“แล้วจะเริ่มซ้อมกันหรือยัง?” เย่ฉางเลิกคิ้วขึ้น และถามออกมา
“พวกนายต้องไปรวมกับคนอื่นที่ใจกลางเมืองก่อน รีบๆเร็วเข้า! เพราะพวกนายเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ยังไปไม่ถึง” หลีลี่เจียยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
เย่ฉางยักไหล่อย่างเงียบๆ จากนั้นก็นำกลุ่มของเขาออกจากอาคารบริหารที่สามไปยังสถานีรถไฟที่อยู่ใกล้ๆ พวกเขาขึ้นรถไฟไปยังใจกลางเมือง
บริเวณใจกลางเมืองถูกล้อมรอบไปด้วย 4 เขตใหญ่ และถือว่าเป็นกระดูกสันหลังของมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ สำนักงานใหญ่ของบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษา เป็นตำแหน่งของศูนย์บัญชาการ อาคารวิทยาศาสตร์ที่สำคัญที่สุดของเมืองหลินไฮ่ ก็ตั้งอยู่ในใจกลางเมืองเช่นเดียวกัน
จางเฉาเฟยกำลังเฝ้ามอง ในขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่นั่นโดยสวมกางเกงชายหาด และพึมพำออกมา “ฉันหวังว่าคนเหล่านี้จะไม่สร้างปัญหาอะไรขึ้นมาอีกนะ”
“คุณคิดว่ามันจะเป็นไปได้งั้นหรือ? เมื่อไหร่กันที่พวกเขาจะไม่สร้างปัญหา? พวกเขาได้เริ่มต้นสงครามศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว…” หลีลี่เจียยิ้มออกมาอย่างขมขื่น จางเฉาเฟยก็ยิ้มออกมาพร้อมกับเธอเช่นกัน จากเด็กมีปัญหากลายมาเป็นราชาของเขตตะวันออก เขาเป็นที่นิยมของนักศึกษา และประชาชนทั่วไป ถ้าเขาเรียกร้อง คนนับหมื่นจะตอบรับทันที
ณ. ค่ายสนามฝึกซ้อมในใจกลางเมือง
เย่ฉางเดินเข้ามาโดยใส่รองเท้าแตะ กางเกงชายหาดขาสั้น พร้อมกับกินไอติม ในเวลาเดียวกันนั้น เฉินเทียนยี่ได้นำสมาชิกสภานักศึกษาเดินเข้ามา
เย่ฉางเหลือบมองไปทางเฉินเทียนยี่ เขาเดินเข้าไปโดยไม่สนใจความเป็นปรปักษ์ของสภานักศึกษา เขาไม่ได้กล่าวคำทักทายอะไรออกไป เพราะเย่ฉางไม่ได้รู้จักพวกเขาสักหน่อย
จางเจิ้งเฉียงมองไปยังกลุ่มสภานักศึกษาโจวเม้งเพื่อต้องการจะต่อสู้ มือใหญ่ของจางเจิ้งเฉียงยื่นออกมาคว้าเขาไว้ โจวเม้งตั้งรับโดยการปัดมือออก แต่จางเจิ้งเฉียงกลับยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย เขาพลิกมือไปคว้าจับโจวเม้ง และโยนอออกไปที่หน้าประตู จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่กลุ่มสภานักนักศึกษาคนอื่นๆ และหัวเราะออกมาอย่างน่ารังเกียจ จากนั้นเขาก็เดินตามหลินหลี่ที่มีชีวิตชีวา, เย่เทียนที่สงบนิ่ง และ FrozenCloud ที่ค่อนข้างกังวลไป
เฉินเทียนยี่ดันแว่นตาขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกได้ถึงความโหดเหี้ยมอย่างน่าสะพรึงกลัว ซึ่งเป็นกลิ่นอายแห่งความกดดันที่แผ่ออกมาจากด้านหลังของจางเจิ้งเฉียง “ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัว และทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลัง พรสวรรค์ของเขาไม่ด้อยไปกว่าฉินเส้าเทียนเลย…”
โจวเม้งเลิกคิ้วขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกลำบากในการแลกเปลี่ยนการต่อสู้ก่อนหน้านี้ แต่ความแข็งแกร่งและความกดดันที่ชั่วร้ายนั้น ไม่สามารถปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ได้ นี่คืออันธพาลหมายเลข 1 ของทีม T-105 มนุษย์กันดั้ม – จางเจิ้งเฉียง “กลุ่มพวกบัดซบที่จองหอง…”
“นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา และไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้นด้วย…” ตัวแทนจากเขตตะวันตก ฟางซินรู่วพูดขึ้นมา โจวเม้งจ้องมองไปที่เธอ จากนั้นก็ฮึดฮัดออกมา และเดินไปด้านข้างอย่างเงียบๆ
“ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง เข้าไปข้างในกันก่อนเถอะ…” โจวหนิงชิเดินตามเฉินเทียนยี่เข้าไปข้างใน คนอื่นๆต่างพากันเดินตามมา และไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าของเฉินเทียนยี่
เย่ฉางและคนอื่นๆเดินมาถึงห้องรับรอง สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขมากก็คือ คนที่มารอรับพวกเขาก็คืออาจารย์หวังนั้นเอง “โย่ว ตาแก่หวัง ไม่เจอกันนานเลยนะ…”
เมื่ออาจารย์หวังเห็นกลุ่มเย่ฉางทั้งสาม ทำให้เขารู้สึกตัวสั่นเทาขึ้นมา ‘ไอบัดซบสามคนนี่!’ เขาอดทนและไม่โกรธพวกเขา “พวกนายพักอยู่ในห้อง CPA-591 ส่วนนี่คือกุญแจห้องของนาย”
“ขอบคุณ ตาแก่หวัง ครั้งต่อไปที่เราพบกัน พวกเรามาดื่มกันเถอะ” เย่ฉางรับกุญแจ และยิ้มออกมาอย่างนอบน้อม
FrozenCloud เดินตามเย่ฉางและคนอื่นๆ เธอหันหลังกลับ และเห็นอาจารย์หวังจ้องมองเขา และกัดฟันด้วยความโกรธเกรี้ยว ราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินพวกเขาทั้งหมด เธอกลืนน้ำลาย และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขากันแน่ เธอนึกถึงการพูดคุยกับนานะ เธอได้พูดถึงอาจารย์คนหนึ่งที่ชื่อว่าหวัง ซึ่งถูกพวกเย่ฉางปล้น, ทำร้าย, ถอดเสื้อผ้า และถูกสร้างเป็นกับดักด้วยระเบิดอันน่าสยดสยองที่ถูกฝังอยู่ภายในก้นของเขา นั่นอาจจะเป็นเขาก็ได้…
เส้นทางไปยังห้องพักต้องเดินผ่านสนามฝึก ทุกคนเดินเข้ามาและเห็นผู้คนเกือบ 100 คนที่กำลังฝึกอบรมประเภทต่างๆกันอยู่ ในหมู่พวกเขามีใบหน้าที่ดูคุ้นเคยเพียงไม่กี่คน ตัวอย่างเช่น ชายผมบลอนด์ที่ชื่อซุนยูจากสงครามศักดิ์สิทธิ์ เมื่อกลุ่มคนที่สวมใส่ชุดชายหาดเดินเข้ามา การปรากฏตัวของพวกเขาเป็นสิ่งที่สะดุดตาเป็นอย่างมาก ทุกคนมองไปยังทิศทางของคนกลุ่มนั้น แม้ว่าบางคนจะมีความเป็นปฏิปักษ์ บางคนมองดูด้วยความเคารพยำเกรง ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มคนที่ชื่นชอบก็ตาม
ซันหยู่มองไปยังหลินหลี่ผู้ซึ่งกำลังมุ่งเน้นไปที่การกินไอติมของเขา เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอถูกขัดขวางโดยเขาครั้งล่าสุดอย่างไร พวกเขาไม่สามารถตัดสินผู้ชนะได้ในตอนนั้น เธอไม่สามารถแม้แต่จะเข้าใกล้เย่ฉางได้เลย คนที่ดูโง่เง่าคนนี้ติดหนึบอยูกับเธอเหมือนเช่นกาว การโจมตีของเขาทั้งหมดใช้ความอ่อนนุ่มเพื่อต่อต้านความแข็งแกร่ง ใช้ความเชื่องช้าเพื่อต่อต้านความรวดเร็ว
เย่ฉางมองไปยังพื้นที่ของการฝึกซ้อมขั้นพื้นฐาน เขาหาวออกมา แล้วพาทุกคนเข้าไปในห้องพักเพื่อดูละคร เพราะเขาไม่เคยมีความตั้งใจที่จะฝึกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
FrozenCloud เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเธอ ‘เอาจริงดิ?’ “หัวหน้าทีมคะ เราควรจะไป…”
“ละครศึกพิศวาสสองพี่น้องซี่ซั่น 2 จะเริ่มฉายตอน 14.30 ค่อยพูดเรื่องราวต่อจากนี้ในภายหลังแล้วกัน…” เย่ฉางพูดขึ้นมา พร้อมกับนั่งลงอย่างซึมกะทือ และจ้องมองไปที่หน้าจอด้วยดวงตาเหมือนปลาตาย เขาเอียงศีรษะพิงมืออีกข้างหนึ่ง ในขณะที่เขายังคงหาวออกมา และเปลี่ยนช่องด้วยมืออีกข้างหนึ่งไปเรื่อยๆ เมื่อเขาเห็นข่าวว่าละครศึกพิศวาสสองพี่น้องซี่ซั่น 2 จะเลื่อนกำหนดฉายออกไป “บ้าเอ๊ย มันเลื่อนกำหนดฉายเป็นวันพรุ่งนี้ งั้นไปกันเถอะ รีบไปเปลี่ยนชุดและลงไปข้างล่างกัน”
FrozenCloud เข้าห้องน้ำ และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดฝึกซ้อมของเธอ เสื้อแขนกุดสีดำพร้อมกางเกงและรองเท้าทหาร ผมของเธอถูกมัดไว้เป็นทรงโพนี่เทล เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ หลินไห่เป็นมหาวิทยาลัยที่มีผู้เชี่ยวชาญหลายคน เธอไม่อาจประมาทได้! เธอเปิดประตู และเมื่อเห็นกลุ่มของเย่ฉาง ปากของเธอเปิดกว้างขึ้น แล้วเธอก็หลั่งเหงื่อออกมาทันที คนสี่คนทั้งใหญ่ และเล็ก ทุกคนต่างแต่งตัวเป็นนักฟุตบอลอเมริกัน เธอสูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง
“ไปกันเถอะ” เย่ฉางตบไปที่เครื่องป้องกันหน้าอกของเขา จากนั้นพวกเขาก็พากันออกจากห้อง FrozenCloud รีบดึงพวกเขากลับมา และหาเสื้อผ้าสำหรับใส่ฝึกซ้อมของเย่ฉาง และคนอื่นๆยื่นให้พวกเขาเพื่อเปลี่ยนชุด เธอนำเย่เทียนเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อเธอออกมาอีกครั้ง ก็เห็นทั้งสามคนนั้นก็เปลือยเอว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสวมชุดครึ่งล่างได้อย่างถูกต้องก็ตาม ‘ทั้งสามคนนี้ไม่สามารถทำอะไรอย่างจริงจังได้เลย!’ เธอยกมือก่ายหน้าผาก จากนั้นก็เฝ้าดูเย่ฉางตบหน้าอกตนเองอย่างกล้าหาญ แม้แต่กระดูกซี่โครงของเขาก็ยังมองเห็นได้รางๆ หลังจากตบไปที่หน้าอก เขาก็ไอออกมา 2 ครั้งทันที “แค่ก แค่ก ใช่แล้ว… ผู้ชายตัวจริงควรจะเข้าสู่สนามรบ! แค่ก แค่ก…”
‘เฮ้ หัวหน้าทีม! นายไม่ต้องทำตัวงอขนาดนั้นก็ได้’ FrozenCloud หันไปมองไปร่างกายที่น่าอัศจรรย์ของจางเจิ้งเฉียง และอ้าปากค้าง กล้ามเนื้อเหล่านั้นช่างเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งที่สามารถระเบิดออกมาได้เลยทีเดียว เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอเริ่มร้อนขึ้นมา เมื่อมองไปที่หลินหลี่ นี่เป็นเพียงส่วนบนของร่างกายตามปกติที่คุณจะสามารถพบได้ในละแวกบ้านของคุณ ไม่มีกล้ามเนื้อที่ไม่มีไขมันส่วนเกิน แม้แต่พุงก็ยื่นออกมาเล็กน้อย ตอนนี้เขากำลังบีบจมูก ความคิดที่ว่าซงซินเป็นแฟนของเขา ทำให้รู้สึกเหมือนเกิดเสียงดังอื้ออึงขึ้นภายในหัวของเธอ ความแตกต่างระหว่างทั้งสามคนนั้นช่างกว้างใหญ่เกินไป
ทุกคนมารวมตัวกันที่สถานที่นัดพบ ผู้สอนวัยกลางคนที่มีความภาคภูมิใจยืนอยู่ที่นั่น เขามีรอยแผลเป็นยาวบนแก้ม และมีจมูกที่ใหญ่โต กลิ่นอายการกดขี่ของเขาทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัว และไม่อยากเข้าใกล้ ตอนนี้เขามองไปยังกลุ่มของเย่ฉางที่มาสายอย่างไม่พอใจ ‘นี่คือกลุ่มที่ได้รับชัยชนะในสงครามศักดิ์สิทธิ์?’ เมื่อมองไปที่ร่างกาย และกลิ่นอายของจางเจิ้งเฉียง เขาก็ค่อยๆคลายความไม่พอใจลง ‘เด็กที่ยอดเยี่ยม’ “ครั้งหน้ามาให้ไวกว่านี้หน่อย…”
เย่ฉางลูบหัวของเขาอย่างเขินอายเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หันมาและตะโกนไปยัง FrozenCloud “ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ! มัวแต่ใส่ใจในการสวมใส่มากเกินไป รู้ไหมว่ามันทำให้เราเสียเวลามาก? อาจารย์ผู้ฝึกสอนโปรดอย่าคิดมากนะครับ ผู้หญิงแค่ชอบที่จะแต่งตัวนิดหน่อย…”
“ใช่ ใช่…” หลินหลี่ส่งเสียงออกมาอย่างเที่ยงธรรม
หัวใจของ FrozenCloud ทรุดฮวบ เธอกลอกตาไปมาด้วยความโกรธ
อาจารย์ผู้ฝึกสอนไม่ได้สอบถามอะไรเพิ่มเติม เขาพูดเข้าประเด็นไปยังหัวข้อหลัก “ฉันชื่อเสี่ยวยุนฮี เป็นอาจารย์หลักที่รับผิดชอบเรื่องการฝึกขั้นพื้นฐานของพวกคุณ อย่างแรกเลยเราจะมาทดสอบความแข็งแรงขั้นพื้นฐานของพวกคุณกันก่อน…”
เสี่ยวยุนฮีให้กลุ่มของเย่ฉางใช้อุปกรณ์ทดสอบ พวกเขาเริ่มทดสอบความแข็งแรงขั้นพื้นฐาน, เทคนิค และสติปัญญา สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขก็คือผลการทดสอบของจางเจิ้งเฉียง ในด้านความแข็งแรง และเทคนิค เช่นเดียวกับผลการทดสอบพิเศษของเย่เทียนในด้านสติปัญญา ความสามารถของซูปิงหยูก็โดดเด่นมากเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตาม เธอต้องหน้าซีดเมื่อเทียบกับสองคนก่อนหน้านี้ คนที่มีชื่อว่าหลินหลี่ เทคนิคของเขาเป็นที่น่าตกใจมาก แต่สติปัญญาของเขานั่นย่ำแย่ซะเหลือเกิน สำหรับคนที่พวกเขาเรียกว่านายพล เขาอยู่ในระดับเดียวกับนักศึกษาทั่วไป เขาดูธรรมดามากๆ ธรรมดาถึงขั้นที่ว่า ถ้ามันไม่ใช่เพราะชื่อเสียงในการปรากฏตัวของเขา เขาก็จะไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษเลยสักนิดเดียว เสี่ยวยุนฮียิ้มออกมา ‘นายคิดว่ามันน่าเบื่อมากใช่ไหม?’ เขาแอบเพิ่มความยากลำบากในการทดสอบ แต่กลับพบว่า ไม่ว่าจะเป็นการทดสอบที่ยากลำบากมากแค่ไหน เขาก็จะได้ผลโดยเฉลี่ย ไม่แข็งแรงอยู่เสมอ แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอด้วยเช่นกัน หลังจากการทดสอบทางเทคนิค เขาก็ตั้งชื่อเล่นให้เย่ฉางว่า ‘ไม่ธรรมดา’