เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 653
ความเย็นบนตัวอู่คงหลิงเริ่มหายไป เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าไอสีฟ้าบนหน้าเธอหายไปอย่างรวดเร็ว
อู่คงหลิงค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง
ดวงตาปรือบวกกับใบหน้างดงามไร้ที่ติ ช่างเย้ายวนจริงๆ
แต่ลู่ฝานไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ เขาพรูลมหายใจออกมา
ความเลื่อนลอยในแววตาหายไป อู่คงหลิงเงยหน้ามองลู่ฝานที่เปลือยท่อนบน หัวเราะแล้วพูดว่า “สุดท้ายนายก็มีอะไรกับฉัน ลู่ฝาน ต่อไปฉันเป็นของนายแล้ว นายต้องปกป้องฉัน”
ลู่ฝานอึ้งไป จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย”
ลู่ฝานพูดพลาง ยกขวดยาเปล่าแกว่งไปมาหน้าอู่คงหลิง
อู่คงหลิงอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นสัมผัสสภาวะของตัวเอง
กินยาเข้าไปหนึ่งขวด เธอรู้สึกว่าสภาพร่างกายเธอฟื้นฟูขึ้นอย่างชัดเจน แขนก็ขยับได้เล็กน้อย
ลู่ฝานจัดการยาเม็ดข้างๆ เจ้าดำเงยหน้ามองกระบี่ไร้คมที่อยู่บนหินด้านบน เหมือนกำลังคิดว่ากระบี่หนักไร้คมขึ้นไปอยู่บนนั้นได้ยังไง
จู่ๆ เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวลู่ฝาน
“โอ้ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายฟื้นฟูกลับมาแล้ว ฤทธิ์ยามาได้ทันเวลาจริงๆ ฮ่าๆ ฉันรอดได้อีกแล้ว”
ลู่ฝานอารมณ์ดี พูดในใจว่า “ไอ้เก้า ยินดีต้อนรับกลับมา ฉันคิดถึงแกจริงๆ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างอึ้งๆ “เมื่อกี้เจ้านายพูดอะไร”
ลู่ฝานพูดว่า “ยินดีต้อนรับกลับมา คิดถึงแกเป็นพิเศษ ทำไม ฉันพูดคำพูดพวกนี้ไม่ได้เหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เปล่า แค่คำพูดพวกนี้ เจ้านายสองสามคนก่อนหน้านี้ ไม่เคยพูดกับฉันเลย เพราะอะไรเจ้านายถึงพูดแบบนี้ล่ะ”
ลู่ฝานพูดอย่างสงสัย “เพราะอะไรเหรอ ไม่ได้เพราะอะไรนิ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรจมอยู่ในความคิด จู่ๆ มันก็เงียบไป
ลู่ฝานขี้เกียจสนใจไอ้เจ้าแปลกประหลาดตัวนี้ เริ่มเลือกยาเม็ดช่วยฟื้นฟูปราณชี่ตัวเอง
อันนี้ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ได้
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ยาเม็ดในมือเขา ไม่มีชนิดไหนที่สามารถขจัดไอเย็นในตัวเขาได้เลย
แต่เขารู้สูตรการกลั่นยาที่ขจัดผนึกน้ำแข็งได้
กลั่นออกมาดีไหมนะ
ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง
เมืองหลวงประเทศอู่อาน
ตาเฒ่าหลู่กับตาเฒ่าจงจ้องม่านน้ำสรวงสวรรค์ตรงหน้าอยู่นานแล้ว
แต่ภาพในม่านน้ำสรวงสวรรค์ มีเพียงแค่หลุมขนาดใหญ่ และกุยวัวที่โดนแช่แข็งอยู่ในหลุม
“นี่มันเรื่องอะไรกัน นายบอกมาสิว่านี่มันเรื่องอะไร!”
ตาเฒ่าจงโมโหจนหนวดสะบัด เบิกตาโต
เป็นผู้เฝ้าสังเกตมาหลายสิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์ผู้สอบหายตัวไป
พวกเขาไม่เห็นว่าตอนนี้ลู่ฝานกับอู่คงหลิงอยู่ที่ไหน เจอเรื่องอะไรบ้าง
ถึงขนาดที่ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นหรือตาย
“ควรสิ้นสุดการสอบเลยไหม”
ตาเฒ่าหลู่ก็สีหน้าไม่สู้ดี ว่ากันตามเหตุผล มันไม่ควรเป็นแบบนี้
บนเกาะผนึกวิญญาณมีค่ายกลเต็มไปหมด ไม่มีทางตันแน่นอน ถึงหลบไปใต้ดินก็ไม่ได้ผล
ยิ่งไปกว่านั้นบนตัวพวกลู่ฝาน มีรอยประทับค่ายกล ก่อนที่พวกเขาจะเข้ามาในเกาะ
มีรอยประทับนี้อยู่ อย่างน้อยก็พอเห็นร่องรอยของพวกเขาบ้าง
แต่ตอนนี้มันหายไปจนหมด
เหมือนโดนยอดฝีมือลบออกไปในพริบตา หายไปอย่างสมบูรณ์แบบ
ทุกสิ่งสูญเสียการควบคุม ถ้าเบื้องบนรู้เหตุการณ์แบบนี้
กลัวว่าพวกเขาสองคน รวมไปถึงคนที่ทำงานในส่วนเฝ้าสังเกตการณ์ คงโดนไล่ออกจนหมด
ตาเฒ่าจงพูดว่า “รอสักสองสามวัน ในเมื่อเวลาสอบคือห้าวัน งั้นเรารอห้าวันเต็ม ถ้าหลังจากห้าวันยังไม่เจอพวกเขา เราค่อยไปดูเอง”
ตาเฒ่าหลู่ถอนหายใจ “คงทำได้แค่นี้ หวังว่าเด็กพวกนี้อย่าเป็นอะไรเลย ยังมีโอกาสสอบ รีบไสหัวออกมาให้ฉันเห็นหน้าพวกนายเถอะ แค่พวกนายออกมา เมื่อมาถึงเมืองหลวง ฉันจะให้ป้ายคำสั่งกับพวกนายด้วยมือตัวเองเลย”
ตาเฒ่าหลู่พูดพึมพำ ตาจ้องเขม็งไปที่หลุมลึกหลุมนั้น
ส่วนกุยวัวที่โดนน้ำแข็งผนึกอยู่ ตอนนี้พวกเขาอยากให้กุยวัวตายๆ ไปซะ
ไอ้วัวโง่ตัวนี้สร้างความวุ่นวายให้พวกเขา!
ลู่ฝานกับอู่คงหลิงกำลังฟื้นฟูพลังอย่างเงียบๆ อยู่ใต้หลุม
คิดอยู่นาน ลู่ฝานไม่ได้เข้าไปกลั่นยาในจวนอากาศธาตุ
หนึ่งคือตอนนี้ปราณชี่ของเขายังไม่พอ ส่วนอีกเรื่องคือเขาไม่อยากเปิดเผยความจริง ที่เขาเป็นผู้ฝึกชี่ต่อหน้าอู่คงหลิง