ตอนที่ 512 อยู่ที่นี่รอเขากลับมา
“ซือซือ เรื่องนี้สำคัญจริงๆ เหมือนที่ท่านพ่อพูด คราวนี้เป็นไปได้มากที่ไปแล้วไม่ได้กลับ จวนซิ่นอ๋องจะถือโอกาสกำจัดรัชทายาท อันตรายเกินไป ไม่แนะนำให้วางหมากอย่างนี้”
มู่เจี๋ยเองก็เตือน
พวกเขารู้ว่าความสัมพันธ์กระหว่างซูจิ่วซือกับฟู่เฉินหรงใกล้ชิดกันมาก อยากให้ซูจิ่วซือไปเตือนฟู่เฉินหรงอีกครั้ง
คำพูดของพวกเขาซูจิ่วซือรับฟัง และเข้าใจความหมายของพวกเขาแม้แต่นางเองก็วิตกเช่นกัน นี่เป็นการวางหมากที่เสี่ยงที่สุด ไม่มีอะไรเสี่ยงกว่านี้อีกแล้ว หากไม่ระวังอาจจะถึงชีวิต
นางเหลือบตาขึ้น ประสานสายตาเคลือบแคลงของพวกเขา “ท่านพ่อ พี่ใหญ่ พี่สาม ข้าเข้าใจความหมายของทุกคน เรื่องทั้งหมดนี้รัชทายาทคิดไว้แล้ว การตัดสินใจครั้งนี้เขาผ่านการคิดอย่างรอบคอบ
เขาสามารถทูลโน้มน้าวพระทัยฮ่องเต้ ก็ต้องมีอะไรให้ฮ่องเต้วางพระทัย ฮ่องเต้ไม่ใช่คนวู่วาม พระองค์ทรงเชื่อรัชทายาท ทำไมพวกเราจึงไม่เชื่อ?
รัชทายาทวางแผนรอบคอบ ถ้าไม่มั่นใจเขาไม่ทำแน่ ถ้าไม่มีโอกาสชนะ เขาคงไม่นำกำลังทหารมากมายไปตาย เขาไม่ใช่คนอย่างนั้น ในเมื่อเขาคิดดีแล้ว ข้าก็เชื่อมั่นในตัวเขา และสนับสนุนเขา”
ซูจิ่วซือพูดช้าๆ ชัดๆ น้ำเสียงจริงจัง ท่าทีหนักแน่น ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอย่างไร นางก็จะสนับสนุนรัชทายาท อยู่ที่นี่รอเขากลับมา นางเชื่อว่าเขาต้องกลับมาอย่างปลอดภัย
พ่อลูกตระกูลมู่มองหน้าซูจิ่วซือ พวกเขานึกไม่ถึงว่าซูจิ่วซือจะเชื่อมั่นในตัวฟู่เฉินหรงอย่างนี้ น้ำเสียงที่พูดไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่มีอะไรจะพูด มู่เจี๋ยถึงกับคิดว่าฟู่เฉินหรงต้องชนะ คงได้รับผลสะเทือนจากน้ำเสียงหนักแน่นของซูจิ่วซือ
ซูจิ่วซือออกจากห้องหนังสือของมู่อวิ๋นชาง แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า มืดสลัว เหมือนในใจของนางยามนี้
แม้ต่อหน้าพ่อลูกตระกูลมู่นางจะพูดอย่างหนักแน่น ความจริงแล้วในใจนางวิตกอย่างยิ่ง พรุ่งนี้ ฟู่เฉินหรงก็จะยกกองทัพออกไปอย่างเต็มรูปแบบ เส้นทางยาวไกล ไปคราวนี้ไม่รู้ว่าเมื่อไรจึงจะได้พบหน้าฟู่เฉินหรง
พอเห็นซูจิ่วซือเหม่อ ปิงซินซึ่งอยู่ข้างหลังก็ถามขึ้น “คุณหนู จะเตรียมรถม้าหรือไม่?”
“เตรียมเถอะ! เราออกไปตอนนี้เลย”
นางจะไปลาฟู่เฉินหรง ตั้งแต่มาอยู่ที่ตูเฉิง นางไม่เคยไปวังตะวันออก เพราะไม่ต้องการให้มีเสียงครหา ครั้งนี้นางไม่ใส่ใจอะไรแล้ว นางต้องการไปวังตะวันออกด้วยตัวเองเพื่อร่ำลาฟู่เฉินหรง ถ้าไปพรุ่งนี้คงไม่ทันส่งฟู่เฉินหรง กองทัพจะเคลื่อนตอนฟ้าสาง
“ได้ บ่าวจะไปสั่งการ”
ปิงซินพูดจบก็ไปจัดการ ซูจิ่วซือจิตใจห่อเ**่ยว เดินไปทางประตูจวนอย่างช้าๆ พอไปถึงประตูจวน รถม้าก็รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว ปิงซินรับใช้อยู่ข้างๆ พยุงนางขึ้นรถม้า
ตลอดทาง ซูจิ่วซือไม่พูดไม่จา ได้แต่หลับตาพัก พอถึงประตูวังตะวันตก ทันทีที่ลงจากรถม้าซูจิ่วซือก็เห็นชิวซูพยุงเฟิงชิงสุ่ยลงจากรถม้า
ทั้งสองต่างเห็นกัน เฟิงชิงสุ่ยสีหน้าเครียด แล้วกลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว เดินเข้ามาหาซูจิ่วซือทันที เท่าที่นางรู้ นี่เป็นครั้งแรกที่ซูจิ่วซือมาวังตะวันออก
“บังเอิญจริงๆ นึกไม่ถึงว่ามาถึงที่นี่จะพบคุณหนูมู่ ข้ามาส่งคู่หมั้นของข้า ไม่รู้ว่าคุณหนูมู่มาวังตะวันออกทำไม?”
เฟิงชิงสุ่ยเน้นคำว่าคู่หมั้น อยากให้ซูจิ่วซือลำบากใจ
แต่ซูจิ่วซือสีหน้าไม่เปลี่ยน คู่หมั้นของฟู่เฉินหรงไม่ได้มีแค่เฟิงชิงสุ่ย ที่แคว้นเว่ยยังมีอีกคนหนึ่ง เมื่อเผชิญหน้ากับคู่หมั้นของเขา นางไม่ได้รู้สึกอะไร “ข้ามาส่งญาติผู้พี่ของข้า ในเมื่อพบคุณหนูเฟิง งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ!”
ตอนที่ 513 ร่ำลาวังตะวันออก
“คุณหนูมู่ช่างไม่รู้จักละอายจริงๆ แม่นางคนหนึ่งที่ยังไม่แต่งงาน ยังกล้าวิ่งมาหาองค์รัชทายาทที่วังตะวันออก บ่าวรู้สึกละอายแทนคุณหนูมู่จริงๆ”
เฟิงชิงสุ่ยไม่ได้พูดอะไร ชิวซูซึ่งอยู่ข้างหลังอดพูดออกมาไม่ได้
แต่คำพูดนี้ไม่มีผลต่อซูจิ่วซือแม้แต่น้อย มุมปากนางยกเล็กน้อยเผยรอยยิ้มจางๆ
นางมองชิวซูแวบหนึ่งเหมือนไม่จงใจแต่แววตานั้นมีอำนาจคุกคาม “นายไม่ทันพูด บ่าวกลับชิงนายพูดขึ้นก่อน พูดจาไร้มารยาทอย่างนี้ ตระกูลเฟิงไม่มีแบบแผนหรือ?”
“พูดถึงเรื่องไม่รู้จักแบบแผน ชิวซูสู้คุณหนูมู่ไม่ได้แน่ ถ้าคุณหนูมู่รู้จักแบบแผน ก็ไม่ควรมาที่นี่”
เฟิงชิงสุ่ยไม่เกรงใจซูจิ่วซือ นางรู้สึกเกลียดซูจิ่วซือมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้หญิงทั่วไปยังรู้จักละอายใจบ้าง หากนางพูดขึ้นมาทีเดียวก็จะนิ่งเงียบ
มีแต่ซูจิ่วซือที่หน้าด้านหน้าทนจริงๆ ไม่ว่านางจะต่อว่าอย่างไร ซูจิ่วซือก็ยังสีหน้าไม่เปลี่ยน ราวกับไม่ได้ยิน ยังคงตามติดฟู่เฉินหรงอย่างเปิดเผย
“ข้าได้รับคำเชิญให้มา ปรากฏตัวที่นี่นับว่าสมเหตุผล มีแต่คุณหนูเฟิงที่มาเองโดยไม่ได้รับคำเชิญ อย่างนี้ไม่ค่อยมีมารยาทนัก”
ใบหน้าของซูจิ่วซือยังคงมีรอยยิ้มจางๆ ทันทีที่พูดจบก็เห็นฟู่เฉินหรงเดินเข้ามา ซูจิ่วซือยิ้มกว้างขึ้น ไม่มองเฟิงชิงสุ่ยอีก มองแต่ฟู่เฉินหรง
ฟู่เฉินหรงรีบเดินเข้ามาหาซูจิ่วซือ ราวกับไม่เห็นเฟิงชิงสุ่ยซึ่งอยู่ข้างซูจิ่วซือ เขาพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ “เจ้าไม่เคยมาที่นี่ ในที่สุดเจ้าก็มา”
ฟู่เฉินหรงเคยชวนซูจิ่วซือมาวังตะวันออกหลายครั้ง แต่ซูจิ่วซือไม่ยอมมา เขาจนใจ ได้แต่ไปหาซูจิ่วซือที่จวนตระกูลมู่ทุกครั้ง นึกไม่ถึงว่าวันนี้ซูจิ่วซือจะมาหา เดิมทีเขาคิดว่าสักครู่เขาจะไปหาซูจิ่วซือที่จวนตระกูลมู่
“ชวนหลายครั้ง ก็ต้องมาสักครั้งหนึ่ง”
ซูจิ่วซือยิ้มให้ฟู่เฉินหรง
เฟิงชิงสุ่ยสีหน้าเครียดทันที ตั้งแต่ต้นจนจบฟู่เฉินหรงไม่มองหน้านางแม้แต่แวบเดียว ราวกับว่าไม่มีนางอยู่ การเมินเฉยทำให้เฟิงชิงสุ่ยรู้สึกไม่สบายใจ
ที่ตูเฉิง ไม่เคยมีผู้ชายคนใดเมินเฉยต่อนาง
นางเป็นคนสวย อีกทั้งยังมีชาติกำเนิดและความสามารถที่ไม่มีใครมองข้ามได้ ผู้ชายที่รักนางมีมากมายนับไม่ถ้วน มีคนที่มาตระกูลเฟิงเพื่อสู่ขอนางเหยียบธรณีประตูจนพังไปแล้ว นางคู่ควรกับผู้ชายทุกคนในโลก มีแต่ฟู่เฉินหรงที่ไม่เคยมองนางเลย
นางยอมรับว่าซูจิ่วซือก็ไม่เลว นางถือว่าซูจิ่วซือเป็นศัตรู แต่ก็แพ้แก่ซูจิ่วซือ ใจนางไม่ยอมแพ้แม้แต่น้อย ในสายตาของนางซูจิ่วซือสู้นางไม่ได้สักอย่าง
“องค์รัชทายาทพรุ่งนี้ก็จะยกกองทัพไปแล้ว ข้าไปขอยันตร์แคล้วคลาดให้องค์รัชทายาท หวังว่าองค์รัชทายาทจะกลับมาอย่างปลอดภัย”
เฟิงชิงสุ่ยพยายามสะกดความรู้สึกไม่พอใจ เดินไปหาฟู่เฉินหรง คารวะฟู่เฉินหรง หยิบยันตร์แคล้วคลาดสีแดงออกมายื่นให้ฟู่เฉินหรง
ฟู่เฉินหรงรรับยันตร์แคล้วคลาดที่เฟิงชิงสุ่ยยื่นให้ ท่าทางเกรงใจและห่างเหิน “คุณหนูเฟิงมีน้ำใจ” เขาชะงักแล้วพูดต่อ “คุณหนูเฟิงถ้าไม่มีธุระอื่นเชิญกลับไปเถอะ! ข้ามีเรื่องจะปรึกษาจิ่วซือ”
เฟิงชิงสุ่ยเกือบควบคุมตัวเองไม่อยู่ รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งเกร็งทันที แต่กลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว นางเป็นผู้หญิงที่ทะนงตน ฟู่เฉินหรงออกคำสั่งส่งแขกแล้ว นางไม่อาจหาเหตุผลที่จะอยู่ต่ออย่างหน้าด้านๆ “ข้าลาก่อน”
เฟิงชิงสุ่ยพูดทิ้งท้ายแล้วพาชิวซูเดินออกไป