เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 537
ถึงแม้หยางเฟิงไม่ได้บอกชัดเจน ว่าชายหนุ่มคนนั้นคือใคร
แต่เย่เมิ่งเหยียนรู้ว่า
ชายหนุ่มคนนั้นก็คือหยางเฟิง!
ส่วนเขา
สามีของตัวเอง!
กลับมีชีวิตที่น่าเศร้าขนาดนี้
จากนายน้อยครอบครัวที่ร่ำรวยคนหนึ่ง
ตกเป็นฝุ่นผงในค่ำคืนเดียว
ถูกพ่อแท้ๆของตัวเอง ไล่ออกจากบ้านอย่างใจร้าย
สุดท้าย
แม้แต่แม่ของตัวเอง ก็ตายในอ้อมกอดของเขา
ความเจ็บปวดแบบนี้
เจ็บจนทำให้คนสงสาร!
ไม่ใช่คนทั่วไปที่จะสามารถเข้าใจได้แน่นอน!
จู่ๆ
เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกหัวใจของตัวเอง เหมือนถูกหนอนกัดอยู่!
เธอไม่ได้เจ็บใจเพื่อตัวเอง
แต่เจ็บใจแทนหยางเฟิง
“ขอโทษนะที่รัก! ฉันไม่ควรพูดถึงเรื่องเศร้าของคุณเลย เป็นความผิดของฉันเอง……”
เย่เมิ่งเหยียนกอดหยางเฟิงไว้แน่นๆ
น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด อย่างควบคุมไม่ได้
หยางเฟิงยื่นมือ เช็ดน้ำตาตรงหางตาของเย่เมิ่งเหยียนออก ยิ้มแล้วพูด “ยัยบ้า! นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ! ที่ฉันเล่าเรื่องนี้ แค่อยากจะบอกคุณว่า เรื่องราวในอดีตมันเป็นสิ่งที่เจ็บปวดสำหรับฉันหมด ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ฉันก็จะไม่รื้อฟื้นมันอีก”
“มีแค่คุณและพั่นพั่น ถึงจะเป็นหนึ่งเดียวในชีวิตนี้ของฉัน! แม้ว่าฉันตาย ก็จะไม่ทรยศคุณ! ทรยศต่อครอบครัวนี้……”
“ที่รัก!”
ไม่รอให้หยางเฟิงพูดจบ
เย่เมิ่งเหยียนก็มุดเข้าไปในอ้อมกอดของหยางเฟิงทั้งคน ร้องห่มร้องไห้ขึ้นมา
ถึงแม้ภายนอกหยางเฟิงจะพูดอย่างเฉยๆ
แต่เย่เมิ่งเหยียนรู้ว่า
ในใจของหยางเฟิง เจ็บปวดยิ่งกว่าใครๆอีก
ไม่ว่าคนไหน ถูกพ่อแท้ๆของตัวเองไล่ออกจากบ้าน ก็คงจะเจ็บปวดสาหัสทั้งนั้นแหละ!
จู่ๆเธอรู้สึกว่าตัวเองใจร้ายมาก
ทำไมตัวเองต้องไปเปิดรอยแผลเป็นของหยางเฟิงออกมา?
จะทำให้บาดแผลที่จะหายดีแต่เดิม เลือดไหลออกมาอีกครั้ง!
วินาทีนี้
เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกผิดมากๆ!
หยางเฟิงก็กอดเย่เมิ่งเหยียนไว้แน่นๆด้วยมือทั้งสองข้าง
ราวกับว่าจะเอาร่างกาบเย่เมิ่งเหยียนหลอมรวมให้เข้ากับตัวเอง
บนหน้าเขาเผยสีหน้าที่เจ็บปวดออกมา
ถึงแม้หลายปีมานี้ เขาพยายามที่จะซ่อนเรื่องราวในอดีตที่น่าเศร้าเหล่านี้ไว้ในใจลึกๆ
แต่ว่า
ทุกทีที่ตื่นมาจากฝัน
หยางเฟิงจะฝันร้ายอยู่ตลอด
ในฝันร้ายนั้น
แม่ของตัวเองผอมอย่างกับหนังหุ้มกระดูก
เอามือลูบหน้าของเขา
บอกเขาว่า อย่าเกลียดพ่อแท้ๆของเขา
พ่อแท้ๆของเขา ก็มีเหตุผลที่ไม่สามารถพูดได้
ผู้หญิงโง่คนนี้!
ผู้หญิงที่จิตใจดีและโง่คนนี้!
ถูกผู้ชายที่ตัวเองรักมาตลอดชีวิตไล่ออกมา ก่อนจะตายยังพูดแทนเขาอีก?
หรือว่าเธอไม่รู้
ที่เธอมีจุดจบน่าเศร้าแบบนี้ได้
มันเกิดจากผู้ชายที่ใจร้ายใจดำคนนั้นน่ะ?
ทุกทีที่คิดถึงตรงนี้
ความเกลียดชังที่หยางเฟิงมีต่อหยางติ่งเทียนก็ยิ่งลึกเข้าไปอีก
เขาเกลียดจนแทบจะฆ่าหยางติ่งเทียน!
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะคำพูดก่อนตายของแม่ ทำให้เขาไม่สามารถแก้แค้นได้
บางที
หยางเฟิงคงอดไม่ได้ที่จะไปจงโจวนานแล้ว
ไปฆ่าถึงตระกูลหยางแล้ว!
กริ๊ง!
จู่ๆ
ของหยางเฟิงดังขึ้นมา
หยางเฟิงที่กำลังเจ็บปวด ดึงสติกลับมา
“ฮัลโหล!”
“ท่านแม่ทัพ มีคนอ้างว่าเป็นศูนย์พันธมิตรบู๊จงโจวมาหาท่าน!”
อีกฝั่งของโทรศัพท์ หม่าตงรายงาน
“ศูนย์พันธมิตรบู๊?”
หยางเฟิงขมวดคิ้ว
“แมวหรือหมาอะไร? บอกเขา ฉันไม่มีเวลาว่างเจอเขา!”
พูดอยู่
หยางเฟิงก็เตรียมจะวางสาย
คนบ้าบออะไร ก็มาหาตัวเอง?
คิดว่าฉันว่างมากเหรอ?
เห็นหยางเฟิงจะวางสาย หม่าตงก็รีบพูด “ท่านแม่ทัพ เกรงว่าคงจะไม่ได้! คนที่มาจากศูนย์พันธมิตรบู๊นี้ความสามารถแข็งแกร่งมาก ได้ล้มผู้พิทักษ์ของทั้งวิลล่าจวู้เสียนฉันลงไปหมดแล้ว……”
“หลีกไป!”
ไม่รอให้หม่าตงพูดจบ
อีกฝั่งของโทรศัพท์ มีเสียงหยาบคายดังขึ้น