก็ต้องการเธอมากกว่า
“แต่ว่า เขาจะไม่สบายใจหรือเปล่า” ถังถังเอ่ยถามสงสัย
ฉู่เจียเสวียนส่ายหน้า หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว เธอก็รู้สึกว่าเธอควรจะไปเยี่ยมเผยหนานเจวี๋ยสักหน่อย เธอดูแลทางนี้มาครึ่งวันแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าเขากินยาตรงเวลาหรือเปล่า
“ถังถัง เธอช่วยฉันดูแลทางฝั่งกงจวิ้นฉือหน่อยได้ไหม ฉันจะไปดูเผยหนานเจวี๋ย”
“ได้สิ ไปเถอะ วันนี้ที่ร้านชุดแต่งงานฉันก็ไม่มีงานอะไรเป็นพิเศษ” ถังถังตอบโดยไม่คิดอะไรแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปดูจวิ้นฉือสักหน่อย” พูดจบ ก็ลุกขึ้นแล้วเปิดประตูห้องผู้ป่วยเบาๆ
กงจวิ้นฉือได้ยินเสียงลูกบิดประตูดังขึ้น เขาก็รีบหลับตาลงทันที แสร้งทำเป็นหลับไป
ฉู่เจียเสวียนเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย สายตาหลุบมองต่ำมาที่เขา ตอนนี้กงจวิ้นฉือที่มีใบหน้าซีดขาวกำลังนอนหลับอย่างเป็นสุข เขาดูเหมือนกับเจ้าชายนิทราที่ทั้งสงบและสูงส่ง ผ้าพันแผลที่รอบศีรษะทำให้เขาดูหล่อเหลาอย่างเห็นได้ชัดแม้ขณะที่ยังป่วย เขาที่นอนหลับสนิทก็ยังคงงดงามเช่นนี้
เธอยิ้มและยื่นมือขาวอ่อนโยนออกไป อยากจะลูบไล้ใบหน้าอันงดงามของเขา แต่เธอก็กลับชักมือกลับมาอย่างรวดเร็วกลางคัน เธอไม่ต้องการรบกวนเขาตอนที่ยังหลับ
“จวิ้นฉือ ฉันไปดูหนานเจวี๋ยก่อนนะ” ฉู่เจียเสวียนพึมพำ
กงจวิ้นฉือยิ้มขมขื่นอยู่ในใจ ความเจ็บปวดแพร่กระจายจากหัวใจไปทั่วร่างกาย บาดแผลบนร่างกายยังเจ็บไม่เท่าแผลในใจเลย