ชายผิวขาวยิ้มอย่างหื่นกระหาย ดวงตาเขามีแววดูถูกเหยียดหยาม เขาคำราม “เธอก็แค่ของเล่น จะสูงส่งขนาดไหนเชียว ฉันอยากได้เธอเป็นของฉันคืนนี้”
ใบหน้าสวีฟังนิ่งขึงเมื่อได้ยินชายคนนั้นเอ่ยคำว่า ‘ของเล่น’ แต่ในไม่ช้าเธอก็สงบลง และนั่งตัวตรงดูแฟชั่นโชว์อย่างตั้งใจ ชายคนนั้นกลับไปนั่งลงที่ที่นั่งของเขา และเฝ้าจ้องมองแผ่นหลังของถังซีพร้อมกับลูบคาง ดวงตาเขาเต็มไปด้วยกิเลสตัณหา…
สวีฟังหันไปมองถังซี เลิกคิ้วและเม้มริมฝีปาก ‘ถังซี เธอหาเรื่องเองนะ โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเธอเอง ชอบทำตัวเด่นดีนัก คนอย่างเธอควรทำตัวให้ไม่เป็นที่สนใจ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น คนในประเทศจีนอาจรู้จักเธอ แต่ที่นี่คือปารีส ที่นี่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรู้ว่าเธอเป็นใคร คืนนี้เธออาจกลายเป็นของเล่นบำเรอกามารมณ์ของผู้ชายหยาบคายคนนี้ก็ได้ ขอให้สนุกก็แล้วกัน!’
เมื่อรู้สึกได้ถึงการจ้องมองของสวีฟัง ถังซีก็หันมาสบตาเธอและขมวดคิ้ว สวีฟังละสายตาไป จดจ่อกับการดูแฟชั่นโชว์ โดยไม่มองไปที่ถังซีอีก
เวลานั้นคาร์ลก็เข้ามาคุยกับถังซี ถังซีจึงหันไปคุยกับเขา…
สองชั่วโมงต่อมาแฟชั่นโชว์ก็จบลง หลังจากให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนแล้ว คาร์ลก็เชิญถังซีไปทานอาหารค่ำกับเขา “ลอเรนซ์รอเราอยู่ที่ร้านอาหาร ไปทานด้วยกันไหม”
ถังซีก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ แล้วหันมองไปรอบๆ พลางกล่าวว่า “ฉันมีบอดีการ์ดมาด้วย จะไปบอกให้เขากลับไปก่อน รอสักครู่”
“พาบอดีการ์ดไปด้วยสิ เขาจะได้พาคุณไปส่งบ้าน ถ้าคุณเมา” คาร์ลยิ้ม “คืนนี้เราจะดื่มกันจนฟ้าสาง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ถังซีก็ยิ้ม “ได้เลย คืนนี้มาเมากัน”
ถังซีเดินไปหาเฉียวเหลียง บอกเขาว่าเธอจะไปทานอาหารค่ำกับคาร์ลและลอเรนซ์ เฉียวเหลียงไม่อยากให้เธอไป แต่แล้วเขาก็คิดว่าถังซีจะต้องรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้ในอนาคต เขาจึงตกลง แต่ยืนยันว่าเขาต้องเป็นคนพาเธอไปที่ร้านอาหารเอง
มื้อค่ำนี้อยู่ที่ภัตตาคารในหอไอเฟล ตอนที่ถังซีและคาร์ลไปถึงภัตตาคาร ลอว์เรนซ์สั่งอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นถังซีเขาก็ลุกขึ้นยืน ยิ้มกว้าง กอดถังซีแล้วกล่าวว่า “ซีซี ไม่ได้เจอกันนานมาก คุณสวยขึ้นมากเลย ผมอยากเข้าไปทักคุณที่แฟชั่นโชว์วันนี้ แต่มีสุภาพบุรุษล้อมรอบตัวคุณมากมายเหลือเกิน ผมไม่สามารถแหวกฝูงชนเข้าไปถึงตัวคุณได้”
ถังซียิ้มเขิน กล่าวว่า “นี่คุณหัวเราะเยาะฉันเหรอ ฉันอายนะเนี่ย”
เธอไม่คาดคิดว่าตนเองจะดึงดูดความสนใจได้มากขนาดนั้น ในชุดที่คาร์ลออกแบบมาสำหรับเธอโดยเฉพาะ ผู้ชายหลายคนรีบเข้ามาทักจนเธอรู้สึกเคอะเขิน และที่สำคัญ…เฉียวเหลียงจ้องมองเธอด้วยความหึงหวง เธอมั่นใจว่านี่ถ้าไม่ใช่งานแสดงแฟชั่นโชว์ เขาต้องควักลูกตาพวกผู้ชายที่จ้องมองเธอแน่
ลอเรนซ์ยิ้ม เลื่อนเก้าอี้ให้ถังซี และส่งสัญญาณให้เธอนั่งลงด้วยท่าทางที่เป็นสุภาพบุรุษ “เปล่าเลย ผมไม่ได้หัวเราะเยาะคุณ คุณสามารถเป็นเทพีแห่งแรงบันดาลใจของนักออกแบบคนไหนก็ได้” จากนั้นเขาก็กล่าวกับคาร์ลด้วยรอยยิ้มว่า “ถามคาร์ลดูก็ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ เขาอาจออกแบบชุดที่สวยงามแบบนี้ไม่ได้”
คาร์ลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ถังซีหน้าแดง กล่าวว่า “แหม อย่ามาล้อฉันเล่นเลย คุณยอฉันเกินไปแล้ว”
ทั้งสามคนทานอาหารอย่างมีความสุข ลอว์เรนซ์เชิญถังซีไปร่วมงานปาร์ตี้แฟชั่นของเขาที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน ซึ่งเขาจัดขึ้นทุกๆ สามปี ถังซีไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงปาร์ตี้แฟชั่นนี้ได้ ผู้เข้าร่วมงานล้วนเป็นผู้มีอิทธิพลด้านแฟชั่น ตัวอย่างเช่น บรรณาธิการนิตยสารแฟชั่น นางแบบชั้นนำ หรือบุคคลที่มีผลงานโดดเด่นด้านแฟชั่น
“ช่วงนี้คุณทำอะไรบ้าง” ลอเรนซ์ถามถังซี พวกเขาพูดคุยกันและมีความสุขกับอาหาร
ถังซีเลิกคิ้วกล่าวว่า “ฉันรอดูแฟชั่นโชว์วันพุธหน้า ฉันได้รับบัตรเชิญของแบรนด์อื่นๆ ด้วย แต่ฉันไม่ได้สนใจจะดูโชว์เหล่านั้น หลังจากได้ดูงานของคาร์ลในวันนี้แล้ว แต่แฟชั่นโชว์ในวันพุธหน้าจัดขึ้นโดยบริษัทออกแบบหน้าใหม่ ฉันอยากดู”
“บริษัทนี้มีศักยภาพมากเลยหรือ” ลอเรนซ์จิบไวน์ พลางเลิกคิ้วมองถังซี “ผมไม่คิดว่าคุณจะรอชมโชว์ของแบรนด์ที่ยังไม่เป็นที่รู้จัก”
“น่าจะมีศักยภาพพอสมควร ฉันดูจากบัตรเชิญของเขา ฉันชอบชื่อแบรนด์ นี่เป็นแฟชั่นโชว์ครั้งแรกของบริษัทเขา ฉันอยากดูโชว์นี้” ถังซีหยิบบัตรเชิญออกมาจากกระเป๋าถือ และยิ้ม “ฉันเจอบัตรเชิญนี้ในกล่องจดหมายเมื่อเช้า ชื่อนี้ดึงดูดความสนใจฉันมาก เดอะควีน”
ลอเรนซ์รับบัตรเชิญไปดูแล้วพยักหน้า “เป็นการออกแบบบัตรเชิญที่สร้างสรรค์มาก และชื่อบริษัทก็เข้ากันดี คุณน่าจะไปดูโชว์ของพวกเขา ถ้าคุณคิดว่าดี ผมอาจแนะนำแบรนด์นี้ในนิตยสารของผม”
ถังซีเลิกคิ้วกล่าวว่า “ว้าว ลอเรนซ์ของเราจะแนะนำแบรนด์ใหม่เหรอ”
คาร์ลก็หยิบบัตรเชิญไปดูด้วยเช่นกัน จากนั้นเขาก็ชะงักและถามว่า “คุณถัง ผมขอไปชมโชว์ของ บริษัทนี้กับคุณได้ไหม ผมอยากเห็นว่าบริษัทนี้และดีไซเนอร์ของพวกเขาเป็นยังไง บริษัทนี้เพิ่งก่อตั้ง แต่สามารถมาจัดโชว์ในปารีสแฟชั่นวีกได้ หายากมากทีเดียว”
“นี่เป็นบริษัทเล็กๆ” ถังซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “บางทีโชว์ของพวกเขาอาจไม่ดึงดูดความสนใจก็ได้ ฉันไม่ได้คาดหวังไว้สูงนัก สำหรับแบรนด์นี้”
คาร์ลส่ายศีรษะ กล่าวว่า “บางครั้งบริษัทเล็กๆ อาจสร้างความประหลาดใจให้คุณได้มากมาย” เขามองหน้าถังซี ดวงตาเขาแสดงความจริงใจ “คุณเองก็ยังได้รับแรงดึงดูดจากพวกเขาไม่ใช่หรือ”
ถังซียิ้มขณะกล่าวว่า “ใช่ ฉันได้รับแรงดึงดูดจากชื่อบริษัทเขาจริงๆ ฉันจะโทรหาคุณนะคะ เมื่อถึงเวลาโชว์ของพวกเขา”
“เฮ้ คุณสองคนลืมผมได้ยังไง ผมจะไปกับพวกคุณด้วย” ลอเรนซ์ยิ้ม และโทรหาผู้ช่วยบอกให้เขาหาบัตรเชิญให้ ถังซีกล่าวว่า “อาจมีคนมาดูโชว์นี้ไม่มากนัก คุณไปกับฉันก็ได้ ไม่ต้องหาบัตรเชิญหรอก”
ลอเรนซ์ยิ้ม “ไม่เอา ผมควรแสดงการให้เกียรติพวกเขาอย่างเต็มที่”
คาร์ลพยักหน้า และโทรหาผู้ช่วยเขาเช่นกัน บอกให้ผู้ช่วยขอรับบัตรเชิญของเดอะควีน เขาจะไปชมแฟชั่นโชว์พร้อมด้วยบัตรเชิญ
ถังซีรู้สึกโล่งอก ที่เห็นทั้งคู่ตกลงจะไปชมแฟชั่นโชว์ของเธอ เธอไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว เมื่อมีสองกูรูด้านแฟชั่นไปชมงานแฟชั่นโชว์