ตอนที่ 420 ขวางห้องน้ำ
“ถังโจวโจว ตอนนี้เธอคงสมใจมากล่ะสิใช่ไหม” ประโยคนี้ดึงดูดความสนใจของเธอไม่น้อย เธอเคยทำแบบนั้นเมื่อไหร่กัน ประสาทรึเปล่า
ถังโจวโจวปรายตามองเธอ รู้สึกแค่ว่าดูคุ้นมาก แต่ก็นึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายคือใคร พอเห็นถังโจวโจวทำท่าทางสงสัย ฉินอวิ๋นก็โมโห ทำไมอีกฝ่ายถึงจำเธอไม่ได้
แต่อย่างไรเสียฉินอวิ๋นก็อาวุโสกว่า ไม่จำเป็นต้องมาสนใจเรื่องไร้สาระแบบนี้
“คุณคือ?” ถังโจวโจวยังนึกไม่ออกว่าฉินอวิ๋นคือใคร เธอเคยล่วงเกินอีกฝ่ายหรือ ดูไปดูมาแล้วคุ้นตามาก มันติดอยู่ในหัวแต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก สมองกลายเป็นเหมือนภาพว่างเปล่าผืนหนึ่ง
“ฉันคือแม่ของเมิ่งชิงซี” ฉินอวิ๋นเปิดเผยตัวตน ในที่สุดถังโจวโจวก็นึกออกแล้ว เธอเคยเจออีกฝ่ายมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่มันก็นานมากแล้วและเธอเองก็จำแทบไม่ได้ แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับทำท่าเหมือนเธอไปติดหนี้อะไรหล่อนไว้อย่างนั้นแหละ
“สวัสดีค่ะคุณป้า คำพูดเมื่อสักครู่ของคุณป้าหมายความว่าอะไรเหรอคะ”
“ความหมายของแม่ฉันก็คือ ถังโจวโจวเธออย่าได้หยิ่งผยองนักเลย ระวังจะตายน้ำตื้นซะล่ะ” เมิ่งชิงซีเองก็เดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยเช่นกัน ผู้หญิงสามคนในห้องน้ำแบ่งแยกอาณาเขตกันอย่างชัดเจน และตอนนี้ถังโจวโจวอยู่ในระยะที่เสียเปรียบอยู่
แต่เธอไม่กลัวพวกเขาหรอก ไม่ใช่ว่าเยอะกว่าแค่คนเดียวเหรอ หรือว่าพวกเขาเตรียมจะลงมือทำอะไร ตอนเธอออกมาลั่วเซ่าเชินเองก็รู้ รออีกเดี๋ยวถ้าเธอไม่กลับไป เขาต้องออกมาตามหาแน่ ถังโจวโจวไม่กลัวถ้าพวกเขาจะลงมือจริงๆ เพราะจะเป็นทางนั้นเองที่จะเสียเปรียบ
“เมิ่งชิงซี เธอคอยหาเรื่องฉันอยู่ตลอด ประโยคนั้นฉันควรพูดกับเธอถึงจะถูกนะ” ที่พวกหล่อนทำกับเธอแบบนี้ก็เพื่อเกียรติของครอบครัวไม่ใช่เหรอ คนที่ควรจะทำอย่างนั้นคือพวกหล่อนมากกว่าไม่ใช่เธอ แล้วทำไมเธอต้องขอร้องอีกฝ่ายด้วย
“ถังโจวโจว ก่อนหน้านี้ฉันให้เกียรติเธอ แต่เหมือนจะไม่อยากได้เกียรตินั้นแล้วสินะ” เมิ่งชิงซีก้าวเข้ามาใกล้และล็อกประตู ถังโจวโจวถอยหลังไปทีละก้าว เห็นฉินอวิ๋นยืนชมละครอยู่ข้างๆ ซึ่งมุมที่เธอยืนอยู่นั้นเป็นมุมที่ดีมากที่เธอจะวิ่งหนีออกไปได้
“พวกคุณคิดจะทำอะไร” เธอถอยไปจนชิดติดผนัง ถังโจวโจวกลับผ่อนคลายลง ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี อย่างนั้นไม่สู้กล้าที่จะเผชิญหน้าไม่ดีกว่าหรือ ถังโจวโจวขยับมือที่อยู่ด้านหลังของเธออย่างเงียบๆ
“ถังโจวโจว แกควรจะตายไปนานแล้ว ทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีก เดิมทีพี่เซ่าเชินควรจะต้องเป็นสามีในอนาคตของฉัน แกแย่งเขาไป แกแย่งเขาไป” สองมือของเมิ่งชิงซีบีบลงที่คอของถังโจวโจวเต็มแรง ทั้งร่างเครียดเกร็งขึ้นมา มือก็เริ่มควบคุมไม่ได้
ถังโจวโจวรู้สึกว่าหายใจลำบากมากขึ้นทุกที คิดอยากจะสลัดให้หลุดจากเมิ่งชิงซี แต่ไม่รู้ทำไม เมื่ออยู่ต่อหน้าของเมิ่งชิงซีที่เหมือนเป็นบ้าไปแล้ว กำลังของเธอถึงน้อยนิดแบบนี้
แสงไฟด้านบนยังคงส่องแสงสว่าง ถังโจวโจวกลับรู้สึกว่าแสงนั้นแยงนัยน์ตาจนเจ็บไปหมด สองมือของถังโจวโจวพยายามจะแกะมือของเมิ่งชิงซีออก
“เธอ…”
“เป็นยังไงล่ะ ตอนนี้พูดไม่ออกแล้วใช่มั้ย ให้แกพูดเยอะขนาดนี้ ฉันจะบีบคอแกให้ตาย ฉันจะบีบคอแกให้ตาย”
“ชิงซี พอแล้ว หรือลูกอยากจะฆ่าคนจริงๆ งั้นเหรอ” ฉินอวิ๋นเพียงแค่อยากให้ลูกสาวสั่งสอนถังโจวโจวแค่เล็กน้อยเท่านั้น แต่ไม่ได้อยากให้เธอทำอย่างนี้ อีกอย่างถังโจวโจวออกมาจากงานนานแล้ว เดี๋ยวลั่วเซ่าเชินต้องมาตามหาแน่ ดังนั้นพวกเธอไม่ควรเสี่ยง
“แม่คะ ทั้งหมดเป็นเพราะมัน พี่เซ่าเซินถึงทำกับหนูแบบนี้ ไม่อย่างนั้นหนูก็คงได้เป็นลูกสะใภ้ของบ้านตระกูลลั่วไปนานแล้ว” เมิ่งชิงซียิ่งคิดก็ยิ่งไม่พอใจ แม้ว่าแรงมือที่กดลงไปตอนนี้จะไม่ได้มากมายเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก็ยังสามารถทำให้ถังโจวโจวไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อยู่ดี
ถังโจวโจวอยากจะหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไป คิดว่าเมิงชิงซีบ้าไปแล้ว ตอนนี้หล่อนทำให้เธอเจ็บได้ ใครจะไปรู้ว่าหล่อนจะสร้างเรื่องอะไรขึ้นมาได้อีก
“ชิงซี เธอฟังฉันนะ แค่กแค่ก เพราะเธอดีมากเกินไป เซ่าเซินไม่คู่ควรกับเธอ ดังนั้นเธออย่าปักใจอยู่ที่เขาอีกเลยนะ”
ความรู้สึกของเรื่องนี้เดิมทีก็ไม่ชัดเจน ถ้าเธอเป็นเมิ่งชิงซี เธอก็คงจะไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี แต่เธอก็คงไม่ทำแบบเมิ่งชิงซีแน่นอน เพื่อผู้ชายคนเดียวถึงกับต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไป นั่นคงเป็นสิ่งที่น่าเสียใจที่สุด
“เธอก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันเหรอ” พอเมิ่งชิงซีได้ฟังคำพูดของถังโจวโจว เธอจึงค่อยๆคลายมือออก
ตอนที่ 421 นึกถึงนรก
“แน่นอน ชิงซี เธอไม่ต้องไขว่คว้าอีกแล้ว เธอควรจะลองไปหาผู้ชายที่ดีกว่านี้มากกว่านะ” ถังโจวโจวกลัวมากว่าเมื่อเธอกลับมาหายใจได้อีกครั้ง หล่อนก็จะบีบคอเธออีก และนอกห้องน้ำก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ถังโจวโจวร้อนรนจนเหงื่อชุ่มแผ่นหลัง ทำไมเซ่าเซินยังไม่มาอีก
“ฉันรู้ว่าแกแค่อยากจะปลอบใจฉัน เพราะผู้หญิงราคาถูกอย่างแก พี่เซ่าเซินถึงไม่สนใจฉัน เมื่อก่อนเราสองคนสนิทกันมาก” พอเมิ่งชิงซีคิดถึงเรื่องเมื่อก่อนก็ยิ่งไม่อาจให้ถังโจวโจวมีชีวิตอยู่ไปได้ ถ้าหากไม่มีมันสักคน หัวใจพี่เซ่าเซินก็จะกลับมาหาเธอใช่ไหม
พอในใจเธอคิดอย่างนั้น ร่างกายก็เริ่มตอบสนองตาม เธออยากลองดู ถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคาดไว้ มันก็คุ้มค่าที่จะได้ฝังศพถังโจวโจว
เห็นว่าสีหน้าของเมิ่งชิงสีเปลี่ยนไปเหมือนจะบ้าคลั่งขึ้นมา ถังโจวโจวจึงเริ่มต่อต้าน “เมิ่งชิงซี ถ้าเธอเข้ามาอีกก้าวเดียว ฉันจะไม่เกรงใจเธอแล้วนะ” มือของเธอคิดจะควานหาสิ่งของที่อยู่ข้างๆ มาเป็นกำลังให้กับตัวเอง แต่ควานหาอยู่นานก็ยังไม่เจออะไรที่ใช้ได้
ฉินอวิ๋นสังเกตเห็นการกระทำของพวกเธอจึงดึงมือเมิ่งชิงซีออกมา “ชิงซี ฟังแม่พูดนะ ตอนนี้วางความแค้นลงก่อน เราออกกันมานานมากแล้ว ควรกลับได้แล้ว”
รอจนลั่วเซ่าเชินและเมิ่งไหวเซินมาเจอเข้า นั่นคงจะเป็นข้อเสียเปรียบสำหรับพวกเธอที่สุด
“แม่คะ หนูไม่ยอม พี่เซ่าเซินต้องเป็นของหนู”
“ต้องเป็นของลูก เขาต้องเป็นของลูกแน่ แต่ตอนนี้ไปกับแม่ก่อน คราวหลังค่อยมาคิดบัญชีกับหล่อน” ฉินอวิ๋นได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอก ถึงเมิ่งชิงซีไม่ยินยอมก็ต้องไป คงจะเป็นลั่วเซ่าเชินที่มาถึงแล้ว
ฉินอวิ๋นลากเมิ่งชิงซีออกไป สีหน้าของเธอดูสงบมาก และเมิ่งชิงซีที่เมื่อครู่ฆ่าถังโจวโจวไม่สำเร็จก็เกิดสับสนกับการกระทำของตนเองขึ้นมา เธอคิดว่านั่นเป็นเรื่องปกติ การที่ถังโจวโจวมมายืนอยู่ต่อหน้าเธอนั้นเป็นเพราะยมบาลที่ทิ้งเธอไว้ สักวันเธอจะต้องกลับลงนรกไปตามเดิม
ลั่วเซ่าเชินเปิดประตูห้องน้ำหญิง ก่อนหน้านี้ถังโจวโจวโทรหาเขา แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ลั่วเซ่าเชินที่พอจะรู้ว่าคงมีบางอย่างผิดปรกติจึงรีบมาทันที ตอนนี้ก็ไม่สามารถรักษาสีหน้าสงบนิ่งเอาไว้ได้แล้ว
เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่ามีแค่ถังโจวโจวนั่งพิงผนังอยู่ “โจวโจว เป็นยังไงบ้าง บาดเจ็บตรงไหนไหม”
ลั่วเซ่าเชินตรวจดูตามร่างกายของเธอก็ไม่พบบาดแผล แต่เมื่อถังโจวโจวเงยหน้าขึ้นถึงจะพบว่าคอของเธอมีร่องรอยบางอย่าง เขาเชยคางเธอขึ้นด้วยมือเดียว “นี่มันเรื่องอะไรกัน ใครเป็นคนทำ”
ลั่วเซ่าเชินหวาดผวา ถ้าเขามาช้ากว่านี้อีกแค่ก้าวเดียว เขาคงจะไม่ได้เจอถังโจวโจวอีกแล้วใช่ไหม
ถังโจวโจวสัมผัสได้ถึงความอุ่นที่ปลายนิ้วมือของลั่วเซ่าเชิน ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าอีกแค่วินาทีเดียวเธอก็คงจะต้องจากโลกนี้ไปแล้ว ตอนนี้ยังสามารถพบหน้าลั่วเซ่าเชินได้ สำหรับเธอแล้วเป็นความดีใจที่สุดจะพรรณนาได้ เธออดไม่ได้ที่จะโผเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา
“แค่ก แค่ก เซ่าเซิน ฉันคิดว่าอีกนิดเดียวฉันก็จะไม่ได้เจอคุณแล้ว” ท่าทางของเมิงชิงซีก่อนหน้าเหมือนกับเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ เหมือนต้องการแค่ชีวิตของเธอเท่านั้น ถังโจวโจวตกใจมาก
เขากอดเธอไว้แล้วเอ่ยปลอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ผมอยู่ตรงนี้แล้ว วางใจเถอะ คุณจะได้อยู่ข้างกายผมตลอดไป จนพวกเราแก่เฒ่าพวกเราก็จะยังอยู่ด้วยกัน”
ถังโจวซุกตัวในอ้อมกอดของเขาและหลับตาลง ลั่วเซ่าเชินไม่คิดว่า แค่ไปห้องน้ำจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ดูเหมือนว่าจะมีบางคนเหิมเกริมเกินไปแล้ว
“บอกผมว่าใครทำแบบนี้กับคุณ”
“เมิ่งชิงซี” ชื่อที่ถังโจวโจวพูดออกมาก็เป็นคนที่ลั่วเซ่าเชินคิดไว้แล้ว ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะอ่อนข้อให้อีกฝ่ายมากเกินไปแล้ว หล่อนถึงกล้าทำให้โจวโจวต้องเจ็บตัวขนาดนี้
“โจวโจว คุณวางใจเถอะ ผมจะทำให้เมิงชิงซีได้รับผลกรรมอย่างสาสม” คงปล่อยเธอไว้ไม่ได้แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะต้องเคลียร์ให้ชัดเจน เขาคุยกับเธอชัดเจนไปตั้งนานแล้ว แต่เป็นเธอเองที่ไม่สามารถปล่อยวางได้
“แต่ว่า ทางบ้านตระกูลเมิ่งล่ะ” ไม่ใช่ว่าถังโจวโจวคาดเดาไปเอง พ่อของเธอคงไม่ยอมให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของตัวเองเกิดเรื่องหรอก
ถังโจวโจวลังเลว่าจะเล่าเรื่องฐานะของเธอให้ลั่วเซ่าเชินฟังดีรึเปล่า แม่เธอเองก็ไม่คิดที่จะกลับมา ถ้าฐานะของเธอถูกเปิดเผยจะส่งผลกระทบถึงชีวิตของแม่ไหม ยิ่งไปกว่านั้นถังโจวโจวเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากผู้เป็นพ่อ ดังนั้นเธอจึงเก็บเรื่องนี้ไว้ในส่วนลึกของหัวใจมาโดยตลอด