485 : บ่อพัก
ฝุ่นค่อยๆ หายไป หลังจากที่ ไนโตะ ใช้คทาสีดําเพื่อกําจัด มาดาระ ในที่สุดเขา ก็หันไปมองในทิศทางหนึ่ง
เขามองไปทางที่ เซ็ตสึ และ ซาสึเกะ ซ่อนอยู่
ด้วยสัมผัสพิเศษของ ไนโตะ เขาสามารถเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้หยุดพวกเขา แต่เขากลับยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ด้วยสายตาจับจ้องมาที่พวกเขา
“นี่มันคือ คาถาสัมภเวสีคืนชีพ จริงเหรอ?”
แม้ว่า มาดาระ ซึ่งถูกเรียกโดย คาถาสัมภเวสีคืนชีพจะแข็งแกร่ง เขาก็ยังไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นคู่มือของ ไนโตะ
เป็นเวลานานแล้วที่ ไนโตะ ไม่ได้พบกับคู่ต่อสู้ที่คู่ควรที่สามารถทําให้ใช้พลังได้เต็มที่ ดังนั้น เขาจึงไม่รู้ระดับความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงหวังว่า มาดาระ จะช่วยเขาค้นพบมันได้ แต่แม้แต่ คาถาสัมภเวสีคืนชีพ ก็ยังไม่เพียงพอ
เมื่อ คาคาชิ และคนอื่นๆ กําลังจะรีบไปหา ไนโตะ เมื่อเห็นว่า ไนโตะ จัดการ มาดาระ ได้แล้ว แสงสีขาวก็ปรากฏขั้นต่อหน้า ไนโตะ
ฟิ้ง!!
แสงสีขาวนี้ดูเหมือนจะมีพลังบางอย่าวและปกคลุมร่างกายที่แตกละเอียดของ มาดาระ ในทันที
“นี่มัน…”
คาคาชิ และคนอื่นๆ ที่กําลังวิ่งเข้ามาก็ก็หยุดอย่างกะทันหันด้วยท่าทางประหลาดใจ
ทันใดนั้น เศษของร่างสัมภเวสีคืนชีพ ของ มาดาระ ก็ปกคลุมไปด้วยแสงและรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และออร่าที่แข็งแกร่งก็ระเบิดออกมา
“คาถานอกวิถี : สังสาระสวรรณ์กําเนิด!”
ฟื้ม!!
ชิ้นส่วนนับล้านรวมตัวกันแล้วควบแน่นเป็นร่างของ มาดาระ และลอกออกอย่างรวดเร็ว
เมื่อเกิดการควบแน่น สิ่งที่น่าตกใจก็คือพวกเขามองเห็นกระดูก เนื้อ และผิวหนังของ มาดาระ กําลังก่อตัว!
ทันใดนั้นร่างของเขาก็สั่นไหว และเขาก็กระโดดขึ้นไปบนยอดหินที่อยู่ใกลออกไป
“ในที่สุด ฉันก็ได้พลังของฉันคืนเสียที! อย่างที่คิดไว้เลย มีแค่ร่างนี้เท่านั้นที่จะทําให้ฉันสนุกได้!”
มาดาระ ตื่นเต้นเมื่อมองดูมือของเขาและอดหัวเราะไม่ได้
“เกิดอะไรขึ้น?!”
โอโนกิ และคนอื่นๆ ตกใจเมื่อเห็นภาพนี้ แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่าคราวนี้ มาดาระ ไม่ได้ถูกเรียกออกมาด้วย คาถาร่างสัมภเวสีคืนชีพ แต่เขาฟื้นคืนชีพแล้วจริงๆ!
มาดาระยืนอยู่นิ่ง ๆ โดยที่สายตาของเขาจับต้องไปที่ ไนโตะ แววตาของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา ดวงตาของเขาเริ่มลอกออก ทันที รูม่านตาของเขาก็หายไปอย่างสิ้นเชิง
วิชานี้สามารถชุบชีวิตเขาให้ฟื้นจากความตายได้ แต่ไม่สามารถเอา เนตรสังสาระ กลับคืนมาได้ เนตรสังสาระ ของเขาก่อนหน้านี้มาจาก คาถาสัมภเวสีคืนชีพ ดังนั้นทันทีที่เขาฟื้นคืนชีพ พวกมันก็หายไปทันที
แน่นอนว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่คาดหวัง ดังนั้นเขาจึงกดความตั้งใจต่อสู้ในใจอย่างใจเย็นและหลับตาลงอย่างสงบ
แน่นอนว่า มาดาระ คิดไว้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงกดความตั้งใจต่อสู้ไว้ในใจและหลับตาลงอย่างสงบ
“ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะสู้กับ ไนโตะ”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มาดาระ ก็กระโดดถอยหลังอย่างไม่ลังเล เขาเริ่มประสานอินอย่างรวดเร็ว และอ้าปาก
เขาโจมตีออกไปเพื่อหาโอกาสหนี และเมื่อเขาได้ เนตรสังสาระ มาและผนึก 10 หางในตัวได้เมื่อไร เขาก็จะกลับมาชําระแค้นอย่างแน่นอน
“คาถาไฟ : ธุลีซ่อนเร้น!”
ฟื้ม!!
ในเวลาต่อมา ฝุ่นก็พุ่งออกมาจากปากของเขาและฟังไปทั่วอากาศ จากนั้นจึงเข้าปกคลุม ไนโตะ และคนอื่นๆ บังสายตาของทุกคนในทันที
นอกจากนี้ขี้เถ้าเหล่านี้ไม่ได้มีไว้สําหรับบังสายตาเท่านั้น พวกมันยังร้อนมากอีกด้วย!
อย่างไรก็ตาม เมื่อฝนตกลงสู่ ไนโตะ เขาก็เพียงโบกคทาของเขาออกไป แล้วพื้นที่ว่างเปล่าก็ถูกสร้างขึ้นรอบๆ ไนโตะ
“คาถาเดือดพล่าน : หมอกจําลอง!”
“คาถาลม : ตัดสายลม!”
โอโนกิ , เมย์ และคนอื่นๆ ที่อยู่ห่างออกไปก็ป้องกันการโจมตีของ มาดาระ เช่นกัน แม้ว่าปฏิกิริยาของพวกเขาจะช้ากว่า ไนโตะ แต่พวกเขาก็ใช้คาถานินจาของตนเองอย่างรวดเร็วเพื่อกําจัดขี้เถ้าเหล่านี้
หลังจากฝุ่นหายไป พวกเขาก็ไม่พบร่องรอยของ อุจิวะ มาดาระ แล้ว เหลือเพียง ไนโตะ เท่านั้นที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบ
“มาดาระ หายไปไหนแล้ว?!”
“เขาหนี้ไปแล้วเหรอ?”
โดยไม่คาดคิด มาดาระ ฟื้นคืนชีพอย่างสมบูรณ์ และดูเหมือนว่าแม้แต่ ไนโตะ ก็ไม่สา มารถป้องกันได้ และไม่สามารถหยุดเขาจากการหลบหนีได้ ซึ่งทําให้คนอื่นๆ กังวลอีกครั้ง
คาคาชิ มองไปที่ไนโตะ อย่างสับสนเล็กน้อย
เขารู้ดีว่า ไนโตะ มีพลังมากขนาดไหน เขาควรจะสามารถป้องกันการฟื้นคืนชีพของ มาดาระ ได้ และแน่นอนว่าถ้า ไนโตะ ต้องการ เขาก็จะหยุดยั้งไม่ให้ มาดาระ หลบหนีไปได้
เมื่อมองดูท่าทางนิ่งสงบของ ไนโตะ คาคาชิ ก็เดาไม่ถูกว่า ไนโตะ คิดอะไรอยู่
“ถูกเวลาจริง ๆ”
สีหน้าของ ไนโตะ เปลี่ยนไปเมื่อเขายืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ มองออกไปไกลๆ มันเป็นร่อยรอยของการดูหมิ่น
“คราวหน้าฉันคงต้องจริงจังกว่านี้อีกสักหน่อยแล้ว”
ทันใดนั้น ร่างของ ไนโตะ ก็ค่อยๆ หายไปอย่างเงียบ ๆ ภายใต้สายตาของทุกคน
สถานที่ที่ มาดาระ ฟื้นคืนชีพนั้นอยู่ใกล้กับสถานที่ที่ เซ็ตสึ ซ่อนตัวอยู่มาก ดังนั้นหลังจากใช้วิชานั้น เขาก็ไปถึงที่ซ้อนของ เซ็ตสึ ได้อย่างรวดเร็วด้วยการเคลื่อนที่ชั่วพริบตาไม่กี่ครั้ง
ในเวลานี้ เซ็ตสึ ติดอยู่กับร่างของ ซาสึเกะ และจิตสํานึกของ ซาสึเกะ ก็ตื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และเขาก็กําลังต่อสู้กับ เซ็ตสึ เพื่อควบคุมร่างกายของเขา และในขณะเดียวกัน เขาต้องการที่จะกําจัด เซ็ตสึ ด้วย
“แกควบคุมฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!”
ครึ่งหนึ่งของร่างของ ซาสึเกะ ติดอยู่กับ เซ็ตสึ แต่จิตสังหารของ ซาสึเกะ ก็ยังคงทรงพลังในเวลาเดียวกัน พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาและบังคับให้ เซ็ตสึ ออกไป
เซ็ตสึ ควบคุม ซาสึเกะ ไม่ได้อีกต่อไป แต่เขาก็ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เขาพูดเยาะเย้ยและ พูดว่า “หยุดขัดขืนได้แล้ว แกเป็นแค่บ่อฟัก เนตรสังสาระ ตอนนี้ถึงเวลาที่จะมอบเนตรนั้นให้คนอื่นแล้ว!”
“บ่อฟัก?!”
ซาสึเกะ เยาะเย้ยและพูดว่า “แกคิดผิด นี่มันเป็นพลังของฉัน ด้วยพลังนี้ ฉันจะทําอะไรก็ได้ ตอนนี้แกควบคุมฉันไม่ได้แล้ว มันจบแล้ว!”
“มันไม่ใช่พลังของแก ซาซึเกะ”
เซ็ตสึ ถูกขับออกไปแล้วครึ่งหนึ่ง และก็ขึ้นอยู่กับเวลาว่า ซาสึเกะ จะกําจัดเขาได้เมื่อไร และ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ซาสึเกะ จะไม่ให้โอกาสเขาหนีไปอย่างแน่นอน
และเมื่อ ซาสึเกะ กําลังจะใช้กําลังทั้งหมดของเขาเพื่อขับไล่ เช็ตสึ ให้ออกไปโดยสมบูรณ์ ร่างของ อุจิวะ มาดาระ ก็มาปรากฏในห้องในที่สุด!