ปราบปีศาจ
ใต้พิภพอันมืดมิดอสรพิษไร้ตัวตนสถิตอยู่
ดวงตาเย็นเยือกไร้อารมณ์ ทำให้คนมองอดตัวสั่นเทิ้มไม่ได้ ช่างแตกต่างจากสายฟ้ารุนแรงส่วนใหญ่ เนื่องจากสายฟ้าฤทัยปีศาจดำให้ความรู้สึกลึกลับและน่าขนลุกซะมากกว่า
มู่เฉินและจิ่วโยวมองอสรพิษสายฟ้าไร้กายเนื้อด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและหวั่นเกรง แม้แต่จิ่วโยวยังรู้สึกได้ถึงอันตรายแรงกล้าที่มาจากมัน
“ข้าว่าไอ้ตัวนี้มีขุมพลังจื้อจุนขั้นห้าเป็นอย่างต่ำ แต่โชคดีที่มีเพียงรูปเงาแต่ไม่มีความคิด ดังนั้นเรายังมีโอกาสอยู่หลายส่วน” จิ่วโยวเอ่ยเสียงเบา
มู่เฉินพยักหน้า แม้อสรพิษสายฟ้าจะดูน่ากลัว แต่ในดวงตาไม่มีจิตวิญาณอยู่เลย มีเพียงความดุร้ายตามสัญชาตญาณเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นในระดับของอันตราย แม้แต่เจ้าสำนักสายฟ้าปีศาจอย่างฉิงเทียนกังก็เทียบไม่ได้
ฟู่
เขาผ่อนลมหายใจข่มอาการตะลึงใจที่มีในตอนแรก เขาเคยได้เห็นสิ่งลี้ลับที่ถือกำเนิดจากสายฟ้าครั้งหนึ่งในสำนักศึกษาเป่ยชาง ยิ่งไปกว่านั้นยังน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าอสรพิษสายฟ้าไร้กายเนื้อที่อยู่ตรงหน้าอีกด้วย เพราะเจ้าอสนีบาตเป็นสิ่งที่แม้แต่เป่ยหมิงที่มีขุมพลังจื้อจุนขั้นเก้า ยังประสบปัญหาในการจัดการ
แม้ว่าอสรพิษสายฟ้าตัวนี้จะถูกสร้างจากสายฟ้าฤทัยปีศาจดำ มิหนำซ้ำยังเป็นสิ่งที่มีระดับสูงกว่าอัสนีบาต แต่เนื่องจากสาเหตุหลายประการทำให้พลังของมันไม่อาจเทียบเคียงได้กับฝ่ายหลัง ไม่เช่นนั้นมู่เฉินกับจิ่วโยวคงต้องเตรียมวิ่งเอาชีวิตรอดแล้ว
“เราต้องทำลายร่างตรงหน้าก่อนถึงจะสยบมันได้” จิ่วโยวค่อยๆ กำมือแน่นเอ่ยต่อ “ข้าจะลงมือก่อน เจ้าระวังตัวด้วย!”
ระดับการปะทะเช่นนี้ต้องใช้พลังของจิ่วโยว เพราะขุมพลังจื้อจุนขั้นสองของมู่เฉินนับว่าไม่เพียงพออย่างยิ่ง
“ระวังตัวด้วย” มู่เฉินพยักหน้าไม่เอ่ยแย้งใดๆ เพราะเขาอาจกลายเป็นตัวถ่วงในการต่อสู้ของจิ่วโยวก็ได้
จิ่วโยวพยักหน้าไม่พูดมากความ นางแตะเท้าส่งแรงทะยานออกไปพร้อมกับเพลิงสีม่วงโชติช่วงระเบิดออกจากร่าง พริบตาอุณหภูมิพื้นที่เวิ้งว้างแห่งนี้ก็เพิ่มสูงขึ้นฉับพลัน
ชี่!
ที่แผ่นหลังจิ่วโยวปีกสีดำสง่าคู่หนึ่งกางออก นางกำหมัดแน่น ขนนกก็ปรากฏขึ้นในมือนาง ถักทอกลายเป็นหอกขนนกยาวที่ลุกโชนด้วยเพลิงสีม่วงตลอดตัวอาวุธ
ชี่!
เมื่อจิ่วโยวเร้าคลื่นหลิง อสรพิษสายฟ้าก็สัมผัสได้ถึงอันตรายทันที มันอ้าปากกว้างจ้องจิ่วโยวเขม็ง
จิ่วโยวกระพือปีก เสียงวูบไหวดังขึ้นพร้อมกับร่างนางปรากฏตัวบนตัวอสรพิษอย่างลึกลับ ตัวหอกสั่นสะเทือนขณะที่ลำแสงจำนวนมากพุ่งลงมา ทุกลำแสงมีเพลิงสีม่วงติดอยู่ พลังโจมตีน่าทึ่งนัก
ฟ่อ!
อสรพิษแผ่แม่เบี้ยอ้าปากน่ากลัวออกกว้าง แต่สิ่งที่ออกมาจากปากไม่ใช่เสียงขู่ฟ่อ แต่เป็นเสียงสายฟ้าคำรามแสดแทงราวเสียงคร่ำครวญของภูตผี!
เสียงคำรามกระจายออกไป รัศมีหอกก็แตกออกทันทีที่พุ่งเข้าปะทะกับคลื่นเสียงดังสนั่น
ร่างของจิ่วโยวสั่นไหวเล็กน้อย เห็นชัดว่าเสียงคำรามของสายฟ้าฤทัยปีศาจดำเจาะทะลวงเข้าสู่ร่างกายนาง แต่เนื่องจากนางมีเพลิงอมตะปกป้องอยู่ จึงสามารถต้านทานได้
ตู้ม!
ทันใดนั้นหางขนาดใหญ่ก็ฟาดลงจากขอบฟ้า ความเร็วช่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดเลยทีเดียว ขณะที่พุ่งไปยังศีรษะของจิ่วโยว
จิ่วโยวพับปีกลงมาเป็นเกราะปกป้องที่ด้านหน้า
ตึง!
หางอสรพิษฟาดลงบนปีกอย่างหนักหน่วงเกิดแรงปะทะใหญ่ขึ้น ตามมาด้วยเสียงฟ้าคำรามสนั่นหวั่นไหว ร่างของจิ่วโยวกระเด็นกลับไป นางกระพือปีกทรงตัวไว้
ฟ่อ!
อสรพิษสายฟ้ามองจิ่วโยวเป็นผู้บุกรุกอย่างแท้จริงและเริ่มโจมตีรุนแรงในเวลาต่อมา เสียงคำรามแหลมคมดังไม่หยุดจากปากใหญ่ ขณะที่โจมตีจิ่วโยวไม่หยุดยั้ง
เผชิญหน้ากับการโจมตีไม่หยุดยั้งนี้ จิ่วโยวก็เป็นฝ่ายตั้งรับและแสดงสัญญาณว่ากำลังจะตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเอง
ด้านนอกเขตการต่อสู้ สีหน้าของมู่เฉินเคร่งเครียดลงหลายส่วนเมื่อเห็นภาพดังกล่าว เขาไม่คิดเลยว่าอสรพิษสายฟ้าจะทรงพลังจนถึงจุดที่แม้แต่จิ่วโยวก็กลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบในตอนนี้
“ต้องจัดการให้เร็ว ไม่งั้นถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป จิ่วโยวคงต้านไม่ไหวแน่” แสงวูบวาบต่อเนื่องในนัยน์ตาของมู่เฉิน อสรพิษสายฟ้านี้เกิดจากสายฟ้าฤทัยปีศาจดำ พลังงานสายฟ้าในที่แห่งนี้ก็มีไม่สิ้นสุด ดังนั้นหากการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป จิ่วโยวจะต้องพ่ายแพ้แน่นอน
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถลงมือได้อย่างง่ายดาย เนื่องจากอาจทำให้กลายเป็นจุดสนใจของอสรพิษสายฟ้าจนหันมาโจมตีใส่เขาแทน สถานการณ์นั้นจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิม
คิ้วของมู่เฉินขมวดแน่น จากนั้นก็เคลื่อนเข้าไปในรัศมีการต่อสู้ทีละน้อย สัมผัสถึงขอบเขตการต่อสู้ของอสรพิษสายฟ้า ครู่ต่อมาเขาก็ไปปรากฏตัวตรงพื้นที่ว่างเปล่ามุมหนึ่งแล้วก้าวไปข้างหน้า
ฟ่อ!
เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า เสียงหอนของภูตผีที่น่ากลัวก็ดังออกมาจากจุดลึกสุดของร่างกายอีกครั้ง ร่างเขาชะงักค้างไปทันที เส้นเลือดเต้นตุบๆ บนใบหน้าราวกับกำลังจะระเบิด
เพลิงสีม่วงลุกโชนในดวงตาของมู่เฉิน เพลิงอมตะถูกจุดขึ้นป้องกันเสียงหอนนั่นเอาไว้ ทว่าก่อนที่มู่เฉินจะทันรู้สึกโล่งใจ เสียงฟ้าคำรามก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เพราะเขาได้เข้าไปอยู่ในระยะโจมตีของอสรพิษสายฟ้าแล้ว ดังนั้นจึงได้รับผลกระทบด้วย
มู่เฉินหลับตาลงช้าๆ เขาต้องหาวิธีจัดการกับสายฟ้าฤทัยปีศาจดำให้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะช่วยอะไรจิ่วโยวไม่ได้เลย
ชี่! ชี่!
วิชากายาเทพสายฟ้า!
ร่างของเขาเปล่งประกายพร้อมกับกระแสไฟแล่นพล่าน แต่เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าวิชากายาเทพสายฟ้าไม่สามารถป้องกันการโจมตีของสายฟ้าฤทัยปีศาจดำได้สักสะเก็ด อึดใจเขาก็เร้ากระบวนท่าควบคุมสายฟ้า แต่ผลที่ได้ก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไร เนื่องจากสายฟ้าฤทัยปีศาจดำไม่ใช่สิ่งที่สายฟ้าโลกปีศาจจะมาเทียบได้ ต่อให้เขาใช้กระบวนท่าควบคุมสายฟ้า พลังงานสายฟ้าป่าเถื่อนนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถควบคุมได้
มู่เฉินงัดกลยุทธ์ทั้งหมดขึ้นมาใช้ แต่กลับมีผลน้อยนิด นอกจากนี้เมื่อการต่อสู้ระหว่างจิ่วโยวกับอสรพิษสายฟ้าดุเดือดมากขึ้น ผลกระทบที่เขาได้รับก็รุนแรงขึ้นเช่นกัน
มู่เฉินนั่งอยู่ในความว่างเปล่า สีหน้าซีดเผือดลงอย่างรวดเร็ว เสียงฟ้าคำรามในร่างดังมากขึ้นทำให้เขาเริ่มยากที่จะทนได้ไหวแล้ว
“ไม่ จะยอมแพ้ไม่ได้!” มู่เฉินกัดฟันกรอด จิ่วโยวต่อสู้ถวายชีวิต ถ้าเขายอมแพ้ง่ายๆ สิ่งที่นางทำไปก็จะไม่มีความหมายอะไรเลย
มู่เฉินสูดหายใจเต็มปากขณะหมุนเวียนคลื่นหลิง เปิดใช้เพลิงอมตะป้องกัน แววตาของเขาลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง
อสรพิษสายฟ้าทรงพลังมาก ดูจากสถานการณ์ระหว่างมันกับจิ่วโยวตอนนี้ อัตราการในการทำลายมันให้สำเร็จช่างริบหรี่เหลือแสน
ในเมื่อพวกเขาไม่สามารถทำลายร่างมันได้ ก็เหลือเพียงวิธีเดียวที่จัดการมันได้
นั่นคือผนึกไว้
ผนึก?
ความคิดผุดขึ้นในใจของมู่เฉิน เมื่อพูดถึงการผนึก หน้ารายการนิรันดร์ในร่างของเขานับเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด เพราะวัตถุนี้เป็นสิ่งที่มีประโยชน์แม้กระทั่งกับจอมยุทธ์ทรงพลังอย่างมั่นถัวหลัว
เมื่อความคิดตกผลึก มู่เฉินก็ไม่รีรอ รีบประสานมือทั้งคู่เข้าด้วยกัน ตราประทับลึกลับวาดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ฮึ่ม
เกลียวแสงสีดำระเบิดออกจากทะเลพลังอันกว้างใหญ่ในจุดจื้อจุนไห่ เมื่อมิติบิดเบี้ยว มันก็ไปปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้ามู่เฉิน เขาแตะปลายนิ้วเข้าไปในทันที
แสงสีม่วงเข้มระเบิดออกจากหน้ารายการนิรันดร์ ขณะที่แสงลุกโชน ดอกแมนดาลางดงามสะกดใจก็ค่อยๆ โผล่ขึ้นมา
มู่เฉินสูดหายใจเอาอากาศเข้าปาก คลื่นหลิงในร่างกายไหลออกไม่หยุดยั้ง ฉีดอัดเข้าไปในดอกแมนดาลาทั้งหมด
ฮึ่ม ฮึ่ม
นอกจากนี้เมื่ออัดพลังเข้าไป กลีบดอกแมนดาลางดงามก็คลี่บานทีละน้อย…ละน้อย บนกลีบดอกไม้มีลวดลายโบราณลึกลับปรากฏอยู่
ตึง!
ขณะที่มู่เฉินเปิดใช้ดอกแมนดาลา เสียงหอนรุนแรงก็ดังมาจากจุดปะทะที่ไกลออกไป เทียบกับครั้งก่อนหน้าคลื่นเสียงนี้นับว่ารุนแรงกว่ามาก
ปัง! ปัง!
สถานที่เกิดเสียงสายฟ้าคำราม มิติก็ถึงกับบิดเบี้ยว เพลิงสีม่วงที่กวาดออกจากร่างจิ่วโยวก็ถูกสกัดไว้ในเวลานี้ ร่างกระเด็นกลับไปหลายพันจั้ง
“บ้าเอ๊ย!”
จิ่วโยวขบฟันอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา นางไม่คิดว่าอสรพิษสายฟ้าจะทรงพลังขนาดนี้ บวกกับความได้เปรียบทางชัยภูมิแล้ว มันก็เหมือนกับพยัคฆ์ติดปีกเลยทีเดียว
ก่อนหน้าที่ปะทะกัน จิ่วโยวก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่นางจะปราบสายฟ้าฤทัยปีศาจดำด้วยตัวเอง
“ดูเหมือนว่าคงต้องถอยชั่วคราวและมองหาผู้ช่วยทรงพลังในอาณาเขตกงเวทสวรรค์” ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของจิ่วโยว แต่จอมยุทธ์ทรงพลังที่มีความสัมพันธ์อันดีกับนางในอาณาเขตกงเวทสวรรค์ก็แทบไม่มี ยิ่งตอนนี้เทียนจิ้วก็อยู่ในสงครามสำนัก เขาคงสละเวลามาช่วยนางไม่ได้เหมือนกัน
“จิ่วโยว ถอยไป!”
ขณะที่จิ่วโยวกำลังกังวลในใจ เสียงตะโกนก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง นั่นคือเสียงของมู่เฉิน
เมื่อได้ยินเสียงตะโกน จิ่วโยวก็อึ้งไป แม้นางจะไม่เข้าใจว่าทำไมมู่เฉินถึงเลือกพุ่งเข้ามาในการต่อสู้ระดับนี้ แต่ด้วยความเชื่อใจที่มีต่อเขา นางก็กระพือปีกถอยจากไปอย่างรวดเร็ว
ครั้นนางถอยกลับ ดอกแมนดาลาดอกใหญ่ก็พุ่งผ่านท้องฟ้า พร้อมกับริ้วแสงสีม่วงเข้มลอยอยู่เหนือร่างอสรพิษสายฟ้า
ดอกแมนดาลาโน้มเอียงลงมาช้าๆ ใจกลางดอกเล็งเป้าไปที่อสรพิษสายฟ้า
ชี่! ชี่!
เมื่อดอกแมนดาลาเอียงลง อสรพิษสายฟ้าที่ไร้ความรู้สึกก็ระเบิดเสียงฟ้าคำรามไปที่ดอกแมนดาลาทันที
ปัง!
แต่เมื่อเสียงฟ้าคำรามสัมผัสกับประกายสีม่วงเข้มของดอกแมนดาลา มันกลับสลายตัวลงทันที
ฟิ้ว!
กลีบดอกงดงามแย้มบาน ลำแสงสีม่วงเข้มก็ยิงลงโอบล้อมอสรพิษสายฟ้าเอาไว้ สุดท้ายพลังงานประหลาดก็ระเบิดออกมาพร้อมกับอสรพิษสายฟ้าถูกดึงเข้าไปหาดอกแมนดาลาช้าๆ
ตู้ม! ตู้ม!
ในชั่วขณะนี้ อสรพิษสายฟ้าก็รู้สึกถึงอันตรายเริ่มดิ้นรนอย่างรุนแรง ระลอกคลื่นสายฟ้าฤทัยปีศาจดำน่ากลัวระเบิดออก ทำให้มิติบิดเบี้ยวจากแรงสั่นสะเทือน
เมื่อมันดิ้นรนและต้านทานอย่างโกรธเกรี้ยว รอยร้าวก็ปรากฏขึ้นเงียบๆ บนแสงสีม่วงเข้มที่ปกคลุมลงมา
เมื่อเห็นภาพนี้ ใบหน้าของมู่เฉินก็เปลี่ยนไปรุนแรง นี่คือกลยุทธ์สุดท้ายของเขาแล้ว ถ้าแม้แต่หน้ารายการนิรันดร์ยังไม่สามารถผนึกสายฟ้าฤทัยปีศาจดำได้ เขาคงต้องยอมแพ้กับเรื่องนี้
ด้วยขุมพลังหลิงในตอนนี้ เขาจึงใช้งานดอกแมนดาลาได้แค่ระดับนี้เท่านั้น
“เวรเอ๊ย!”
มู่เฉินสบถพลางกัดฟันแน่น แต่ขณะที่เขากำลังจะหมดแรงเพราะถึงขีดสุด มือเย็นก็วางบนหลังของเขาพร้อมกับเสียงใสของจิ่วโยวดังขึ้น “ใช้คลื่นหลิงของข้า!”
ตู้ม!
เมื่อสิ้นเสียงของนาง ร่างมู่เฉินก็สั่นไหวรุนแรง คลื่นหลิงแข็งแกร่งไหลบ่าราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกรากไหลเข้ามาในร่างของเขาอย่างต่อเนื่อง
แขนขาและกระดูกเต็มเปี่ยมไปด้วยคลื่นหลิง!